Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 6 grudnia 2012 r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu Wydział III Karny w składzie:

Przewodniczący – Sędzia SO Lidia Hojeńska

Protokolant: Edyta Makowska

Prokurator Prokuratury Rejonowej – nie stawił się zawiadomiony prawidłowo

po rozpoznaniu wniosku Prokuratora Prokuratury Rejonowej dla Wrocławia Krzyki Zachód z dnia 30 listopada 2012r. (data wpływu), sygn. akt 2 Ds. 253/12 o przedłużenie tymczasowego aresztowania wobec K. Ś.

na podstawie art. 263 § 2 k.p.k.

postanawia

przedłużyć do dnia 14 marca 2013 roku tymczasowe aresztowanie zastosowane postanowieniem Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Krzyków z dnia 27 września 2012 r. sygn. akt II Kp 1273/12 wobec K. Ś. , syna J. i A. z domu P., urodzonego (...) we W., podejrzanego o to, że:

I.  w okresie od 9 marca 2010 roku do 27 sierpnia 2010 roku we W., kierował zorganizowaną grupą przestępczą, mającą na celu popełnianie według przyjętego i zaakceptowanego podziału ról i zadań przy realizacji poszczególnych przestępnych przedsięwzięć, przestępstw powszechnych związanych z wyłudzaniem środków pieniężnych od podmiotów gospodarczych, czyniąc sobie z tego stałe źródło dochodu, w skład której wchodziły inne ustalone i nieustalone osoby

tj. o czyn z art. 258 § 3 k.k. w zw. z art. 65 k.k.

II.  w okresie od 29 czerwca 2010 roku do 9 lipca 2010 roku we W., działając w zorganizowanej grupie przestępczej z góry powziętym zamiarem w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, nie mając zamiaru ani możliwości wywiązania się z zobowiązania, wspólnie i w porozumieniu z ustaloną osobą, będącą prezesem (...) Izby (...) sp. zo.o. z siedzibą we W., ustaloną osobą podającą się za A. S., osobą podającą się za M. Ż. oraz innymi ustalonymi i nieustalonymi osobami, doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem właściciela firmy (...) w kwocie 192.000 zł w ten sposób, że po uprzednim zawarciu umowy kupna-sprzedaży pomiędzy (...) sp. z o.o. a C. P. na sprzedaż 2.500 ton cukru buraczanego i wystawieniu faktur VAT potwierdzających sprzedaż towaru, wprowadził w błąd M. G. co do okoliczności związanych z realizacją transakcji poprzez przekazanie mu podrobionych dokumentów przewozowych i celnych CMR i wskazanie początkowo konta do zapłaty będącego rachunkiem osobistym M. L. prowadzonym w (...) SA,, a po uzyskaniu zapłaty za towar na wskazane ostatecznie na fakturach konto spółki (...) prowadzone w M. Bank nie przekazał pokrzywdzonemu zakupionego towaru, czym działał na szkodę M. G.,

tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k. i art. 270 § 1 k.k w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

III.  w okresie od 9 lipca 2010 roku do 12 lipca 2010 r. we W., działając z góry powziętym zamiarem w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wspólnie i w porozumieniu z ustaloną osobą, będącą prezesem zarządu firmy (...) sp. zo.o. z siedzibą we W., ustaloną osobą podającą się za J. B. oraz innymi ustalonymi i nieustalonymi osobami, doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem właścicielkę firmy (...) na kwotę 63.348 zł w ten sposób, że po przyjęciu zamówienia od pokrzywdzonej na dostawę towaru w postaci napojów R. B. oraz C. Coli wprowadził ją w błąd co do okoliczności związanych z realizacją transakcji poprzez przekazanie jej podrobionych dokumentów w postaci Certyfikatów z Krajowego Rejestru Długów, a po uzyskaniu zapłaty za towar na wskazane na fakturze konto bankowe założone w (...) S.A. na firmę (...) sp. z o.o. należącą do M. L. nie przekazał pokrzywdzonej zakupionego towaru, czym działał na szkodę M. P.,

tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k. i art. 270 § 1 k.k w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

