Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 maja 2013 roku

Sąd Okręgowy w Gdańsku XII Wydział Gospodarczy Odwoławczy

w składzie:

Przewodniczący: SSO Ewa Górniak ( spr.)

Sędziowie: SO Dariusz Janiszewski

del. SR Magdalena Kiedrowicz-Kopeć

Protokolant: apl. radc. Kordian Zarębiński

po rozpoznaniu w dniu 09 maja 2013 roku w Gdańsku

na rozprawie

sprawy z powództwa A. S. (1)

przeciwko (...) Towarzystwu (...) w S.

z udziałem interwenienta ubocznego Gminy M. S. – Miejskiego Ośrodka Sportu i Rekreacji w S.

o wydanie

na skutek apelacji powoda

od wyroku Sądu Rejonowego w Gdyni z dnia 03 października 2012r.

sygn. akt VI GC 1820 /10

I.  zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób , że:

1.  w punkcie I ( pierwszym) nakazuje wydanie powodowi A. S. (1) wszystkich elementów halobalonu , to jest powłoki tekstylnej dwupłaszczyznowej o wymiarach w rzucie poziomym ( 18x36,7) m i wysokości 9,24 m ( razem z drzwiami wejściowymi stanowiącymi element powłoki) , stelażu z dźwigarów stalowych kratownicowych łukowych skręcanych , przytwierdzonych śrubami do betonowych stóp fundamentowych oraz systemu oświetleniowego w postaci lamp metahalogenowych asymetrycznych 2x ( 8x400 W) i instalacji elektrycznej w tym skrzynki na liczniki oraz termostatu sterującego ogrzewaniem , opisanego w umowie poddzierżawy zawartej dnia 01 października 2004r. pomiędzy powodem A. S. (1) a pozwanym (...) Towarzystwem (...) w S. jako kort o numerze porządkowym 1 ( jeden),

2.  w punkcie II ( drugim) zasądza od pozwanego (...) Towarzystwa (...) w S. na rzecz powoda A. S. (1) kwotę 7 117,00 zł ( siedem tysięcy sto siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu,

3.  w punkcie III ( trzecim) nakazuje ściągnąć od pozwanego kwotę 1672,18 zł ( jeden tysiąc sześćset siedemdziesiąt dwa złote osiemnaście groszy) tytułem nieuiszczonych wydatków,

II.  zasądza na rzecz powoda A. S. (1) :

- od pozwanego (...) Towarzystwa (...) w S. kwotę 2650,00 zł ( dwa tysiące sześćset pięćdziesiąt złotych) tytułem zwrotu jednej drugiej kosztów procesu w postępowaniu apelacyjnym,

- od interwenienta ubocznego Gminy M. S.- Miejskiego Ośrodka Sportu i Rekreacji w S. kwotę 2650,00 zł ( dwa tysiące sześćset pięćdziesiąt złotych) tytułem zwrotu jednej drugiej kosztów procesu w postępowaniu apelacyjnym.

.

Sygn. akt XII Ga 94/13

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 3 października 2012 roku Sąd Rejonowy w Gdyni w punkcie pierwszym oddalił powództwo A. S. (1) przeciwko (...) Towarzystwu (...) w S., w punkcie drugim zasądził od powoda na rzecz pozwanego kwotę 4.617 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu, w punkcie trzecim zasądził od powoda na rzecz interwenienta ubocznego Gminy M. S. – Miejskiego Ośrodka Sportu i Rekreacji w S. kwotę 4.317,00 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu, a w punkcie czwartym nakazał ściągnąć od powoda na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Gdyni kwotę 1.672,18 złotych tytułem nie uiszczonych wydatków.

Powyższe rozstrzygnięcie zapadło na podstawie następującego stanu faktycznego.

A. Ś. (1) wraz z powodem planowali posadowienie na kortach stanowiących własność Gminy M. S. – Miejskiego Ośrodka Sportu i Rekreacji w S. hal tenisowych o charakterze tymczasowego obiektu rekreacyjnego. W ofercie z dnia 5 listopada 2001 roku D. B. wskazał sposób posadowienia prefabrykowanej hali typu Elipsa: montaż hali na dowolnym podłożu (boisko asfaltowe lub ziemne, kort itp.), wykorzystanie konstrukcji bez dodatkowych kosztów do budowy stacjonarnej hali sportowej, przykrycie większej ilości kortów poprzez modułowe łączenie hal, możliwość podnoszenia boków na wysokość 4 m na szerokości 18 m. W dniu 27 listopada 2001 roku Miejski Ośrodek Sportu i Rekreacji w S. zawarł z Firmą (...) umowę nr (...), która stanowi: § 1: przedmiotem umowy jest porozumienie pomiędzy MOSIR a Firmą (...), na mocy którego MOSIR wyraża zgodę na prowadzenie działalności w zakresie szkolenia tenisowego przez Firmę (...); § 5: MOSIR wyraża zgodę na prowadzenie zajęć tenisowych w okresie zimowym i letnim na kortach przykrytych zadaszeniem (hale membranowe) zakupionych ze środków pozyskanych przez Firmę (...); § 6: umowa zostaje zawarta na okres 3 lat, z możliwością jej przedłużenia przez Firmę (...) na okres kolejnych 3 lat. W wyniku uzgodnień z MOSiR A. Ś. (1) uzyskał zgodę na posadowienie dwu hal tenisowych. Z uwagi na to, że posiadał on zdolność finansową na wybudowanie jednej hali, powód przeznaczył środki finansowe na zakup drugiej hali. Miała to być inwestycja wspólnie prowadzona, przy czym w relacjach z MOSiR, a następnie z pozwanym, występował A. Ś. (1), prowadzący działalność gospodarczą pod firmą (...). W dniu 12 września 2002 roku D. B. zawarł z A. Ś. (1) umowę sprzedaży, która stanowi: § 1 ust. 1: Sprzedający (D. B.) sprzedaje a kupujący (A. Ś. (1)) nabywa: a) 2 lekkie hale tenisowe o konstrukcji stalowej kryte PCV (materiał poliestrowy) na bazie siatki syntetycznej. Pokrycie wykonane z podwójnej warstwy materiału. Wymiary: 2 x (36m x 18m x 9m). Łączone szeregowo, ust. 2: Sprzedający oświadcza, że jest właścicielem przedmiotu sprzedaży oraz że przedmiot sprzedaży jest wolny od wad prawnych, praw osób trzecich i nie stanowi on zabezpieczenia w postępowaniu egzekucyjnym. W dniu 24 września 2002 roku MOSIR w S., jako Wydzierżawiający zawarł z A. Ś. (1) (Dzierżawcą) umowę dzierżawy (...), która stanowi: § 1 ust. 1: wydzierżawiający oświadcza, że na podstawie Decyzji Zarządu Miasta Nr GN - (...) z dnia 23 sierpnia 2001 roku jest zarządcą nieruchomości położonej w S. przy ul. (...) składającej się z gruntu o pow. 7.100 m ^{( 2)} oznaczonej jako nie wydzielona część działki nr (...), posiadającej w Sądzie Rejonowym w Sopocie urządzoną księgę wieczystą Kw. nr (...); ust. 2: przedmiotem umowy jest dzierżawa części nieruchomości opisanej w ust. 1, w postaci dwóch kortów tenisowych, zwanych w dalszej treści umowy (...); § 7: w przypadku utraty tytułu prawnego do zajmowanej (...), Dzierżawca w okresie od dnia zdarzenia powodującego taki stan do dnia opuszczenia i opróżnienia (...) uiszczać będzie czynsz dzierżawny określony w § 4 ust. 1 umowy – powiększony o 200%.; § 8 ust. 1: z zastrzeżeniem postanowień ust. 2, w przypadku zamiaru dokonania przez Dzierżawcę zmian adaptacyjnych (...), obowiązany jest on uzyskać uprzednią, pod rygorem nieważności wyrażoną na piśmie, zgodę Wydzierżawiającego, ust. 2: Wydzierżawiający wyraża zgodę na zabudowanie (...) przez Dzierżawcę halą tenisową przeznaczoną do zadaszania kortów – na jego koszt i jego staraniem, zwaną w dalszej treści umowy (...); § 9 ust. 1 ust. 1: Z zastrzeżeniem postanowień ust. 2 i 3 poniżej, po zakończeniu dzierżawy Dzierżawca obowiązany będzie: pkt 1 przywrócić do poprzedniego stanu te części nieruchomości, w których wydzierżawiający nie wyraził zgody na dokonanie adaptacji, bądź wyraził zgodę na inny zakres adaptacji od faktycznego, pkt 2 pozostawić wykonane za zgodą wydzierżawiającego adaptacje, a Wydzierżawiający zobowiązany będzie zapłacić Dzierżawcy ich równowartość w chwili zakończenia dzierżawy z uwzględnieniem stanu ich amortyzacji; pkt 3 pozostawić wykonane adaptacje bez obowiązku ze strony Wydzierżawiającego zapłaty ich równowartości, jeżeli dzierżawa w sumie trwać będzie nieprzerwanie 9 lat. ust. 2: Dzierżawca traci prawo do zwrotu równowartości poniesionych nakładów w przypadku: pkt 2 rozwiązania umowy przez wydzierżawiającego bez wypowiedzenia z przyczyn okresowych w umowie oraz z przyczyn uzasadniających wypowiedzenie dzierżawy bez zachowania ustawowych terminów wypowiedzenia przewidzianych w Kodeksie Cywilnym; § 11 ust. 1: umowę zawarto na czas określony od dnia 01.10.2002 r. do dnia 30.09.2012 roku, ust. 2 pkt 1: wydzierżawiający ma prawo do rozwiązania Umowy bez wypowiedzenia w przypadku: zalegania przez Dzierżawcę z zapłatą czynszu za dwa okresy płatności lub innych należności określonych Umową przez czas dłuższy niż 30 dni. W dniu 8 października 2002 roku firma (...) wystawiła powodowi fakturę pro forma - 4 tytułem wykonania dwóch hal tenisowych wg umowy z dnia 12 września 2002 roku na kwotę 279.380 zł. W dniu 8 października 2002 roku dokonano wpłaty 160.000 zł przez Firmę (...) na rzecz budowy dwóch hal tenisowych przy ul. (...) w S.. Tytułem zapłaty za sporną halę pieniądze zostały przekazane przez powoda. Kort nr 1, na którym posadowiona została hala ma nawierzchnię betonową. Powód zawarł z A. Ś. (1) w dniu 9 października 2002 roku umowę porozumienia. § : strony zwane dalej wspólnikami oświadczają, że zawierają porozumienie w celu wspólnego finansowania Przedsięwzięcia kupna, budowy i eksploatacji dwóch halo -balonów, które mają zostać postawione na kortach tenisowych MOSIR w S.. Działalność gospodarcza prowadzona będzie pod nazwą (...). § 2: czas trwania Porozumienia jest nieograniczony, § 3: Wspólnicy zobowiązują się do wniesienia następujących wkładów: ust. 1: A. Ś. (1) – wnosi wkład pieniężny w wysokości równowartości 40.000 euro, ust. 2: A. S. (1) – wnosi wkład pieniężny w wysokości równowartości 40.000 Euro. Udziały wspólników są więc równe i wynoszą po 50%. § 4: Uprawnionym do reprezentacji i prowadzenia spraw ww. Przedsięwzięcia przez pierwsze 6 miesięcy działalności jest samodzielnie A. Ś. (1). Po tym okresie Wspólnicy będą mieli te same uprawnienia w reprezentacji i prowadzeniu spraw. § 6: Wspólnicy uczestniczą w zyskach, kosztach i bieżących i stratach Przedsięwzięcia w częściach równych. § 11: Zmiana niniejszej umowy wymaga formy pisemnej pod rygorem nieważności. D. B. w dniu 11 grudnia 2002 r. wystawił na rzecz AS A. Ś. (1) fakturę VAT (...) tytułem wykonania dwóch hal namiotowych wg umowy z dnia 12 września 2002 roku oraz prac dodatkowych wg umowy z dnia 29 października 2002 r. Decyzją o ustaleniu warunków zabudowy i zagospodarowania terenu z dnia 7 lutego 2003 roku Urząd Miasta S., Wydział Urbanistyki i Architektury ustalił, iż zamiarem inwestora jest zabudowa dwóch sztucznych kortów powłoką pneumatyczną opartą na konstrukcji stalowej wraz z budową kotłowni olejowej, i częściowa przebudowa zasilania energetycznego, na terenie istniejących kortów. Lokalizacja inwestycji planowana jest na działce nr (...) k.m. 14 przy ul. (...) w S.. Warunki wynikające z ustaleń miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego: dla terenu K-1 o pow. 0,79 ha – teren parkingu ogólnodostępnego (przestrzeń publiczna) z pasami zieleni izolacyjnej, tymczasowy sposób zagospodarowania