Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V KK 248/13
POSTANOWIENIE
Dnia 17 października 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Michał Laskowski
na posiedzeniu w trybie art. 535 § 3 k.p.k.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej w dniu 17 października 2013 r.,
sprawy A. P.
skazanego z art. 56 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii
w zw. z art. 64 § 1 k.k.
z powodu kasacji wniesionej przez obrońcę
od wyroku Sądu Apelacyjnego […]
z dnia 14 lutego 2013 r.,
utrzymującego w mocy wyrok Sądu Okręgowego w W.
z dnia 19 września 2012 r.,
p o s t a n o w i ł
1. oddalić kasację jako oczywiście bezzasadną,
2. zwolnić skazanego od kosztów sądowych postępowania
kasacyjnego,
3. na podstawie § 19, § 2 ust. 3 i § 14 ust. 3 pkt 2
rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002
roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia
przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej
udzielonej z urzędu (Dz. U. z dnia 3 października 2002 roku, Nr
163, poz. 1348 ze zmianami) zasądzić od Skarbu Państwa na
rzecz adwokata J. B. prowadzącego Kancelarię Adwokacką kwotę
738,00 zł, w tym 23 % podatku VAT, jako obrońcy z urzędu
2
wyznaczonego w postępowaniu kasacyjnym, za sporządzenie i
wniesienie kasacji.
UZASADNIENIE
Sąd Okręgowy, wyrokiem z dnia 19 września 2012 r., uznał A. P. za winnego
tego, że w styczniu 2011 r., wbrew przepisom ustawy, w celu osiągnięcia korzyści
majątkowej, uczestniczył w obrocie znaczną ilością substancji psychotropowej w
postaci amfetaminy w ilości nie mniejszej niż 92,117 gramów i środka odurzającego
w postaci marihuany w ilości nie mniejszej niż 72, 304 gramów, w ten sposób, że
namówił osadzonego w Zakładzie Karnym nr 1 […] P. K., wykonującego prace w
systemie bez konwojenta, do wniesienia na teren zakładu karnego narkotyków i w
tym celu skontaktował go z K. B., która przekazała P. K. wyżej wymienione
narkotyki w miejscu jego pracy, a ten w dniu 24 stycznia 2011 r. wniósł na teren
Zakładu Karnego nr 1 ich nieustaloną część i przekazał oskarżonemu, po czym 25
stycznia 2011 r. próbował wnieść kolejną część z tych narkotyków w ilości, 16,119
grama marihuany i 72,052 grama amfetaminy celem ich przekazania oskarżonemu,
jednak został zatrzymany, przy czym czynu tego dopuścił się w warunkach powrotu
do przestępstwa, to jest za winnego przestępstwa z art. 56 ust. 3 ustawy z dnia 29
lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 64 § 1 k.k. i za
przestępstwo to wymierzył mu karę 2 lat pozbawienia wolności i karę 60 stawek
dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki na 10 złotych.
Apelację od tego wyroku wniósł obrońca A. P. Zarzucił w niej obrazę
przepisów postępowania, która miała wpływ na treść wyroku, to jest art. 7 k.p.k.
poprzez dowolną ocenę zeznań świadków, wyjaśnień oskarżonych i innych
dowodów oraz błąd w ustaleniach faktycznych. Obrońca oskarżonego wniósł o
zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie A. P. od zarzucanego mu czynu.
Sąd Apelacyjny, wyrokiem z dnia 14 lutego 2013 r., w odniesieniu do A. P.
utrzymał zaskarżony wyrok w mocy.
Kasację od tego wyroku wniósł obrońca A. P. Zarzucił wyrokowi rażące
naruszenie przepisów postępowania, które miało wpływ na treść tego orzeczenia,
to jest:
 art. 433 § 2 k.p.k. i art. 457 § 3 k.p.k. poprzez nierozważenie wszystkich
zarzutów podniesionych przez obrońcę w apelacji oraz lakoniczne, a tym
3
samym nienależyte wyjaśnienie, dlaczego rozpoznane zarzuty były
niezasadne,
 art. 4 k.p.k., art. 7 k.p.k. i art. 410 k.p.k. przez niezasadne zaakceptowanie
powierzchownej, jednostronnej i sprzecznej z zasadami prawidłowego
rozumowania oceny dowodów dokonanej przez sąd pierwszej instancji, która
jednocześnie narusza zasadę obiektywizmu procesu.
Obrońca skazanego wniósł o uchylenie zaskarżonego kasacją wyroku i
przekazanie sprawy Sądowi Apelacyjnemu do ponownego rozpoznania.
Prokurator Prokuratury Apelacyjnej wniósł w pisemnej odpowiedzi na
kasację o jej oddalenie, jako oczywiście bezzasadnej.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Kasacja okazała się niezasadna w stopniu pozwalającym na jej rozpoznanie
i oddalenie na posiedzeniu wyznaczonym na podstawie art. 535 § 3 k.p.k.
