Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III CZ 61/12
POSTANOWIENIE
Dnia 8 sierpnia 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Dariusz Zawistowski (przewodniczący)
SSN Maria Szulc
SSA Andrzej Niedużak (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa A. R.
przeciwko W.G.
o zniesienie służebności,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 8 sierpnia 2012 r.,
zażalenia powoda na postanowienie o kosztach zawarte
w wyroku Sądu Okręgowego
z dnia 15 marca 2012 r.,
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Sąd Okręgowy wyrokiem z dnia 15 marca 2012 r. oddalił apelację powoda od
wyroku Sądu Rejonowego oddalającego żądanie zniesienia służebności i zasądził
od powoda na rzecz pozwanego kwotę 600 zł tytułem zwrotu kosztów
postępowania apelacyjnego.
W zażaleniu na orzeczenie o kosztach postępowania apelacyjnego, powód
zarzucał naruszenie art. 98 k.p.c. i paragrafu 6 pkt 5 w związku z paragrafem 2 ust.
1 i 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie
opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów
nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1348 ze
zm.) przez ich błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie, wyrażające się
w obciążeniu powoda kosztami zastępstwa procesowego. Wnioski zażalenia
zmierzały do zmiany zaskarżonego postanowienia i oddalenia wniosku pozwanego
o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego, ewentualnie jego uchylenia
i przekazania sprawy sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania.
Z uzasadnienia zażalenia wynika, że powód nie akceptuje zaskarżonego
postanowienia co do zasady, bowiem proces prowadzony był w sposób
niesatysfakcjonujący, bez uwzględnienia wszystkich oferowanych dowodów.
Wydane wyroki powód ocenia jako wadliwe.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 175 ust. 1 Konstytucji, wymiar sprawiedliwości
w Rzeczypospolitej Polskiej sprawują Sąd Najwyższy, sądy powszechne, sądy
administracyjne oraz sądy wojskowe. Wyroki sądowe mają moc wiążącą. Z tego
związania wynika konieczność uwzględnienia faktu istnienia konkretnego
orzeczenia regulującego konkretną sprawę. Art. 365 §1 k.p.c. stanowi, że
orzeczenia prawomocne wiążą nie tylko strony i sąd który je wydał, lecz również
inne sądy oraz inne organy państwowe i organy administracji publicznej,
a w wypadkach w ustawie przewidzianych, także inne osoby. W konsekwencji
3
wszystkie wymienione podmioty musza się liczyć z wydanym orzeczeniem, nie
mogą go zmienić ani zignorować.
Podstawową zasadą rozstrzygnięcia o kosztach procesu, jest wyrażona w art.
98 k.p.c. zasada odpowiedzialności za wynik sprawy. Oznacza ona, że strona
przegrywająca sprawę zwraca na żądanie przeciwnika koszty procesu. Do kosztów
niezbędnych do celowego dochodzenia praw i celowej obrony strony
reprezentowanej przez adwokata (lub radcę prawnego), należy wynagrodzenie tego
pełnomocnika w wysokości określonej stawkami opłat uregulowanych w powołanym
wyżej rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. (por.
postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 23 lutego 2012 r., V CZ 146/11 – niepubl.,
z dnia 8 marca 2012 r., III CZ 11/12 – niepubl., z dnia 26 stycznia 2012 r., III CZ
79/11 – niepubl.). Odstąpienie od zasad orzekania o kosztach procesu określonych
w art. 98 k.p.c. jest możliwe, jednak zależy od wystąpienia okoliczności to
odstępstwo uzasadniających. Nie należy do nich brak akceptacji wyroku przez
stronę przegrywającą (por. przykładowo postanowienie Sądu Najwyższego z dnia
17 czerwca 2011 r., II PZ 10/11 – niepubl.).
Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 39814
k.p.c. w związku z art.
3941
§3 k.p.c., Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji.

III CZ 61/12

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia