Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

z dnia 25 stycznia 2011 r.

Sygn. akt Ts 156/10



Trybunał Konstytucyjny w składzie:



Sławomira Wronkowska-Jaśkiewicz,



po wstępnym rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym skargi konstytucyjnej Marka J. prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą PKS Tysovia w Tychach w sprawie zgodności:

1) art. 87 § 3 pkt 2, art. 871 § 1 pkt 2 i 3 oraz art. 91 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, ze zm.) z art. 2, art. 32 ust. 1 i 2 oraz art. 64 ust. 2 i 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej;

2) art. 92 § 1, 2 i 3 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, ze zm.) z art. 21 ust. 1 i 2 oraz art. 67 ust. 1 Konstytucji,



p o s t a n a w i a:



1) pozostawić bez rozpoznania wniosek o przedłużenie terminu do usunięcia braków formalnych skargi konstytucyjnej;



2) odmówić nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej.





UZASADNIENIE



W skardze konstytucyjnej z 28 czerwca 2010 r., wniesionej do Trybunału Konstytucyjnego 29 czerwca 2010 r. (data nadania), Marek J. prowadzący działalność gospodarczą pod firmą PKS Tysovia w Tychach (dalej: skarżący) zarzucił niezgodność: (1) art. 87 § 3 pkt 2, art. 871 § 1 pkt 2 i 3 oraz art. 91 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, ze zm.; dalej: k.p.) z art. 2, art. 32 ust. 1 i 2 oraz art. 64 ust. 2 i 3 Konstytucji; (2) art. 92 § 1, 2 i 3 k.p. z art. 21 ust. 1 i 2 oraz art. 67 ust. 1 Konstytucji.



Zarządzeniem sędziego Trybunału Konstytucyjnego z 29 lipca 2010 r. (doręczonym pełnomocnikowi skarżącego 2 sierpnia 2010 r.) skarżący został wezwany do usunięcia, w terminie siedmiu dni od daty doręczenia tego zarządzenia, braków formalnych skargi konstytucyjnej przez: (1) wyjaśnienie, w jaki sposób art. 87 § 3 pkt 2, art. 871 § 1 pkt 2 i 3 oraz art. 91 k.p. były podstawą ostatecznego rozstrzygnięcia w jego sprawie; (2) wskazanie, jakie konstytucyjne wolności lub prawa przysługujące skarżącemu, wynikające z art. 32 ust. 1 i 2 oraz art. 64 ust. 2 i 3 Konstytucji, zostały naruszone przepisem będącym – zdaniem skarżącego – podstawą ostatecznego rozstrzygnięcia w jego sprawie; (3) wyjaśnienie, w jaki sposób przepisy stanowiące przedmiot skargi prowadzą do naruszenia konstytucyjnych wolności lub praw, o których mowa w punkcie 2 tego zarządzenia; (4) wskazanie ostatecznego – w rozumieniu art. 79 ust. 1 Konstytucji – orzeczenia organu władzy publicznej, z wydaniem którego wiąże skarżący naruszenie przysługujących mu konstytucyjnych wolności lub praw.



Pismem procesowym z 4 sierpnia 2010 r., wniesionym do Trybunału Konstytucyjnego tego samego dnia (data nadania), pełnomocnik skarżącego wniósł o „przedłużenie terminu sądowego do uzupełnienia braków formalnych skargi konstytucyjnej do dnia 31 sierpnia 2010 r.”.

Pismem procesowym z 30 sierpnia 2010 r., wniesionym do Trybunału Konstytucyjnego tego samego dnia (data nadania), pełnomocnik skarżącego ustosunkował się do stwierdzonych braków formalnych skargi konstytucyjnej.



Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:



Zgodnie z art. 36 w związku z art. 49 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, ze zm.; dalej: ustawa o TK), skarga konstytucyjna podlega wstępnemu rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym, podczas którego Trybunał Konstytucyjny bada, czy skarga odpowiada określonym prawem wymogom.



W pierwszej kolejności należy zauważyć, że termin do usunięcia braków formalnych skargi konstytucyjnej jest – wbrew temu, co podnosi w piśmie procesowym z 4 sierpnia 2010 r. pełnomocnik skarżącego – terminem ustawowym, określonym w art. 36 ust. 2 ustawy o TK. W związku z takim uregulowaniem instytucja przedłużenia terminu do dokonania czynności procesowej, określona w art. 166 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296, ze zm.; dalej: k.p.c.), nie znajduje zastosowania w sprawie skarżącego, ponieważ dotyczy ona wyłącznie terminów sądowych (por. postanowienie TK z 9 lutego 1999 r., Ts 148/98, OTK ZU nr 3/1999, poz. 55; J. Bodio, [w:] Kodeks postępowania cywilnego. Komentarz, red. A. Jakubecki, wyd. 3, Warszawa 2008, s. 241; M. Jędrzejewska, K. Weitz, [w:] Kodeks postępowania cywilnego. Komentarz, t. 1: Część pierwsza. Postępowanie rozpoznawcze, red. T. Ereciński, wyd. 3, Warszawa 2009, s. 465; J. Jodłowski, Z. Resich, J. Lapierre, T. Misiuk-Jodłowska, K. Weitz, Postępowanie cywilne, wyd. 6, Warszawa 2009, s. 296; E. Marszałkowska-Krześ, [w:] Postępowanie cywilne, red. E. Marszałkowska-Krześ, Warszawa 2008, s. 242; M. Uliasz, Kodeks postępowania cywilnego. Komentarz, wyd. 2, Warszawa 2008, s. 238; A. Zieliński, [w:] Kodeks postępowania cywilnego. Komentarz, red. A. Zieliński, wyd. 4, Warszawa 2010, s. 308).

Bezsporne jest, że braki niniejszej skargi konstytucyjnej nie zostały usunięte w terminie określonym w zarządzeniu sędziego TK z 29 lipca 2010 r., czyli do dnia 9 sierpnia 2010 r. Należy podkreślić, iż dokonane po terminie uzupełnienie braków formalnych skargi nie może spowodować uchylenia rygoru, o którym mowa w art. 36 ust. 3 ustawy o TK (por. postanowienie TK z 4 kwietnia 2001 r., Ts 137/00, OTK ZU nr 3/2001, poz. 69), zwłaszcza że w analizowanej sprawie pełnomocnik skarżącego nie załączył do pisma procesowego z 30 sierpnia 2010 r. wniosku o przywrócenie terminu do dokonania czynności procesowej na zasadzie art. 168 § 1 k.p.c. w związku z art. 20 ustawy o TK.



Mając powyższe na uwadze, Trybunał Konstytucyjny pozostawił bez rozpoznania wniosek o przedłużenie terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi konstytucyjnej ze względu na jego niedopuszczalność, a także – na podstawie art. 36 ust. 3 w związku z art. 49 ustawy o TK – odmówił nadania dalszego biegu skardze konstytucyjnej z powodu niewykonania w terminie zarządzenia sędziego TK wzywającego do usunięcia braków formalnych skargi konstytucyjnej.