Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III KK 370/12
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 28 listopada 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Dorota Rysińska (przewodniczący)
SSN Jacek Sobczak
SSN Józef Szewczyk (sprawozdawca)
Protokolant Jolanta Włostowska
w sprawie Z. M.
skazanego z art. 288 § 1 k.k.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu w trybie art. 535 § 5 k.p.k.
w dniu 28 listopada 2012 r.,
kasacji wniesionej przez Prokuratora Generalnego na korzyść skazanego od
wyroku Sądu Rejonowego
z dnia 13 marca 2008 r,
I. uchyla wyrok w zaskarżonej części ( pkt 1 i 4 wyroku ) i na
postawie art. 5 § 1 pkt 4 k.p.w. w zw. z art. 45 § 1 k.w. umarza
postępowanie w części opisanej w punkcie 1 wobec
przedawnienia karalności wykroczenia;
II. kosztami postępowania w sprawie o wykroczenie (pkt 1
wyroku) obciąża Skarb Państwa.
UZASADNIENIE
Prokurator Rejonowy w W. oskarżył Z. M. o to, że:
2
I. w okresie od 20 maja 2007 r. do 14 czerwca 2007 r. w M., z pomieszczenia
gospodarczego dokonał kradzieży silnika elektrycznego o mocy 7,5 kw, pięciu
drzwiczek metalowych od kojców, metalowej pokrywy zbiornika szamba,
wszystko o łącznej wartości 9000.00 zł na szkodę S. C.
tj. o przestępstwo z art. 278 § 1 k.k.
II. w dniu 27 czerwca 2007 r. w M., groził S. C. spaleniem zabudowań na jego
szkodę, wzbudzając w wymienionym uzasadnioną obawę, że groźba ta
zostanie spełniona,
tj. o przestępstwo z art. 190 § 1 k.k.
III. w dniu 29 czerwca 2007 r. w M., dokonał zniszczenia mienia w ten sposób, że
podpalając własny budynek gospodarczy zainicjował pożar, którego ogień
przeniósł się na dwa sąsiednie budynki gospodarcze, w wyniku czego
spaleniu uległy dachy tych budynków, powodując straty w wysokości 1400 zł
na szkodę S. C. oraz w wyniku działania wysokiej temperatury uszkodzeniu
przez stopienie się uległy rynny plastikowe o wartości 300 zł na szkodę A. K.
tj. o przestępstwo z art. 288 § 1 k.k.
Wyrokiem z dnia 13 marca 2008 r., Sąd Rejonowy w W.:
1. oskarżonego Z. M. uznał za winnego tego, że w okresie pomiędzy 20
maja 2007 r. a 14 czerwca 2007 r. w M., z pomieszczenia gospodarczego
dokonał kradzieży dwojga drzwiczek metalowych do kojców, o wartości
100 zł na szkodę S. C., tj. wykroczenia z art. 119 § 1 k.w. i za to na
podstawie tego przepisu wymierzył mu karę 2 miesięcy aresztu,
2. oskarżonego Z. M. uniewinnił od zarzutu popełnienia czynu opisanego w
pkt II aktu oskarżenia,
3. oskarżonego Z.M. uznał za winnego popełnienia czynu opisanego w pkt
III aktu oskarżenia tj. przestępstwa z art. 288 § 1 k.k. i za to na podstawie
tego przepisu wymierzył mu karę 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia
wolności,
4. na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. orzeczone wyżej kary aresztu i
pozbawienia wolności połączył i wymierzył oskarżonemu łączną karę 1
(jednego) roku pozbawienia wolności,
5. na podstawie art. 69 § 1 k.k., art. 70 § 1 pkt 1 k.k., art. 72 § 1 pkt 5 k.k. i
art. 73 § 1 k.k. wykonanie wyżej orzeczonej łącznej kary pozbawienia
wolności warunkowo zawiesił oskarżonemu na okres 5 lat tytułem próby,
3
oddając go w tym czasie pod dozór kuratora i zobowiązując do
powstrzymania się od nadużywania alkoholu,
6. na podstawie art. 72 § 2 k.k. zobowiązał oskarżonego do naprawienia w
całości szkody wyrządzonej przestępstwem poprzez zapłatę na rzecz
pokrzywdzonego S. C. kwoty 1400 zł w terminie 2 lat od
uprawomocnienia się wyroku.
Wyrok zawiera jeszcze rozstrzygnięcia dotyczące kosztów postępowania.
Powyższy wyrok, nie został zaskarżony przez strony postępowania i
uprawomocnił się w bez postępowania odwoławczego w dniu 21 marca 2008 r.
Od prawomocnego wyroku Sądu Rejonowego z dnia 13 marca 2008 r.,
kasację wywiódł Prokurator Generalny.
Na podstawie art. 521 § 1 k.p.k. oraz art. 110 § 1 k.p.w. zaskarżył wyrok w
części dotyczącej rozstrzygnięć zawartych w punktach 1 i 4 na korzyść
oskarżonego Z. M.
Na podstawie art. 523 § 1 k.p.k., art. 526 § 1 k.p.k. i art. 537 § 1 i 2 k.p.k.
oraz art. 111 k.p.w. i art. 537 § 1 i 2 k.p.k. w zw. z art. 112 k.p.w. zarzucił:
1. rażące i mające istotny wpływ na treść orzeczenia naruszenie przepisu
prawa materialnego, a mianowicie art. 19 k.w. poprzez wymierzenie Z. M. w
pkt 1 części dyspozytywnej wyroku, za popełnienie wykroczenia z art. 119 §
1 k.w. kary aresztu w wymiarze 2 miesięcy, podczas gdy kara ta trwa
najkrócej 5, najdłużej 30 dni i wymierza się ją w dniach;
2. rażące i mające istotny wpływ na treść orzeczenia naruszenie przepisu
prawa karnego materialnego, a mianowicie art. 85 k.k., poprzez połączenie
w pkt 4 części dyspozytywnej wyroku kary aresztu orzeczonej w pkt 1 za
popełnienie wykroczenia z art. 119 § 1 k.w. z karą pozbawienia wolności
orzeczoną w pkt 3 za popełnienie przestępstwa z art. 288 § 1 k.k. i
wymierzenie kary łącznej pozbawienia wolności, podczas gdy przepis ten ma
zastosowanie w sytuacji, gdy sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw
i wniósł o uchylenie wyroku w zaskarżonej części oraz umorzenie postępowania
w zakresie pkt 1 na podstawie art. 537 § 2 k.p.k. w zw. z art. 112 k.p.w. w zw. z
art. 5 § 1 pkt 4 k.p.w. wobec przedawnienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Kasacja jest oczywiście zasadna.
4
Sąd Rejonowy uznał oskarżonego Z. M. za winnego popełnienia
wykroczenia z art. 119 § 1 k.k., zagrożonego karą aresztu, ograniczenia wolności
albo grzywny i za ten czyn wymierzył mu karę 2 miesięcy aresztu. Zgodnie z treścią
art. 19 k.w. określającego zasady wymiaru kary aresztu w sprawach o wykroczenia,
kara aresztu trwa najkrócej 5, najdłużej 30 dni; wymierza się ją w dniach,
Skazanie za popełnienie wykroczenia z art. 119 § 1 k.w. na karę 2 miesięcy
aresztu, a więc liczoną nie w dniach lecz w miesiącach, a przede wszystkim w
wymiarze dwukrotnie przekraczającym górną granicę tej kary stanowi niewątpliwie
rażące naruszenie prawa. Uchybienie to miało istotny, niekorzystny dla Z. M. wpływ
na treść wyroku.
Ponadto w pkt 4 części dyspozytywnej wyroku Sąd Rejonowy na podstawie
art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. połączył orzeczoną w pkt 1 za popełnienie wykroczenia
z art. 119 § 1 k.w. karę 2 miesięcy aresztu z orzeczoną w pkt 3 za popełnienie
przestępstwa z art. 288 § 1 k.k. karą 10 miesięcy pozbawienia wolności i z
zastosowaniem zasady pełnej kumulacji wymierzył łączną karę 1 roku pozbawienia
wolności. Tymczasem zgodnie z dyspozycją art. 85 k.k. karę łączną orzeka się,
jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw, zanim zapadł pierwszy,
chociażby nieprawomocny wyrok co do któregokolwiek z tych przestępstw i
wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu.
Ponieważ Z. M. został skazany za jedno wykroczenie i jedno przestępstwo,
brak było podstaw do orzekania kary łącznej, a każda z orzeczonych kar
podlegała odrębnemu wykonaniu. Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 23 kwietnia
1999 r., sygn. V KKN 13/99 (publ. Prok. i Pr. - wkł. 1999/9/20) stwierdził, że
kodeks karny ani kodeks wykroczeń nie przewiduje możliwości orzekania kary
łącznej wobec sprawcy skazanego za realnie zbiegające się przestępstwa i
wykroczenia (każda z wymierzonych kar podlega odrębnemu wykonaniu).
Prawomocnym postanowieniem z dnia 24 maja 2012 r., na podstawie art.
75 § 1 k.k. zarządzono wykonanie orzeczonej z rażącym naruszeniem art. 85 k.k.
kary łącznej pozbawienia wolności. W rezultacie od dnia 14 września 2012 r. Z.
M. odbywa karę, której koniec określono na dzień 13 września 2013 r. Do
wykonania powinna zaś zostać skierowana kara 10 miesięcy pozbawienia
wolności orzeczona za przestępstwo z art. 288 § 1 k.k.
Biorąc powyższe rozważania pod uwagę Sąd Najwyższy uchylił
zaskarżony wyrok w części dotyczącej ukarania za wykroczenie z art. 119 § 1
5
k.w. (pkt 1 wyroku) oraz wymierzenia kary łącznej (pkt 4 wyroku) i na podstawie
art. 5 § 1 pkt 4 k.p.w. w zw. z art. 45 § 1 k.w. postępowanie o wykroczenie
umorzył wobec przedawnienia jego karalności.
Kosztami postępowania w sprawie o wykroczenie obciążono Skarb
Państwa.