Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym w dniu 10.04.2013r. do Sądu Rejonowego Lublin – Zachód w Lublinie powód – (...) z siedzibą w W. żądał zasądzenia od pozwanego – A. T. kwoty 1.011,22 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty. Nadto powód zażądał zasądzenia na swoją rzecz kosztów procesu. Powód wskazał w szczególności , że zawarł umowę przelewu wierzytelności przysługującej (...) sp. z o.o. względem pozwanej.

W dniu 18 lipca 2013 r. Sąd Rejonowy w Bydgoszczy wydał w tej sprawie nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, w którym orzekł zgodnie z żądaniem pozwu. Od tego nakazu pozwana złożyła sprzeciw, żądając oddalenia powództwa w całości oraz zasądzenia na swoją rzecz kosztów procesu.

Sąd Rejonowy w toku postępowania ustalił, iż bezspornym w niniejszej sprawie było, że pozwaną łączyła z (...) sp. z o.o. umowa o świadczenie usług telekomunikacyjnych. Pozwana nie kwestionowała istnienia oraz wysokości obciążających ją zobowiązań odsetkowych i kar związanych z zerwaniem umowy. Powód żądał zasądzenia od pozwanego kwot wymienionych we wskazanych wyżej notach, co do których rzetelności pozwana nie zgłosiła zastrzeżeń. Pozwana podniosła przeciwko żądaniu powoda trzy zarzuty. W pierwszym rzędzie wskazała, że powodowi nie przysługuje legitymacja czynna do występowania z powództwem w tej sprawie. Podniosła również, że nie została prawidłowo zawiadomiona o dokonanej cesji. Wskazała też, że uregulowała kwotę dochodzoną pozwem.

Sąd uznał zarzuty pozwanej za bezzasadne. Odnosząc się do kwestii braku legitymacji procesowej Sąd Rejonowy wskazał , że powód prawidłowo wykazał, iż nabył wierzytelność przysługującą (...) sp. z o.o. Powód przedstawił umowę ramową z dnia 26 marca 2012 r. oraz porozumienie z dnia 19 lipca 2012 r. wraz z załącznikiem (k. 18-20,k. 110-116), z których wynika, że (...) sp. z o.o. dokonała przelewu na rzecz powoda wierzytelności w kwocie łącznej 2.372,63 zł. Dokumenty te nie budzą żadnych wątpliwości co do swej wiarygodności. Sąd uznał również za bezzasadny zarzut dotyczący braku zawiadomienia o dokonanej cesji a także za bezzasadne zarzuty pozwanej dotyczące tego, że dokonała spłaty roszczenia dochodzonego w pozwie.

Sąd Rejonowy zasądził od pozwanej na rzecz powoda kwoty szczegółowo opisane w punkcie I wyroku. Sąd naliczył odsetki od dnia wniesienia powództwa do dnia zapłaty na podstawie art. 481 § 1 k.c. O kosztach sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 i 3 kpc w zw. z art. 99 kpc.

Apelację od powyższego wyroku złożyła pozwana , zarzucając w szczególności naruszenie art. 217 § 1 kpc w zw. z art. 227 kpc poprzez pominięcie części zebranego w sprawie materiału dowodowego , art. 217 § 2 kpc w zw. z art. 232 kc w zw. z art. 6 kc poprzez dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z protokołu przekazania wierzytelności na okoliczność wykazania legitymacji powoda , a także naruszenie art. 512 kc poprzez błędne uznanie , iż kwoty uiszczone przez pozwaną nie podlegają zaliczeniu na poczet wierzytelności powoda. W konsekwencji pozwana wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku i oddalenie powództwa a także zasądzenie stosownych kosztów postępowania , ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

Powód w odpowiedzi na apelację wniósł o jej oddalenie i zasądzenie kosztów postępowania wg norm przepisanych.

Sąd Okręgowy zważył co następuje :

Apelacja pozwanej okazała się uzasadniona.

