Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V CZ 39/12
POSTANOWIENIE
Dnia 6 lutego 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Anna Owczarek (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Bogumiła Ustjanicz
SSN Dariusz Zawistowski
w sprawie z wniosku J. O.
przy uczestnictwie A. O.
o podział majątku wspólnego,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 6 lutego 2013 r.,
zażalenia uczestnika postępowania na postanowienie w przedmiocie kosztów
postępowania odwoławczego zawarte w postanowieniu Sądu Okręgowego
z dnia 12 maja 2011 r.,
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Sąd Okręgowy postanowieniem z dnia 12 maja 2011 r. oddalił apelację
uczestnika postępowania A. O. i zasądził od niego na rzecz wnioskodawczyni J. O.
kwotę 1800 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego w postępowaniu
odwoławczym.
Uczestnik postępowania A. O. wniósł zażalenie na powyższe postanowienie
w części dotyczącej rozstrzygnięcia o kosztach. Wnosząc o uchylenie
postanowienia skarżący zarzucił naruszenie art. 109 § 1 k.p.c. w zw. z art. 98 § 1
k.p.c. poprzez przyznanie wnioskodawczyni zwrotu kosztów postępowania
odwoławczego pomimo braku wniosku w tym zakresie.
Sąd Najwyższy zważył:
Zgodnie z art. 520 § 2 k.p.c., jeżeli uczestnicy postępowania
nieprocesowego są w różnym stopniu zainteresowani jego wynikiem lub ich
interesy są sprzeczne, sąd może stosunkowo rozdzielić obowiązek zwrotu kosztów
lub włożyć go na jednego z uczestników w całości. W sprawach rozpoznawanych
w trybie nieprocesowym zastosowanie ma art. 109 § 1 k.p.c., w myśl którego
roszczenie o zwrot kosztów wygasa, jeśli strona najpóźniej przed zamknięciem
rozprawy bezpośrednio poprzedzającej wydanie orzeczenia nie złoży sądowi spisu
kosztów, albo nie zgłosi wniosku o przyznanie kosztów według norm przepisanych,
z tym że o kosztach należnych stronie działającej bez adwokata, radcy prawnego
lub rzecznika patentowego sąd orzeka z urzędu. Przepis ten, na podstawie art. 391
§ 1 k.p.c. w zw. z art. 13 § 2 k.p.c., odpowiednio stosuje się również
w postępowaniu odwoławczym (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia
22 marca 2012 r., V CZ 155/11, nie publ., postanowienie Sądu Najwyższego z dnia
25 sierpnia 2011 r., II CZ 55/11, nie publ., postanowienie Sądu Najwyższego z dnia
19 listopada 2010 r., III CZ 47/10, nie publ.).
Jak wynika z protokołu rozprawy apelacyjnej z dnia 12 maja 2011 r.
pełnomocnik wnioskodawczyni złożył wniosek „o oddalenie apelacji i zasądzenie
kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych” (k. 456 akt).
Protokół rozprawy stanowi sprawozdawczy dokument urzędowy korzystający
z domniemania prawdziwości oraz prawidłowości zawartych w nim stwierdzeń
3
i oświadczeń (art. 244 k.p.c.), którego celem jest miarodajne stwierdzenie istnienia
lub nieistnienia faktów istotnych dla przebiegu postępowania w sprawie, utrwalenie
przebiegu posiedzenia i innych czynności określonych w art. 158 § 1 k.p.c.
(por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 25 marca 2011 r., IV CSK 407/11, niepubl.,
postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 9 kwietnia 2010 r., III CSK 178/09,
niepubl., postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 4 grudnia 2008 r., I CSK 225/08,
niepubl.). Uczestnik postępowania nie złożył wniosku o sprostowanie protokołu
rozprawy (art. 160 k.p.c. w zw. z art. 391 § 1 k.p.c. i art. 13 § 2 k.p.c.). W tym stanie
rzeczy nie znajduje potwierdzenia zarzut skarżącego naruszenia art. 109 § 1 k.p.c.
w zw. z art. 98 § 1 k.p.c. na skutek nieuwzględnienia wygaśnięcia roszczenia
o zwrot kosztów postępowania odwoławczego.
Z tych względów Sąd Najwyższy na podstawie art. 39814
k.p.c., 39821
k.p.c.
w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c. i art. 13 § 2 k.p.c. oddalił zażalenie jako bezzasadne.