IV.  w okresie od 3 sierpnia 2010 roku do 13 sierpnia 2010 roku działając z góry powziętym zamiarem w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wspólnie i w porozumieniu z ustalona osobą, podająca się za prezesa firmy (...) sp. z o.o. z siedziba we W., ustaloną osoba podająca się za właściciela firmy (...) sp. z o.o. oraz innymi osobami, doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem właściciela firmy (...) s.r.o. J. P. w kwocie 102.643,20 Euro stanowiące równowartość 410.572, 00 zł w ten sposób, że po uprzednim zawarciu umowy kupna sprzedaży pomiędzy (...) sp. z o.o. a (...) s.r.o. na sprzedaż napojów energetycznych (...) wprowadził w błąd J. P. co do okoliczności związanych z możliwością realizacji transakcji, a po uzyskaniu zapłaty za towar na wskazane na fakturze prywatne konto bankowe prowadzone w (...) Banku S.A. dla G. K. nie przekazał pokrzywdzonemu zakupionego towaru, czym działał na szkodę J. P.,

tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k. i art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

V.  w okresie od 6 do 27 sierpnia 2010 roku we W., działając z góry powziętym zamiarem w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, nie mając zamiaru ani możliwości wywiązania się z zobowiązania, wspólnie i w porozumieniu z P. T. prezesem (...) sp. z o.o. z siedzibą we W. oraz innymi ustalonymi i nieustalonymi osobami, doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem właściciela firmy (...) w kwocie 317.520 zł w ten sposób, że po uprzednim zawarciu opracowanej na wniosek (...) sp. z o.o. umowy kupna-sprzedaży pomiędzy Zakładem Produkcyjno Handlowym (...) sp. zo.o. reprezentowanym przez P. T. (...) na sprzedaż 400.000 litrów oleju słonecznikowego i wystawieniu faktur potwierdzających sprzedaż towaru, wprowadził w błąd W. J. co do okoliczności związanych z realizacją transakcji, a po uzyskaniu zapłaty za towar na wskazane na fakturach konto bankowe prowadzone w (...) Banku S.A., nie przekazał pokrzywdzonemu zakupionego towaru, czym działał na szkodę W. J.,

tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k. i art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

VI.  w okresie od maja 2009r. do stycznia 2011r. we W., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej i w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w krótkich odstępach czasu, doprowadził A. M. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 34 998 zł w ten sposób, że będąc aplikantem adwokackim podjął się reprezentowania wymienionej w sprawach przeciwko (...) S.A. (...) S.A. oraz (...) Sp. zo.o. i pobrał wskazaną kwotę tytułem opłat sądowych i kosztów zastępstwa procesowego nie mając zamiaru wywiązania się z zaciągniętego zobowiązania i nie nadając sprawom urzędowego biegu, a pobrane pieniądze zachował dla siebie,

tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 27 września 2012 r., sygn. akt II Kp 1273/11 Sąd Rejonowy dla Wrocławia Krzyków zastosował wobec K. Ś. środek zapobiegawczy w postaci tymczasowego aresztowania uznając, iż popełnienie przez podejrzanego zarzucanych mu przestępstw zostało z dużym prawdopodobieństwem potwierdzone zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym, a pięć czynów, o których popełnienie podejrzany jest K. Ś. zagrożonych jest karą powyżej 8 lat pozbawienia wolności. Co więcej, podejrzanemu zarzuca się kierowanie zorganizowana grupą przestępczą w związku z czym realne jest wymierzenie mu wysokiej kary. Sąd zważył również, iż oskarżony podejmował próby matactwa, nie stawiał się na wezwania organów ścigania i nie przebywał w miejscu zameldowania, co skutkowało koniecznością zawieszenia toczącego się wobec niego postępowania.

W dniu 30 listopada 2012r. do Sądu wpłynął wniosek Prokuratora Prokuratury Rejonowej dla Wrocławia – Krzyki Zachód o przedłużenie stosowanego wobec K. Ś. środka zapobiegawczego w postaci tymczasowego aresztowania o dalsze trzy miesiące. Wniosek uzasadniony został koniecznością wykonania licznych czynności procesowych oraz zapewnienia prawidłowego toku śledztwa.

Wniosek zasługuje na uwzględnienie.

Do chwili obecnej nie wystąpiły żadne okoliczności uzasadniające uchylenie bądź zmianę stosowanego wobec podejrzanego środka zapobiegawczego. Zebrany dotychczas w przedmiotowej sprawie w postępowaniu przygotowawczym materiał dowodowy, w szczególności w postaci częściowo wyjaśnień współpodejrzanych, zeznań świadków, wyników okazań, nagrania monitoringu, opinii biegłego z zakresu fotografii i technik wizualno-komputerowych, zabezpieczonych w sprawie dokumentów, w tym dokumentacji bankowej, wskazują na duże prawdopodobieństwo popełnienia przez podejrzanego zarzucanych mu czynów. Wobec powyższego zachodzi ogólna podstawa stosowania środków zapobiegawczych opisana w art. 249 § 1 k.p.k.

Nie ustała uprawniająca do stosowania środka zapobiegawczego w postaci tymczasowego aresztowania obawa matactwa procesowego ze strony podejrzanego oraz nakłaniania przez niego innych osób do złożenia fałszywych zeznań lub nieprawdziwych wyjaśnień. Na obawę tą wskazuje sam charakter zarzucanych podejrzanemu czynów, które były popełnione wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, które łączą więzy zawodowe oraz zależności wynikające ze wspólnych przestępczych przedsięwzięć, w ramach zorganizowanej grupy przestępczej w sytuacji gdy mimo wzmożonych działań nadal nie zdołano ująć wszystkich jej członków. W judykaturze utrwalił się pogląd, że uczestnictwo w strukturze zorganizowanej uzasadnia wystarczająco obawę matactwa, a to ze względu na znajomość jej uczestników, ich wzajemne powiązanie, istnienie dróg przepływu informacji, solidarność grupową bądź także inne środki wywierania wpływu od gróźb po przekazywanie środków do życia. Uczestniczenie w zorganizowanych strukturach przestępczych wiąże się ze specyficzną postacią relacji i wzajemnych powiązań oraz zależności pomiędzy uczestnikami tego typu form działalności przestępczej. Powyższe sprawia, że w pełni uzasadnioną jest obawa, iż podejrzani w razie niestosowania środka zapobiegawczego o izolacyjnym charakterze, mogą podejmować próby mataczenia oraz innych bezprawnych działań utrudniających postępowanie, o czym mowa w przepisie art. 258 § 1 pkt 2 k.p.k. (por. postanowienie SA w Krakowie, II AKz 118/09, KZS2009/5/42, postanowienie SA w Katowicach, II AKz 592/09, Lex nr 553815). In concerto o powyższym świadczyć może chociażby fakt, iż jak wynika z akt sprawy, podejrzany podejmował próby wpływania na osoby przesłuchiwane.

Nadto czyny, których popełnienie zarzuca się podejrzanemu, związane są z działaniem w ramach zorganizowanej grupy przestępczej, która zajmowała się popełnianiem przestępstw polegających na wyłudzaniu środków finansowych od podmiotów gospodarczych. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem, w postępowaniu przeciwko osobom działającym w zorganizowanej grupie przestępczej obawa matactwa jest realna z racji wzajemnych powiązań bądź zależności między członkami tej grupy. Specyfika powiązań istniejących w ramach zorganizowanych grup przestępczych, czyni uzasadnioną obawę przenoszenia tych relacji na kwestie procesowe związane z bytem procesu, a konkretnie jego zakłócaniem w sposób wskazany w przepisie art. 258 § 1 pkt 2 k.p.k. Wystarczy zatem, że dowody wskazują na tego typu powiązania przestępcze, by wniosek o uzasadnionej obawie matactwa mógł być z nich wyprowadzony w sposób uprawniony (por. postanowienie SA w Katowicach z dnia 5 maja 2006 roku, II AKz 281/06).