terenu to obiekt sportowo - rekreacyjny, dla teren K-2 o pow. 0,09 ha – parking ogólnodostępny – przestrzeń publiczna. Inwestycja ma charakter czasowy, nie przewiduje się zwrotu nakładów w przypadku realizacji ogólnodostępnego parkingu, który stanowi docelowy sposób zagospodarowania działki nr (...) k.m. 14. Pismem z dnia 15 października 2003 roku A. Ś. (1) zwrócił się do Urzędu Miasta S. – Wydział Urbanistyki i Architektury z prośbą o przekwalifikowanie obiektu – H. pneumatyczne na dwóch kortach tenisowych o nawierzchni sztucznej, z obiektu o charakterze czasowym na obiekt o charakterze stałym. Decyzja do wystąpienia z ww. wnioskiem przez A. Ś. (1) motywowana była koniecznością dostosowania kwalifikacji prawnej obiektu z uwagi na przepisy prawa budowlanego. W dniu 1 października 2004 r. A. Ś. (1) i powód zawarli kolejną umowę porozumienia. Zapis § 1 ust. 1: strony niniejszego porozumienia zgodnie oświadczają, że są współwłaścicielami dwóch hal tenisowych usytuowanych na terenie kortów tenisowych w S. przy ul. (...) wraz z wszystkimi urządzeniami, częściami składowymi i przynależnościami, zwanymi w dalszej części Porozumienia Obiektem; ust. 2: każda ze stron Porozumienia podpisała z głównym dzierżawcą terenu przy ul. (...) w S., którym obecnie jest (...) Towarzystwo (...), indywidualną umowę poddzierżawy jednego z dwóch kortów tenisowych, na którym zbudowany jest Obiekt; ust. 4: każda ze stron porozumienia będzie prowadzić swoją działalność gospodarczą na poddzierżawionym przez siebie terenie i samodzielnie decydować o sposobie jego zagospodarowania, utrzymania porządku, stanu technicznego, bezpieczeństwa oraz organizacji wynajmu dla potencjalnych klientów. Celem porozumienia było wyraźne określenie własności każdej z hal oraz możliwość nawiązywania już na własny rachunek umów z pozwanym i podmiotami trzecimi tak przez powoda, jak i A. Ś. (1). W tym też dniu powód zawarł z pozwanym umowę poddzierżawy. Pozwany określony w umowie jako oddający w poddzierżawę oświadczył w § 1, że na podstawie umowy dzierżawy nr (...) z dnia 31 marca 2005 r. dzierżawi od Miejskiego Ośrodka Sportu i Rekreacji w S. nieruchomość położoną przy ul. (...), dla której Sąd Rejonowy w Sopocie prowadzi księgę wieczystą KW nr (...). § 2 ust. 1: Oddający w poddzierżawę oddaje do używania i pobierania pożytków część określonej w § 1 nieruchomości w postaci jednego kortu tenisowego o nawierzchni P., który ma nadany numer porządkowy 1, a poddzierżawca (powód) przyjmuje go w poddzierżawę. ust. 2: oddający w poddzierżawę oddaje również do używania część terenu, na którym poddzierżawca ma prawo do postawienia kontenera z piecami grzewczymi, zbiornikami paliwa i innych urządzeń niezbędnych do funkcjonowania halo-balonu, który poddzierżawca postawił na korcie. § 3 ust. 1: umowa zostaje zawarta na czas oznaczony do dnia 31 marca 2008 r. Decyzją z dnia 6 grudnia 2004 roku Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego orzekł odnośnie prowadzonej przez A. Ś. (1) budowy zadaszenia dwóch sztucznych kortów powłokami pneumatycznymi opartymi na konstrukcji stalowej wraz z budową kotłowni przy ul. (...) w S. (działka nr ewid. 46, K.M. 14, obręb S.) o zatwierdzeniu projektu budowlanego zamiennego i wydaniu pozwolenia na wznowienie robót na podstawie niżej wymienionej dokumentacji: 1) projekt budowany zamienny powłok pneumatycznych opartych na konstrukcji stalowej z września 2004 roku (stanowiący zadaszenie dwóch sztucznych kortów) w S. przy ul. (...) autorstwa inż. A. A., 2) projekt budowlany konstrukcji wzmacniającej łączenie powłok zadaszenia kortów tenisowych przy ul. (...) w S. autorstwa inż. A. A.. W uzasadnieniu wskazano, iż w wyniku kontroli będącego w budowie obiektu w postaci zadaszenia dwóch sztucznych kortów powłokami pneumatycznymi ustalono: 1/ zadaszenie kortów tenisowych wykonano w podstawowym zakresie w listopadzie 2002 r., 2) na fundamentach wykonanych z prefabrykatów betonowych oparto dźwigary kratowe z rur skręcane z segmentów w kształcie półokręgu, 3) pokrycie stanowi powłoka tekstylna dwupłaszczyznowa, 4) całość stanowi dwa segmenty, z połączonym wzdłużnie wspólnym zadaszeniem, ściany szczytowe o konstrukcji stalowej wypełnione powłoką tekstylną z tworzywa sztucznego. W Aneksie – Projekt budowlany zamienny powłok pneumatycznych opartych na konstrukcji stalowej (stanowiących zadaszenie dwóch sztucznych kortów) wraz z kotłownią gazową zlokalizowanych na działce nr (...) (K.M. 14, obręb S.) w S. przy ul. (...) autorstwa inż. A. A. wskazano, że obiektem budowlanym są 2 powłoki pneumatyczne oparte na konstrukcji stalowej, stanowiące zadaszenie dwóch sztucznych kortów. Hala posiada wymiar 18 m x 36,7 m, wysokość posadzki do górnej płaszczyzny powłoki (wys. dźwigarów kratowych) wynosi 9,24 m. Ostatecznie do realizacji przyjęto demontaż konstrukcji połączenia hal i doprowadzenia obu konstrukcji zadaszenia do dwóch, niezależnych obiektów. Konstrukcja nośna dźwigarów łukowych posadowiona jest na niezależnych stopach fundamentowych o wymiarach 140 x 70 x 100 cm. Stopy fundamentowe posadowione są na głębokości 1m poniżej terenu wykonane są z betonu B 20 i zbrojone stalą gatunku A-III oraz A-O. W dnia 31 marca 2005 roku Miejski Ośrodek Sportu i Rekreacji w S., zwany Wydzierżawiającym zawarł z pozwanym (Dzierżawcą) Umowę dzierżawy (...), zgodnie z którą: § 1 ust. 1: Wydzierżawiający oświadcza, że na podstawie Decyzji Zarządu Miasta nr GN- (...) z dnia 23-08-2001 r. jest trwałym zarządcą, na czas nieoznaczony, nieruchomości gruntowej o pow. 7.133,78 m ^{( 2)}, zagospodarowanej kortami tenisowymi, stanowiącej część nie wydzieloną działki nr (...) o pow. 15.837 m ^{( 2)}, zapisaną w rejestrze gruntów nr (...), dla której Sąd Rejonowy w Sopocie prowadzi księgę wieczystą KW nr (...), jako własność Gminy M. S. z przeznaczeniem na cele sportowo -rekreacyjne, ust. 3: Na ww. nieruchomości gruntowej zarządzanej przez MOSiR składają się: 3 korty sztuczne o pow. 1.832,26 m ^{( 2)}, 4 korty ziemne o pow. 2.672,52 m ^{( 2)}, ciągi piesze 290 m ^{( 2)}, ciągi jezdne 225 m ^{( 2)}, tereny zielone 1.956 m ^{( 2)}, zabudowa (budynek) 148 m ^{( 2)}. W tym też dniu MOSiR (Wydzierżawiający) zawarł z pozwanym (Stowarzyszeniem) oraz A. Ś. (1) (Dzierżawcą) Porozumienie dotyczące dzierżawy obiektu przy ul. (...) w S.. Zgodnie z § 1 ust. 1: Wydzierżawiający i Dzierżawca oświadczają, że są związani umową dzierżawy nr (...) z dnia 24.09.2002 roku, na podstawie której Dzierżawca dzierżawi dwa korty tenisowe na terenie nieruchomości gruntowej przy ul. (...) w S.. W ust. 2 postanowiono, że strony niniejszego porozumienia wyrażają wolę, aby Stowarzyszenie wstąpiło w prawa i obowiązki Wydzierżawiającego, które wynikają z umowy określonej w ust. 1, z zastrzeżeniem, że Stowarzyszenie będzie mogło wypowiedzieć umowę, o której mowa w ust. 1, jedynie po uprzednim uzyskaniu zgody Wydzierżawiającego. W piśmie z dnia 21 lipca 2005 roku pozwany uzyskał zgodę MOSiR na rozwiązanie umowy dzierżawy dwóch kortów zawartej z A. Ś. (1) z uwagi na nie wywiązywanie się przez tego ostatniego z zobowiązań finansowych wynikających z Umowy dzierżawy nr (...). W piśmie z dnia 22 lipca 2005 r. adresowanym do A. Ś. (1) pozwany oświadczył, iż rozwiązuje Umowę dzierżawy nr (...), bowiem A. Ś. (1) nie opłacił faktury za miesiąc czerwiec 2005 r. W odpowiedzi A. Ś. (1) wskazał, że konsekwencje wyciągnięte w stosunku do jego osoby są zbyt drastyczne. Wskazał on, że pozwany mógłby zastosować zapis § 6 pkt 3, czyli nałożyć odsetki za brak terminowej spłaty. Pozwany planował uregulować należność, lecz pieniądze otrzymał od dłużników z opóźnieniem. Podkreślił również, że na dzień 20.07.2005 r. pozwany zalega mu z zapłatą 2.280 zł oraz że A. Ś. (1) podejmował działania na rzecz środowiska lokalnego. W piśmie z dnia 22 sierpnia 2005 r. A. Ś. (1) zwrócił się do pozwanego z prośbą o przywrócenie umowy dzierżawy dwóch kortów o nawierzchni P. na obiekcie sportowym przy ul. (...). W oświadczeniu z dnia 29 sierpnia 2005 r. A. Ś. (1) wskazał, że z formalnego punktu widzenia zgodnie z fakturą VAT (...) wystawioną 11.12.2002 r. przez wykonawcę (...) wystawioną dla AS A. Ś. (1) właścicielem obu halo - balonów jest AS A. Ś. (1). W dniu 1 czerwca 2007 roku strony zawarły umowę dzierżawy. § 1: Oddający w dzierżawę (powód) oświadcza, iż jest właścicielem hali tenisowej zbudowanej nad kortem tenisowym nr 1 znajdującym się na obiekcie przy ul. (...) w S., dla której Sąd Rejonowy w Sopocie prowadzi księgę wieczystą KW nr (...); § 2 ust. 1: Oddający w dzierżawę oddaje do używania i pobierania pożytków halę określoną w § 1, a Dzierżawca (pozwany) przyjmuje ją w dzierżawę; § 3: umowa zostaje zawarta na czas oznaczony do dnia 31 marca 2008 r.; § 4 ust. 1: z dniem podpisania niniejszej umowy rozwiązaniu ulega umowa poddzierżawy kortu nr 1 zawarta w dniu 01-10-2004 r. pomiędzy stronami niniejszej umowy; Obowiązki Dzierżawcy (pozwanego) określone zostały w § 6: ust. 2: Dzierżawca zobowiązuje się do dbania o bieżący stan techniczny urządzeń hali, czystość i porządek niezbędny do zachowania funkcjonalności hali; ust. 4: Dzierżawca, po rozwiązaniu umowy, zobowiązuje się zwrócić przedmiot dzierżawy w stanie niepogorszonym, za wyjątkiem zużycia rzeczy będącego wynikiem prawidłowego jej używania. Zwrot przedmiotu dzierżawy zostanie stwierdzony protokołem odbioru podpisanym przez obie strony; ust. 7: Dzierżawca nie jest uprawniony do jakichkolwiek zmian przedmiotu dzierżawy, w szczególności do zmiany jego przeznaczenia, a także dokonywania jego przebudowy, zabudowy, czy adaptacji bez uzyskania pisemnej zgody ze strony Oddającego w dzierżawę. Po zakończeniu umowy obiekt miał być zwrócony powodowi. W piśmie z dnia 18 kwietnia 2008 roku pozwany poinformował powoda, że z dniem 31 marca 2008 r. wygasły umowy: poddzierżawy z dnia 01 października 2004 r., dzierżawy z dnia 1 czerwca 2007 r., najmu z dnia 01 października 2005 r., o wykonanie usług z dnia 1 stycznia 2006 r. Pozwany prosi powoda o rozebranie zadaszenia w terminie 30 dni od dnia wysłania wspomnianego pisma. Pismem z dnia 9 czerwca 2008 roku pozwany poinformował powoda o postanowieniach podjętych przez zarząd po rozpoznaniu pisma z dnia 21 maja 2008 roku, tj.: wydzierżawienie od powoda przez pozwanego balonu wraz z instalacją elektryczną i grzewczą na okres od dnia podpisania umowy do dnia 31 marca 2011 r. z następującymi warunkami: - opłata dzierżawy jak w umowie z dnia 01 czerwca 2007 r. wyczyszczenie przez powoda od wewnątrz całej powierzchni balonu w terminie do 15 września 2008 r., alternatywnie pozwany deklaruje odkupienie balonu wraz z instalacjami za cenę 30 tysięcy złotych. Podpisanie umowy sprzedaży może nastąpić w najbliższym dogodnym dla powoda terminie. Strony w dniu 1 września 2008 roku zawarły umowę dzierżawy, w której powód, jako oddający w poddzierżawę oświadczył, że jest właścicielem hali tenisowej zabudowanej nad kortem nr 1, znajdującym się na obiekcie przy ul. (...) w S. oraz, że jest właścicielem instalacji elektrycznej, wentylacyjnej i gazowej, związanych z halą (§ 1 ust. 1). § 2: Oddający w poddzierżawę oddaje do używania i pobierania pożytków halę określoną w § 1 ust. 1, a Poddzierżawca (pozwany) przyjmuje ją w dzierżawę, § 3: umowa zostaje zawarta na czas oznaczony do dnia 31 marca 2011 r., § 6 ust. 2: Oddający w poddzierżawę zobowiązuje się do naprawy konstrukcji stalowej hali w miejscu jej pęknięcia – rozszczelnienia oraz dokonania przeglądu i naprawy izolacji cieplnej pieca grzewczego w terminie do 15 października 2008 roku, § 7 ust. 1: Oddającemu w poddzierżawę służy prawo do rozwiązania umowy w trybie natychmiastowym w przypadku m.in. zalegania przez P. z zapłatą czynszu lub innych należności na rzecz Oddającego w poddzierżawę przez okres dłuższy niż 1 miesiąc. W piśmie z dnia 28 listopada 2008 roku pozwany oświadczył, iż w związku z nie wypełnieniem zobowiązania wynikającego z umowy z dnia 1 września 2008 roku - § 6 ust. 2, tj. nie zabezpieczenia ogrzewania hali nr 1, wypowiada umowę ze skutkiem natychmiastowym prosząc o zlikwidowanie obiektu. Pozwany w piśmie z dnia 2 marca 2009 roku skierowanym do powoda wskazał, że powód spowodował brak dostępu do energii elektrycznej na hali nr 1 oraz zlecił rozszczelnienie kortu poprzez rozkręcenie śrub powłoki uniemożliwiając dalsze korzystanie przez pozwanego z kortu. Pozwany podkreślił również, że powód zobowiązany jest w ciągu dwóch tygodni od dnia dzisiejszego do demontażu halo - balonu z kortu nr 1 wraz z urządzeniami jednoznacznie stanowiącymi jego własność. Pozwany w piśmie z dnia 23 marca 2009 roku zaproponował powodowi sfinalizowanie zakupu przez pozwanego halo-balonu wraz z urządzeniami peryferyjnymi w tym kontenera za kwotę 48.800 zł. Oferta była ważna do dnia 15 kwietnia 2009 r. W razie odrzucenia propozycji pozwany prosił o precyzyjne określenie swojej alternatywy do dnia 15 kwietnia 2009 r. Pozwany wskazał, iż z dniem 30 marca 2009 r. wznawia eksploatację kortu nr 1 co wiąże się w szczególności z zahamowaniem samoczynnej dewastacji nie obsługiwanego halo-balonu. W piśmie z dnia 21 kwietnia 2009 roku pozwany odpowiadając na pismo powoda z dnia 10 kwietnia 2009 roku poinformował, że: podtrzymuje wcześniej złożoną ofertę odkupienia halo - balonu wraz z urządzeniami peryferyjnymi za kwotę 48.800 zł brutto, natomiast przesłana opinia rzeczoznawcy dotyczy zgodnie z załączonym zdjęciem, innego halo - balonu niż halo - balon powoda. Pozwany w dalszym ciągu deklaruje zapłatę za używanie bezumowne halo - balonu w okresie od 1 kwietnia 2008 roku do dnia 28 lutego 2009 roku. Pozwany w piśmie z dnia 8 czerwca 2009 roku skierowanym do powoda wskazał, że stalowe elementy konstrukcyjne przedmiotowej hali tenisowej posadowione zostały na stopach fundamentowych. Wspomniane elementy przymocowane zostały do stóp fundamentowych za pomocą kotew. Opisany sposób posadowienia elementów konstrukcyjnych hali (łuków stalowych) oznacza, iż stanowią one część składową nieruchomości gruntowej. Pozwany oczekuje, że powód zabierze ruchomości, w szczególności pokrycie hali z tworzywa do dnia 30 czerwca. Po upływie tego terminu pozwany sam zdejmie powłokę przedmiotowej hali, a następnie przeniesie ją w inne miejsce, a powoda obciąży kosztami rozebrania i składowania. Powód w piśmie z dnia 23 czerwca 2009 roku poinformował pozwanego powołując się na art. 3 ust. 5 Prawa Budowlanego, że balon tenisowy ma status tymczasowego obiektu budowlanego i nie jest częścią składową działki gruntu. W umowie zawartej w dniu 13 lipca 2009 roku pomiędzy pozwanym (Zamawiającym) a A. D. (Wykonawca) wskazano, że Zamawiający zleca Wykonawcy demontaż starych powłok. Miejscem dostawy i montażu jest hala tenisowa w S., ul. (...). W ramach umowy Wykonawca zapewniał materiał, sprzęt i robociznę do wykonania przedmiotu Umowy:

- demontaż starych powłok,

- montaż nowych powłok do konstrukcji (powłoki w kolorze białym i zielonym, powłoki trudno zapalne),

- montaż dodatkowych przeźroczy (świetliki, 2 podwójne pasy wzdłuż hali),

- czyszczenie, całkowite malowanie konstrukcji farbą chlorokauczukową (…)

W dniu 14 lipca 2009 roku A. D. wystawił pozwanemu fakturę VAT na kwotę 15.000 zł, a w dniu 24 lipca 2009 r. fakturę na 90.280 zł, z czego do zapłaty pozostało 75.280 zł. Pismem z dnia 29 lipca 2009 roku powód wezwał pozwanego do wydania w całości przedmiotu najmu (balonu hali tenisowej wraz z wszystkimi jego elementami) będącego własnością powoda. Powód w piśmie z dnia 30 kwietnia 2010 roku powołując się na § 7 umowy dzierżawy z dnia 1 września 2008 roku: 1º złożył oświadczenie o rozwiązaniu umowy w trybie natychmiastowym z uwagi na dwuletnie zaleganie przez pozwanego z zapłatą czynszu; 2º z uwagi na powyższe powód zażądał przygotowania do wydania całości hali tenisowej, znajdującej się w S. przy ul. (...), zabudowanej nad kortem nr 1, składającej się z hali oraz instalacji elektrycznej, wentylacyjnej i gazowej oraz kontenera z piecem grzewczym, zbiornikiem paliwa i innymi urządzeniami związanymi z halą i niezbędnymi do jej funkcjonowania; 3º powód wezwał również pozwanego do niezwłocznej zapłaty kwoty należności głównej w wysokości 34.700 zł z tytułu korzystania z hali za okres od kwietnia 2008 roku do kwietnia 2010 roku. We wskazanym piśmie powód zastrzegł, że w razie nie wydania przedmiotu dzierżawy oraz nie zapłacenia żądanej kwoty zmuszony będzie skierować sprawę na drogę postępowania sądowego. W odpowiedzi pełnomocnik pozwanego wskazał: ad 1º wobec nie spełniania przez poddzierżawcę warunków § 6 umowy – nie zapewnienia ogrzewania halo - balonu – pismem z dnia 28 listopada 2008 roku pozwany wypowiedział poddzierżawę; ad 2º stanowisko swe pozwany zaprezentował w piśmie z dnia 8 czerwca 2009 roku. Co do ruchomości możliwe jest odebranie pokrycia hali. W skład (...) części składowych powłoki wchodzą: dwoje drzwi wejściowych, instalacja wentylacyjna – kolektory powietrza (jednorazowej możliwości montażu), króćce kolektorów z wewnątrz i zewnątrz halo-balonu i kontenera; ad 3º w piśmie tym złożono oświadczenie o potrąceniu wierzytelności. W piśmie z dnia 21 maja 2010 roku stanowiącym odpowiedź na pismo pozwanego z 17 maja 2010 roku powód podtrzymał swoje stanowisko w przedmiocie wydania w całości halobalonu. Powód w piśmie z dnia 26 października 2010 roku skierowanym do pozwanego wezwał go do zabrania powłoki pneumatycznej położonej bez wiedzy i zgody powoda na ożebrowaniu stanowiącym własność powoda oraz wydania jego własności w terminie 5 dni od otrzymania niniejszego wezwania. Po tym terminie powód rozmontuje i zabierze swą własność. W przypadku, gdy w tym czasie powłoka nie zostanie przez pozwanego zdjęta, zdejmie ją i złożywszy w kostkę, położy na parkingu firma demontująca halę. W odpowiedzi w piśmie z dnia 5 listopada 2010 roku pozwany wskazał, że prawo własności hali tenisowej przysługuje Gminie S., MOSIR w S. ze względu na sposób połączenia hali z gruntem; hala stała się częścią składową nieruchomości gruntowej. Możliwe jest rozkręcenie szkieletu przedmiotowego halo - balonu i odłączenia części naziemnej halo - balonu od jego fundamentów bez uszkodzenia konstrukcji. Niemożliwe jest natomiast zdemontowanie fundamentów hali bez ich uszkodzenia oraz naruszenia gruntu w bezpośrednim sąsiedztwie posadowienia szklanek i ław betonowych. Halo- balon składa się z konstrukcji stalowej i fundamentów. Sama konstrukcja halo balonu nie jest halo balonem, tak samo same fundamenty nie są halo- balonem. Część naziemna tego obiektu nie mogłaby istnieć bez części podziemnej tego obiektu. Fundamenty, przykotwienia są konieczne ze względu na bezpieczeństwo użytkowania tego obiektu.

Sąd Rejonowy ustalił powyższy stan faktyczny na podstawie twierdzeń i dowodów zaoferowanych przez strony w zakresie, w jakim nie były one kwestionowane przez którąkolwiek z nich, i w tej mierze również Sąd nie znalazł podstaw do odmówienia im wartości i mocy dowodowej.

Odnosząc się do oceny osobowych środków dowodowych Sąd Rejonowy ocenił zeznania świadka A. Ś. (1) jako wiarygodne za wyjątkiem tej ich części, gdzie świadek zeznał, że uważa, iż obiekt nadal jest współwłasnością, gdyż ta część jego zeznań nie znalazła potwierdzenia w zebranym w sprawie materiale dowodowym. Sąd I instancji uznał za wiarygodne zeznania świadka R. S., B. P., Z. Z., A. D., A. M., D. B., W. O., ponieważ były logiczne i rzeczowe, natomiast zeznania powoda A. S. (2) ocenił jako wiarygodne za wyjątkiem tych, które nie znalazły potwierdzenia w zebranym w sprawie materiale dowodowym. Dla Sądu Rejonowego istotne znaczenie dla rekonstrukcji stanu faktycznego miał dowód z opinii biegłego z zakresu budownictwa B. K., której Sąd Rejonowy dał wiarę.

Sąd Rejonowy wskazał, że w niniejszej sprawie powód wystąpił z roszeniem windykacyjnym, ponieważ domagał się wydania nieruchomości wywodząc, iż to on jest właścicielem spornej hali (halo - balonu), zaś pozwany zarzucił brak legitymacji czynnej powoda oraz podniósł zarzut przedawnienia. Sąd I instancji podkreślił, że rzecz, w tym i ruchoma może składać się z różnych elementów, które w następstwie połączenia stanowić będą jedną całość, w sensie fizycznym i gospodarczym. Prawnym wyrazem owej łączności jest kategoria „części składowych”, która oznacza, że przedmioty połączone z innymi rzeczami tracą samodzielny byt prawny przestając być rzeczami odrębnymi. Sąd Rejonowy biorąc pod uwagę treść przepisu art. 47 k.c. oraz wyrok Sądu Najwyższego z dnia 28 czerwca 2002 r. w sprawie I CK 5/02, Pr. Bankowe z 2002 r., nr 12, poz. 17 wskazał, że o tym, czy określone elementy stanowią części składowe jednej rzeczy złożonej, rozstrzyga obiektywna ocena gospodarczego znaczenia istniejącego między nimi fizycznego i funkcjonalnego powiązania. Jeśli są one powiązane fizycznie i funkcjonalnie, tak że tworzą razem gospodarczą całość, stanowią części składowe jednej rzeczy złożonej, choćby całość ta dała się technicznie łatwo zdemontować. Skoro z opinii biegłego sądowego z zakresu budownictwa B. K. wynika, że halo-balon składa się z konstrukcji stalowej i fundamentów, sama konstrukcja halo - balonu nie jest halo-balonem, tak samo same fundamenty nie są halo-balonem, część naziemna tego obiektu nie mogłaby istnieć bez części podziemnej tego obiektu oznacza to, iż konstrukcja wzniesiona przez powoda stanowi część składową nieruchomości, na której została posadowiona. Wobec tego, że w sprawie bezspornym jest, iż nieruchomość ta należy do Gminy M. S. to w sprawie zastosowanie znajdzie przepis art. 191 k.c. zgodnie z treścią którego własność nieruchomości rozciąga się na rzecz ruchomą, która została połączona z nieruchomością w taki sposób, że stała się jej częścią składową. Wobec przesądzenia, iż halo - balon stanowi część składową gruntu rozważenie pozostałych zarzutów stało się według Sądu Rejonowego zbędne i Sąd ten na podstawie art. 47 k.c. w związku z art.48 k.c. w związku z art. 191 k.c. oddalił powództwo.

O kosztach procesu Sąd Rejonowy orzekł kierując się zasadą odpowiedzialności za wynik procesu sformułowaną w art. 98 § 1 k.p.c.

Od powyższego wyroku apelację wywiódł powód zaskarżając go w całości i zarzucając mu naruszenie:

- art. 47 § 2 k.c. w zw. z art. 48 k.c. poprzez przyjęcie, że:

a) tymczasowy obiekt budowlany w rozumieniu przepisu art. 3 pkt 5 prawa budowlanego może stać się częścią składową gruntu i bezpodstawne przyjęcie, że obiekt traci swój tymczasowy charakter z uwagi na konieczność uzyskania pozwolenia na jego budowę,

b) hala może się stać częścią składową gruntu wbrew woli stron, a bez znaczenia jest ich zamiar i cel połączenia,

c) częścią składową gruntu może być to co nie może być od niego odłączone bez jakiegokolwiek uszkodzenia lub jakiejkolwiek zmiany całości albo jakiejkolwiek uszkodzenia lub jakiejkolwiek zmiany przedmiotu odłączonego, a nie że uszkodzenia lub zmiana muszą być istotne,

- art. 47 § 3 k.c. poprzez przyjęcie, że przedmioty połączone z rzeczą dla przemijającego użytku mogą stanowić jej część składową;

- naruszenie art. 48 k.c. poprzez przyjęcie, że do części składowej gruntu należą przedmioty związane z gruntem w sposób nietrwały oraz jego błędne zastosowanie w tym zakresie, w związku z tym, że hala jako nietrwale związana z gruntem, nie mieści się w definicji budowli o jakiej mowa w przepisie art. 3 pkt 3 prawa budowlanego, a tym samym nie jest budynkiem ani innym urządzeniem w jego rozumieniu.

- niezgodność istotnych ustaleń Sądu z treścią zebranego w sprawie materiału w dowodowego poprzez:

1) nie wzięcie pod uwagę zeznań świadków A. Ś. (1), D. B., R. S., B. P. i A. D. i ustalenie wbrew ich zeznaniom, że bez istotnego uszkodzenia całości nie można przenieść halo - balonu i rozstawić go w innym miejscu;

2) bezkrytyczne przyjęcie wniosków biegłej, które były sprzeczne z zeznaniami świadków oraz z opinią biegłego rzeczoznawcy w zakresie budownictwa i konstrukcji J. Ł. bez uzasadnienia,

- naruszenie przepisów postępowania

1) poprzez sporządzenie uzasadnienia wyroku w sposób sprzeczny z art. 328 § 2 k.p.c., w którym nie zostało wskazane, w sposób zgodny z wymogami zasad tworzenia orzeczeń, przede wszystkim, dlaczego dowodom i zarzutom zgłaszanym przez powoda Sąd odmówił wiarygodności i mocy dowodowej,

2) przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów tj. naruszenie przepisu art. 233 k.p.c. i dokonanie oceny zebranego materiału dowodowego w sposób dowolny, niezgodny z zasadami logicznego rozumowania i doświadczenia życiowego poprzez oparcie się wyłącznie na ocenie biegłej z zakresu budownictwa bez dokonania samodzielnej oceny prawnej kwestii tego czy hala stanowi czy też nie, część składową gruntu, zgodnie z wymogami kodeksu cywilnego.

3) uznanie jako dowody w sprawie zeznań świadków: D. B., A. Ś. (1), B. P., A. D. i R. S. oraz opinii biegłego rzeczoznawcy budowlanego w specjalności konstrukcyjnej, a mimo to dokonanie oceny materiału dowodowego wbrew ich zeznaniom oraz wbrew opinii biegłego, bez wskazania przyczyn,

4) niedopuszczenie dowodu zawnioskowanego przez powoda w postaci kopii umowy na postawienie takiego samego rodzaju hali w G. bez dostatecznego uzasadnienia odmowy.

Mając powyższe zarzuty na uwadze skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku w całości i orzeczenie zgodnie z żądaniem pozwu oraz zasądzenie od strony przeciwnej na rzecz powoda kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego za obie instancje, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu do ponownego jej rozpoznania wraz z rozstrzygnięciem o kosztach zastępstwa procesowego w obu instancjach.

W uzasadnieniu apelacji skarżący podniósł, że Sąd I instancji dokonał ustaleń i oceny prawnej posługując się oceną dokonaną przez biegłą w zakresie budownictwa, nie dokonując samodzielnej oceny prawnej i nie biorąc pod uwagę, że ocena biegłej pozostaje w rażącej sprzeczności z zeznaniami wielu świadków zeznających w tej sprawie. Ponadto zdaniem skarżącego Sąd I instancji nie wziął pod uwagę tego co znajduje się w protokole z wizji biegłej na miejscu, że dokonując oceny w zakresie fundamentów, biegła ta nie dokonywała ich odkrycia, a jedynie spojrzała na nie z poziomu gruntu. Nie była więc w stanie naocznie stwierdzić jak zostały wykonane (zalane w gruncie, czy wstawione) i w związku z tym jej ocena w zakresie czy wyjęcie ich stanowić będzie uszkodzenie gruntu jest niewiarygodna. Tymczasem Sąd I instancji opierając się na wnioskach biegłej dokonał oceny prawnej w zakresie powiązania hali z gruntem i jej charakteru.

Skarżący stał na stanowisku, że judykatura jak i doktryna zgodne są co do tego, że tymczasowy obiekt budowlany (art. 3 pkt 5 pr. bud.) nie jest częścią składową gruntu. Ta okoliczność w ocenie skarżącego sama w sobie przesądza o tym, że pozew należało uwzględnić, a apelacja zasługuje na uwzględnienie. Według skarżącego stwierdzenie tego faktu nie wymagało wiadomości specjalnych od Sądu I instancji, ani oparcia się na opinii technicznej biegłego mgr inż. J. Ł. z dnia 31.08.2010 roku. W aktach sprawy, jako dowód, znajduje się bowiem decyzja o ustaleniu warunków zabudowy i zagospodarowania terenu z dnia 07.02.2003 roku wydana przez Prezydenta Miasta S. określająca funkcję zagospodarowania terenu na jakich położony jest przedmiot sporu jako parking ogólnodostępny, a jedynie tymczasowo zezwalająca na obiekt sportowo rekreacyjny i zdaniem skarżącego świadczy o tym, że halo balon był i jest tymczasowym obiektem budowlanym. Według skarżącego hala jest obiektem tymczasowym, natomiast konstrukcje stalowego rusztowania, na których jest ona rozciągnięta mogą być tymczasowym obiektem nawet gdy są trwale z gruntem powiązane, lecz przeznaczone do przeniesienia przed upływem ich trwałości technicznej. Hala będąca przedmiotem sporu nie jest trwale z gruntem związana, co potwierdza opinia techniczna biegłego z zakresu budownictwa w specjalności konstrukcyjno - budowanej z dnia 31.08.2010 roku oraz oferta wykonawcy hal z jakiej wynika sposób ich posadowienia oraz to, że konstrukcja może dopiero być wykorzystana do budowy stacjonarnej hali sportowej. Tymczasem w niniejszej sprawie zdaniem skarżącego Sąd I instancji w ogóle nie wziął pod uwagę oceny tego biegłego, nie podając także z jakiego powodu jego opinia jest niewiarygodna, co powinien był uczynić tym bardziej, że opinia biegłej powołanej przez Sąd jest różna, a fakt, że jest to opinia zlecona przez stronę nie pozbawia jej waloru wiarygodności i mocy dowodowej.

Skarżący argumentował, że skoro z woli stron przedmiot sporu stanowił przedmiot dzierżawy, a pozwany wyrażał wolę jego zakupienia to w niniejszej sprawie mamy do czynienia z odrębną własnością. A skoro tak to odrębna własność przesądza o tym, że nie mamy do czynienia z częścią składową.

Według skarżącego hala nie spełnia wymogu trwałego połączenia z gruntem o jakim mowa w art. 48 k.c., ponieważ żaden element konstrukcyjny hali nie jest trwale połączony z gruntem.

Skarżący zarzucił też, że Sąd I instancji dokonując oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego wyciągnął wnioski wbrew dowodom, ponieważ świadkowie: A. Ś. (1), D. B., R. S., B. P. i A. D. zeznali w sposób zgodny, że halę można rozebrać i przenieść, po czym złożyć i przymocować do gruntu za pomocą stóp fundamentowych. Zeznania te potwierdzają więc twierdzenia i wnioski powoda o tymczasowym charakterze obiektu oraz o tym, że bez istotnego uszkodzenia całości można halę przenieść. Tymczasem według skarżącego Sąd I instancji dokonał innych ustaleń wbrew ich zeznaniom, opierając się na opinii biegłej powołanej przez Sąd. Takie bezkrytyczne przyjęcie wniosków biegłej, które były sprzeczne z zeznaniami świadków oraz z opinią biegłego rzeczoznawcy J. Ł. nie zostało w ocenie skarżącego żaden sposób uzasadnione.

