Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II KZ 38/12
POSTANOWIENIE
Dnia 4 października 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Rafał Malarski
w sprawie S. K.
skazanego z art. 279 § 1 k.k.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 4 października 2012 r.,
zażalenia skazanego na zarządzenie upoważnionego sędziego Sądu Apelacyjnego
o odmowie przyjęcia wniosku o wznowienie postępowania
z dnia 13 sierpnia 2012 r.,
p o s t a n o w i ł:
uchylić zaskarżone zarządzenie i sprawę zbadania formalnych
warunków wniosku o wznowienie postępowania przekazać
Prezesowi Sądu Apelacyjnego.
UZASADNIENIE
Zażalenie zasługiwało na uwzględnienie, choć nie z racji w nim
przedstawionych (skarżący skoncentrował się na krytyce stanowiska obrońcy z
urzędu, zawartym w piśmie sporządzonym w trybie art. 84 § 3 k.p.k.).
Niewątpliwe pozostaje, że złożony przez S. K. wniosek o wznowienie
procesu, napisany własnoręcznie, nie spełniał wymogu określonego w art. 545 § 2
k.p.k., dlatego też nie mógł być w takiej formie przyjęty. W takiej sytuacji prezes
właściwego sądu (przewodniczący wydziału lub upoważniony sędzia) – stosownie
do treści art. 120 § 1 k.p.k.– powinien był wezwać skazanego do usunięcia w
terminie 7 dni braku, polegającego na niesporządzeniu i niepodpisaniu wniosku
przez adwokata. Dopiero nieusunięcie owego braku w zakreślonym czasie czyniło
dopuszczalnym wydanie zarządzenia o odmowie przyjęcia wniosku (zob. post. SN
z 5 lipca 2007 r., IV KZ 54/07, R-OSNKW 2007, poz. 1562 CD). Wskazany tryb
2
procedowania nie został w niniejszej sprawie dochowany, jako że kwestionowane
zarządzenie zapadło w tym samym dniu, w którym do Sądu Apelacyjnego wpłynęła
opinia obrońcy z urzędu o braku podstaw do złożenia wniosku o wznowienie
procesu. Możliwość złożenia przez skazanego wniosku o wznowienie
postępowania sądowego w każdym czasie nie ma tu żadnego znaczenia.
Dlatego Sąd Najwyższy orzekł jak w dyspozytywnej części postanowienia.