IV KK 241/12
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:26-07-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV KK 241/12
POSTANOWIENIE
Dnia 25 września 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Wiesław Kozielewicz
po rozpoznaniu w dniu 25 września 2012 r.,
sprawy T. W.
skazany z art. 291 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. i art. 12 k.k.
z powodu kasacji, wniesionej przez obrońcę skazanego
od wyroku Sądu Okręgowego
z dnia 24 lutego 2012 r., utrzymującego w mocy wyrok Sądu Rejonowego z dnia 19
września 2011 r., ,
oddala kasację jako oczywiście bezzasadną, a kosztami
sądowymi postępowania kasacyjnego obciąża skazanego T. W.
U Z A S AD N I E N I E
W kasacji podniesiono zarzut rażącego naruszenia prawa materialnego, to jest
art. 60 § 3 k.k., poprzez jego niezastosowanie w zakresie czynów przypisanych
oskarżonemu, w sytuacji, gdy spełnione zostały wszystkie przesłanki określone w
tym przepisie, albowiem oskarżony już na etapie postępowania przygotowawczego
podczas składania wyjaśnień przed organem powołanym do ścigania przestępstw,
przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, ujawnił wszystkie dostępne i
znane mu informacje dotyczące wszystkich osób współdziałających z nim w
popełnieniu przestępstw oraz istotne okoliczności jego popełnienia, przy czym
okoliczności tych nie dozował, jak też nie taił lub fałszował swojej roli w zdarzeniu,
które to naruszenie miało wpływ na treść orzeczenia w zakresie wymiaru kary.
W pisemnej odpowiedzi na kasację oskarżyciel publiczny wniósł o oddalenie jej
jako oczywiście bezzasadnej (por. pisemna odpowiedź na kasację z dnia 31 maja
2012 r., k. 10 – 12 v akt Sądu Najwyższego).
Sąd Najwyższy zważył co następuje,
2
Kasacja jest, jak trafnie podniósł Prokurator w pisemnej odpowiedzi na kasację,
oczywiście bezzasadna w rozumieniu art. 533 § 3 k.p.k.
Sąd Okręgowy w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, zasadnie przyjął, że
wprawdzie T. W. przyznał się w postępowaniu przygotowawczym do popełnienia
zarzucanego mu przestępstwa z art. 291 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. i art. 12
k.k., nie jest to jednak równoznaczne z ujawnieniem informacji dotyczących osób
uczestniczących w popełnieniu przestępstwa oraz istotnych okoliczności jego
popełnienia w rozumieniu art. 60 § 3 k.p.k., gdyż złożone przez niego wyjaśnienia
nie były na tyle precyzyjne aby pozwoliły organom ścigania ustalić, poza R. K., inne
osoby uczestniczące w popełnieniu tego przestępstwa.
Sąd Najwyższy podziela to stanowisko. Dodatkowo tylko należy dodać, że
postawa przyznającego się do winy T. W. została wzięta pod uwagę przez Sąd
Rejonowy, jako okoliczność łagodząca przy wymiarze kary ( por. s. 9 uzasadnienia
wyroku Sądu Rejonowego).
Przedstawione wyżej względy zdecydowały, że Sąd Najwyższy z mocy art. 535
§ 3 k.p.k. orzekł jak w postanowieniu.
POSTANOWIENIE
Dnia 25 września 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Wiesław Kozielewicz
po rozpoznaniu w dniu 25 września 2012 r.,
sprawy T. W.
skazany z art. 291 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. i art. 12 k.k.
z powodu kasacji, wniesionej przez obrońcę skazanego
od wyroku Sądu Okręgowego
z dnia 24 lutego 2012 r., utrzymującego w mocy wyrok Sądu Rejonowego z dnia 19
września 2011 r., ,
oddala kasację jako oczywiście bezzasadną, a kosztami
sądowymi postępowania kasacyjnego obciąża skazanego T. W.
U Z A S AD N I E N I E
W kasacji podniesiono zarzut rażącego naruszenia prawa materialnego, to jest
art. 60 § 3 k.k., poprzez jego niezastosowanie w zakresie czynów przypisanych
oskarżonemu, w sytuacji, gdy spełnione zostały wszystkie przesłanki określone w
tym przepisie, albowiem oskarżony już na etapie postępowania przygotowawczego
podczas składania wyjaśnień przed organem powołanym do ścigania przestępstw,
przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, ujawnił wszystkie dostępne i
znane mu informacje dotyczące wszystkich osób współdziałających z nim w
popełnieniu przestępstw oraz istotne okoliczności jego popełnienia, przy czym
okoliczności tych nie dozował, jak też nie taił lub fałszował swojej roli w zdarzeniu,
które to naruszenie miało wpływ na treść orzeczenia w zakresie wymiaru kary.
W pisemnej odpowiedzi na kasację oskarżyciel publiczny wniósł o oddalenie jej
jako oczywiście bezzasadnej (por. pisemna odpowiedź na kasację z dnia 31 maja
2012 r., k. 10 – 12 v akt Sądu Najwyższego).
Sąd Najwyższy zważył co następuje,
2
Kasacja jest, jak trafnie podniósł Prokurator w pisemnej odpowiedzi na kasację,
oczywiście bezzasadna w rozumieniu art. 533 § 3 k.p.k.
Sąd Okręgowy w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, zasadnie przyjął, że
wprawdzie T. W. przyznał się w postępowaniu przygotowawczym do popełnienia
zarzucanego mu przestępstwa z art. 291 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. i art. 12
k.k., nie jest to jednak równoznaczne z ujawnieniem informacji dotyczących osób
uczestniczących w popełnieniu przestępstwa oraz istotnych okoliczności jego
popełnienia w rozumieniu art. 60 § 3 k.p.k., gdyż złożone przez niego wyjaśnienia
nie były na tyle precyzyjne aby pozwoliły organom ścigania ustalić, poza R. K., inne
osoby uczestniczące w popełnieniu tego przestępstwa.
Sąd Najwyższy podziela to stanowisko. Dodatkowo tylko należy dodać, że
postawa przyznającego się do winy T. W. została wzięta pod uwagę przez Sąd
Rejonowy, jako okoliczność łagodząca przy wymiarze kary ( por. s. 9 uzasadnienia
wyroku Sądu Rejonowego).
Przedstawione wyżej względy zdecydowały, że Sąd Najwyższy z mocy art. 535
§ 3 k.p.k. orzekł jak w postanowieniu.