IV KO 74/12
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:20-01-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:XIV K …/12
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV KO 74/12
POSTANOWIENIE
Dnia 29 października 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Wiesław Kozielewicz (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Jacek Sobczak
SSN Eugeniusz Wildowicz
w sprawie T. J.
oskarżonego z art. 286 § 1 k.k.
po rozpoznaniu wniosku
zawartego w postanowieniu Sądu Rejonowego w K. z dnia 12 września 2012 r.,
sygn. akt XIV K …/12
o przekazanie sprawy do rozpoznania innemu sądowi równorzędnemu ze względu
na dobro wymiaru sprawiedliwości
p o s t a n o w i ł
nie uwzględnić wniosku Sądu Rejonowego w K. o przekazanie
sprawy oskarżonego T. J. (sygn. akt XIV K …/12) do rozpoznania
innemu sądowi równorzędnemu.
UZASADNIENIE
W uzasadnieniu swojego wniosku Sąd Rejonowy w K. podnosi, że
oskarżony T. J., jest byłym sędzią (wobec zrzeczenia przez niego urzędu sędziego
stosunek służbowy uległ rozwiązaniu z dniem 31 grudnia 2002 r.). W okresie od 5
czerwca1993 r. do 28 lutego 1999 r. pełnił obowiązki przewodniczącego Wydziału
[…] Gospodarczego tutejszego Sądu i cyt. „z uwagi na dobro sprawiedliwości jest
rzeczą niewskazaną, wręcz niepożądaną aby o odpowiedzialności karnej lub o jej
braku po stronie oskarżonego T. J. orzekali sędziowie Sądu Rejonowego w K”.
Sąd Najwyższy zważył co następuje.
Wniosek nie zasługuje na uwzględnienie.
2
Możliwość odstąpienia od zasady rozpoznawania sprawy przez sąd
miejscowo właściwy wynikająca z art. 37 k.p.k. ma charakter wyjątkowy.
Przepisy o właściwości miejscowej stanowią bowiem bardzo ważny element
gwarancji niezawisłości sędziów i bezstronności sądu. Zatem jedynie w
szczególnych sytuacjach możliwe jest przekazanie sprawy na podstawie art. 37
k.p.k. innemu sądowi równorzędnemu. Przepis ten, jako przepis o charakterze
wyjątkowym, nie podlega interpretacji rozszerzającej. W orzecznictwie Sądu
Najwyższego dominuje stanowisko, że wnioski o przekazanie sprawy w tym trybie
winny być uwzględniane tylko wówczas, gdy zaistnieją okoliczności, które mogą
wywierać wpływ na swobodę orzekania lub stwarzać przekonanie o braku
warunków do rozpoznania sprawy w sposób obiektywny; dobro wymiaru
sprawiedliwości przemawia wtedy za przekazaniem sprawy innemu niż miejscowo
właściwy sądowi równorzędnemu. Dobro wymiaru sprawiedliwości oznacza więc
potrzebę wyeliminowania sytuacji mogących wywołać choćby subiektywne
przekonanie strony lub opinii publicznej o braku warunków do obiektywnego
rozpoznania sprawy w danym sądzie.
W realiach przedmiotowej sprawy Sąd Najwyższy nie dopatrzył się tego
rodzaju okoliczności, gdyż nie jest nią sam fakt, iż oskarżony to były sędzia.
Kierując się powyższym Sąd Najwyższy rozstrzygnął jak na wstępie.
POSTANOWIENIE
Dnia 29 października 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Wiesław Kozielewicz (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Jacek Sobczak
SSN Eugeniusz Wildowicz
w sprawie T. J.
oskarżonego z art. 286 § 1 k.k.
po rozpoznaniu wniosku
zawartego w postanowieniu Sądu Rejonowego w K. z dnia 12 września 2012 r.,
sygn. akt XIV K …/12
o przekazanie sprawy do rozpoznania innemu sądowi równorzędnemu ze względu
na dobro wymiaru sprawiedliwości
p o s t a n o w i ł
nie uwzględnić wniosku Sądu Rejonowego w K. o przekazanie
sprawy oskarżonego T. J. (sygn. akt XIV K …/12) do rozpoznania
innemu sądowi równorzędnemu.
UZASADNIENIE
W uzasadnieniu swojego wniosku Sąd Rejonowy w K. podnosi, że
oskarżony T. J., jest byłym sędzią (wobec zrzeczenia przez niego urzędu sędziego
stosunek służbowy uległ rozwiązaniu z dniem 31 grudnia 2002 r.). W okresie od 5
czerwca1993 r. do 28 lutego 1999 r. pełnił obowiązki przewodniczącego Wydziału
[…] Gospodarczego tutejszego Sądu i cyt. „z uwagi na dobro sprawiedliwości jest
rzeczą niewskazaną, wręcz niepożądaną aby o odpowiedzialności karnej lub o jej
braku po stronie oskarżonego T. J. orzekali sędziowie Sądu Rejonowego w K”.
Sąd Najwyższy zważył co następuje.
Wniosek nie zasługuje na uwzględnienie.
2
Możliwość odstąpienia od zasady rozpoznawania sprawy przez sąd
miejscowo właściwy wynikająca z art. 37 k.p.k. ma charakter wyjątkowy.
Przepisy o właściwości miejscowej stanowią bowiem bardzo ważny element
gwarancji niezawisłości sędziów i bezstronności sądu. Zatem jedynie w
szczególnych sytuacjach możliwe jest przekazanie sprawy na podstawie art. 37
k.p.k. innemu sądowi równorzędnemu. Przepis ten, jako przepis o charakterze
wyjątkowym, nie podlega interpretacji rozszerzającej. W orzecznictwie Sądu
Najwyższego dominuje stanowisko, że wnioski o przekazanie sprawy w tym trybie
winny być uwzględniane tylko wówczas, gdy zaistnieją okoliczności, które mogą
wywierać wpływ na swobodę orzekania lub stwarzać przekonanie o braku
warunków do rozpoznania sprawy w sposób obiektywny; dobro wymiaru
sprawiedliwości przemawia wtedy za przekazaniem sprawy innemu niż miejscowo
właściwy sądowi równorzędnemu. Dobro wymiaru sprawiedliwości oznacza więc
potrzebę wyeliminowania sytuacji mogących wywołać choćby subiektywne
przekonanie strony lub opinii publicznej o braku warunków do obiektywnego
rozpoznania sprawy w danym sądzie.
W realiach przedmiotowej sprawy Sąd Najwyższy nie dopatrzył się tego
rodzaju okoliczności, gdyż nie jest nią sam fakt, iż oskarżony to były sędzia.
Kierując się powyższym Sąd Najwyższy rozstrzygnął jak na wstępie.