IV KK 239/12
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:26-07-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:I KZP 38/05 V KK 175/10
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV KK 239/12
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 11 września 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Eugeniusz Wildowicz (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Rafał Malarski
SSN Roman Sądej
Protokolant Dorota Szczerbiak
w sprawie Z. Z.
skazanego z art. 178a § 1 k.k.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu w trybie art. 535 § 5 k.p.k.
w dniu 11 września 2012 r.,
kasacji, wniesionej przez Prokuratora Generalnego na korzyść skazanego
od wyroku Sądu Okręgowego
z dnia 4 lipca 2012 r.,
utrzymującego w mocy wyrok Sądu Rejonowego
z dnia 14 listopada 2011 r.,
uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Sądowi
Okręgowemu do ponownego rozpoznania w postępowaniu
odwoławczym.
2
UZASADNIENIE
Sąd Rejonowy, wyrokiem z dnia 14 listopada 2011 r., oskarżonego Z. Z.
uznał za winnego tego, że w dniu 24 stycznia 2011 r. w miejscowości P. kierował
samochodem marki Opel Vectra w ruchu lądowym, będąc w stanie nietrzeźwości
1,33 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, tj. przestępstwa z art. 178a § 1 k.k. i
za to skazał go na karę grzywny w wysokości 60 stawek dziennych, ustalając
wysokość jednej stawki dziennej w kwocie 30 zł. Na podstawie art. 42 § 2 k.k. w zw.
z art. 43 §1 k.k. orzekł wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów
mechanicznych na okres 2 lat, a na podstawie art. 49 § 2 k.k. świadczenie
pieniężne w kwocie 300 zł na cel związany z udzielaniem pomocy osobom
poszkodowanym w wypadkach komunikacyjnych.
Powyższy wyrok zaskarżył obrońca oskarżonego. Zarzucając błąd w
ustaleniach faktycznych, domagał się jego zmiany poprzez uniewinnienie
oskarżonego.
Sąd Okręgowy, wyrokiem z dnia 4 lipca 2012 r., utrzymał w mocy
zaskarżony wyrok, uznając apelację za oczywiście bezzasadną.
W dniu 30 lipca 2012 r. kasację od tego wyroku wniósł Prokurator Generalny.
Zaskarżył wyrok w całości na korzyść skazanego i zarzucił rażące naruszenie
przepisów prawa karnego procesowego – art. 29 § 1 k.p.k. w zw. z art. 476 § 2
k.p.k. polegające na rozpoznaniu sprawy przez sąd odwoławczy w składzie jednego
sędziego podczas, gdy sąd ten powinien orzekać na zasadach ogólnych, tj. w
składzie trzech sędziów – co stanowi bezwzględną przyczynę odwoławczą
wskazaną w art. 439§ 1 pkt 2 k.p.k.
Wskazując na powyższe wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i
przekazanie sprawy Sądowi Okręgowemu do ponownego rozpoznania w
postepowaniu odwoławczym.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Kasacja jest zasadna w stopniu oczywistym. Sprawa Z. Z. była rozpoznawana
przez Sąd Rejonowy w pierwszej instancji w postępowaniu uproszczonym tylko na
pierwszej rozprawie w dniu 13 kwietnia 2011 r. Sąd odraczając wówczas rozprawę
do dnia 30 maja 2011 r., a więc na czas dłuższy niż 21 dni, jednocześnie - zgodnie
z art. 484 § 2 k.p.k.- zmienił tryb postępowania z uproszczonego na zwyczajny. W
tym też trybie procedował w dalszym toku postępowania. Wyrok skazujący zapadł
3
więc nie w postępowaniu uproszczonym, lecz w postępowaniu zwyczajnym, w tym
samym składzie sądu. Skoro tak, to apelacja obrońcy oskarżonego Z. Z. podlegała
rozpoznaniu przez sąd odwoławczy w składzie trzech sędziów. Nie było bowiem
podstaw do zarządzenia rozpoznania sprawy w postępowaniu odwoławczym w
składzie jednego sędziego, na podstawie art. 476 § 2 k.p.k. Możliwość wydania
takiego zarządzenia ograniczona jest bowiem tylko do tych spraw, w których
wydano wyrok w pierwszej instancji w postępowaniu uproszczonym (por. uchwała
Sądu Najwyższego z dnia 27 października 2005 r., I KZP 38/05, LEX nr 157030
oraz m.in. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 27 września 2010 r, V KK 175/10, LEX
nr 621353). Przepisem normującym skład sądu na rozprawie apelacyjnej w
sprawach rozpoznanych w pierwszej instancji przez sąd rejonowy w postępowaniu
zwyczajnym jest art. 29 § 1 k.p.k. Przewiduje on orzekanie w składzie trzech
sędziów.
Tymczasem Sąd Okręgowy rozpoznał apelację obrońcy oskarżonego na
rozprawie w dniu 4 lipca 2012 r. w składzie jednoosobowym.
Trafny jest zatem zarzut kasacji, że w sprawie doszło do rażącego naruszenia
art. 29 § 1 k.p.k. w zw. z art. 476 § 2 k.p.k., a w konsekwencji sąd, który
rozpoznawał apelację w składzie jednego sędziego, był nienależycie obsadzony.
Uchybienie to stanowi bezwzględną przyczynę odwoławczą określoną w art. 439 §
1 pkt 2 k.p.k. Stwierdzenie tego uchybienia obliguje Sąd Najwyższy do uchylenia
zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi
Okręgowemu w postępowaniu odwoławczym, bez badania jego potencjalnego
wpływu na treść zaskarżonego kasacją wyroku.
Mając to wszystko na uwadze orzeczono jak w wyroku.
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 11 września 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Eugeniusz Wildowicz (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Rafał Malarski
SSN Roman Sądej
Protokolant Dorota Szczerbiak
w sprawie Z. Z.
skazanego z art. 178a § 1 k.k.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu w trybie art. 535 § 5 k.p.k.
w dniu 11 września 2012 r.,
kasacji, wniesionej przez Prokuratora Generalnego na korzyść skazanego
od wyroku Sądu Okręgowego
z dnia 4 lipca 2012 r.,
utrzymującego w mocy wyrok Sądu Rejonowego
z dnia 14 listopada 2011 r.,
uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Sądowi
Okręgowemu do ponownego rozpoznania w postępowaniu
odwoławczym.
2
UZASADNIENIE
Sąd Rejonowy, wyrokiem z dnia 14 listopada 2011 r., oskarżonego Z. Z.
uznał za winnego tego, że w dniu 24 stycznia 2011 r. w miejscowości P. kierował
samochodem marki Opel Vectra w ruchu lądowym, będąc w stanie nietrzeźwości
1,33 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, tj. przestępstwa z art. 178a § 1 k.k. i
za to skazał go na karę grzywny w wysokości 60 stawek dziennych, ustalając
wysokość jednej stawki dziennej w kwocie 30 zł. Na podstawie art. 42 § 2 k.k. w zw.
z art. 43 §1 k.k. orzekł wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów
mechanicznych na okres 2 lat, a na podstawie art. 49 § 2 k.k. świadczenie
pieniężne w kwocie 300 zł na cel związany z udzielaniem pomocy osobom
poszkodowanym w wypadkach komunikacyjnych.
Powyższy wyrok zaskarżył obrońca oskarżonego. Zarzucając błąd w
ustaleniach faktycznych, domagał się jego zmiany poprzez uniewinnienie
oskarżonego.
Sąd Okręgowy, wyrokiem z dnia 4 lipca 2012 r., utrzymał w mocy
zaskarżony wyrok, uznając apelację za oczywiście bezzasadną.
W dniu 30 lipca 2012 r. kasację od tego wyroku wniósł Prokurator Generalny.
Zaskarżył wyrok w całości na korzyść skazanego i zarzucił rażące naruszenie
przepisów prawa karnego procesowego – art. 29 § 1 k.p.k. w zw. z art. 476 § 2
k.p.k. polegające na rozpoznaniu sprawy przez sąd odwoławczy w składzie jednego
sędziego podczas, gdy sąd ten powinien orzekać na zasadach ogólnych, tj. w
składzie trzech sędziów – co stanowi bezwzględną przyczynę odwoławczą
wskazaną w art. 439§ 1 pkt 2 k.p.k.
Wskazując na powyższe wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i
przekazanie sprawy Sądowi Okręgowemu do ponownego rozpoznania w
postepowaniu odwoławczym.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Kasacja jest zasadna w stopniu oczywistym. Sprawa Z. Z. była rozpoznawana
przez Sąd Rejonowy w pierwszej instancji w postępowaniu uproszczonym tylko na
pierwszej rozprawie w dniu 13 kwietnia 2011 r. Sąd odraczając wówczas rozprawę
do dnia 30 maja 2011 r., a więc na czas dłuższy niż 21 dni, jednocześnie - zgodnie
z art. 484 § 2 k.p.k.- zmienił tryb postępowania z uproszczonego na zwyczajny. W
tym też trybie procedował w dalszym toku postępowania. Wyrok skazujący zapadł
3
więc nie w postępowaniu uproszczonym, lecz w postępowaniu zwyczajnym, w tym
samym składzie sądu. Skoro tak, to apelacja obrońcy oskarżonego Z. Z. podlegała
rozpoznaniu przez sąd odwoławczy w składzie trzech sędziów. Nie było bowiem
podstaw do zarządzenia rozpoznania sprawy w postępowaniu odwoławczym w
składzie jednego sędziego, na podstawie art. 476 § 2 k.p.k. Możliwość wydania
takiego zarządzenia ograniczona jest bowiem tylko do tych spraw, w których
wydano wyrok w pierwszej instancji w postępowaniu uproszczonym (por. uchwała
Sądu Najwyższego z dnia 27 października 2005 r., I KZP 38/05, LEX nr 157030
oraz m.in. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 27 września 2010 r, V KK 175/10, LEX
nr 621353). Przepisem normującym skład sądu na rozprawie apelacyjnej w
sprawach rozpoznanych w pierwszej instancji przez sąd rejonowy w postępowaniu
zwyczajnym jest art. 29 § 1 k.p.k. Przewiduje on orzekanie w składzie trzech
sędziów.
Tymczasem Sąd Okręgowy rozpoznał apelację obrońcy oskarżonego na
rozprawie w dniu 4 lipca 2012 r. w składzie jednoosobowym.
Trafny jest zatem zarzut kasacji, że w sprawie doszło do rażącego naruszenia
art. 29 § 1 k.p.k. w zw. z art. 476 § 2 k.p.k., a w konsekwencji sąd, który
rozpoznawał apelację w składzie jednego sędziego, był nienależycie obsadzony.
Uchybienie to stanowi bezwzględną przyczynę odwoławczą określoną w art. 439 §
1 pkt 2 k.p.k. Stwierdzenie tego uchybienia obliguje Sąd Najwyższy do uchylenia
zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi
Okręgowemu w postępowaniu odwoławczym, bez badania jego potencjalnego
wpływu na treść zaskarżonego kasacją wyroku.
Mając to wszystko na uwadze orzeczono jak w wyroku.