Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II CZ 89/12
POSTANOWIENIE
Dnia 23 sierpnia 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Barbara Myszka (przewodniczący)
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz
SSA Andrzej Niedużak (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa K. M.
przeciwko "P. " - Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością
w G.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 23 sierpnia 2012 r.,
zażalenia powoda na postanowienie o kosztach
zawarte w pkt. II wyroku Sądu Okręgowego
z dnia 20 stycznia 2012 r.,
1. zmienia zaskarżone postanowienie w ten sposób, że zasądza od
strony pozwanej na rzecz powoda kwotę 300 (trzysta) zł. tytułem
zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego,
2. zasądza od strony pozwanej na rzecz powoda kwotę 120 (sto
dwadzieścia) zł. tytułem zwrotu kosztów postępowania
zażaleniowego.
2
Uzasadnienie
Wyrokiem z dnia 20 stycznia 2012 r. Sąd Okręgowy oddalił apelację strony
pozwanej od wyroku Sądu Rejonowego z dnia 20 października 2011 r. orzekając,
że nie obciąża tej strony obowiązkiem zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego
na rzecz wygrywającego proces powoda. W uzasadnieniu orzeczenia Sąd
Okręgowy wskazał na szczególne okoliczności sprawy, które w ocenie Sądu
uzasadniają zastosowanie art. 102 k.p.c.
Na zawarte w wyroku orzeczenie o kosztach procesu powód złożył zażalenie.
Zarzucał naruszenie art. 102 k.p.c. przez jego niewłaściwe zastosowanie. Wnioski
zażalenia zmierzały do zmiany zaskarżonego postanowienia i zasądzenia od strony
pozwanej na rzecz powoda kwoty 300 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania
apelacyjnego, ewentualnie uchylenia tego postanowienia i przekazania sprawy
Sądowi Okręgowemu do ponownego rozpoznania. Powód wnosił także
o zasądzenie od strony pozwanej na jego rzecz kosztów postępowania
zażaleniowego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Odstępując od obciążania strony pozwanej obowiązkiem zwrotu na rzecz
powoda kosztów postępowania apelacyjnego, Sąd Okręgowy miał na względzie
szczególne okoliczności sprawy wyrażające się w szlachetnych motywach
towarzyszących przygarnięciu zwierzęcia, które następnie pogryzło powoda.
Oceny te nie zasługują na aprobatę. W judykaturze Sądu Najwyższego
podkreśla się, że art. 102 k.p.c. urzeczywistniający zasadę słuszności, stanowi
wyjątek od zasady odpowiedzialności za wynik sprawy, a zatem nie podlega
wykładni rozszerzającej (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 7 grudnia
2011 r., II PZ 34/11 - niepubl.). Podkreśla się również, że do okoliczności, które
powinny być brane pod uwagę przez sąd przy ocenie przesłanek z art. 102 k.p.c.
należą przede wszystkim fakty związane z samym przebiegiem procesu (por.
postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 7 grudnia 2011 r., II CZ 105/11, z dnia
1 grudnia 2011 r., I CZ 26/11, z dnia 30 listopada 2011 r„ III CZ 67/11 - niepubl.).
W realiach rozpoznawanej sprawy zwraca uwagę postawa prezentowana
przez stronę pozwaną przed wszczęciem procesu. Powód podjął próby
3
pozasądowego załatwienia sporu, jednak żadne z dwóch pism skierowanych do
pozwanej Spółki nie spotkało się z jakąkolwiek reakcją. Nie sposób stwierdzić, aby
w rozpatrywanym przypadku obciążenie strony przegrywającej kosztami procesu
na rzecz przeciwnika było niesłuszne, niesprawiedliwe, sprzeczne z zasadami
współżycia społecznego.
Z przytoczonych względów, na podstawie art. 398 k.p.c. w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c., Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji. O kosztach postępowania
zażaleniowego orzeczono na podstawie art. 98 § 1 k.p.c., art. 391 § 1 k.p.c., art.
398 k.p.c. i art. 3941
§ 3 k.p.c. w związku z § 13 ust. 2 pkt 2 i § 6 pkt 1
rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie
opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów
nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1348 ze
zm.).