Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V KZ 41/13
POSTANOWIENIE
Dnia 25 czerwca 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Zbigniew Puszkarski
w sprawie z wniosku ukaranego J. D.
o wznowienie postępowania
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu w dniu 25 czerwca 2013r.
zażalenia ukaranego
na zarządzenie Zastępcy Przewodniczącego II Wydziału Karnego Sądu
Apelacyjnego z dnia 19 kwietnia 2013 r., sygn. akt […],
odmawiające przyjęcia wniosku o wznowienie postępowania
p o s t a n o w i ł
utrzymać w mocy zaskarżone zarządzenie.
UZASADNIENIE
J. D. został ukarany przez Sąd Rejonowy w S. wyrokiem z dnia 24 kwietnia
2012 r., sygn. akt […], za wykroczenia z art. 10 ust. 2 ustawy z dnia 13 września
1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach w zw. z art. 5 ust. 1 pkt 1 tej
ustawy oraz z art. 65 § 2 k.w. Wyrok ten, po rozpoznaniu apelacji obwinionego,
utrzymał w mocy Sąd Okręgowy w K. wyrokiem z dnia 9 sierpnia 2012 r., sygn. akt
[…].
Pismem datowanym 26 listopada 2012 r. ukarany wystąpił do Prezesa Sądu
Rejonowego w S. o wznowienie postępowania w opisanej sprawie. Pismo to
zostało przekazane Sądowi Apelacyjnemu, po czym Zastępca Przewodniczącego II
Wydziału Karnego tego Sądu na podstawie art. 120 § 1 k.p.k. wezwał J. D. do
uzupełnienia w terminie 7 dni braków formalnych wniosku poprzez sporządzenie i
podpisanie go przez adwokata oraz dołączenie dowodu uiszczenia opłaty w kwocie
2
100 zł, pod rygorem odmowy przyjęcia wniosku. Następnie, w uwzględnieniu
wniosku ukaranego, został mu wyznaczony obrońca z urzędu w celu sporządzenia i
podpisania wniosku o wznowienie postępowania albo poinformowania Sądu
Apelacyjnego o niestwierdzeniu podstaw do wniesienia takiego wniosku. Odpis
wydanego w tym względzie zarządzenia został doręczony ukaranemu.
Wyznaczony obrońca złożył pisemną, obszernie umotywowaną opinię, w której
wyraził pogląd, że w sprawie J. D. nie zachodzą podstawy do wniesienia wniosku o
wznowienie postępowania. Opinia ta została doręczona ukaranemu wraz z
wezwaniem do uzupełnienia w terminie 7 dni braków formalnych złożonego przez
niego wniosku o wznowienie postępowania, pod rygorem odmowy jego przyjęcia,
poprzez sporządzenie i podpisanie wniosku przez adwokata lub radcę prawnego z
wyboru.
Wobec nieuzupełnienia w terminie wspomnianych braków, zarządzeniem z dnia
19 kwietnia 2013 r., sygn. akt […], Zastępca Przewodniczącego II Wydziału
Karnego Sądu Apelacyjnego na podstawie art. 530 § 2 k.p.k. w zw. z art. 545 § 1
k.p.k. w zw. z art. 113 § 1 k.p.w. odmówił przyjęcia wniosku o wznowienie
postępowania złożonego przez J. D.
Zażalenie na to zarządzenie złożył ukarany. Nie wskazał, by było wadliwe od
strony prawnej, nie zgłosił też zastrzeżeń do sposobu wykonania czynności przez
obrońcę z urzędu, podniósł tylko, że jego sytuacja materialna nie pozwala mu na
opłacenie obrońcy lub radcy prawnego z wyboru oraz zwrócił się o „przychylenie
się” do jego „bardzo ciężkiej sytuacji materialnej i finansowej”.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zażalenia jest o tyle nietypowe, że jego autor nie zgłosił pod adresem
zaskarżonego zarządzenia żadnych uchwytnych zastrzeżeń. W takim razie trzeba
poprzestać na stwierdzeniu, że zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie, bowiem
przedmiotowe zarządzenie ma oparcie w powołanych w jego treści przepisach, w
świetle których nie może zostać przyjęty wniosek o wznowienie postępowania
niesporządzony i niepodpisany przez podmiot fachowy, wymieniony w art. 545 § 2
k.p.k. Należy też wspomnieć, że okoliczności przemawiających za uchyleniem
zarządzenia nie ma tym bardziej, iż zostało ono poprzedzone decyzją
umożliwiającą ukaranemu skorzystanie z pomocy prawnej adwokata, podjętą
3
właśnie dlatego, że dostrzeżono trudną sytuację materialną ukaranego. Tego, że
skorzystał on z fachowej pomocy prawnej nie zmienia fakt, iż obrońca nie znalazł
podstaw do wniesienia wniosku o wznowienie postępowania.
Złożenie wniosku o wznowienie postępowania na korzyść nie jest ograniczone
żadnym terminem, zatem ukarany w razie zebrania odpowiednich środków może
zasięgnąć porady wybranego przez siebie adwokata i zlecić mu sporządzenie
wniosku, gdy ten uzna, że zachodzą przesłanki do wznowienia postępowania.
Z tych względów Sąd Najwyższy orzekł jak na wstępie.
Z urzędu należy jednak zasygnalizować zagadnienie pominięte w opinii obrońcy
(wcześniej przez Sąd odwoławczy), mianowicie, że według zawartego w wyroku
Sądu Rejonowego w S. opisu, jeden z czynów został popełniony przez ukaranego
w dniu 20 kwietnia 2010 r., co kazałoby uznać, że przed datą wyrokowania
nastąpiło przedawnienie karalności wykroczenia (art. 45 § 1 k.w.). To zaś
otwierałoby drogę do wznowienia, w tym zakresie, postępowania z urzędu (art. 113
§ 1 k.p.w. w zw. z art. 542 § 3 k.p.k.). Jest wszakże prawdopodobne, iż w grę
wchodzi omyłka pisarska, jednak z uwagi na to, czego dotyczy, kwestia jej
ewentualnego sprostowania jawi się jako osobne zagadnienie.