III KK 83/12
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:15-10-2012
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III KK 83/12
POSTANOWIENIE
Dnia 28 września 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
Prezes SN Lech Paprzycki
na posiedzeniu w trybie art. 535 § 3 kpk
po rozpoznaniu w Izbie Karnej w dniu 28 września 2012 r.,
sprawy K. H.
skazanego z art. 286 § 1 i inne kk
z powodu kasacji wniesionej przez obrońcę skazanego
od wyroku Sądu Okręgowego
z dnia 7 września 2011 r.,
utrzymującego w mocy wyrok Sądu Rejonowego
z dnia 30 maja 2011 r., ,
p o s t a n o w i :ł
1. oddala kasację jako oczywiście bezzasadną.
2. zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. P. R. Kancelaria
Adwokacka 442.80 zł (czterysta czterdzieści dwa złote
osiemdziesiąt groszy) w tym 23% podatku VAT tytułem
wynagrodzenia za sporządzenie i wniesienie kasacji.
3. obciąża skazanego K. H. kosztami sądowymi postępowania
kasacyjnego.
UZASADNIENIE
Sąd Okręgowy, wyrokiem z dnia 7 września 2011 r., utrzymał w mocy wyrok
Sądu Rejonowego z dnia 30 maja 2011 r., którym K. H. skazany został za
przestępstwa zakwalifikowane z art. 286 § 1 kk i z art. 297 § 1 kk na karę łączną
jednego roku i sześciu miesięcy pozbawienia wolności.
Od powyższego wyroku Sądu Okręgowego, kasację na korzyść skazanego
wniósł jego obrońca i, zarzucając „rażące naruszenie prawa, które miało wpływ na
treść orzeczenia, a polegające na naruszeniu przepisów art. 447 § 1 w zw. z art. 6
2
w zw. z art. 2 § 1 pkt 1 i 2 kpk w ten sposób, że Sąd Okręgowy nie dokonał
całościowej analizy tak zaskarżonego apelacją wyroku, jak i całego postępowania,
czym naruszył prawo oskarżonego do obrony i nie dopełnił dyspozycji art. 2 § pkt 1
kpk”, wniósł „o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości”. Tylko na marginesie
trzeba zwrócić uwagę na technicznie niestaranne sformułowanie zarzutu kasacji,
wynikające z nieprzeczytania tej części pisma po ostatecznym jego sporządzeniu, a
także na niekompletność wniosku kasacji, wobec braku żądania przekazania
sprawy Sądowi odwoławczemu do ponownego rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Kasacja obrońcy skazanego K. H. jest oczywiście bezzasadna, w rozumieniu
art. 535 § 3 kpk, i jako taka została oddalona, a skazany na podstawie art. 626 § 1
kpk i art. 636 § 1 kpk w zw. z art. 518 kpk obciążony kosztami sądowymi
postępowania kasacyjnego. Sporządzenie i wniesienie kasacji przez obrońcę z
urzędu uzasadniało zasądzenie z tego tytułu należnego wynagrodzenia.
Oczywista bezzasadność zarzutu naruszenia przez Sąd Okręgowy przepisu
art. 447 § 1 kpk wynika wprost ze starannej lektury uzasadnienia zaskarżonego
kasacją orzeczenia. Sąd ten trafnie ocenił, że w tej sprawie ma do czynienia z
apelacją „co do winy”, a więc zwróconą przeciwko całości wyroku. Właśnie dlatego,
co wynika z treści tego uzasadnienia, Sąd Okręgowy nie ograniczył się do oceny
sformułowanych w apelacji zarzutów, lecz dokonał kontroli całości orzeczenia Sądu
Rejonowego zarówno co do prawidłowości dokonanych ustaleń, oceny prawnej
zachowania ówczesnego oskarżonego, jak i wymierzonej kary. Sąd odwoławczy
wnikliwie rozważył, z powołaniem się na określonej dowody i oceniając ich
wiarygodność, kwestię sprawstwa i współsprawstwa K. H. w zakresie zarzuconych
mu czynów. Wobec takich ustaleń ocena prawna wyrażająca się w kwalifikacji
prawnej nie mogła budzić żadnych wątpliwości i nie wymagała pogłębionych
rozważań. Również co do kary Sąd Okręgowym wskazał na te okoliczności, które
wymagały orzeczenia w stosunku do oskarżonego wymierzenia bezwzględnej kary
pozbawienia wolności, mając na uwadze dyrektywy określone w art. 58 kk i w art.
53 kk. Przy tym, uzasadnienie Sądu odwoławczego spełnia wymogi określone nie
tylko w art. 447 § 1 kpk, ale także te wskazane w art. 433 § 2 kpk i art. 457 § 3 kpk,
w sytuacji, gdy rozważania dotyczące tych kwestii w uzasadnieniu wyroku Sądu
pierwszej instancji były wnikliwe i szczegółowe, a do rozważań tych Sąd
3
odwoławczy miał prawo się odwołać, gdy to stanowisko, zresztą zasadnie,
podzielał.
Mając powyższe na względzie, Sąd Najwyższy orzekł jak w postanowieniu.
