V KK 86/12
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:29-11-2012
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V KK 86/12
POSTANOWIENIE
Dnia 22 listopada 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Włodzimierz Wróbel
w sprawie skazanego S. K.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu bez udziału stron
w dniu 22 listopada 2012 r.,
kasacji obrońcy skazanego
od wyroku Sądu Okręgowego z dnia 22 marca 2011 r., utrzymującego w mocy
wyrok Sądu Rejonowego z dnia 29 listopada 2010 r.,
na podstawie art. 531 § 1 k.p.k. w zw. z art. 429 § 1 k.p.k. i art. 636 § 1 k.p.k.
p o s t a n o w i ł:
1) pozostawić kasację bez rozpoznania z powodu jej
niedopuszczalności z mocy ustawy;
2) kosztami sądowymi postępowania kasacyjnego obciążyć
skazanego.
UZASADNIENIE
Obrońca skazanego wniósł kasację od wyroku Sądu Okręgowego z dnia 22
marca 2011 r., którym utrzymano w mocy wyrok Sądu Rejonowego z dnia 29
listopada 2010 r. Tym ostatnim wyrokiem S. K. został uznany winnym
przestępstwa z art. 157 § 1 k.k. i skazano go na karę sześciu miesięcy pozbawienia
wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono na okres próby w rozmiarze
dwóch lat.
W odpowiedzi na kasację Prokurator Prokuratury Okręgowej wniósł o
pozostawienie kasacji bez rozpoznania jako niedopuszczalnej z mocy ustawy, tj.
wniesionej wbrew art. 523 § 2 k.p.k.,
Stanowisko Prokuratora zawarte w odpowiedzi na kasację jest trafne.
Obowiązujące przepisy k.p.k. zawierają ograniczenie dla stron (nie dotyczy to tzw.
2
podmiotów określonych w art. 521 k.p.k.) w możliwości skorzystania z prawa do
wniesienia kasacji w sytuacji, gdy została orzeczona kara pozbawienia wolności,
której wykonanie zostało warunkowo zawieszone (art. 523 § 2 i 4 k.p.k.). W takim
bowiem przypadku strona może wnieść kasację tylko wtedy, gdy zarzut kasacji
dotyczy uchybienia wymienionego w art. 439 k.p.k. (art. 523 § 4 k.p.k.).
Tymczasem w kasacji obrońcy skazanego zarzutów o takim charakterze w ogóle
nie sformułowano. Dopiero kilka dni po wniesieniu kasacji, po upływie
trzydziestodniowego terminu do złożenia kasacji, w piśmie z dnia 12 grudnia 2011
r. określonym „Uzupełnienie kasacji” sformułowano zarzut naruszenia art. 439 § 1
pkt 11 k.p.k. w zw. z art. 450 § 2 k.p.k., które miałoby polegać na braku wezwania
oskarżonego do udziału w rozprawie apelacyjnej. Zdaniem autora pisma
uzupełniającego udział ten, w realiach sprawy, był obowiązkowy, mimo braku
stosownej decyzji sądu (prezesa sądu). Trafnie podkreśla Prokurator, że tak
sformułowany zarzut nie ma żadnego związku z treścią art. 450 § 2 k.p.k., zgodnie
z którym to przepisem właśnie prezes sądu lub sąd decyduje o uznaniu za
konieczny udziału oskarżonego na rozprawie.
Niezależenie od powyższej okoliczności, w treści złożonej w terminie kasacji
powołano się na zupełnie inną okoliczność, polegającą na braku prawidłowego
zawiadomienia o terminie rozprawy kasacyjnej obrońcy skazanego, co miałby
naruszać prawo do obrony, natomiast w żadnym zakresie nie wskazywano na
naruszenie regulacji dotyczących obowiązkowego udziału oskarżonego w
rozprawie apelacyjnej.
W tym stanie rzeczy, uznając kasację za niedopuszczalną, należało orzec
jak w sentencji.