Nie można w szczególności odmówić słuszności podniesionemu zarzutowi naruszenia przez Sąd Rejonowy art. 217 § 2 kpc w zw. z art. 232 kc w zw. z art. 6 kc . Sąd I instancji istotnie bezpodstawnie dopuścił i przeprowadził dowód z załącznika do protokołu przekazania wierzytelności z dnia 19 lipca 2012 r. na okoliczność wykazania legitymacji czynnej powoda. Do pozwu dołączona była bowiem tylko ramowa umowa przelewu , z której nie wynikało w żaden sposób , że powód istotnie nabył wierzytelność dochodzoną pozwem. Należy zauważyć , iż już w treści sprzeciwu pozwana zarzuciła powodowi brak legitymacji procesowej. Należy zaznaczyć , iż w Sąd Okręgowy podziela pogląd Sądu Najwyższego zawarty w uzasadnieniu wyroku z dnia 13 czerwca 2013 r. , sygn. akt V CSK 329/12 , iż wynikające z art. 244 § 1 k.p.c. w zw. z art. 194 ustawy z 2004 r. o funduszach inwestycyjnych ( w brzmieniu obowiązującym do dnia 19 lipca 2013 r. ) domniemanie zgodności z prawdą danych ujawnionych w wyciągu funduszu sekurytyzacyjnego należy ściśle wiązać tylko z tymi okolicznościami, które według przepisów szczególnych powinny być przedmiotem zapisów w księgach rachunkowych prowadzonych przez fundusz sekurytyzacyjny , zaś dane ujmowane w księgach rachunkowych funduszu oraz wyciągu z tych ksiąg mogą stanowić dowód jedynie tego, że określonej kwoty wierzytelność jest wpisana w księgach rachunkowych względem określonego dłużnika na podstawie opisanego w tych księgach zdarzenia, np. cesji wierzytelności. Dokumenty te potwierdzają więc sam fakt zdarzenia w postaci cesji wierzytelności. Nie stanowią one jednak dowodu na skuteczność dokonanej cesji wierzytelności oraz istnienia i wysokości nabytej wierzytelności. Okoliczności te, w razie ich kwestionowania przez stronę przeciwną, powinien wykazać fundusz odpowiednimi dowodowymi, zgodnie z ciężarem dowodu wynikającym z art. 6 k.c.

Najpóźniej zatem w odpowiedzi na sprzeciw powód winien był wykazać swoją legitymację procesową czego nie uczynił. Załącznik do protokołu przekazania wierzytelności nie znalazł się też w piśmie z dnia 31 stycznia 2014 r. , złożonym w wyniku wykonania zarządzenia Sądu z 23 grudnia 2013 r. Należy zauważyć , iż Sąd dwukrotnie otwierał na nowo zamkniętą rozprawę przy czym dnia 24 lutego 2014 r. wydał zarządzenie wprost zobowiązujące pełnomocnika powoda do złożenia załącznika do protokołu przekazania wierzytelności z dnia 19 lipca 2012 r. i odroczył w tym celu rozprawę na kolejny termin. Dopiero wówczas złożony został ów załącznik. Pełnomocnik pozwanej wnosił o pominięcie dowodów zawartych w piśmie z 12 marca 2014 r. a wobec dopuszczenia dowodu z załącznika do protokołu z dnia 19 lipca 2012 r. wniósł stosowne zastrzeżenie w trybie art. 162 kpc. Naruszony został zatem art. 217 § 2 kpc , gdyż powód w żaden sposób nie uprawdopodobnił , że nie zgłosił owego dowodu we właściwym czasie bez swojej winy jak również , że występują jakiekolwiek inne wyjątkowe okoliczności. Jest to zresztą oczywiste skoro powód w istocie , składając powyższy dokument , działał na zarządzenie sądu. Uwzględnienie tego dowodu wymagało w istocie dwukrotnego otwierania na nowo rozprawy i wyznaczania jej kolejnych terminów a więc spowodowało zwłokę w postępowaniu. Sąd Rejonowy już dnia 23 grudnia 2013 r. winien był wydać wyrok , biorąc pod uwagę zebrany materiał dowodowy i rozkład ciężaru dowodu. Sąd dopuścił niewątpliwe sprekludowany dowód z dokumentu co było możliwe tylko wskutek dwukrotnego odraczania rozprawy i zobowiązaniu powoda do złożenia owego dokumentu. W myśl art. 217 § 2 kpc dowód ów niewątpliwie winien był zostać pominięty. W takiej sytuacji należy stwierdzić , iż powód nie wykazał swojej legitymacji procesowej , gdyż ramowa umowa przelewu dołączona do pozwu nie jest wystarczająca , skoro nie zawiera załącznika do protokołu przekazania wierzytelności wyszczególniającego wierzytelności , które miał nabyć powód.

W takiej sytuacji , wobec niewykazania przez powoda legitymacji czynnej , powództwo należało oddalić co skutkowało koniecznością stosownej zmiany zaskarżonego wyroku i oddalenia powództwa , w myśl art. 386 § 1 kpc. W takiej sytuacji bezprzedmiotowe są rozważania dotyczące pozostałych zarzutów zawartych w apelacji. Konsekwencją oddalenia powództwa była też zmiana rozstrzygnięcia o kosztach postępowania przed Sądem Rejonowym , którymi w myśl art. 98 i art. 99 kpc należało obciążyć powoda. Na tej samej podstawie powoda obciążono kosztami postępowania odwoławczego.