Nie przesądzając w żaden sposób o winie i sprawstwie K. Ś. – należy zważyć także, iż prawdopodobieństwo popełnienia przez podejrzanego zarzucanych mu czynów, przy uwzględnieniu ich doniosłości, wszak podejrzany pozostaje pod zarzutem popełnienia sześciu przestępstw, w tym pięciu zagrożonych karą pozbawienia wolności do lat 10, uzasadnia twierdzenie o realności wymierzenia podejrzanemu surowej kary pozbawienia wolności o jakiej mowa w art. 258 § 2 k.p.k. Okoliczność ta, zgodnie z dominującymi aktualnie poglądami judykatury, przy spełnieniu warunków, o których mowa w art. 249 § 1 i art. 257 § 1 k.p.k. i przy braku przesłanek negatywnych określonych w art. 259 § 1 i 2 k.p.k., stanowi samodzielną przesłankę szczególną stosowania tego środka zapobiegawczego (por. uchwała składu 7 sędziów SN z dnia 19 stycznia 2012r., I KZP 18/11, OSNKW 2012/1/1, LEX nr 1102081, Biul.SN 2012/1/12). Powyższe stanowi kolejną podstawę zastosowania środka zapobiegawczego o charakterze izolacyjnym w postaci tymczasowego aresztowania. Grożąca podejrzanemu surowa kara dodatkowo uzasadnia przekonanie, iż podejrzany przebywając na wolności może utrudniać prowadzone przeciwko niemu postępowanie karne w szczególności ukrywać się przed organami ścigania za granicą bądź w inny bezprawny sposób wpływać na toczące się postępowanie. Niebezpieczeństwo to jawi się jako realne, gdy zważy się na okoliczność, że podejrzany był już w toku niniejszej sprawy poszukiwany listem gończym. Zważywszy jednak na okoliczność, iż śledztwo w niniejszej sprawie zostało przedłużone do dnia 23 marca 2013r., jedynie do tego czasu istnieje konieczność zabezpieczenia jego prawidłowego toku. Wobec powyższego uzasadnione jest przedłużenie stosowania wobec podejrzanego środka zapobiegawczego w postaci tymczasowego aresztowania wyłącznie na okres do dnia 14 marca 2013r.

W ocenie Sądu jedynie przedłużenie wobec wymienionego izolacyjnego środka zapobiegawczego, jakim jest tymczasowe aresztowanie, pozwoli zabezpieczyć prawidłowy tok prowadzonego postępowania karnego, a tym samym uniemożliwić podejrzanemu podjęcie jakikolwiek ewentualnych prób bezprawnych działań mogących je destabilizować.

W toku śledztwa przeprowadzono liczne czynności procesowe, które podejmowano bez zbędnej zwłoki. W ostatnim czasie uzyskano kolejne dokumenty, pobrano próbki pisma, przesłuchano kolejnych świadków, wykonywano czynności z udziałem podejrzanych.

W celu prawidłowego zakończenia postępowania przygotowawczego należy kontynuować podjęte działania. W dalszym ciągu niezbędne jest pozyskanie dodatkowych dokumentów bankowych, w tym historii kolejnych rachunków oraz oryginałów pokwitowań wypłat gotówkowych z rachunków Spółki (...), przeprowadzenie konfrontacji pokrzywdzonego M. G. i jego sekretarki z podejrzanym K. Ś., pozyskanie dowodu z opinii biegłego z zakresu badań porównawczych pisma ręcznego, kontynuowanie czynności zmierzających do ustalenia miejsca pobytu B. L. oraz ponowne przesłuchanie pokrzywdzonego W. J.. Powyższe ma na celu umożliwienie dokonania weryfikacji przedstawianych przez wszystkich podejrzanych wersji zdarzeń.

Zważyć należy, iż w stosunku do podejrzanego nie zachodzą warunki uzasadniające odstąpienie od stosowania przedmiotowego środka zapobiegawczego, określone w art. 259 § 1 k.p.k. W toku postępowania nie podnoszono zresztą żadnych miarodajnych okoliczności przemawiających za odstąpieniem od stosowania tymczasowego aresztowania, co zgodnie z przyjętą linią orzeczniczą obciąża stronę która domaga się zastosowania powyższego przepisu (por. postanowienie SA w Krakowie II AKz 144/06, KZS 2006/5/40, postanowienie SA w Lublinie II AKa 470/09). ).

Mając zatem na uwadze, iż środki zapobiegawcze o mniej dolegliwym charakterze niż środek zastosowany, mógłby nie wypełnić swej roli, tj. nie zabezpieczyć w sposób prawidłowy toczącego się postępowania, Sąd – działając na podstawie powołanych przepisów – orzekł jak na wstępie.