Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III CNP 19/12
POSTANOWIENIE
Dnia 12 września 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Jacek Gudowski
w sprawie z powództwa Gminy Miejskiej K.
przeciwko T. G.
o eksmisję z lokalu mieszkalnego,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 12 września 2012 r.,
na skutek skargi pozwanej
o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego wyroku Sądu Rejonowego
z dnia 3 stycznia 2011 r.,
odrzuca skargę.
2
Uzasadnienie
Wyrokiem zaocznym z dnia 3 stycznia 2011 r. Sąd Rejonowy nakazał
pozwanej T. G., aby opuściła i opróżniła ze swoich rzeczy lokal mieszkalny nr 24
położony przy ul. O. 3 w K. i wydała go stronie powodowej Gminie Miejskiej K.
Ustalił, że pozwanej nie przysługuje prawo do lokalu socjalnego i nadał wyrokowi
rygor natychmiastowej wykonalności.
Od wyroku Sądu Rejonowego pozwana T. G. wniosła skargę o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 4241
§ 1 k.p.c., odczytywanym łącznie z art. 4171
§ 2 k.c.,
skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
przysługuje wtedy, gdy przez wydanie prawomocnego wyroku niezgodnego
z prawem stronie wyrządzona została szkoda. Z tego powodu wśród tzw.
konstrukcyjnych wymagań skargi przewidziano obowiązek uprawdopodobnienia
wyrządzenia szkody (art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c.), który oznacza złożenie przez
skarżącego w skardze oświadczenia, że szkoda wystąpiła – ze wskazaniem jej
rodzaju i rozmiaru – oraz uwiarygodnienie tego oświadczenia poprzez
powoływanie i przedstawianie dowodów, w tym tzw. dowody niedające pewności,
oraz innych środków, nieuznawanych przez kodeks za dowody, np. pisemne
oświadczenia, surogaty dokumentów. Zawarte w art. 4241
§ 1 k.p.c. sformułowanie
„przez wydanie” oznacza, że między wydaniem zaskarżonego orzeczenia
a powstaniem szkody musi zachodzić normalny, adekwatny związek przyczynowy,
o którym mowa w art. 361 § 1 k.c. Brak związku przyczynowego skutkuje
niemożnością uznania, że szkoda została wyrządzona przez wydanie
zaskarżonego orzeczenia i sprawia, że skarga jest niedopuszczalna. Szkoda musi
zatem być spowodowana przez wydanie orzeczenia, a więc powinna zostać
poniesiona później niż w dacie wydania orzeczenia. (por. postanowienia Sądu
Najwyższego z dnia 17 listopada 2005 r., II CNP 15/05, OSNC 2006, nr 9, poz. 153,
z dnia 27 lipca 2006 r., II BP 11/06, OSNP 2007, nr 15-16, poz. 223, z dnia
3
28 listopada 2006 r., III CNP 46/06, IC 2007, nr 12, s. 50, z dnia 25 maja 2007 r.,
III CNP 30/07, IC 2008, nr 12, s. 52).
Skarżąca podniosła w skardze, że poniosła szkodę postaci „prawomocnie
orzeczonej eksmisji z lokali …. bez prawa do lokalu socjalnego”, mimo że jest
osobą niepełnosprawną, otrzymującą rentę niepozwalającą jej na najem lokalu
mieszkalnego. Taki opis szkody nie stanowi jednak wypełnienia przesłanki
określonej w art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c. Konieczne jest poniesienie rzeczywistego
uszczerbku majątkowego, a wystąpienie takiego uszczerbku nie zostało
uprawdopodobnione. Skarżąca nawet nie stwierdziła, że realnie poniosła szkodę;
powołała się jedynie na szkodę hipotetyczną, przyszłą, która może ewentualnie
wystąpić, lecz nie przedstawiła dowodów ani nawet twierdzeń, które mogłyby
świadczyć o tym, że szkoda ta już wystąpiła i to na skutek wydania zaskarżonego
orzeczenia. Należy podkreślić, że samo wydanie wyroku eksmisyjnego, nawet
gdyby był wadliwy, nie oznacza wyrządzenia szkody.
Z tych względów orzeczono jak w sentencji (art. 4248
§ 1 k.p.c.).
jw

III CNP 19/12

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia