Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

W. dnia 28 marca 2013r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia Śródmieścia w V Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący SSR Agnieszka Marchwicka

Protokolant Anna Olszewska

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej Krzysztofa Umańskiego

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 marca 2013r. we Wrocławiu sprawy

E. B. (E. B.) syna K. i Z. z domu D., urodz. (...) we W.

PESEL (...)

oskarżonego o to, że:

w dniu 23 marca 2006 roku we W. działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził (...) Centertel do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w ten sposób, że posługując się sfałszowanymi dokumentami wystawionymi na dane personalne T. J. w postaci dowodu osobistego nr (...), prawa jazdy nr (...), legitymacji rencisty, odcinka renty ZUS, zawarł ze wskazanym operatorem umowę nr (...) o świadczenie usług telekomunikacyjnych na zakup telefonu komórkowego marki N. (...) oraz telefonu marki S. (...), nie mając zamiaru i możliwości wywiązania się z umowy, powodując zadłużenie w kwocie 2.160 zł, zachowaniem swoim działając na szkodę (...) sp. z o.o. i T. J.

tj. o czyn z art. art.286§1 k.k. i art.270§1 k.k. w zw. z art.11§2 k.k.

I.  uznaje oskarżonego E. B. za winnego popełnienia czynu opisanego w części wstępnej wyroku, a stanowiącego przestępstwo z art. art.286§1 k.k. i art.270§1 k.k. w zw. z art.11§2 k.k. i za to na podstawie art. 286§1 k.k. w zw. z art.11§3 k.k. wymierza mu karę 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art.46§1 k.k. orzeka od oskarżonego na rzecz pokrzywdzonego (...) sp. z o.o. kwotę 2.160 zł (dwa tysiące sto sześćdziesiąt złotych) tytułem naprawienia szkody;

III.  na postawie art. 627 k.p.k. zasądza od oskarżonego na rzecz oskarżyciela posiłkowego T. J. kwotę 720 zł (siedemset dwadzieścia złotych) z tytułu ustanowienia pełnomocnika;

IV.  na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych, zaś na podstawie art.17 ust.1 ustawy z 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych od należnej opłaty, zaliczając je na rachunek Skarbu Państwa.

UZASADNIENIE

W wyniku przeprowadzonego postępowania dowodowego, Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 23 marca 2006r. we W. w salonie (...) sp. z o.o. E. B. podając się za T. J. zawarł na nazwisko T. J. umowę nr (...) na świadczenie usług telekomunikacyjnych.

Zawierając powyższą umowę E. B. przedłożył „książeczkowy” dowód osobisty Nr (...), „papierowe” Prawo jazdy nr (...), legitymację rencisty, odcinek renty ZUS na nazwisko T. J.. Zdjęcie w dowodzie osobistym i prawie jazdy odpowiadało wizerunkowi E. B..

Podpis (...) widniejący na pierwszej i drugiej stronie umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych oraz oświadczeniu dla osoby fizycznej zostały nakreślone przez E. B..

W wyniku zawarcia powyższej umowy na 24 miesiące E. B. podając się za T. J. uzyskał telefon komórkowy N. (...) w promocyjnej cenie 1 zł. Wartość telefonu w cenie regularnej wynosiła 649 zł. Aktywacja telefonu o numerze (...) nastąpiła w dniu 26.03.2006r.

/dowód: zeznania świadka M. M. k.158v ;

zeznania świadka J. Ś. k.190

zeznania świadka T. J. k.46-47 (tożsame z k.204-205), k.50-51, k.133v.-134,

kserokopia umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych k.34 i k.193

oświadczenie k.35-36 i k.194-195;

kserokopia prawa jazdy na nazwisko T. J. k.37 i k.199;

kserokopia dowodu osobistego k.38-40 i k.196-198;

kserokopia odcinka renty k.42 i k.201;

kopia decyzji ZUS k.200;

opinia biegłego z zakresu badań pisma k.208-220/

W dniu 25 maja 2006r. z powodu braku płatności zawieszono wykonywanie usług telekomunikacyjnych. Kwota nie uregulowanych należności powstałych z tytułu świadczonych usług telekomunikacyjnych wyniosła 786,46 zł, z tytułu opłaty za odłączenie od sieci 948 zł, łączna wartość strat poniesiona przez (...) Sp. z o.o. wyniosła 1734,46 zł.

/dowód: zeznania świadka M. M. k.158v ;

zeznania świadka J. Ś. k.190/

W rzeczywistości T. J. nigdy nie pobierał renty z ZUS. Dowód osobisty zagubił około września 2005r., natomiast nigdy nie posiadał prawa jazdy. Adres wskazany w umowie z 23 marca 2006r. był nieaktualny.

/dowód:informacja ZUS oddział we W. k.143

zeznania świadka T. J. k.46-47 (tożsame z k.204-205), k.50-51, k.133v.-134/

Prawomocnym nakazem zapłaty z dnia 08 grudnia 2009r. Sąd Rejonowy w Zamościu zasądził od T. J. na rzecz (...) Spółka Akcyjna w Z. kwotę 2160 zł (na którą składała się kwota 1734,46 zł oraz ustawowe odsetki naliczone na 22.07.2008r.) wraz z ustawowymi odsetkami oraz kosztami procesu.

/dowód: odpis nakazu zapłaty k.5-6;

kserokopia pozwu k.14-19/

E. B. był uprzednio karany wielokrotnie za przestępstwa przeciwko mieniu w tym czyny z art.286§1 k.k. Po raz ostatni był karany przez Sad Rejonowy Katowice Wschód w Katowicach wyrokiem z dnia 17.11.2011r. w sprawie III K 423/11.

Wśród wyroków skazujących widnieje m.in. wyrok Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Krzyków z dnia 29.06.2009r. w sprawie VII K 495/09 (który wszedł w skład wyroku łącznego Sądu Rejonowego w Nowym Sączu z dnia 10.02.2011r. w sprawie II K 303/10) którym to wyrokiem skazano E. B. m.in. za czyn z art.286§1 k.k. i art.270§1 k.k. i art.297§1 k.k. w zw. z art.11§2 k.k. polegający na tym, że w dniu 23 marca 2006r. we W. wspólnie i w porozumieniu z innymi nieustalonymi osobami doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) Sp. z o.o. za pomocą wprowadzenia w błąd w ten sposób, iż posługując się sfałszowanymi dokumentami w postaci dowodu osobistego nr (...), prawa jazdy nr (...), legitymacji rencisty, odcinka renty ZUS na nazwisko T. J. zawarł umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych na zakup telefonu komórkowego marki N. (...) oraz telefon komórkowy m-ki S. (...), nie mając zamiaru ani możliwości wywiązania się z niej czym spowodował straty o łącznej wartości 2455,56 zł na szkodę (...) Sp. z o.o.

Ponadto wobec E. B. zapadł m.in. prawomocny wyrok w Sądzie Rejonowym dla Wrocławia – Fabrycznej z dnia 05.08.2009r. w sprawie XII K 540/09 za czyn z art.13§1 k.k. w zw. z art.286§1 k.k.

/dowód: dane o karalności oskarżonego k.243-244

odpis wyroku Sądu Rejonowego w Świdnicy II K 641/03 z danymi o odbyciu kary k.405/

E. B. ma 64 lata, jest żonaty, ma troje dorosłych dzieci, z zawodu jest spawaczem, przebywa obecnie w Zakładzie Karnym w W., gdzie odbywa karę pozbawienia wolności, której koniec przypada na 21.05.2017r. (karę zaczął odbywać 22.01.2010r.). Zachowanie w czasie odbywania kary oceniono jako pozytywne.

/dowód: dane oskarżonego E. B. k. 289, k.238;

opinia o skazanym z ZK w W. k.245-247, k.249-250/

Na rozprawie w dniu 28 marca 2013r. E. B. nie ustosunkował się do popełnienia zarzucanego czynu, wskazując, że nie pamięta tego czynu, nie zna T. J. a dokumenty na jago nazwisko zostały mu dostarczone przez osoby, które wskazywał w poprzednim postępowaniu . Wyjaśnił, że odbierał telefony a oni dawali mu parę groszy. (k.290-291).

Nadto w toku rozprawy wskazał, że za ten czyn z 23 marca 2006r. został już skazany.

Mając na uwadze powyższe ustalenia Sąd zważył, co następuje:

Dokonując ustaleń faktycznych mających na celu określenie zakresu odpowiedzialności oskarżonego E. B. w zakresie zarzucanego mu czynu Sąd dysponował jego wyjaśnieniami składanymi przed Sądem.

Ponadto Sąd dysponował odczytanymi zeznaniami świadków T. J., M. M. oraz J. Ś. oraz opinią sporządzoną przez biegłego z zakresu badań pisma.

Sąd miał również na uwadze treść zebranych dokumentów w postaci umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych wraz z oświadczeniem oraz kopią dokumentów przedłożonych do jej zawarcia a wystawionych na nazwisko T. J..

Ustalenia w zakresie sytuacji rodzinnej i majątkowej oskarżonego Sąd oparł na danych podawanych przez niego, natomiast w zakresie uprzedniej karalności na aktualnych danych z (...) oraz odpisie wyroku Sądu Rejonowego dla Wrocławia –krzyków w sprawie VII K 495/09 i opinią wydaną przez Dyrektora Zakładu Karnego w W..

Oceniając zebrany w sprawie materiał dowodowy Sąd uznał, iż wyjaśnienia oskarżonego E. B. stanowiły wyłącznie realizację jego prawa do obrony.

W pierwszej kolejności należało odnieść się do podnoszonych przez oskarżonego zarzutów powagi rzeczy osądzonej. E. B. wskazywał, że za czyn popełniony w dniu 23 marca 2006r. został już skazany.

Okoliczność ta została zweryfikowana odpisem wyroku wydanego przez Sąd Rejonowy dla Wrocławia – Krzyków w dniu 29 czerwca 2009r. w sprawie VII K 495/09. Jak wyżej wskazano wyrok ten dotyczył między innymi czynu z art.286§1 k.k. i art.270§1 k.k. i art.297§1 k.k. w zw. z art.11§2 k.k. polegający na tym, że w dniu 23 marca 2006r. we W. wspólnie i w porozumieniu z innymi nieustalonymi osobami doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) Sp. z o.o. za pomocą wprowadzenia w błąd w ten sposób, iż posługując się sfałszowanymi dokumentami w postaci dowodu osobistego nr (...), prawa jazdy nr (...), legitymacji rencisty, odcinka renty ZUS na nazwisko T. J. zawarł umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych na zakup telefonu komórkowego marki N. (...) oraz telefon komórkowy m-ki S. (...), nie mając zamiaru ani możliwości wywiązania się z niej czym spowodował straty o łącznej wartości 2455,56 zł na szkodę (...) Sp. z o.o. , zatem innego operatora telefonii komórkowej.

Odnośnie wskazywanego przez oskarżonego wyroku Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Fabrycznej z dnia 05.08.2009r. w sprawie XII K 540/09 dane o karalności wskazywały, że dotyczył on czynu z art.13§1 k.k. w zw. z art.286§1 k.k.

Tym samym należało zauważyć, że nie zachodziła opisywana przez oskarżonego tożsamość czynu.

Zeznania świadków M. M. oraz J. Ś. korespondowały z treścią dokumentów w postaci umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych oraz dołączonych do niej dokumentów i wskazywały na to, że w dniu 23 marca 2006r. w salonie (...) Sp. z o.o. we W. doszło do zawarcia umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych na nazwisko T. J. na podstawie której osoba podająca się z a T. J. uzyskała telefon komórkowy marki N. (...) w promocyjnej cenie 1 zł (rzeczywista wartość 649 zł). Zeznania powyższe wskazywały również na to, że w wyniku zawarcia umowy do dnia 25 maja 2006r. były dostarczane usługi telekomunikacyjne, które nie były opłacane wobec czego zaprzestano ich udzielania. Ponadto z powyższych relacji wynikało, że szkoda poniesiona przez (...) Centertel w wyniku dostarczenia usług telekomunikacyjnych to kwota 786,46 zł, za odłączenie usługi to 948 zł, co daje łącznie 1743,46 zł, co było również zgodne z treścią uzasadnienia pozwu o zapłatę skierowanego przeciwko T. J. (por k.18).

W oparciu o przekonujące zeznania świadka T. J. który zaprzeczał jakoby miął podpisać umowę z dnia 23 marca 2006r. jak i opinię biegłego z zakresu badań pisma, której rzetelności strony nie kwestionowały, Sąd ustalił, że podpisy figurujące w treści objętej zarzutem umowy jak i w treści oświadczenia zostały nakreślone przez E. B.. Zeznania świadka T. J. wskazywały również na to, że dokument w postaci „książeczkowego” dowodu osobistego utracił we wrześniu 2005r., natomiast nie posiadał prawa jazdy, jak również nie uzyskiwał świadczeń rentowych. Te okoliczności potwierdzone również treścią informacji ZUS (k.143) pozwalały na przyjęcie, iż dokumenty, jakimi posłużyła się osoba podająca się za T. J. – a był nią E. B. – były dokumentami sfałszowanymi, a uściślając - co do dowodu osobistego przerobionym poprzez umieszczenie wizerunku E. B. a pozostałych podrobionymi .

Sąd podziela pogląd, iż dokument jest podrobiony wówczas, gdy nie pochodzi od tej osoby, w imieniu której został sporządzony, zaś przerobiony jest wówczas, gdy osoba nieupoważniona zmienia dokument autentyczny" (wyrok SN z dnia 27 listopada 2000 r., III KKN 233/98, Prok. i Pr.-wkł. 2001, nr 5, poz. 4). Ponadto podrobieniem dokumentu w rozumieniu art. 270 § 1 k.k. jest potwierdzenie przez uczestnika czynności procesowej fałszywym podpisem nieprawdziwych danych w protokole utrwalającym tę czynność procesową. Znamię "w celu użycia za autentyczny" (art. 270 § 1 k.k.) zrealizowane zostaje również wtedy, gdy celem działania sprawcy jest użycie dokumentu przez inną osobę" (uchwała SN z dnia 17 marca 2005 r., I KZP 2/05, OSNKW 2005, nr 3, poz. 25).

Za wiarygodne Sąd uznał dowody zgromadzone w sprawie i zawnioskowane w akcie oskarżenia do ujawnienia na rozprawie w tym przede wszystkim dokumentację dotyczącą zawartej umowy – z zastrzeżeniem braku autentyczności opisanych wyżej elementów - albowiem żadna ze stron nie podważała ich wiarygodności, jak również w toku postępowania dowodowego nie ujawniono dowodów mogących podważyć ich wiarygodność.

W ocenie Sądu powyższe dowody pozwalały na przyjęcie, iż oskarżony dopuścił się popełnienia zarzucanego mu czynu polegającego na tym, że w dniu 23 marca 2006 roku we W. działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził (...) Centertel do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w ten sposób, że posługując się sfałszowanymi dokumentami wystawionymi na dane personalne T. J. w postaci dowodu osobistego nr (...), prawa jazdy nr (...), legitymacji rencisty, odcinka renty ZUS, zawarł ze wskazanym operatorem umowę nr (...) o świadczenie usług telekomunikacyjnych na zakup telefonu komórkowego marki N. (...) oraz telefonu marki S. (...), nie mając zamiaru i możliwości wywiązania się z umowy, powodując zadłużenie w kwocie 2.160 zł, zachowaniem swoim działając na szkodę (...) sp. z o.o. i T. J., co wyczerpywało znamiona czynu z art.286§1 k.k. i art.270§ 1 k.k. w zw. z art.11§2 k.k.

Sąd błędnie za opisem Prokuratora przyjął iż oskarżony uzyskał również telefon marki S. (...), co winno zostać wyeliminowane z opisu czynu.

Zachowanie oskarżonego wyczerpywało znamiona czynu z art.270§1 k.k. albowiem jak wskazywała relacja świadka T. J. to nie jego wizerunki widniały w dokumentach w postaci dowodu osobistego oraz prawa jazdy.

E. B. wyjaśnił, że T. J. nie zna, a dokumenty na jego nazwisko otrzymał od osób, którym następnie przekazał telefon w zamian za niewielką zapłatę.

Nie ulegało wątpliwości Sądu, że posłużenie się dokumentami w postaci dowodu osobistego i prawa jazdy na nazwisko T. J. z wizerunkiem E. B. miało na celu doprowadzenie do zawarcia umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych, zaś przedstawienie sfałszowanych legitymacji rencisty i odcinka renty do uzyskania preferencyjnych warunków zakupu telefonu, którego realna wartość wynosiła 649 zł.

Nadto działania oskarżonego wypełniły znamiona czynów z art.286§1 k.k. Oskarżony przedkładając opisane dokumenty oraz podpisując się nazwiskiem T. J. wprowadził w błąd pokrzywdzonego operatora sieci komórkowej co do realnej możliwości wywiązania się z zaciągniętego zobowiązania.

Można bowiem wnioskować, że gdyby pokrzywdzony miał świadomość rzeczywistej tożsamości oskarżonego, nie doszłoby do pozytywnej weryfikacji danych podawanych przez niego a w konsekwencji do zawarcia umowy. Dlatego też usprawiedliwionym było twierdzenie, że już w momencie zawarcia umowy oskarżony podając dane osobowe T. J. nie miał zamiaru wywiązania się z jej treści. Sam oskarżony w złożonych wyjaśnieniach podał z resztą, że uzyskany telefon przekazał osobom, które dostarczyły mu dokumenty na nazwisko T. J.. W treści umowy wskazany był adres korespondencyjny T. J. który jak wskazał pokrzywdzony był adresem nieaktualnym co spowodowało również, że nie otrzymywał rachunków za usługi telekomunikacyjne, a o zobowiązaniu wobec operatora dowiedział się dopiero z treści nakazu zapłaty.

Odnośnie winy oskarżonego Sąd uznał, że nie zachodziły żadne okoliczności mogące mieć spływ na jego zawinienie, zwłaszcza że jest on osobą dorosłą która powinna sobie w pełni zdawać sprawę z konsekwencji swoich działań,

Wymierzając karę za czyn przypisany w części dyspozytywnej wyroku Sąd miał na uwadze granice zagrożenia ustawowego czynu z art.286§1 k.k. który zgodnie z treścią art.11§3 k.k. stanowił podstawę wymiaru kary tj. od 6 miesięcy do 8 lat pozbawienia wolności.

Przy wymiarze kary Sąd miał na uwadze znaczny stopień jego społecznej szkodliwości, zważywszy na sposób jego popełnienia, jak również wysokość wyrządzonej szkody, a także fakt, że oskarżony nie wywiązał się z treści umowy. Sąd miał również na uwadze motywację oskarżonego, w tym chęć zysku

Na niekorzyść oskarżonego Sąd ocenił jego uprzednią wielokrotną karalność, w tym za przestępstwa przeciwko mieniu. Na korzyść natomiast pozytywną opinię w zakresie odbywania kary pozbawienia wolności.

Z tych przyczyn Sąd wymierzył karę 10 miesięcy pozbawienia wolności, uznając, iż kara ta spełni wobec oskarżonego cel represyjny, a jednocześnie będzie odzwierciedlać zawartość kryminalną czynu.

Dotychczasowy tryb życia oskarżonego, abstrahując od samego wymiaru kary w przekonaniu Sądu nie pozwalał na zastosowanie wobec niego dobrodziejstwa wynikającego z treści art.69§1 i 2 k.k.

Sposób w jaki oskarżony dopuścił się przypisanego mu czynu, sposób postępowania po jego popełnieniu, pozwalał przyjąć, iż czyn nie miał charakteru incydentalnego – o czym świadczy również treść wyroku w sprawie VII K 495/09, zaś warunkowe zawieszenie wykonania kary nie spełniłoby jej celów zarówno wychowawczych w stosunku do oskarżonego, jak i w zakresie świadomości prawnej społeczeństwa.

Natomiast o stosowaniu warunkowego zawieszenia wykonania kary w ocenie Sądu winien decydować nie tylko poprzedni nienaganny tryb życia sprawcy, czego nie można wywieść o oskarżonym, jego postawa po popełnieniu czynu, ale również szersze względy słuszności i celowości karania.

Dlatego też w świetle wszystkich powyższych okoliczności należało przyjąć, że w przypadku E. zważywszy również, że dana mu szansa w postaci warunkowego przedterminowego zwolnienia nie została przez niego wykorzystana, jedyną karą mogącą spełnić swe zadanie zarówno w zakresie celów zapobiegawczych i wychowawczych w stosunku do oskarżonego, jak i potrzeb w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, jest bezwzględna kara pozbawienia wolności.

Ponadto wobec złożenia stosowanego wniosku przez Prokuratora na podstawie art.46§1 k.k. Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz pokrzywdzonego (...) sp. z o.o. 2.160 zł (dwa tysiące sto sześćdziesiąt złotych) tytułem naprawienia szkody.

Na kwotę powyższą składała się należność wynikająca z rzeczywistej straty (wartość usług telekomunikacyjnych, opłata za odłączenie wynikająca z treści umowy) oraz odsetki za zwłokę wynikłe z braku płatności rachunków za dostarczane usługi. Należy zauważyć, że na kwotę powyższą winna składać się również różnica pomiędzy realną ceną telefonu a jej ceną promocyjną za jaką uzyskał go E. B. podając się za T. J.. Zasadności takiego orzeczenia nie przekreślał fakt zasądzenia kwoty 2160 zł od T. J. na rzecz (...) Spółka Akcyjna w Z. prawomocnym nakazem zapłaty z dnia 08 grudnia 2009r. wydanym przez Sąd Rejonowy w Zamościu. Trzeba bowiem zauważyć, że inna była podstawa takiego orzeczenia, którym było zobowiązanie umowne, natomiast zasądzenie tej kwoty od E. B. było konsekwencją stosowania przepisów o deliktach.

Na postawie art. 627 k.p.k. Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz oskarżyciela posiłkowego T. J. kwotę 720 zł z tytułu ustanowienia pełnomocnika, która to kwota nie przekracza stawek minimalnych określonych rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

Kierując się aktualną sytuacją finansową oskarżonego oraz przewidywaną nieefektywnością egzekucji z uwagi na orzeczona karę bezwzględną pozbawienia wolności Sąd na zasadzie art.624§1 k.p.k. zwolnił go od ponoszenia kosztów sądowych, zaś na podstawie art.17 ust. 1 ustawy o opłatach w sprawach karnych od należnej opłaty, obciążając nimi Skarb Państwa.