POSTANOWIENIE
Dnia 22 listopada 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Włodzimierz Wróbel
w sprawie skazanego S. K.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu bez udziału stron
w dniu 22 listopada 2012 r.,
kasacji obrońcy skazanego
od wyroku Sądu Okręgowego z dnia 22 marca 2011 r., utrzymującego w mocy
wyrok Sądu Rejonowego z dnia 29 listopada 2010 r.,
na podstawie art. 531 § 1 k.p.k. w zw. z art. 429 § 1 k.p.k. i art. 636 § 1 k.p.k.
p o s t a n o w i ł:
1) pozostawić kasację bez rozpoznania z powodu jej
niedopuszczalności z mocy ustawy;
2) kosztami sądowymi postępowania kasacyjnego obciążyć
skazanego.
UZASADNIENIE
Obrońca skazanego wniósł kasację od wyroku Sądu Okręgowego z dnia 22
marca 2011 r., którym utrzymano w mocy wyrok Sądu Rejonowego z dnia 29
listopada 2010 r. Tym ostatnim wyrokiem S. K. został uznany winnym
przestępstwa z art. 157 § 1 k.k. i skazano go na karę sześciu miesięcy pozbawienia
wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono na okres próby w rozmiarze
dwóch lat.
W odpowiedzi na kasację Prokurator Prokuratury Okręgowej wniósł o
pozostawienie kasacji bez rozpoznania jako niedopuszczalnej z mocy ustawy, tj.
wniesionej wbrew art. 523 § 2 k.p.k.,
Stanowisko Prokuratora zawarte w odpowiedzi na kasację jest trafne.
Obowiązujące przepisy k.p.k. zawierają ograniczenie dla stron (nie dotyczy to tzw.
2
podmiotów określonych w art. 521 k.p.k.) w możliwości skorzystania z prawa do
wniesienia kasacji w sytuacji, gdy została orzeczona kara pozbawienia wolności,
której wykonanie zostało warunkowo zawieszone (art. 523 § 2 i 4 k.p.k.). W takim
bowiem przypadku strona może wnieść kasację tylko wtedy, gdy zarzut kasacji
dotyczy uchybienia wymienionego w art. 439 k.p.k. (art. 523 § 4 k.p.k.).
Tymczasem w kasacji obrońcy skazanego zarzutów o takim charakterze w ogóle
nie sformułowano. Dopiero kilka dni po wniesieniu kasacji, po upływie
trzydziestodniowego terminu do złożenia kasacji, w piśmie z dnia 12 grudnia 2011
r. określonym „Uzupełnienie kasacji” sformułowano zarzut naruszenia art. 439 § 1
pkt 11 k.p.k. w zw. z art. 450 § 2 k.p.k., które miałoby polegać na braku wezwania
oskarżonego do udziału w rozprawie apelacyjnej. Zdaniem autora pisma
uzupełniającego udział ten, w realiach sprawy, był obowiązkowy, mimo braku
stosownej decyzji sądu (prezesa sądu). Trafnie podkreśla Prokurator, że tak
sformułowany zarzut nie ma żadnego związku z treścią art. 450 § 2 k.p.k., zgodnie
z którym to przepisem właśnie prezes sądu lub sąd decyduje o uznaniu za
konieczny udziału oskarżonego na rozprawie.
Niezależenie od powyższej okoliczności, w treści złożonej w terminie kasacji
powołano się na zupełnie inną okoliczność, polegającą na braku prawidłowego
zawiadomienia o terminie rozprawy kasacyjnej obrońcy skazanego, co miałby
naruszać prawo do obrony, natomiast w żadnym zakresie nie wskazywano na
naruszenie regulacji dotyczących obowiązkowego udziału oskarżonego w
rozprawie apelacyjnej.
W tym stanie rzeczy, uznając kasację za niedopuszczalną, należało orzec
jak w sentencji.