Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III CNP 10/12
POSTANOWIENIE
Dnia 23 sierpnia 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Jacek Gudowski
w sprawie z powództwa Gminy Miejskiej K.
przeciwko H. S., A. Ł., P. S., M. T. i K. T.
o eksmisję,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 23 sierpnia 2012 r.,
skargi pozwanej
o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego
z dnia 11 października 2011 r.,
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
2
Wyrokiem z dnia 11 października 2011 r. Sąd Okręgowy oddalił apelację
pozwanej H. S. od wyroku Sądu Rejonowego z dnia 31 stycznia 2011 r.
Od wyroku Sądu Okręgowego pozwana H. S. wniosła skargę o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 4241
§ 1 k.p.c., odczytywanym łącznie z art. 4171
§ 2 k.c.,
skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
przysługuje wtedy, gdy przez wydanie prawomocnego wyroku niezgodnego
z prawem stronie wyrządzona została szkoda. Z tego powodu wśród tzw.
konstrukcyjnych wymagań skargi przewidziano obowiązek uprawdopodobnienia
wyrządzenia szkody (art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c.), który oznacza złożenie przez
skarżącego w skardze oświadczenia, że szkoda wystąpiła - ze wskazaniem jej
rodzaju i rozmiaru – oraz uwiarygodnienie tego oświadczenia poprzez powoływanie
i przedstawianie dowodów, w tym tzw. dowody niedające pewności, oraz innych
środków, nieuznawanych przez kodeks za dowody, np. pisemne oświadczenia,
surogaty dokumentów. Zawarte w art. 4241
§ 1 k.p.c. sformułowanie „przez
wydanie” oznacza, że między wydaniem zaskarżonego orzeczenia a powstaniem
szkody musi zachodzić normalny, adekwatny związek przyczynowy, o którym
mowa w art. 361 § 1 k.c. Brak związku przyczynowego skutkuje niemożnością
uznania, że szkoda została wyrządzona przez wydanie zaskarżonego orzeczenia
i sprawia, że skarga jest niedopuszczalna. Szkoda musi zatem być spowodowana
przez wydanie orzeczenia, a więc powinna zostać poniesiona później niż w dacie
wydania orzeczenia. (por. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 17 listopada
2005 r., II CNP 15/05, OSNC 2006, nr 9, poz. 153, z dnia 27 lipca 2006 r., II BP
11/06, OSNP 2007, nr 15-16, poz. 223, z dnia 28 listopada 2006 r., III CNP 46/06,
IC 2007, nr 12, s. 50, z dnia 25 maja 2007 r., III CNP 30/07, IC 2008, nr 12, s. 52).
Skarżąca podniosła, że poniosła szkodę w kwocie ok. 1 650 zł z powodu
„naliczanej” opłaty z tytułu bezprawnego korzystania z lokalu mieszkalnego
w wysokości 200% czynszu za okres od marca do grudnia 2009 r., a po zmianie
wysokości odszkodowania od grudnia 2009 r. – w wysokości 135% czynszu,
3
co stanowi kwotę ok. 1 600 zł. Taki opis szkody nie stanowi spełnienia przesłanki
przewidzianej w art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c., skarżąca bowiem nawet nie stwierdziła,
że opłaty te poniosła realnie ani że na skutek wydania zaskarżonego orzeczenia
nastąpił jakikolwiek uszczerbek w jej majątku. Powołuje się jedynie na szkodę
hipotetyczną, przyszłą, która może wystąpić, lecz nie przedstawiła żadnych
dowodów (stosownych kwitów lub potwierdzeń zapłaty) ani nawet argumentów,
które mogłyby świadczyć o tym, że szkoda ta już wystąpiła i to przez wydanie
zaskarżonego orzeczenia.
Z tych względów orzeczono jak w sentencji (art. 4248
§ 1 k.p.c.).

III CNP 10/12

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia