III KO 68/12
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:11-10-2012
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III KO 68/12
POSTANOWIENIE
Dnia 4 października 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Józef Szewczyk
w sprawie C. Ś.
skazanego z art. 56 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 29 lipca 2009r. o przeciwdziałaniu
narkomanii i innych,
po rozpoznaniu zażalenia skazanego na zarządzenie Przewodniczącego Wydziału
III Izby Karnej Sądu Najwyższego
z dnia 8 sierpnia 2012r., sygn. akt III KO 68/12,
p o s t a n o w i :ł
zaskarżone zarządzenie utrzymać w mocy.
UZASADNIENIE
Zaskarżonym zarządzeniem odmówiono przyjęcia wniosku C. Ś. o
wznowienie postępowania w sprawie, sygn. Akt /…/ , Sądu Okręgowego, gdyż
wniosek był niedopuszczalny z mocy ustawy, nie wskazywał bowiem na żadną z
podstaw wznowienia postępowania, które są określone w art. art. 540, 540a, 540b i
542 §3 k.p.k.
Na powyższe zarządzenie zażalenie złożył skazany C. Ś., zarzucając błąd w
ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia. Skarżący wniósł o
uchylenie „postanowienia” i procedowanie w sprawie wniosku z dnia 23 lipca 2012 r.
Zdaniem C. Ś. w sprawie pojawił się nowy dowód nieznany wcześniej
Sądowi orzekającemu, gdyż został skazany za przestępstwo ciągłe wprowadzenia
do obrotu narkotyków w okresie od stycznia 2004 r. do grudnia 2005 r. (art. 56 ust.
1 i 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12
k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. i art. 65 § 1 k.k.) w sytuacji zatrzymania go w dniu 15
grudnia 2005 r., i przebywania od tego czasu w Zakładzie Karnym.
2
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Stosownie do treści art. 540 § 1 pkt. 2a i b postępowanie sądowe
zakończone prawomocnym orzeczeniem wznawia się, jeżeli: po wydaniu
orzeczenia ujawnią się nowe fakty lub dowody nie znane przedtem sądowi,
wskazujące na to, że:
a) skazany nie popełnił czynu albo czyn jego nie stanowił przestępstwa lub nie
podlegał karze,
b) skazano go za przestępstwo zagrożone kara surowszą albo nie uwzględniono
okoliczności zobowiązujących do nadzwyczajnego złagodzenia kary albo też
błędnie przyjęto okoliczności wpływające na nadzwyczajne obostrzenie kary.
W opisanej sytuacji przyjmując nawet, że prawidłowe określenie czasu
przestępstwa przypisanego skazanemu winno ulec skorygowaniu do dnia 15
grudnia 2005 r., nie zachodzi żadna z podstaw wznowienia postępowania
wymieniona w art. 540 § 1 pkt. 2 k.p.k.
Podsumowując, Sąd Najwyższy utrzymał zaskarżone zarządzenie w mocy.
POSTANOWIENIE
Dnia 4 października 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Józef Szewczyk
w sprawie C. Ś.
skazanego z art. 56 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 29 lipca 2009r. o przeciwdziałaniu
narkomanii i innych,
po rozpoznaniu zażalenia skazanego na zarządzenie Przewodniczącego Wydziału
III Izby Karnej Sądu Najwyższego
z dnia 8 sierpnia 2012r., sygn. akt III KO 68/12,
p o s t a n o w i :ł
zaskarżone zarządzenie utrzymać w mocy.
UZASADNIENIE
Zaskarżonym zarządzeniem odmówiono przyjęcia wniosku C. Ś. o
wznowienie postępowania w sprawie, sygn. Akt /…/ , Sądu Okręgowego, gdyż
wniosek był niedopuszczalny z mocy ustawy, nie wskazywał bowiem na żadną z
podstaw wznowienia postępowania, które są określone w art. art. 540, 540a, 540b i
542 §3 k.p.k.
Na powyższe zarządzenie zażalenie złożył skazany C. Ś., zarzucając błąd w
ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia. Skarżący wniósł o
uchylenie „postanowienia” i procedowanie w sprawie wniosku z dnia 23 lipca 2012 r.
Zdaniem C. Ś. w sprawie pojawił się nowy dowód nieznany wcześniej
Sądowi orzekającemu, gdyż został skazany za przestępstwo ciągłe wprowadzenia
do obrotu narkotyków w okresie od stycznia 2004 r. do grudnia 2005 r. (art. 56 ust.
1 i 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12
k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. i art. 65 § 1 k.k.) w sytuacji zatrzymania go w dniu 15
grudnia 2005 r., i przebywania od tego czasu w Zakładzie Karnym.
2
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Stosownie do treści art. 540 § 1 pkt. 2a i b postępowanie sądowe
zakończone prawomocnym orzeczeniem wznawia się, jeżeli: po wydaniu
orzeczenia ujawnią się nowe fakty lub dowody nie znane przedtem sądowi,
wskazujące na to, że:
a) skazany nie popełnił czynu albo czyn jego nie stanowił przestępstwa lub nie
podlegał karze,
b) skazano go za przestępstwo zagrożone kara surowszą albo nie uwzględniono
okoliczności zobowiązujących do nadzwyczajnego złagodzenia kary albo też
błędnie przyjęto okoliczności wpływające na nadzwyczajne obostrzenie kary.
W opisanej sytuacji przyjmując nawet, że prawidłowe określenie czasu
przestępstwa przypisanego skazanemu winno ulec skorygowaniu do dnia 15
grudnia 2005 r., nie zachodzi żadna z podstaw wznowienia postępowania
wymieniona w art. 540 § 1 pkt. 2 k.p.k.
Podsumowując, Sąd Najwyższy utrzymał zaskarżone zarządzenie w mocy.