III CNP 29/13
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:12-02-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III CNP 29/13
POSTANOWIENIE
Dnia 23 października 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Anna Kozłowska
w sprawie z powództwa A. B.
przeciwko Gminie P.
o ochronę dóbr osobistych,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 23 października 2013 r.,
na skutek skargi powódki
o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego wyroku Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 8 czerwca 2011 r.,
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
2
W sprawie o ochronę dóbr osobistych, przez zmianę opinii i zapłatę
zadośćuczynienia w kwocie 2000 zł, Sąd Apelacyjny wyrokiem z dnia 8 czerwca
2011 r. oddalił apelację powódki od wyroku Sądu Okręgowego w N. z dnia 23
marca 2011 r., mocą którego powództwo zostało uwzględnione częściowo zarówno
w zakresie żądania sprostowania jak i w zakresie zadośćuczynienia, przez
zasądzenie kwoty 500 zł.
Skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Sądu
Apelacyjnego, w części oddalającej apelację od wyroku oddalającego powództwo
ponad kwotę 500 zł złożyła powódka.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 4245
§ 1 k.p.c., skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia powinna zawierać oznaczenie orzeczenia, od którego
została wniesiona, ze wskazaniem, czy jest ono zaskarżone w całości lub w części,
przytoczenie jej podstaw oraz ich uzasadnienie, wskazanie przepisu prawa,
z którym zaskarżone orzeczenie jest niezgodne, uprawdopodobnienie wyrządzenia
szkody, spowodowanej przez wydanie orzeczenia, którego skarga dotyczy,
wykazanie, że wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze innych środków
prawnych nie było i nie jest możliwe, oraz wniosek o stwierdzenie niezgodności
orzeczenia z prawem. Wymagania te mają charakter konstrukcyjny i powinny być
spełnione w sposób kumulatywny, skarga niespełniająca przeto któregokolwiek
z tych warunków dotknięta jest tzw. brakiem istotnym, nienaprawialnym w trybie
właściwym dla usuwania braków formalnych i podlega odrzuceniu a limine.
Skarga powódki niewątpliwie nie spełnia wymagania określonego w art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c. Uwzględnienie skargi przez stwierdzenie, że prawomocny wyrok jest
niezgodny z prawem, ma charakter prejudykatu, stwarza bowiem możliwość
dochodzenia od Państwa, na podstawie art. 4171
§ 2 k.c., odszkodowania za
szkodę wyrządzoną przez wydanie tego wyroku. Ta materialnoprawna podstawa
późniejszego powództwa o odszkodowanie wymaga od powoda wykazania
wszystkich przesłanek odpowiedzialności odszkodowawczej, z których istnienie
szkody i związku przyczynowego pomiędzy tą szkodą a zdarzeniem sprawczym
3
winno być wykazane już na etapie uzyskiwania prejudykatu, a to wobec
brzmienia art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c. Powołany przepis stanowi
o uprawdopodobnieniu tych przesłanek odpowiedzialności odszkodowawczej.
Spełnienie wymogu uprawdopodobnienia nastąpi, gdy skarżący określi rodzaj
i rozmiar powstałej szkody, powoła nie tylko wszystkie znane mu fakty, które
wskazują na związek między zaskarżonym orzeczeniem, a doznanymi wskutek
jego wydania stratami lub utraconymi korzyściami, ale ponadto powoła dowody lub
co najmniej ich surogaty, które uczynią twierdzenie o wyrządzeniu szkody
wiarygodnym (tak m.in.: postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 25 lipca 2006 r.,
III CNP 40/06, niepubl.; z dnia 23 marca 2006 r., IV CNP 23/06, Biuletyn SN 2006,
nr 6, s. 8). Skarżąca poprzestała na oświadczeniu o poniesieniu szkód w postaci
pogorszenia możliwości zarobkowania, utraty szansy na zdobycie pracy i utraty
przyszłych dochodów. Nie przedstawiła jakichkolwiek skonkretyzowanych dowodów
lub ich surogatów na okoliczność ich poniesienia. Brak jest przy tym
uprawdopodobnienia istnienia związku przyczynowego pomiędzy kwestionowanym
orzeczeniem a wyartykułowaną w taki sposób szkodą. Skarga, wskazując przepis
art. 448 k.c., z którym wyrok jest niezgodny, dotyczyła rozstrzygnięcia
aprobującego częściowe oddalenie powództwa o zapłatę zadośćuczynienia, a więc
rekompensaty za szkodę niemajątkową, krzywdę. Utrata natomiast możliwości
zarobkowania, utrata szansy na zdobycie pracy i utrata przyszłych dochodów
wskazywana w skardze jako szkoda, jest szkodą majątkową, jest to zatem inny
rodzaj szkody niż objęta kwestionowanym rozstrzygnięciem Sądu Apelacyjnego.
Skarżąca nie wykazała istnienia związku przyczynowego pomiędzy częściowym
oddaleniem powództwa o zadośćuczynienie a szkodą, o której mowa w skardze .
Z uwagi na powyższe Sąd Najwyższy na podstawie art. 4248
§ 1 k.p.c.
orzekł jak w sentencji.
es
POSTANOWIENIE
Dnia 23 października 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Anna Kozłowska
w sprawie z powództwa A. B.
przeciwko Gminie P.
o ochronę dóbr osobistych,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 23 października 2013 r.,
na skutek skargi powódki
o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego wyroku Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 8 czerwca 2011 r.,
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
2
W sprawie o ochronę dóbr osobistych, przez zmianę opinii i zapłatę
zadośćuczynienia w kwocie 2000 zł, Sąd Apelacyjny wyrokiem z dnia 8 czerwca
2011 r. oddalił apelację powódki od wyroku Sądu Okręgowego w N. z dnia 23
marca 2011 r., mocą którego powództwo zostało uwzględnione częściowo zarówno
w zakresie żądania sprostowania jak i w zakresie zadośćuczynienia, przez
zasądzenie kwoty 500 zł.
Skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Sądu
Apelacyjnego, w części oddalającej apelację od wyroku oddalającego powództwo
ponad kwotę 500 zł złożyła powódka.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 4245
§ 1 k.p.c., skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia powinna zawierać oznaczenie orzeczenia, od którego
została wniesiona, ze wskazaniem, czy jest ono zaskarżone w całości lub w części,
przytoczenie jej podstaw oraz ich uzasadnienie, wskazanie przepisu prawa,
z którym zaskarżone orzeczenie jest niezgodne, uprawdopodobnienie wyrządzenia
szkody, spowodowanej przez wydanie orzeczenia, którego skarga dotyczy,
wykazanie, że wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze innych środków
prawnych nie było i nie jest możliwe, oraz wniosek o stwierdzenie niezgodności
orzeczenia z prawem. Wymagania te mają charakter konstrukcyjny i powinny być
spełnione w sposób kumulatywny, skarga niespełniająca przeto któregokolwiek
z tych warunków dotknięta jest tzw. brakiem istotnym, nienaprawialnym w trybie
właściwym dla usuwania braków formalnych i podlega odrzuceniu a limine.
Skarga powódki niewątpliwie nie spełnia wymagania określonego w art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c. Uwzględnienie skargi przez stwierdzenie, że prawomocny wyrok jest
niezgodny z prawem, ma charakter prejudykatu, stwarza bowiem możliwość
dochodzenia od Państwa, na podstawie art. 4171
§ 2 k.c., odszkodowania za
szkodę wyrządzoną przez wydanie tego wyroku. Ta materialnoprawna podstawa
późniejszego powództwa o odszkodowanie wymaga od powoda wykazania
wszystkich przesłanek odpowiedzialności odszkodowawczej, z których istnienie
szkody i związku przyczynowego pomiędzy tą szkodą a zdarzeniem sprawczym
3
winno być wykazane już na etapie uzyskiwania prejudykatu, a to wobec
brzmienia art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c. Powołany przepis stanowi
o uprawdopodobnieniu tych przesłanek odpowiedzialności odszkodowawczej.
Spełnienie wymogu uprawdopodobnienia nastąpi, gdy skarżący określi rodzaj
i rozmiar powstałej szkody, powoła nie tylko wszystkie znane mu fakty, które
wskazują na związek między zaskarżonym orzeczeniem, a doznanymi wskutek
jego wydania stratami lub utraconymi korzyściami, ale ponadto powoła dowody lub
co najmniej ich surogaty, które uczynią twierdzenie o wyrządzeniu szkody
wiarygodnym (tak m.in.: postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 25 lipca 2006 r.,
III CNP 40/06, niepubl.; z dnia 23 marca 2006 r., IV CNP 23/06, Biuletyn SN 2006,
nr 6, s. 8). Skarżąca poprzestała na oświadczeniu o poniesieniu szkód w postaci
pogorszenia możliwości zarobkowania, utraty szansy na zdobycie pracy i utraty
przyszłych dochodów. Nie przedstawiła jakichkolwiek skonkretyzowanych dowodów
lub ich surogatów na okoliczność ich poniesienia. Brak jest przy tym
uprawdopodobnienia istnienia związku przyczynowego pomiędzy kwestionowanym
orzeczeniem a wyartykułowaną w taki sposób szkodą. Skarga, wskazując przepis
art. 448 k.c., z którym wyrok jest niezgodny, dotyczyła rozstrzygnięcia
aprobującego częściowe oddalenie powództwa o zapłatę zadośćuczynienia, a więc
rekompensaty za szkodę niemajątkową, krzywdę. Utrata natomiast możliwości
zarobkowania, utrata szansy na zdobycie pracy i utrata przyszłych dochodów
wskazywana w skardze jako szkoda, jest szkodą majątkową, jest to zatem inny
rodzaj szkody niż objęta kwestionowanym rozstrzygnięciem Sądu Apelacyjnego.
Skarżąca nie wykazała istnienia związku przyczynowego pomiędzy częściowym
oddaleniem powództwa o zadośćuczynienie a szkodą, o której mowa w skardze .
Z uwagi na powyższe Sąd Najwyższy na podstawie art. 4248
§ 1 k.p.c.
orzekł jak w sentencji.
es