Zdaniem skarżącego Sąd I instancji przekroczył granice swobodnej oceny dowodów, czym naruszył przepis art. 233 k.p.c. poprzez dokonanie oceny zebranego materiału dowodowego w sposób dowolny, niezgodny z zasadami logicznego rozumowania i doświadczenia życiowego poprzez oparcie się wyłącznie na ocenie biegłej z zakresu budownictwa bez dokonania samodzielnej oceny prawnej kwestii tego czy hala stanowi czy też nie część składową gruntu, zgodnie z wymogami kodeksu cywilnego. Według skarżącego biegła z zakresu budownictwa nie jest uprawniona do dokonywania prawnej oceny charakteru hali, co jest rolą sądu, a nie biegłego.

W odpowiedzi na apelację interwenient uboczny wniósł o oddalenie apelacji i zasądzenie od powoda na jego rzecz kosztów postępowania apelacyjnego według norm przepisanych, w tym z tytułu zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

W odpowiedzi na apelację pozwany wniósł o oddalenie apelacji i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów postępowania apelacyjnego, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja powoda jest zasadna i zasługuje na uwzględnienie.

W pierwszej kolejności odnosząc się do zarzutów naruszenia przepisów postępowania wskazać należy, że w niniejszej sprawie niezasadny okazał się zarzut naruszenia art. 328 § 2 k.p.c. Zarzut ten mógłby bowiem okazać się uzasadniony tylko w wyjątkowej sytuacji, w której zawarte w uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia wywody uniemożliwiałyby przeprowadzenie kontroli instancyjnej. W ocenie Sądu Okręgowego uzasadnienie zaskarżonego wyroku nie ma takich wad, ponieważ zostało sformułowane w sposób umożliwiający kontrolę rozumowania Sądu, które legło u podstaw wydania przyjętego przez Sąd I instancji rozstrzygnięcia. Dodać również należy, że przedmiotowe uzasadnienie zawiera wskazanie podstawy faktycznej rozstrzygnięcia oraz wyjaśnienie podstawy prawnej wyroku wraz z przytoczeniem przepisów prawa, a więc wszystkie obligatoryjne elementy uzasadnienia, o których mowa w art. 328 § 2 k.p.c. Zaznaczyć również należy, że Sąd I instancji w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku wyraźnie podał i umotywował, które dowody w niniejszej spawie uznał za wiarygodne i na podstawie, których ustalił istotne dla rozstrzygnięcia sprawy okoliczności. Brak było zatem podstaw do uznania przedmiotowego zarzutu za uzasadniony.

Nie potwierdził się także zarzut nieprawidłowego według skarżącego niedopuszczenia zgłoszonego w piśmie z dnia 6 marca 2012 roku dowodu w postaci kopii umowy na postawienie takiego samego rodzaju hali. Wskazać bowiem należy, że zgodnie z art. 479 ¹² § 1 k.p.c. powód w pozwie obowiązany jest podać wszystkie twierdzenia i dowody na ich poparcie pod rygorem utraty prawa powoływania ich w toku postępowania, chyba że wykaże, że ich powołanie w pozwie nie było możliwe albo, że ich potrzeba powołania wynikła później. Skoro w niniejszej sprawie powód w piśmie procesowym z dnia 6 marca 2012 roku na okoliczność późniejszego powołania dowodu z kopii umowy na postawienie takiego samego rodzaju hali podał jedynie, że otrzymał te dokumenty od znajomego przed paroma dniami uznać należało, że jego twierdzenia w tym względzie jako ogólnikowe i nie potwierdzone żadnym środkiem dowodowym są gołosłowne, a tym samym Sąd I instancji prawidłowo uznał, że powód nie wykazał, iż powołanie przedmiotowego dowodu w pozwie nie było możliwe i prawidłowo stosując przepis art. 479 ¹² § 1 k.p.c. pominął przedmiotowy środek dowodowy.

Trafnie okazały się natomiast zarzuty apelacji dotyczące naruszenia art. 233 k.p.c. w powiązaniu z niezgodnością istotnych ustaleń Sądu z treścią zebranego w sprawie materiału dowodowego oraz art. 47 § 2 k.c. oraz art. 48 k.c. W niniejszej sprawie w świetle żądania pozwu i zarzutów pozwanego kwestią istotną dla rozstrzygnięcia sprawy pozostawała kwestia ustalenia istnienia legitymacji procesowej po stronie powoda oraz zasadności podniesionego przez pozwanego zarzutu przedawnienia. Legitymacja powodowa czynna oznacza możliwość wystąpienia przez powoda z określonym roszczeniem i przysługujące powodowi związane z tym roszczeniem prawa. Wynikająca z akt sprawy chronologia zdarzeń wskazuje , iż powód ze świadkiem A. Ś. (1) prowadzili wspólną działalność gospodarczą pierwotnie jako przedsiębiorca występował jedynie A. Ś. . To świadek Ś. zawarł z MOSiR w S. w dniu 27.11.2001r. umowę na prowadzenie działalności szkoleniowej w zakresie nauki tenisa na kortach przykrytych zadaszeniem ( halobalonem ) zakupionym z własnych środków ( § 5 umowy , k.21 akt).. Umowę kupna z dnia 12.09.2002r. 2 lekkich hal tenisowych ( halobalonów ) jako kupujący zawarł jedynie A. Ś. , niemniej jednak powód i A. Ś. (1) zawarli w dniu 09 października 2002r. porozumienie , której przedmiotem określonym w par. 1 było wspólne finansowanie przedsięwzięcia kupna , budowy i eksploatacji dwóch halobalonów , które maja zostać postawione na (...) w S. . Owo porozumienie pod względem treści i przyjętych rozwiązań zbliżone jest do umowy spółki cywilnej. Kolejne porozumienie z dnia 01 października 2004r. zawarte przez powoda z A. Ś. precyzowało w § 1 , iż strony niniejszego porozumienia zgodnie oświadczają , że są współwłaścicielami dwóch hal tenisowych usytuowanych na terenie kortów tenisowych w S. przy ul. (...) wraz z wszystkimi urządzeniami , częściami składowymi i przynależnościami. tę okoliczność. Nadto jak wynika z zeznań świadków A. Ś. (1) i B. P. oraz dokumentu prywatnego w postaci faktury „pro forma” (k. 28 akt) środki na zapłatę za halo - balon nad kortem nr 1 wyłożył powód. Dnia 01 października 2004r. strony zawarły umowę poddzierżawy , w której pozwany jako oddający w poddzierżawę oddał powodowi jako poddzierżawcy do używania i pobierania pożytków część określonej w § 1 cytowanej umowy nieruchomości w postaci jednego kortu tenisowego , który ma nadany numer porządkowy 1 , a także część terenu , na którym poddzierżawca ( powód) ma prawo do postawienia urządzeń towarzyszących związanych z postawionym przez siebie halobalonem. Dnia 01 czerwca 2007r. strony zawarły z kolei umowę dzierżawy halobalonu , w której wydzierżawiającym był powód, a w § 1 tej umowy wpisano , iż powód jest właścicielem hali tenisowej zbudowanej nad (...) Nr (...) znajdujacym się na obiekcie przy ul. (...) w S. , dla której Sad Rejonowy w Sopocie prowadzi księgę wieczysta KW Nr 901 Umowa ta została zaakceptowana przez obie stron , to jest powoda i pozwanego , a z treści jej wynika brak jakichkolwiek wątpliwości ze strony dzierżawcy ( pozwanego) co do przysługującego powodowi ( wydzierżawiającemu ) prawa własności przedmiotowego halobalonu. Podobnej treści umowa została następnie zawarta w roku 2008r. pomiędzy stronami niniejszymi procesu. W okresie późniejszym pozwany do powoda kierował propozycje kupna przedmiotowego halobalonu. Analiza cytowanych dokumentów świadczy niewątpliwie o przysługującym powodowi prawie własności do halobalonu będącego przedmiotem sporu. Zważyć należy , iż zawarcie umowy kupna halobalonu jako ruchomości nie jest obwarowane żadnymi wymogami prawnymi i może zostać dokonane w dowolnej formie. Fakt dokonanych po zawarciu przez A. Ś. umowy nabycia halobalonu wzajemnych rozliczeń finansowych , w efekcie których powód stał się właścicielem halobalonu potwierdził świadek Ś. w swoich zeznaniach ( k. 300 i nast. akt). Nie ulega zatem wątpliwości , iż jak słusznie uznał Sąd Rejonowy powodowi przysługiwała legitymacja czynna w niniejszym procesie. Powód zgłosił w pozwie roszczenie wydania stanowiącego jego własność halo – balonu stanowiącego pokrycie kortu powłoką tekstylną dwupłaszczyznową o wymiarach w rzucie poziomym 18 x 36,7 i wysokości 9,24 m. W oparciu o treść przepisu art. 222 § 1 k.c. wskazać należy, że legitymowanym do wystąpienia z takim roszczeniem windykacyjnym jest właściciel rzeczy. Na powodzie w świetle art. 6 k.c. spoczywał zatem ciężar udowodnienia, że przysługuje mu prawo własności halo - balonu oraz fakt, że tym halo - balonem włada osoba do tego nieuprawniona. Rozważając to czy powodowi przysługiwało prawo własności halo – balonu należało przesądzić kwestię, czy będący przedmiotem żądania powoda halo – balon jest odrębnym przedmiotem własności, czy też jest częścią składową nieruchomości, na której został posadowiony. Aby odpowiedzieć na to pytanie należało sięgnąć do treści przepisu art. 47 § 2 k.c. według którego częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego oraz przepisu art. 48 k.c. w myśl którego do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale związane z gruntem. A contrario w przypadku zatem istnienia możliwości odłączenia bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości jak również nieistnienia trwałego powiązania halo – balonu z gruntem należy uznać, że przedmiotowy obiekt nie jest częścią składową nieruchomości, lecz stanowi rzecz ruchomą, która może być przedmiotem odrębnej własności. Jak wynika z treści przeprowadzonej w toku procesu opinii biegłego z zakresu budownictwa i kosztorysowania B. K. konstrukcja halo – betonu jest konstrukcją stalową skręcaną składającą się z modułów łączonych ze sobą za pomocą połączeń śrubowych i istnieje możliwość odkręcenia części nadziemnej halo – balonu od jego fundamentów bez uszkodzenia konstrukcji (k. 529 akt) biegła B. K. wskazała też, że konstrukcja stalowa mogłaby być zamontowana gdzieś indziej przy użyciu kotew i innych stopów fundamentowych (k. 613 akt). Powyższe koresponduje z zeznaniami przesłuchiwanego w charakterze pozwanego W. O., który zeznał, że możliwe jest zdemontowanie halo – balonu (k. 428 akt). Na podstawie zebranego w sprawie powyższego materiału dowodowego stwierdzić zatem należy, że halo – balon nie stanowi części składowej nieruchomości, lecz jest rzeczą ruchomą stanowiącą przedmiot odrębnej własności. Dodatkowo o powyższej okoliczności zdaniem Sądu Okręgowego świadczy również to, że halo - balon został połączony z nieruchomością dla przemijającego użytku, o czym świadczy wola stron zawarta w wiążących strony procesu umowach dzierżawy zawartych na czas określony. Zawierane przez strony procesu umowy dzierżawy miały bowiem charakter czasowy i zostały zawarte na krótki okres czasu: pierwsza na rok, a druga na trzy lata. Przepis art. 47 § 3 k.c. stanowi zaś, że przedmioty połączone z rzeczą tylko dla przemijającego użytku nie stanowią jej części składowych. Podzielić także należało podnoszony przez skarżącego pogląd doktryny, że kryterium trwałego związania z gruntem nie odpowiadają tymczasowe obiekty budowlane w rozumieniu art. 3 pkt 5 Prawo budowlane. Niewątpliwie halo- balon był takim obiektem wobec czego również i z tego powodu nie sposób podzielić stanowiska pozwanego jakoby halo - balon stanowił część składową nieruchomości.

Niezasadny okazał się także podniesiony przez pozwanego zarzut przedawnienia. Wskazać bowiem należy, że wskazywany przez skarżącego przepis art. 677 k.c. nie miał w niniejszej sprawie zastosowania. Roszczenie powoda oparte zostało bowiem na podstawie art. 222 k.c. Do przedawnienia roszczeń dotyczących ruchomości na podstawie tego przepisu mają zastosowanie przepisy ogólne o przedawnieniu (art. 117 k.c. – art. 125 k.c.). Przy czym roszczenie to nie przysługuje właścicielowi, jeżeli osoba, która jego rzeczą faktycznie włada, ma skuteczne względem właściciela uprawnienie do władania rzeczą. W niniejszej sprawie strona pozwana pozostawała do dnia 28 listopada 2008 roku pozostawała dzierżawcą (k. 46 akt), a powód wytoczył przeciwko pozwanemu powództwo w dniu 2 grudnia 2010 roku (k. 2 akt). Brak jest zatem podstaw do uznania, aby w niniejszej sprawie upłynął bieg trzyletniego okresu przedawnienia związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą przyjąć zatem należało za chybiony podniesiony przez pozwanego zarzut przedawnienia.

Mając na względzie powyższe okoliczności faktyczne i prawne uwzględniając apelację Sąd Okręgowy na mocy art. 386 § 1 k.p.c. zmienił zaskarżony wyrok Sądu Rejonowego w ten sposób, że na podstawie art. 222 § 1 k.c. uznał roszczenie powoda zgłoszone w pozwie za zasadne, o czym orzekł jak w punkcie I.1 wyroku.

Zmiana rozstrzygnięcia Sądu Rejonowego wymagała korekty w zakresie kosztów postępowania przed Sądem Rejonowym, o czym Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art. 108 § 1 k.p.c. w związku z art. 98 k.p.c. zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu, jak w punkcie I.2 wyroku uznając stronę powodową za wygrywającą proces. Kosztem poniesionym przez powoda było wynagrodzenie pełnomocnika procesowego będącego radcą prawnym w kwocie 3600 złotych, opłata sądowa od pozwu w wysokości 3.500 złotych oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17 złotych. Wysokość wynagrodzenia należnego pełnomocnikowi określono w oparciu o § 6 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radcy prawnego oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. z 2002 r., Nr 163, poz. 1349 z późn zm.).

W punkcie I.3 Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art. 113 ust. 1 w związku z art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych (t. j. Dz. U. z 2010 roku,Nr 90, poz. 594 ze zm.) ściągnąć od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 1672,18 złotych tytułem nie uiszczonych wydatków.

O kosztach postępowania apelacyjnego orzeczono na podstawie art. 108 § 1 k.p.c. w związku z art. 98 k.p.c. w związku z art. 100 k.p.c. oraz 105 k.p.c. zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu i stosunkowego rozdzielenia kosztów postępowania , jak w punkcie III wyroku uznając stronę powodową za stronę wygrywającą to postępowanie w całości. Kosztem poniesionym przez powoda była opłata od apelacji w wysokości 3.500,00 złotych oraz wynagrodzenie pełnomocnika procesowego będącego radcą prawnym w kwocie 1800,00 złotych. Wysokość wynagrodzenia należnego pełnomocnikowi określono w oparciu o § 6 pkt 6 w związku z § 12 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. z 2002 r., Nr 163, poz. 1349 z późn. zm.). Sąd Okręgowy kierując się zasadą stosunkowego rozdzielenia kosztów procesu zasądził na rzecz powoda od pozwanego oraz interwenienta ubocznego Gminy M. S. kwotę 2.650,00 złotych tytułem zwrotu jednej drugiej kosztów procesu w postępowaniu apelacyjnym.