Wyrok

WO 6/13

Powołane przepisy:

  1. Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny (Dz. U. z 1997 r. Nr 88 poz. 553 - art. 36 § 1, art. 36 § 2, art. 37 § 1, art. 73, art. 74 § 1, art. 244) Przejdź do ustawy w dzienniku ustaw
  2. Dekret z dnia 12 grudnia 1981 r. o stanie wojennym (Dz. U. z 1981 r. Nr 29 poz. 154 - art. 49 ust. 3) Przejdź do ustawy w dzienniku ustaw
  3. Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego (Dz. U. z 1997 r. Nr 89 poz. 555 - art. 540 § 1, art. 540 § 2, art. 547 § 2, art. 547 § 3, art. 616 § 2, art. 639) Przejdź do ustawy w dzienniku ustaw
  4. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. uchwalona przez Zgromadzenie Narodowe w dniu 2 kwietnia 1997 r., przyjęta przez Naród w referendum konstytucyjnym w dniu 25 maja 1997 r., podpisana przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej w dniu 16 lipca 1997 r. (Dz. U. z 1997 r. Nr 78 poz. 483 - art. 7, art. 31 ust. 1) Przejdź do ustawy w dzienniku ustaw
  5. Międzynarodowy Pakt Praw Obywatelskich i Politycznych otwarty do podpisu w Nowym Jorku dnia 19 grudnia 1966 r. (Dz. U. z 1977 r. Nr 38 poz. 167 - art. 15 ust. 1) Przejdź do ustawy w dzienniku ustaw
  6. Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. z 2002 r. Nr 163 poz. 1348 - § 2 ust. 1, § 14 ust. 4 pkt 1) Przejdź do ustawy w dzienniku ustaw

Dodatkowe informacje:

  • Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
    K 35/08 Rw […]/83

Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt: WO 6/13
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 9 kwietnia 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Andrzej Tomczyk (przewodniczący)
SSN Marian Buliński
SSN Jan Bogdan Rychlicki (sprawozdawca)
Protokolant :Anna Krawiec
bez udziału stron w sprawie C. F. skazanego z art. 244 k.k. z 1969 r. po
rozpoznaniu w Izbie Wojskowej na posiedzeniu w dniu 9 kwietnia 2013 r., wniosku
obrońcy skazanego o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym
wyrokiem Sądu Najwyższego - Izba Wojskowa z dnia 23 października 1983 r.,
sygn. akt: Rw […] utrzymującym w mocy wyrok Wojskowego Sądu Garnizonowego
w K. z dnia 2 września 1983 r.,
1. wznawia - w części dotyczącej orzeczenia o karze dodatkowej
pozbawienia praw publicznych - postępowanie w sprawie C. F.;
2. uchyla wyrok Sądu Najwyższego - Izba Wojskowa z dnia 24
października 1983 r., sygn. akt: Rw […]/83 i utrzymany nim w
mocy wyrok Wojskowego Sądu Garnizonowego w K. z dnia 2
września 1983 r., sygn. akt: Sg […] w części dotyczącej
orzeczenia o karze dodatkowej pozbawienia praw publicznych
(pkt 3 wyroku);
3. zasądza od Skarbu Państwa na rzecz C. F. kwotę 442,80 zł
(czterysta czterdzieści dwa zł osiemdziesiąt groszy) tytułem
zwrotu kosztów zastępstwa adwokackiego,
4. kosztami sądowymi postępowania o wznowienie obciąża Skarb
Państwa.
2
UZASADNIENIE
Ppor. C. F. oskarżony został o to, że:
„w końcu listopada 1982 r. powołując się na wpływy w dyrekcji Przedsiębiorstwa
Betonów „P.” w S. podjął się pośrednictwa w załatwieniu zakupu pustaków w tym
przedsiębiorstwie ob. J. G., w zamian za co w dniu 13 grudnia 1982 r. w S. przyjął
od niej korzyść majątkową w wysokości 6 tyś. zł oraz obietnicę korzyści w
wysokości 10 tyś. zł, która miała być zrealizowana po odebraniu przez wymienioną
przyznanych jej pustaków – tj. o przestępstwo z art. 244 k.k.”
Wojskowy Sąd Garnizonowy w K. wyrokiem z dnia 2 września 1983 r., uznał
go za winnego tego, że:
„na przełomie listopada i grudnia 1982 r. w P. i Z. wywołując u J. G. przekonanie, iż
posiada on wpływy w Dyrekcji Przedsiębiorstwa Betonów „P.”– pozwalające
uzyskać dla niej zezwolenie na zakup pustaków w tym Przedsiębiorstwie podjął się
pośrednictwa w załatwieniu J. G. sprawy tego zakupu i w związku z tym przyjął od
niej w grudniu 1982 r. w P. obietnicę korzyści majątkowej w kwocie 10.000 zł
płatnych po zrealizowaniu zakupu, a w dniu 13 grudnia 1982 r. w S. przyjął od J. G.
kwotę 600 zł tytułem korzyści majątkowej jaką miał przekazać jednemu z członków
Dyrekcji w/w Przedsiębiorstwa, przy czym korzyść tę zatrzymał dla siebie”,
tj. popełnienia przestępstwa określonego w art. 244 k.k. i za to skazał go:
„ 1. na mocy art. 244 k.k. na karę roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności,
a na zasadzie art. 36 § 1 i 2 k.k. wymierzył mu karę 20.000 zł (dwudziestu tysięcy)
zł grzywny, którą w razie nieuiszczenia w terminie określił z mocy art. 37 § 1 k.k. na
zastępczą karę pozbawienia wolności przy przyjęciu zamiennika, iż dzień
zastępczej kary pozbawienia wolności jest równoważny karze grzywny w kwocie
500 zł,
2. na mocy art. 73 i 74 § 1 k.k. wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności
zawiesił wobec C. F. na okres próby wynoszący 4 lata,
3. na mocy art. 49 ust. 3 dekretu z dnia 12.12.1981 r. o stanie wojennym (Dz.U. Nr
29, poz. 154) orzekł wobec C. F. karę dodatkową pozbawienia praw publicznych na
okres roku”.
3
Rewizję od tego wyroku wniósł obrońca oskarżonego. Zarzucając obrazę
przepisów prawa materialnego, obrazę przepisów postępowania mogącą mieć
wpływ na treść orzeczenia, błędy w ustaleniach faktycznych przyjętych za
podstawę orzeczenia oraz rażącą niewspółmierność kary w stosunku do
przypisanego oskarżonemu czynu, wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i
przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi pierwszej instancji. W
przypadku nie podzielenia tego wniosku obrońca wniósł o złagodzenie wymierzonej
oskarżonemu kary pozbawienia wolności oraz grzywny, a nadto o odstąpienie od
orzeczonej kary dodatkowej w postaci pozbawienia praw publicznych.
Sąd Najwyższy Izba Wojskowa wyrokiem z dnia 24 października 1983 r.,
sygn. akt: Rw. […], rewizji obrońcy nie uwzględnił i zaskarżony wyrok utrzymał w
mocy.
W dniu 25 września 2012 r. obrońca C. F. złożył wniosek o wznowienie
postępowania zakończonego wyżej powołanym prawomocnym wyrokiem Sądu
Najwyższego Izba Wojskowa utrzymującym w mocy wyrok Wojskowego Sądu
Garnizonowego w K. z dnia 2 września 1983 r.
W uzasadnieniu wniosku jego autor, powołując się na wyrok Trybunału
Konstytucyjnego z dnia 16 marca 2011 r., sygn. K 35/08, na mocy którego Trybunał
Konstytucyjny orzekł o niezgodności dekretu o stanie wojennym z dnia 12 grudnia
1981 r. (Dz.U. nr 29, poz. 154) z Konstytucją, wniósł o wznowienie postępowania w
części dotyczącej orzeczenia o karze dodatkowej pozbawienia praw publicznych
oraz o uchylenie obu orzeczonych wyroków w niniejszej sprawie.
Sąd Najwyższy rozważył, co następuje.
Wniosek jest zasadny.
Zgodnie z treścią art. 540 § 2 k.p.k. w zw. z art. 540 § 1 k.p.k., postępowanie
wznawia się na korzyść strony, jeżeli Trybunał Konstytucyjny orzekł o niezgodności
m.in. z Konstytucją przepisu prawnego, na podstawie którego wydano orzeczenie.
Trybunał Konstytucyjny wyrokiem z dnia 16 marca 2012 r. sygn. K 35/08,
orzekł, m.in. w pkt. I, że dekret z dnia 12 grudnia 1980 r. o stanie wojennym (Dz.U.
Nr 29, poz. 154), jest niezgodny z art. 7 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej w
związku z art. 31 ust. 1 Konstytucji Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej uchwalonej
przez Sejm Ustawodawczy w dniu 22 lipca 1952 r. (Dz.U. z 1976 r., Nr 7, poz. 36)
oraz z art. 15 ust. 1 Międzynarodowego Paktu Praw Obywatelskich i Politycznych,
4
otwartego do podpisu w Nowym Jorku dnia 19 grudnia 1966 r. (Dz.U. z 1977 r., Nr
38, poz. 167).
W związku z tym Sąd Najwyższy, na podstawie art. 540 § 1 i 2 k.p.k.,
wznowił postępowanie w sprawie C. F. w części dotyczącej orzeczenia o karze
dodatkowej pozbawienia praw publicznych, którą wymierzono oskarżonemu na
podstawie art. 49 ust. 3 tego dekretu i uchylił wyrok Sądu Najwyższego Izba
Wojskowa z dnia 24 października 1983 r., i utrzymany nim w mocy wyrok
Wojskowego Sądu Garnizonowego w K. z dnia 2 września 1983 r., w części
dotyczącej orzeczenia o karze dodatkowej pozbawienia praw publicznych (pkt 3
wyroku). Zaniechał przy tym wydania orzeczenia następczego (art. 547 § 2 i 3
k.p.k.), albowiem orzeczenie o karze dodatkowej zostało unicestwione, a zatem
wydanie orzeczenia następczego stało się bezprzedmiotowe.
Zasądzając na rzecz C. F. kwotę 442,80 zł za czynności adwokata z tytułu
zastępstwa prawnego, Sąd Najwyższy miał na uwadze przepisy § 2 ust. 1, § 14 ust.
4 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w
sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa
kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U. Nr 163, poz.
1348).
O kosztach sądowych postępowania o wznowienie orzeczono na podstawie
art. 639 k.p.k. w zw. z art. 616 § 2 k.p.k.
Kontakt: saos_malpka_saos_kropka_org_kropka_pl | Wersja SAOS: 0.9.13