POSTANOWIENIE
Dnia 28 września 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
Prezes SN Lech Paprzycki
na posiedzeniu w trybie art. 535 § 3 kpk
po rozpoznaniu w Izbie Karnej w dniu 28 września 2012 r.,
sprawy K. H.
skazanego z art. 286 § 1 i inne kk
z powodu kasacji wniesionej przez obrońcę skazanego
od wyroku Sądu Okręgowego
z dnia 7 września 2011 r.,
utrzymującego w mocy wyrok Sądu Rejonowego
z dnia 30 maja 2011 r., ,
p o s t a n o w i :ł
1. oddala kasację jako oczywiście bezzasadną.
2. zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. P. R. Kancelaria
Adwokacka 442.80 zł (czterysta czterdzieści dwa złote
osiemdziesiąt groszy) w tym 23% podatku VAT tytułem
wynagrodzenia za sporządzenie i wniesienie kasacji.
3. obciąża skazanego K. H. kosztami sądowymi postępowania
kasacyjnego.
UZASADNIENIE
Sąd Okręgowy, wyrokiem z dnia 7 września 2011 r., utrzymał w mocy wyrok
Sądu Rejonowego z dnia 30 maja 2011 r., którym K. H. skazany został za
przestępstwa zakwalifikowane z art. 286 § 1 kk i z art. 297 § 1 kk na karę łączną
jednego roku i sześciu miesięcy pozbawienia wolności.
Od powyższego wyroku Sądu Okręgowego, kasację na korzyść skazanego
wniósł jego obrońca i, zarzucając „rażące naruszenie prawa, które miało wpływ na
treść orzeczenia, a polegające na naruszeniu przepisów art. 447 § 1 w zw. z art. 6
2
w zw. z art. 2 § 1 pkt 1 i 2 kpk w ten sposób, że Sąd Okręgowy nie dokonał
całościowej analizy tak zaskarżonego apelacją wyroku, jak i całego postępowania,
czym naruszył prawo oskarżonego do obrony i nie dopełnił dyspozycji art. 2 § pkt 1
kpk”, wniósł „o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości”. Tylko na marginesie
trzeba zwrócić uwagę na technicznie niestaranne sformułowanie zarzutu kasacji,
wynikające z nieprzeczytania tej części pisma po ostatecznym jego sporządzeniu, a
także na niekompletność wniosku kasacji, wobec braku żądania przekazania
sprawy Sądowi odwoławczemu do ponownego rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Kasacja obrońcy skazanego K. H. jest oczywiście bezzasadna, w rozumieniu
art. 535 § 3 kpk, i jako taka została oddalona, a skazany na podstawie art. 626 § 1
kpk i art. 636 § 1 kpk w zw. z art. 518 kpk obciążony kosztami sądowymi
postępowania kasacyjnego. Sporządzenie i wniesienie kasacji przez obrońcę z
urzędu uzasadniało zasądzenie z tego tytułu należnego wynagrodzenia.
Oczywista bezzasadność zarzutu naruszenia przez Sąd Okręgowy przepisu
art. 447 § 1 kpk wynika wprost ze starannej lektury uzasadnienia zaskarżonego
kasacją orzeczenia. Sąd ten trafnie ocenił, że w tej sprawie ma do czynienia z
apelacją „co do winy”, a więc zwróconą przeciwko całości wyroku. Właśnie dlatego,
co wynika z treści tego uzasadnienia, Sąd Okręgowy nie ograniczył się do oceny
sformułowanych w apelacji zarzutów, lecz dokonał kontroli całości orzeczenia Sądu
Rejonowego zarówno co do prawidłowości dokonanych ustaleń, oceny prawnej
zachowania ówczesnego oskarżonego, jak i wymierzonej kary. Sąd odwoławczy
wnikliwie rozważył, z powołaniem się na określonej dowody i oceniając ich
wiarygodność, kwestię sprawstwa i współsprawstwa K. H. w zakresie zarzuconych
mu czynów. Wobec takich ustaleń ocena prawna wyrażająca się w kwalifikacji
prawnej nie mogła budzić żadnych wątpliwości i nie wymagała pogłębionych
rozważań. Również co do kary Sąd Okręgowym wskazał na te okoliczności, które
wymagały orzeczenia w stosunku do oskarżonego wymierzenia bezwzględnej kary
pozbawienia wolności, mając na uwadze dyrektywy określone w art. 58 kk i w art.
53 kk. Przy tym, uzasadnienie Sądu odwoławczego spełnia wymogi określone nie
tylko w art. 447 § 1 kpk, ale także te wskazane w art. 433 § 2 kpk i art. 457 § 3 kpk,
w sytuacji, gdy rozważania dotyczące tych kwestii w uzasadnieniu wyroku Sądu
pierwszej instancji były wnikliwe i szczegółowe, a do rozważań tych Sąd
3
odwoławczy miał prawo się odwołać, gdy to stanowisko, zresztą zasadnie,
podzielał.
Mając powyższe na względzie, Sąd Najwyższy orzekł jak w postanowieniu.