IV KK 203/12
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:08-11-2012
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV KK 203/12
POSTANOWIENIE
Dnia 17 października 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Piotr Hofmański
na posiedzeniu w trybie art. 535 § 3 k.p.k.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej w dniu 17 października 2012 r.,
sprawy K. K.,
skazanego z art. 197 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. oraz art. 244 k.k.,
z powodu kasacji wniesionej przez obrońcę skazanego
od wyroku Sądu Okręgowego
z dnia 21 lutego 2012 r.,
utrzymującego w mocy wyrok Sądu Rejonowego
z dnia 12 października 2011 r.,
p o s t a n o w i ł :
1. oddalić kasację jako oczywiście bezzasadną,
2. zasądzić od Skarbu Państwa na rzecz adwokata D. K.,
Kancelaria Adwokacka kwotę 442,80 zł (słownie czterysta czterdzieści
dwa złote osiemdziesiąt groszy), w tym 23 % podatku VAT za
sporządzenie i wniesienie kasacji na rzecz skazanego K. K.,
3. zwolnić skazanego od zapłaty kosztów sądowych postępowania
kasacyjnego.
UZASADNIENIE
Kasacja jest oczywiście bezzasadna.
Zarzuty zawarte w kasacji obrońcy skazanego K. K. nie zasługują na
uwzględnienie.
Zarzut naruszenia art. 170 § 1 pkt 3 k.p.k., podniesiony w pkt 1 kasacji jest w
ocenie Sądu Najwyższego bezzasadny. Po pierwsze, zauważyć należy, że w
2
postępowaniu karnym decyzje w przedmiocie dopuszczenia bądź oddalenia
dowodu podlegają tzw. reasumpcji, tj. mogą być stosownie do okoliczności
zmieniane przez organ procesowy, m.in. możliwe jest oddalenie dowodu już
dopuszczonego (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 3 października 2008 r., III KK
121/08, OSNKW 2008, z. 12, poz. 101), jeśli pojawią się podstawy oddalenia go.
Nie dziwi więc decyzja sądu odwoławczego, który – przekonawszy się, że
dopuszczony uprzednio dowód nie ma znaczenia dla rozstrzygnięcia – zdecydował
o jego oddaleniu. O tym zaś, że przesłuchanie świadka S. P. nie mogło wnieść do
sprawy nowych okoliczności dotyczących czynu zarzucanego skazanemu,
świadczyła jednoznacznie treść zeznań świadka A. R. – wbrew oskarżonego,
świadek ten nie miał bowiem choćby pośredniej wiedzy o przebiegu badanego w
postępowaniu zdarzenia, tj. obcowania płciowego między oskarżonym a
pokrzywdzoną, a jedynie o okolicznościach wydarzeń poprzedzających je.
Nietrafny okazał się też zarzut nienależytej kontroli odwoławczej Sądu
Okręgowego. Analiza akt wskazuje na to, że wszystkie zarzuty odwoławcze zostały
przez ten sąd rozważone z wymaganą wnikliwością i rzetelnością, w szczególności
w uzasadnieniu wyroku II instancji wskazano (s. 6), dlaczego zeznania świadków D.
G. i S. P. nie mogły mieć decydującego znaczenia dla przyjęcia niewiarygodności
zeznań pokrzywdzonej. Z tych samych powodów za chybione należało uznać
zarzuty w pkt 3 kasacji – z samej tylko bliskiej zażyłości pokrzywdzonej i
oskarżonego nie można jeszcze wnioskować o niewiarygodności zeznań tej
pierwszej, ani o niepodobieństwie popełnienia przez tego drugiego zarzucanego mu
czynu.
Z powyższych względów orzeczono jak w sentencji.
POSTANOWIENIE
Dnia 17 października 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Piotr Hofmański
na posiedzeniu w trybie art. 535 § 3 k.p.k.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej w dniu 17 października 2012 r.,
sprawy K. K.,
skazanego z art. 197 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. oraz art. 244 k.k.,
z powodu kasacji wniesionej przez obrońcę skazanego
od wyroku Sądu Okręgowego
z dnia 21 lutego 2012 r.,
utrzymującego w mocy wyrok Sądu Rejonowego
z dnia 12 października 2011 r.,
p o s t a n o w i ł :
1. oddalić kasację jako oczywiście bezzasadną,
2. zasądzić od Skarbu Państwa na rzecz adwokata D. K.,
Kancelaria Adwokacka kwotę 442,80 zł (słownie czterysta czterdzieści
dwa złote osiemdziesiąt groszy), w tym 23 % podatku VAT za
sporządzenie i wniesienie kasacji na rzecz skazanego K. K.,
3. zwolnić skazanego od zapłaty kosztów sądowych postępowania
kasacyjnego.
UZASADNIENIE
Kasacja jest oczywiście bezzasadna.
Zarzuty zawarte w kasacji obrońcy skazanego K. K. nie zasługują na
uwzględnienie.
Zarzut naruszenia art. 170 § 1 pkt 3 k.p.k., podniesiony w pkt 1 kasacji jest w
ocenie Sądu Najwyższego bezzasadny. Po pierwsze, zauważyć należy, że w
2
postępowaniu karnym decyzje w przedmiocie dopuszczenia bądź oddalenia
dowodu podlegają tzw. reasumpcji, tj. mogą być stosownie do okoliczności
zmieniane przez organ procesowy, m.in. możliwe jest oddalenie dowodu już
dopuszczonego (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 3 października 2008 r., III KK
121/08, OSNKW 2008, z. 12, poz. 101), jeśli pojawią się podstawy oddalenia go.
Nie dziwi więc decyzja sądu odwoławczego, który – przekonawszy się, że
dopuszczony uprzednio dowód nie ma znaczenia dla rozstrzygnięcia – zdecydował
o jego oddaleniu. O tym zaś, że przesłuchanie świadka S. P. nie mogło wnieść do
sprawy nowych okoliczności dotyczących czynu zarzucanego skazanemu,
świadczyła jednoznacznie treść zeznań świadka A. R. – wbrew oskarżonego,
świadek ten nie miał bowiem choćby pośredniej wiedzy o przebiegu badanego w
postępowaniu zdarzenia, tj. obcowania płciowego między oskarżonym a
pokrzywdzoną, a jedynie o okolicznościach wydarzeń poprzedzających je.
Nietrafny okazał się też zarzut nienależytej kontroli odwoławczej Sądu
Okręgowego. Analiza akt wskazuje na to, że wszystkie zarzuty odwoławcze zostały
przez ten sąd rozważone z wymaganą wnikliwością i rzetelnością, w szczególności
w uzasadnieniu wyroku II instancji wskazano (s. 6), dlaczego zeznania świadków D.
G. i S. P. nie mogły mieć decydującego znaczenia dla przyjęcia niewiarygodności
zeznań pokrzywdzonej. Z tych samych powodów za chybione należało uznać
zarzuty w pkt 3 kasacji – z samej tylko bliskiej zażyłości pokrzywdzonej i
oskarżonego nie można jeszcze wnioskować o niewiarygodności zeznań tej
pierwszej, ani o niepodobieństwie popełnienia przez tego drugiego zarzucanego mu
czynu.
Z powyższych względów orzeczono jak w sentencji.