Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III CZ 52/12
POSTANOWIENIE
Dnia 8 sierpnia 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Dariusz Zawistowski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Maria Szulc
SSA Andrzej Niedużak
w sprawie z powództwa K. P.
przeciwko J. Ś.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 8 sierpnia 2012 r.,
zażalenia powódki na postanowienie o kosztach zawarte
w wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 21 marca 2012 r.,
1. zmienia zaskarżone postanowienie w ten sposób, że nie obciąża
powódki kosztami postępowania apelacyjnego na rzecz
pozwanego,
2. przyznaje radcy prawnemu J. B. od Skarbu Państwa - Sądu
Apelacyjnego kwotę 2700 zł (dwa tysiące siedemset), powiększoną
o stawkę podatku VAT, tytułem kosztów pomocy prawnej
udzielonej pozwanemu z urzędu w postępowaniu apelacyjnym,
3. nie obciąża pozwanego kosztami postępowania zażaleniowego,
4. przyznaje adwokat K. K. od Skarbu Państwa - Sądu Apelacyjnego
kwotę 300 zł (trzysta), powiększoną o stawkę podatku VAT, tytułem
kosztów pomocy prawnej udzielonej powódce z urzędu w
postępowaniu zażaleniowym.
Uzasadnienie
2
Postanowieniem zawartym w punkcie 3 wyroku z dnia 21 marca 2012 r. Sąd
Apelacyjny zasądził od powódki na rzecz pozwanego kwotę 3321 złotych tytułem
zwrotu kosztów postępowania. Swoje rozstrzygnięcie oparł na treści art. 100 zd. 2
k.p.c.
W zażaleniu na to postanowienie powódka wniosła o jego zmianę poprzez
odstąpienie od obciążania jej kosztami postępowania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Artykuł 102 k.p.c. przewiduje wyjątek od - odnoszącej się do obowiązku
rozliczania kosztów postępowania - zasady odpowiedzialności za wynik procesu
i pozwala na odstąpienie od niej „w szczególnie uzasadnionych wypadkach”. Fakt
ich nastąpienia (bądź braku) podlega indywidualnej ocenie sądu orzekającego, przy
uwzględnieniu całokształtu rozpoznawanej sprawy.
Oceniając istnienie podstaw do zastosowania art. 102 k.p.c. sąd powinien
wziąć pod uwagę nie tylko sytuację majątkową strony, lecz także jej sytuację
życiową oraz okoliczności, w jakich strona wystąpiła o udzielenie jej ochrony
sądowej. W świetle ustaleń dokonanych przez Sąd, wynika między innymi,
że pozwany został skazany za znęcanie się nad powódką, a w niniejszej sprawie
powódka dochodziła roszczenia z tytułu naruszenia dóbr osobistych, jakich dopuścił
się wobec niej pozwany. Sąd uznał, że do naruszenia takiego doszło i przyznał
powódce zadośćuczynienie, nie podzielając jednakże żądania powódki, co do jego
wysokości. Z tych względów w rozpoznawanej sprawie istniały podstawy do
zastosowania art. 102 k.p.c. Dlatego też zaskarżone postanowienie podlegało
zmianie na podstawie art. 3941
§ 1 pkt 2 k.p.c. i art. 39816
k.p.c.
Sąd Najwyższy przyznał adw. K. K. kwotę 300 (trzysta) złotych powiększoną
o należny podatek VAT z tytułu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z
urzędu, ustalając należne wynagrodzenie w oparciu o treść § 13 ust. 2 pkt 2
rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie
opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów
nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1348 z
późn. zm.).