Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 grudnia 2014 roku

SĄD OKRĘGOWY W ŁODZI II WYDZIAŁ CYWILNY

w składzie:

Przewodniczący SSO Adam Kmieciak

Protokolant Monika Bartos

po rozpoznaniu w dniu 9 grudnia 2014 roku w Łodzi

na rozprawie

sprawy z powództwa J. C.

przeciwko Przedsiębiorstwu (...) Spółki z ograniczona odpowiedzialnością w U.

o zapłatę

1.  Zasądza od pozwanego Przedsiębiorstwa (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w U. na rzecz powódki J. C. tytułem zadośćuczynienia kwotę 40.000 ( czterdzieści tysięcy ) złotych z ustawowymi odsetkami od dnia 24 maja 2012 roku do dnia zapłaty;

2.  zasądza od pozwanego na rzecz powódki tytułem odszkodowania kwotę 7546

( siedem tysięcy pięćset czterdzieści sześć ) złotych z ustawowymi odsetkami od dnia 24 maja 2012 roku do dnia zapłaty;

3.  ustala odpowiedzialność pozwanego na przyszłość za skutki wypadku powódki w dniu 2 stycznia 2010 roku;

4.  oddala powództwo w pozostałej części;

5.  obciąża strony nieuiszczoną opłatą sądową od pozwu i wydatkami poniesionymi tymczasowo ze Skarbu Państwa: powódkę w kwocie 1918,43 ( jeden tysiąc dziewięćset osiemnaście 43/100 ) złotych i pozwanego w kwocie 3260 ( trzy tysiące dwieście sześćdziesiąt ) złotych – obie te kwoty płatne na rzecz Skarbu Państwa Sądu Okręgowego w Łodzi;

6.  zasądza od pozwanego na rzecz powódki kwotę 2268 ( dwa tysiące dwieście sześćdziesiąt osiem ) złotych, tytułem zwrotu części kosztów zastępstwa procesowego.

Sygnatura alt II C 207/13

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 31 grudnia 2012 roku wniesionym przeciwko Przedsiębiorstwu (...) sp. z o.o. w U. powódka J. C. reprezentowana przez M. C. wniosła o zasadzenie od pozwanej kwoty 50 000,00 zł tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę z ustawowymi odsetkami od dnia 9 maja 2012 roku do dnia zapłaty, kwoty 23 161,17 zł tytułem odszkodowania wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 9 maja 2012 roku do dnia zapłaty, ustalenie renty na przyszłość z tytułu zwiększonych potrzeb w wysokości po 200 zł miesięcznie począwszy od 01 stycznia 2013 roku płatnej za każdy miesiąc do 10-go dnia miesiąca kalendarzowego z ustawowymi odsetkami w przypadku uchybienia terminowi płatności oraz o ustalenie odpowiedzialności pozwanej na przyszłość.

Uzasadniając podstawy faktyczne pozwu, wskazano, że w dniu 2 stycznia 2010 roku powódka przewróciła się na terenie podwórka przynależącego do budynku mieszkalnego przy ulicy (...) (...) w U.. Przyczyną upadku było poślizgnięcie się na nieogarniętym z chodnika śniegu. Małoletnia została niezwłocznie przewieziona do SP ZOZ w P., gdzie rozpoznano złamanie obu kości podudzia lewego z przemieszczeniem i z uwagi na konieczność przeprowadzenia operacji skierowano ja do Centrum (...), Kliniki (...) w Ł.. W (...) w Ł. stwierdzono wielo odłamowe Trójpłaszczyznowe złamanie nasady dalszej goleni lewej.

Na skutek doznanego urazu powódka była w późniejszym okresie kilkakrotnie hospitalizowana.

( pozew 2-6)

Postanowieniem z dnia 13 lutego 2013 roku powódka została zwolniona od kosztów sądowych w sprawie.

( postanowienie z dnia 13 lutego 2013 roku k. 86)

W dniu 14 marca 2013 roku wpłynęła do Sądu odpowiedz na pozew, w której pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości, jako bezzasadnego oraz o dopozwanie ubezpieczyciela pozwanego (...) .U. S.A. Pozwany zakwestionował żądania powódki w całości, co do zasady jak i do wysokości dochodzonych roszczeń.

( odpowiedz na pozew k.90-96)

Pismem z dnia 4 kwietnia 2013 roku powódka wniosła o oddalenie wniosku o dopozwanie.

( pismo z dnia 4 kwietnia 2013 roku k. 121)

W dniu 2 maja 2013 roku pozwany sprecyzował, że wnosi o przypozwanie (...)S.A. z siedziba w W.. Zarządzeniem z dnia 8 maja 2013 roku Sąd uwzględnił ten wniosek.

( pismo z dnia 2 maja 2013 roku k.124, zarządzenie z dnia 8 maja 2013 roku k. 149)

Na rozprawie w dniu 12 listopada 2013 roku strona pozwana zaproponowała zawarcie ugody na kwotę 10.000 zł tytułem zadośćuczynienia. Strona powodowa nie przystała na propozycję strony pozwanej.

( protokół rozprawy z dnia 12 listopada 2013 roku.)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

W dniu 2.01.2010 r. małoletnia J. C. idąc około godziny 19:00 do toalety mieszczącej się w odległości około 30-50 m na zewnątrz budynku mieszkalnego na ul. (...) w U. , w którym przebywała, poślizgnęła się na oblodzonej betonowej powierzchni podwórka. Powódka upadła, doznając urazu lewej nogi. W chwili zdarzenia na podwórku znajdował się brat cioteczny powódki R. P., który widząc leżącą, nie mogącą się podnieść z ziemi powódkę, poszedł zawiadomić o zaistniałym zdarzeniu matkę powódki. Powódkę do szpitala w P. zawiózł sąsiad P. M.

Podwórko, na którym doszło do wypadku powódki przynależy do komunalnego budynku mieszkalnego przy ul. (...) w U.. Na podwórko znajdują się dwa wejścia, jedno przez klatkę schodową a drugie od tyłu przez bramę. Zarówno klatka schodowa jak i brama w okresie, kiedy doszło do zdarzenia nie były zamknięte w sposób, uniemożliwiając wejście na teren podwórka osobą trzecim , w celu dokonania odśnieżenia i usunięcia lodu.

( zeznania świadka R. P. zapis dźwiękowy 00: 05:07-00:16:51 protokół rozprawy z dnia 12 listopada 2013 roku k. 176)

W Szpitalu w P. po wykonaniu zdjęcia rtg powódkę skierowano do Szpitala Centrum (...) gdzie hospitalizowana była w Klinice (...). U powódki rozpoznano złamanie trój płaszczyznowe dalszej nasady kości piszczelowej lewej i strzałki. W dniu 4.0l.2010r wykonano powódce zabieg operacyjny: po nastawieniu odłamów zespolono je trzema śrubami kaniulowanymi. Zabieg wykonano pod kontrolą rtg tv. Po zabiegu unieruchomiono kończynę w opatrunku gipsowym udowo - stopowym. Przebieg pooperacyjny był niepowikłany i powódkę w dniu 20.0l.2010r wypisano do domu z zaleceniem chodzenia o kulach bez obciążania lewej kończyny dolnej. termin ponownego przyjęcia do Kliniki ustalono na dzień 17.02.2010r.

( karta informacyjna leczenia szpitalnego k.17, historia choroby z instytutu (...).18- 21, dokumentacja medyczna powódki z instytutu (...) w Ł. 23- 40 )

Zgodnie z zaleceniem powódka została ponownie przyjęta do Kliniki (...) instytutu (...) w Ł. w dniu 17.02.2010r. Powódce zdjęto opatrunek gipsowy i po kontroli rtg, które wykazało prawidłowe ustawienie odłamów wdrożono leczenie usprawniające. Po dwudniowym pobycie w dniu 19.02.2010r wypisano powódkę do domu z zaleceniem chodzenia o kulach bez obciążania kończyny, wykonywania wyuczonych ćwiczeń i dalszych kontroli w (...) za 3 tygodnie. Od połowy marca 2010r powódka chodziła już bez kul.

Ponownie powódkę przyjęto do w/w Kliniki w dniu 4.VII.2010r. W obrazie rtg stwierdzono pełen zrost odłamów z przebudową kostną w anatomicznym ustawieniu. W dniu 9.VII.2010r usunięto powódce śruby zespalające. Przebieg pooperacyjny u powódki był powikłany niewielkim krwiakiem. W dniu 19.VII.2010r wypisano J. C. do domu z zaleceniem zmian opatrunków w poradni ortopedycznej.

( Karta informacyjna leczenia szpitalnego k. 53-56, dokumentacja medyczna z instytutu (...) w Ł. k. 59-65).

W badaniu z dnia 30.VII.2010r odnotowano wygojenie u powódki rany. Od 20.VIII.2010r zezwolono powódce na obciążanie lewej kończyny dolnej.

W dniu 18.X.2011r powodka ponownie zgłosiła się do (...), zgłaszając skargi na niestabilność stawu skokowego. Otrzymała wniosek na stabilizator stawu skokowego. W badaniu rtg z dnia 18.X.2011r stwierdzono skrócenie kości piszczelowej lewej o 3 mm w stosunku do podudzia prawego, wskazano równierz na rozrzedzenie struktury kostnej nasady i przynasady kości piszczelowej lewej (dokumentacja medyczn powódki k.70-74).

W dniu 21.X.2013r powódka ponownie badana była przez ortopedę z powodu bóli i przeskakiwania w stawie skokowym lewym.

( historia choroby Gabinetu Ortopedycznego lrk. Med. K. B. k. 191).

W wyniku wypadku małoletnia J. C. doznała złamania ze złuszczeniem dalszej nasady kości piszczelowej, złamania strzałki lewej kończyny dolnej. Widoczny na zdjęciu z dnia 25.XI.2011r uskok na powierzchni stawowej nasady dalszej kości piszczelowej dowodzi, że doznała również złamania śródstawowego typu Salter - Harris III st.

Cierpienia fizyczne powódki z punktu widzenia ortopedycznego określono jako znaczne w okresie ok. 2 miesięcy po wypadku. Spowodowane były bólem związanym ze złamaniem kości oraz zabiegiem operacyjnym. Po tym czasie do chwili obecnej utrzymują się dolegliwości spowodowane śródstawowym charakterem złamania.

Utrzymujące się w ciągu 4 lat od wypadku dolegliwości, ograniczenie ruchów stawu i obraz rtg ze zwężoną szparą stawową i uskokiem na powierzchni stawowej piszczeli świadczą o obecności trwałych następstw urazu.

Aktualnie brak jest możliwości powrotu stanu zdrowia powódki w odniesieniu do funkcji stawu skokowego lewego jak przed wypadkiem. Powódka nie jest zdolna do biegania, czynnego uprawniania sportów związanych z koniecznością biegania. W przyszłośści powódka powinna unikać zawodów wymagających długiego stania, chodzenia , dźwigania dużych ciężarów.

Doznany przez powódkę uraz może przyspieszyć procesy zwyrodnieniowe kręgosłupa., oraz zmainy w stawie skokowym .

Możliwości profilaktyki rozwoju zmian zwyrodnieniowych w stawie skokowym są bardzo ograniczone. Przede wszystkim chora powinna dążyć do redukcji masy ciała w celu zmniejszenia przeciążeń odgrywających kardynalną rolę w powstawaniu zwyrodnienia.

Powódka nie wymaga leczenia farmakologicznego, nie ma równeiż wskazań do wykonywania zabiegów rehabilitacyjnych.

Nie ma potrzeby stosowania opatrunków ani też zaopatrzenia ortopedycznego na obecnym etapie rozwoju choroby u powódki poza bandażem lub elastycznym stabilizatorem stawu skokowego, co genetruje nieznaczne koszty. Powódka mogła, w okresie poczatkowym zażywac leki przeciwbólowe, którym miesieczny koszt mógł wynieść około 50-60 zł

Trwały uszczerbek na zdrowiu związany z przebytym złamaniem z punktu widzenia urazów o charakterze ortopedycznym w obrębie stawu skokowego lewego oceniono na 10% pkt 162 a.

Powódka w okresie unieruchomienia w opatrunku gipsowym wymagała pomocy osób trzecich przez okres 3 godzin dziennie, po zdjęciu gipsu do połowy marca 2010 roku opieka potrzebna była w wymiarze 2 godzin. Kolejny okres, w którym powódka wymagała pomocy osób trzecich nastąpił po usunięciu zespolenia tj. od 9 lipca do końca lipca 2010 roku . Opieka ta potrzebna była w wymiarze 2 godzin dziennie. Obecnie małoletnia nie wymaga pomocy osób trzecich.

( opinia biegłego z zakresu ortopedii dr med. J. F. k. 196-198, uzupełniając ustna opinia biegłego z zakresu ortopedii dr med. J. F. protokół rozprawy z dnia protokół rozprawy z dnia 21 marca 2014 roku k.230 )

W wyniku wypadku powódka doświadczyła długotrwałych cierpień fizycznych i psychicznych w związku z doznanym urazem, bólem oraz stresem. Została również wyłączona z normalnego rytmu szkolnego, miała ograniczone możliwości kontaktu z rówieśnikami oraz ograniczone możliwości w zakresie aktywności ruchowej. Obecnie dziewczynka pozostaje w wyrównanym stanie psychicznym. Nie stwierdzono u niej zaburzeń depresyjnych.

Obecne trwałe zmiany w narządzie ruchu uniemożliwiają uprawianie sportu, ograniczają aktywność fizyczną. Ma to wpływ na ograniczenie wspólnej aktywności z rówieśnikami.

( opinia biegłego z zakresu psychiatrii specjalisty psychiatrii K. P. k. 257-261)

U powódki w związku z doznanym urazem widoczne są pooperacyjne blizny lewego podudzia. Stały uszczerbek na zdrowiu będący wynikiem istniejących zniekształceń bliznowatych podudzia oceniono na 3 % - punkt 160 - uszkodzenie tkanek miękkich podudzia (5-20%) w Rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 grudnia 2002 r. DZ.U.234. Orzeczony uszczerbek jest niższy niż dolna granica wskazana w rozporządzeniu ponieważ uszkodzenie tkanek miękkich podudzia dotyczy tylko skóry i nie powoduje zaburzeń czynnościowych.

Blizny stanowią trwale oszpecenie powódki. Mają one charakter trwały ponieważ nie jest możliwe ich usunięcie ani w drodze operacji plastycznej ani poprzez leczenie zachowawcze. Jedna z blizn ma długość 10 cm, druga ma długość 3 cm. Stanowią one dość widoczne zniekształcenie w obrębie kostki. Blizna ma charakter zanikowy co oznacza, że blizna jest zapadnięta. W wyniku procesu gojenia powstaje tam niedostateczna ilość tkanek, które rozciągają bliznę. Blizna tego rodzaju nie zniknie. Blizny będą się powiększały proporcjonalnie ze wzrostem powódki. Poza niewielkim oszpeceniem nie powodują zaburzeń czynnościowych i nie będą wywoływać żadnych ograniczeń.

( opinia biegłego z zaskresu chirurgi plastycznej dr med. T. Z. k. 240-242, ustna opinia uzupełniajaca biegłego z zaskresu chirurgi plastycznej dr med. T. Z. zapis dzwiękowy 00:02:50- 00:23:53 protokół rozprawy z dnia 9 grudnia 2014 roku k.288 )

W związku z zaistniałaą sytuacja,w tym pobytem w szpitalu i prawie dwumiesięcznym unieruchomieniem powódka miała znikomy kontalkt z równeiśnikami, który w znacznej mierze ograniczał sie do rozmów telefonicznych. Poówdka miała telefon na karte, którego konto doładowywała jej raz w miesiącu za 50 zł jej matka.

Matka powódki odwiedzała ją w szpitalu prawie codziennie, woził ją z U. do Ł. jej szwagier. Po opuszczeniu przez powódkę szpitala w okresie kiedy zmuszona była jeszcze nosic gips, matka powodki jeździła z nią co drugi dzień do Ł. na zmiane opatrunku. Po zabiegu zdjęcia śrób z nogi powódki , opatrunki były zmieniane przez miesiąc, dwa razy w tygodniu, co równiez powodowało koneczność podróżowania na trasie z U. do Ł. .

Powódka na skutek wypadku, miała w znacznym stopniu ograniczoną możliwość aktywnego funkcjonowania. Brak ruchu przyczynił się w dużej mierze do wzrostu wagi małoletniej.

Decyzją Nr (...) z dnia 4 listopada 2013 roku J. C. została zwolniona z nauki wychowania fizycznego, na podstawie zaświadczenia lekarza z dnia 28 października 2013 roku do końca 2013/2014 roku szkolnego. W okresie wcześniejszym w roku szkolnym 2009- 2010 w okresie od kwietnia 2010 roku do 30 czerwca 2010 roku powódka była zwolniona z lekcji w-f. W roku szkolonym 2010 -2011 powódka zwolniona była z lekcji w-f tylko w pierwszym semestrze.

W związku problemem pojawiającej się u powódki nadwagi powódka ze swoją matką skorzystały z porady dietetyka, który ułożył specjalna dietę dla powódki Powódka miała jeść owoce i warzywa, wędliny drobiowe. Koszty wyżywienia, z tymi, jakie były przed wypadkiem wzrosły o dodatkowe 100 zł miesięcznie

W związku z przerwą w nauce, po powrocie do szkoły na przełomie maja i czerwca 2010 roku powódka miała problemy z nadrobieniem materiału z języka angielskiego, w związku z czym zmuszona była do korzystania z korepetycji raz w tygodniu, po godzinie, ich koszt to 20 zł.

(decyzja z dnia 4 listopada 2013 roku k. 188 , zeznania świadka M. K. zapis dźwiękowy 00: 05:09-00:14:18 protokół rozprawy z dnia 21 marca 2014 roku k.230 zeznania strony zapis dźwiękowy 00:24:34-0104:25 protokół rozprawy z dnia 9 grudnia 2014 k.208 )

Pismem z dnia 7 maja 2012 roku powódka zgłosiła Przedsiębiorstwu (...) sp. z.o.o szkodę, wnosząc o zapłatę kwoty 50 000,00 zł tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wymagalności do dnia zapłaty, kwoty 50 000,00 zł tytułem odszkodowania wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wymagalności do dnia zapłaty. Pogódka wyznaczyła powodowi 14 dniowy termin od doręczenia zawiadomienia o szkodzie na zaspokojenie zgłoszonych roszczeń. Pozwany odebrał pismo w dniu 9 maja 2012 roku

( zgłoszenie szkody k.8-10)

Sąd Okręgowy ustalił powyższy stan faktyczny, w oparciu o załączone do sprawy dokumenty, zeznania świadków, zeznania przedstawicielki ustawowej powódki oraz w oparciu o spójne niesprzeczne wnioski wynikające z opinii biegłych.

Sąd oddalił wniosek pełnomocnika pozwanego o dopuszczenie dowodu z zeznań świadka J. P. uznając go za zmierzający do przedłużenia postępowania Sądowego.

Sąd Okręgowy zwarzył, co następuje.

Powództwo jest zasadne tylko w części.

Podstawą odpowiedzialności pozwanego jest art. 415 k.c. zgodnie, z którym kto z winy swej wyrządził drugiemu szkodę, obowiązany jest do jej naprawienia.

Do odpowiedzialności na podstawie tego przepisu konieczne jest powstanie łącznie: winy, szkody i normalnego (adekwatnego) związku przyczynowego pomiędzy winą a powstałą szkodą.

Oznacza to, że za szkodę odpowiada osoba, której zawinione zachowanie jest źródłem powstania szkody. Zdarzeniem sprawczym może być przy tym zarówno działanie, jak i zaniechanie.

Wina w rozumieniu art. 415 k.c. ujmowana bywa szeroko, jako kategoria obejmująca dwa elementy – obiektywny i subiektywny. Pierwszy z nich oznacza bezprawność działania lub zaniechania osoby odpowiedzialnej za szkodę, drugi zaś wiąże się z nastawieniem psychicznym sprawcy czynu. Bezprawność – jako przedmiotowa cecha czynu sprawcy – ujmowana jest jako sprzeczność z obowiązującym zasadami porządku prawnego. Kwalifikacja podmiotowa odnosi się natomiast do oceny działania lub zaniechania z punktu widzenia nastawienia psychicznego sprawcy szkody. Opiera się on na dwóch momentach – przewidywania i woli.

Ciężar udowodnienia przesłanek skutkujących odpowiedzialnością pozwanego, stosownie do treści art. 6 k.c. spoczywa na osobie, która z danego faktu wywodzi skutki prawne, a zatem w przedmiotowej sprawie, – na powodzie.

Ów ciężar udowodnienia faktu, rozumieć należy, jako obarczenie strony procesu po pierwsze obowiązkiem przekonania sądu dowodami o słuszności swoich twierdzeń, a po drugie – w razie poniechania realizacji tego obowiązku, lub jego nieskuteczności – konsekwencjami w postaci niekorzystnego dla strony wyniku procesu (tak słusznie Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 7 listopada 2007 r., II CSK 293/07, LEX nr 487510).

Strona pozwana w zakresie swoich obowiązków zobligowana była do uprzątania błota, śniegu, lodu i innych zanieczyszczeń z części nieruchomości służących do użytku publicznego. Kwestią nie sporną w niemniejszej sprawie było, iż budynek komunalny przy ul. (...) w U., na którego podwórku doszło do wypadku powódki, powinien być utrzymany w należytym stanie przez pozwaną. Podwórko w/w nieruchomości, jest miejscem często uczęszczanym, a to ze względu na fakt, iż znajdują się na nim komórki lokatorów w/w budynku oraz toalety, przez co tym bardziej można byłoby wymagać należytej staranności przy wykonywaniu przez pozwana obligujących ją obowiązków.

Argument pozwanej, iż dostęp do podwórka, na którym doszło do wypadku był niemożliwy Sąd uznał za nieudowodniony, gdyż z spójnych zeznań świadków wynika, iż w okresie kiedy doszło do przedmiotowego wypadku zarówno wejście na podwórko od klatki schodowej orz od tyłu przez bramę mogło odbyć się bez problemu przez osoby trzecie, w tym pracowników pozwanego .

W toku niniejszego postępowania strona powodowa domagała się zasądzenia od pozwanych na swoją rzecz kwoty 50 000 złotych tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 9 maja 2012 roku do dnia zapłaty, oraz tytułem odszkodowania kwoty 23 161,17 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 9 maja 2012 roku do dnia zapłaty, ustalenia renty na przyszłość z tytułu zwiększonych potrzeb w wysokości po 200 zł miesięcznie począwszy od 1 stycznia 2013 roku płatnej za każdy miesiąc do 10 dnia każdego miesiąca kalendarzowego z ustawowymi odsetkami w przypadku uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat , ustalenie odpowiedzialności pozwanego na przyszłość.

W zakresie żądania zapłaty zadośćuczynienia podnieść należy, iż zgodnie z przepisem art. 445 § 1 k.c. w zw. z art. 444 § 1 k.c. w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia Sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę.

Powódka na skutek doznanego urazu doznała złamania ze złuszczeniem dalszej nasady kości piszczelowej złamania, strzałki lewej kończyny dolnej. W konsekwencji uszkodzenia w okresie od 2 stycznia do 20 stycznia 2010 roku powódka była hospitalizowana w Centrum (...) w Ł.. Podczas pobytu w szpitalu powódce wykonano zabieg operacyjny, po którym unieruchomiono powódkę opatrunkiem gipsowym udowo- stopowym na okres do 17 lutego 2010 roku. Po zdjęciu opatrunku powódka zmuszona była do poruszania się o kulach do połowy marca 2010 roku. W dniu 9 lipca 2010 roku usunięto powódce śruby zespalające. Powódce dopiero w dniu 20 sierpnia 2010 roku zezwolono na obciążanie lewej kończyny dolnej.

Powyżej zaistniałe okoliczności spowodowały, iż powódka przez długi czas była wyłączona z normalnego sposobu funkcjonowania , jaki prowadziła przed wypadkiem będąc w pełni zdrową i sprawną osobą. Powódka miała zarówno ograniczony kontakt z rówieśnikami ze względu na unieruchomienie kończyny jak również, późniejsze ograniczenia obecne nadal a związane z zawężoną możliwością czynnego spędzania czasu.

Cierpienie fizyczne powódki w ocenie biegłego ortopedy, przez pierwsze 2 miesiące po wypadku określić można, jako znaczne. Cierpienia fizyczne powódki zostały określone, jako długotrwałe również w ocenie psychiatrycznej.

Cierpienia powódki spowodowane były bólem związanym ze złamaniem kości oraz przebytym zabiegiem operacyjnym. Nie bez znaczenia był również ograniczony kontakt powódki z rówieśnikami oraz ograniczona możliwość w zakresie aktywności ruchowej.

Trwały uszczerbek na zdrowiu z punktu widzenia urazów o charakterze ortopedycznym w obrębie stawu skokowego lewego oceniono na 10% .

Ponadto stały uszczerbek na zdrowiu będący wynikiem istniejących zniekształceń bliznowatych podudzia oceniony został przez biegłego z zakresu chirurgii plastycznej na 3%. Blizny te stanowią trwałe, nieusuwalne oszczpecenie powódki. Obecność blizn negatywnie wpływa na samopoczucie powódki szczególnie w aspekcie, iż jest ona młodą dojrzewającą kobietą dla której aspekt wizualny własnej osoby jest w naturalny sposób dość istotny.

Mając powyższe na względzie, Sąd doszedł do przekonania, że stosowną sumą zadośćuczynienia będzie kwota 40.000 zł. W ocenie Sądu zadośćuczynienie w tej kwocie uwzględnia jego istotę, która polega na zapewnieniu pokrzywdzonemu satysfakcji przez dostarczenie określonej kwoty pieniężnej z przeznaczeniem na konsumpcję dóbr materialnych i duchowych. Z w/w względów powództwo z zakresie pozostałej żądanej przez powoda kwoty zadośćuczynienia, tj. 10.000 zł, Sąd oddalił.

Co do odsetek od zasądzonej kwoty zadośćuczynienia Sąd orzekł na podstawie art. 481 §1 k.c, biorąc za podstawę datę, w której pozwany odebrał pismo w którym powódka zgłosiła mu szkodę tj. 9 maja 2012 roku, doliczając 14 dniowy termin, w jakim powódka zażądała wypłaty świadczeń na jej rzecz.

Stosownie do treści art. 444 § 1 k.c. w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Jednocześnie żądanie zasądzenia renty (w tym renty skapitalizowanej) znajduje podstawę prawną w przepisie art. 444 § 2 k.c., według którego jeżeli zwiększyły się potrzeby poszkodowanego może on żądać od zobowiązanego do naprawienia szkody odpowiedniej renty. Podnieść trzeba na wstępie, iż przyznanie renty z tytułu zwiększonych potrzeb na podstawie art. 444 § 2 k.c. nie jest uzależnione od wykazania, że poszkodowany te potrzeby faktycznie zaspokaja i ponosi związane z tym wydatki. Do przyznania renty z tego tytułu wystarcza samo istnienie zwiększonych potrzeb, jako następstwo czynu niedozwolonego (por. wyrok SN z 11. 03. 1976 r., IV CR 50/76, OSNCP 1977/1/11

W świetle zgromadzonego materiału dowodowego oczywistym jest, że w związku z wypadkiem powódka poniosła określone koszty związane przede wszystkim z koniecznością zapewnienia jej opieki osób trzecich, kosztów stosowania diety oraz koszty dojazdów do placówek medycznych.

Strona powodowa domagała się zasądzenia odszkodowania w kwocie 23 161,17 zł, wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 9 maja 2012 roku do dnia zapłaty. Sąd uznał za zasadne zasądzenie z tego tytułu łącznie kwoty 7546 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 24 maja 2012 roku.

