Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III CNP 13/12
POSTANOWIENIE
Dnia 23 sierpnia 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Jacek Gudowski
w sprawie z powództwa J. K.
przeciwko W. K.
o złożenie oświadczenia woli,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 23 sierpnia 2012 r.,
na skutek skargi powoda
o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego
z dnia 20 stycznia 2012 r.,
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
2
Wyrokiem z dnia 20 stycznia 2012 r. Sąd Okręgowy zmienił wyrok Sądu
Rejonowego z dnia 16 marca 2011 r. w ten sposób, że uchylił wyrok zaoczny Sądu
Rejonowego z dnia 8 grudnia 2005 r. i oddalił powództwo.
Od wyroku Sądu Okręgowego powód J. K. wniósł skargę o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 4241
§ 1 k.p.c., odczytywanym łącznie z art. 4171
§ 2 k.c.,
skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
przysługuje wtedy, gdy przez wydanie prawomocnego wyroku niezgodnego
z prawem stronie wyrządzona została szkoda. Z tego powodu wśród tzw.
konstrukcyjnych wymagań skargi przewidziano obowiązek uprawdopodobnienia
wyrządzenia szkody (art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c.), który oznacza złożenie przez
skarżącego w skardze oświadczenia, że szkoda wystąpiła – ze wskazaniem jej
rodzaju i rozmiaru – oraz uwiarygodnienie tego oświadczenia poprzez powoływanie
i przedstawianie dowodów, w tym tzw. dowody niedające pewności, oraz innych
środków, nieuznawanych przez kodeks za dowody, np. pisemne oświadczenia,
surogaty dokumentów. Zawarte w art. 4241
§ 1 k.p.c. sformułowanie „przez
wydanie” oznacza, że między wydaniem zaskarżonego orzeczenia a powstaniem
szkody musi zachodzić normalny, adekwatny związek przyczynowy, o którym
mowa w art. 361 § 1 k.c. Brak związku przyczynowego skutkuje niemożnością
uznania, że szkoda została wyrządzona przez wydanie zaskarżonego orzeczenia
i sprawia, że skarga jest niedopuszczalna. Szkoda musi zatem być spowodowana
przez wydanie orzeczenia, a więc powinna zostać poniesiona później niż w chwili
wydania orzeczenia. (por. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 17 listopada
2005 r., II CNP 15/05, OSNC 2006, nr 9, poz. 153, z dnia 27 lipca 2006 r.,
II BP 11/06, OSNP 2007, nr 15-16, poz. 223, z dnia 28 listopada 2006 r., III CNP
46/06, IC 2007, nr 12, s. 50, z dnia 25 maja 2007 r., III CNP 30/07, IC 2008, nr 12,
s. 52). Skarżący podniósł tymczasem, że dopiero poniesie szkodę związaną
z niemożnością dokonania wpisu własności nieruchomości w księdze wieczystej na
skutek nieuprawomocnienia się postanowienia Sądu Rejonowego z dnia 30
3
czerwca 1993 r., co w oczywisty sposób nie spełnia przesłanki art. 4245
§ 1 pkt 4
k.p.c.
Skarga pozwanej jest niedopuszczalna również z tej przyczyny,
że nie wskazuje przepisu prawa, z którym zaskarżone orzeczenie jest
niezgodne. Sąd Najwyższy wielokrotnie wyjaśniał, że wszystkie wymagania
art. 4245
§ 1 pkt 1-6 k.p.c. mają charakter konstrukcyjny i powinny być spełnione
w sposób kumulatywny, a zatem skarga niespełniająca któregokolwiek z nich
dotknięta jest tzw. brakiem istotnym, nienaprawialnym w trybie właściwym dla
usuwania braków formalnych i podlega odrzuceniu a limine (np. postanowienie
z dnia 20 lipca 2005 r., IV CNP 1/05, niepubl.). Skoro więc ww. przepis wyraźnie
odróżnia podstawy skargi od wskazania przepisu prawa, z którym zaskarżone
orzeczenie jest niezgodne, to nie może budzić wątpliwości, że skarga musi
zawierać każdy z tych elementów przedstawiony odrębnie..
Należy także zauważyć, że w skardze o stwierdzenie niezgodności
z prawem prawomocnego orzeczenia niedopuszczalne są wnioski właściwe
skardze kasacyjnej, tj. wniosek o przyjęcie skargi do rozpoznania oraz o uchylenia
zaskarżonego orzeczenia. Postawienie tych wniosków oznacza niezrozumienie
istoty wnoszonego środka zaskarżenia.
Z tych względów orzeczono jak w sentencji (art. 4248
§ 1 k.p.c.).

III CNP 13/12

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia