IV KO 54/12
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:26-07-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV KO 54/12
POSTANOWIENIE
Dnia 11 września 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Eugeniusz Wildowicz (przewodniczący)
SSN Rafał Malarski
SSN Roman Sądej (sprawozdawca)
na posiedzeniu - bez udziału stron - w dniu 11 września 2012 r.,
po rozpoznaniu w sprawie J. G. i J. S.,
oskarżonych o czyny z art. 296 § 1 k.k. i in.,
wystąpienia Sądu Rejonowego w K. z dnia 6 czerwca 2012 r. o przekazanie sprawy
do rozpoznania innemu sądowi równorzędnemu ze względu na dobro wymiaru
sprawiedliwości
na podstawie art. 37 k.p.k.
p o s t a n o w i ł:
przekazać sprawę oskarżonych do rozpoznania Sądowi
Rejonowemu w J.
UZASADNIENIE
Inicjatywa Sądu Rejonowego o przekazanie niniejszej sprawy w trybie art. 37
k.p.k. była uzasadniona.
Sprawa dotycząca J. G. i J. S. została wyłączona do odrębnego
postępowania ze sprawy obejmującej w sumie 22 osoby oskarżone. Powodem
wyłączenia był zły stan zdrowia tych oskarżonych, potwierdzony opiniami biegłych z
zakresu medycyny. W aktualnych opiniach biegli psycholog i psychiatra badający J.
G. stwierdzili, że ze względu na zaburzenia adaptacyjne i zmiany organiczne w
CUN jest on zdolny do brania udziału w rozprawie, ale stan zdrowia uniemożliwia
mu odbywanie podróży do Sądu miejscowo właściwego w K. Możliwy jest jego
udział w rozprawie odbywającej się w miejscu jago zamieszkania – w J. Podobnej
treści opinię wydał lekarz specjalista onkolog w odniesieniu do J. S., zaznaczając,
2
że również ona może brać udział w rozprawie odbywającej się w tym mieście.
Treść tych opinii wywołała wniosek właściwego miejscowo Sądu Rejonowego w K.
o przekazanie sprawy tych oskarżonych Sądowi Rejonowemu w J.
Wielokrotnie już Sąd Najwyższy wypowiadał się, że dobro wymiaru
sprawiedliwości, o którym mowa w art. 37 k.p.k., obejmuje również takie sytuacje,
gdy nie jest możliwe rozpoznanie sprawy w sądzie miejscowo właściwym ze
względu na zły stan zdrowia oskarżonych, ale nie ma przeszkód do jej rozpoznania
w sądzie położonym blisko miejsca ich zamieszkania. Dobro w postaci realizacji
fundamentalnych celów postępowania karnego, wskazanych w art. 2 k.p.k.,
niewątpliwie stoi ponad zasadą rozpoznania sprawy przez sąd ustawowo właściwy.
Taka też sytuacja wystąpiła w sprawie niniejszej, co implikowało orzeczenie,
jak w części dyspozytywnej postanowienia.
POSTANOWIENIE
Dnia 11 września 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Eugeniusz Wildowicz (przewodniczący)
SSN Rafał Malarski
SSN Roman Sądej (sprawozdawca)
na posiedzeniu - bez udziału stron - w dniu 11 września 2012 r.,
po rozpoznaniu w sprawie J. G. i J. S.,
oskarżonych o czyny z art. 296 § 1 k.k. i in.,
wystąpienia Sądu Rejonowego w K. z dnia 6 czerwca 2012 r. o przekazanie sprawy
do rozpoznania innemu sądowi równorzędnemu ze względu na dobro wymiaru
sprawiedliwości
na podstawie art. 37 k.p.k.
p o s t a n o w i ł:
przekazać sprawę oskarżonych do rozpoznania Sądowi
Rejonowemu w J.
UZASADNIENIE
Inicjatywa Sądu Rejonowego o przekazanie niniejszej sprawy w trybie art. 37
k.p.k. była uzasadniona.
Sprawa dotycząca J. G. i J. S. została wyłączona do odrębnego
postępowania ze sprawy obejmującej w sumie 22 osoby oskarżone. Powodem
wyłączenia był zły stan zdrowia tych oskarżonych, potwierdzony opiniami biegłych z
zakresu medycyny. W aktualnych opiniach biegli psycholog i psychiatra badający J.
G. stwierdzili, że ze względu na zaburzenia adaptacyjne i zmiany organiczne w
CUN jest on zdolny do brania udziału w rozprawie, ale stan zdrowia uniemożliwia
mu odbywanie podróży do Sądu miejscowo właściwego w K. Możliwy jest jego
udział w rozprawie odbywającej się w miejscu jago zamieszkania – w J. Podobnej
treści opinię wydał lekarz specjalista onkolog w odniesieniu do J. S., zaznaczając,
2
że również ona może brać udział w rozprawie odbywającej się w tym mieście.
Treść tych opinii wywołała wniosek właściwego miejscowo Sądu Rejonowego w K.
o przekazanie sprawy tych oskarżonych Sądowi Rejonowemu w J.
Wielokrotnie już Sąd Najwyższy wypowiadał się, że dobro wymiaru
sprawiedliwości, o którym mowa w art. 37 k.p.k., obejmuje również takie sytuacje,
gdy nie jest możliwe rozpoznanie sprawy w sądzie miejscowo właściwym ze
względu na zły stan zdrowia oskarżonych, ale nie ma przeszkód do jej rozpoznania
w sądzie położonym blisko miejsca ich zamieszkania. Dobro w postaci realizacji
fundamentalnych celów postępowania karnego, wskazanych w art. 2 k.p.k.,
niewątpliwie stoi ponad zasadą rozpoznania sprawy przez sąd ustawowo właściwy.
Taka też sytuacja wystąpiła w sprawie niniejszej, co implikowało orzeczenie,
jak w części dyspozytywnej postanowienia.