Przypomnieć na wstępie wypada, że postępowanie kasacyjne nie stanowi
powielenia przeprowadzonego już w sprawie postępowania odwoławczego.
Kasacja jest nadzwyczajnym środkiem zaskarżenia skierowanym przeciwko
wyrokowi sądu drugiej instancji, wydanemu właśnie po przeprowadzeniu kontroli
instancyjnej. Tymczasem, jedynie pierwszy zarzut kasacji dotyczy tego
rozstrzygnięcia, drugi natomiast odnosi się w całości do orzeczenia sądu pierwszej
instancji, stanowiąc zresztą powtórzenie zarzutu apelacji z zaznaczeniem, że autor
kasacji kwestionuje zaakceptowanie przez sąd odwoławczy oceny dowodów
przeprowadzonej przez sąd meriti. Dodać można, że dla skuteczności kasacji
konieczne jest dowiedzenie nie tylko tego, że sąd odwoławczy naruszył prawo i to
w stopniu rażącym, ale nadto, co wynika z treści art. 523 § 1 k.p.k., że naruszenie
to mogło istotnie wpłynąć na treść rozstrzygnięcia.
Odnosząc się do rozbudowanych w uzasadnieniu kasacji wywodów
dotyczących istoty kontroli odwoławczej przeprowadzanej przez sąd drugiej
instancji stwierdzić trzeba, że w obecnie obowiązującym modelu postępowania
apelacyjnego sąd ad quem dokonuje kontroli w zakresie wyznaczonym w środku
odwoławczym, a tylko wyjątkowo wykracza poza te granice, wyjątkowo również i to
w ograniczonym zakresie uzupełniać może postępowanie dowodowe,
4
Także zakres kontroli kasacyjnej wyznaczony jest w zasadzie zarzutami
kasacji. Zarzuty te uznać należy za dopuszczalne i odnosi się to również do zarzutu
drugiego, który odczytywany zgodnie z art. 118 k.p.k. powiązać należy z zarzutem
nierzetelnej kontroli odwoławczej. Inaczej rozumiejąc treść tego zarzutu należałoby
przyjąć, że art. 4 k.p.k. nie może stanowić samoistnej podstawy zarzuty
kasacyjnego, zaś zarzuty naruszenia art. 7 k.p.k. i art. 410 k.p.k. odnosić można do
wyroku sądu odwoławczego wtedy, gdy wyrok ten ma charakter reformatoryjny, co
w przedmiotowej sprawie nie miało miejsca.
Kasacja obrońcy A. P. dotyczy zatem co do obu zarzutów naruszenia art.
433 § 2 k.p.k. i art. 457 § 3 k.p.k. Przyznać trzeba, że w uzasadnieniu wyroku nie
odniesiono się konkretnie do każdego z podpunktów rozbudowanych zarzutów
apelacji. Zauważyć jednak trzeba, że sąd odwoławczy wydał w sprawie A. P. wyrok
utrzymujący w mocy wyrok Sądu Okręgowego, podzielając zasadność wywodów
zawartych w uzasadnieniu tego wyroku. Uzasadnienie wyroku sądu pierwszej
instancji natomiast jest dokumentem, w którym obszernie i starannie dokonano
omówienia poszczególnych dowodów. Oceny te spotkały się z aprobatą sądu
odwoławczego, który jednak nie ograniczył się do ogólnikowych stwierdzeń, ale
dokonał kontroli ustaleń sądu dotyczących porozumienia pomiędzy A. P. a M. B.,
działań przez nich podjętych w celu skłonienia P. K. do dostarczenia narkotyków na
teren zakładu karnego i pomysłu na dalszą ich dystrybucję na terenie zakładu z
wykorzystaniem zatrudnienia A. P. w kuchni. Ocenie poddano także udział w
sprawie siostry M. B. - K. Ustalenia te dokonane zostały w sprawie przede
wszystkim w oparciu o zeznania P. K. Sąd odwoławczy ustosunkował się do
zarzutów apelacji związanych z oceną tego dowodu i mimo poświęcenia temu
zagadnieniu stosunkowo niewielkiej części uzasadnienia uznać należy, że wymogi
określone w art. 433 § 2 k.p.k. i art. 457 § 3 k.p.k. zostały spełnione. Nie można
zatem przyjąć, że w przedmiotowej sprawie sąd odwoławczy dopuścił się naruszeń
wskazanych w kasacji przepisów, z pewnością zaś stwierdzona skrótowość
uzasadnienia wyroku nie ma charakteru rażącego oraz nie miała wpływu na treść
orzeczenia.
Z powyższych względów kasacja obrońcy A. P. została oddalona.
5