Sąd zasadzając odszkodowanie przyjął za udowodnioną wskazaną w pozwie kwotę 3400 zł, na którą to złożyły się koszty rozmów telefonicznych za 50 zł miesięcznie które powódka prowadziła będąc w szpitalu, konieczność dokonywania zmiany w diecie powódki oraz koszt dodatkowych wyrównawczych lekcji z języka angielskiego dla powódki.

Jak wynika z opinii biegłych powódka przez pierwsze 3 miesiące od wypadku wymagała z uwagi na obrażenia ortopedyczne i związane z tym unieruchomienie ciała opieki w wymiarze 3 godzin dziennie Ponad to powódka w kolejnych miesiącach potrzebowała opieki w wymiarze 2 godziny dziennie.

A zatem w okresie od 2.01.2010 roku do 17.02.2010 roku powódka wymagała opieki przez 3 godzin (47 dni × 3h x8 zł = 1128 zł ) oraz w okresie od 18.02.2010 roku roku do 15 marca 2010 roku oraz od 9 lipca 2010 roku do końca lipca 2010 roku roku wymagała opieki przez 2 godziny dzienne( 27 dni x2hx8=432 zł, 21 dni x2hx8zł=336 ) Łączny koszt opieki wynosił zatem 1896 zł.

Jako miarodajne do oceny kosztów opieki przyjęte zostały przez Sąd stawki stosowane przez (...), aktualne na 2010 rok – po 8 zł za godzinę. Stawki te stosowane są na rynku usług opiekuńczych i to przez stowarzyszenie charytatywne, nie ma więc podstaw do twierdzenia, iż są one zawyżone. Istnienie zwiększonych potrzeb musi powodować zasądzenie renty w wysokości ustalonej w oparciu o ceny rynkowe.

Jak wynika z ustalonego stanu faktycznego skutki doznanego przez powódkę wypadku i konieczność pozostania przez nią w szpitalu, oraz późniejsze wizyty w placówkach medycznych powodowały potrzebę wielokrotnych podróży na trasie U.- Ł. ( od ul . (...)do szpitala (...) w Ł. )

Sąd biorąc pod uwagę ustalony w sprawie stan faktyczny, przychylił się do wskazanych w pozwie ilości dni i pokonanych kilometrów przyjmując z uśrednieniem, iż na 100 km samochód, którym dowożona była powódka i jej matka zużywał średnio 8 litrów, przy cenie benzyny w 2010 roku wynoszącej średnio około 4 zł. Sąd przy ustaleniu kosztów dojazdów, wziął również pod uwagę, że był on wykonywany nijako z grzeczności, przez osobę z rodziny powódki.

Sąd przyjął biorąc pod uwagę przyjęte w/w uśrednienia, iż należną, w ramach poniesionych kosztów dojazdu będzie kwota 2250 zł. Sąd uznał, że koszt benzyny na 100 km wyniósł około 32 zł ( 8 litrów x 4 zł za litr), powódka w związku z dojazdami pokonała trasę około 6960 km w związku z czym przybliżony koszt paliwa biorąc za podstawę średni koszt paliwa na 100 km wyniósł w przybliżeniu 2250 zł.

Mając na uwadze powyższe kwoty tytułem opieki (1896 zł), dojazdów (2250 zł.), oraz pozostałe zwieszone na skutek urazu (koszty 3400 zł) Sąd uznał za zasadne żądanie odszkodowania przez powódkę do kwoty 7546 zł Co do odsetek od zasądzonej kwoty odszkodowania Sąd orzekł na podstawie art. 481 §1 k.c, biorąc za podstawę datę, w której pozwany odebrał pismo w którym powódka zgłosiła mu szkodę tj. 9 maja 2012 roku , doliczając 14 dniowy termin , w jakim powódka zażądała wypłaty świadczeń na jej rzecz.

Sąd uznając roszczenie powódki o zasadzenie na jej rzecz renty za nieudowodnione oddalił powództwo w tym zakresie w całości. Z opinii biegłych wydanych w niemniejszej sprawie w tym biegłego ortopedy, nie wynika aby na skutek doznanego urazu potrzeby powódki na przyszłość zwiększyły się. Nie musi ona zażywać leków, nie zaleca się również prowadzenia rehabilitacji. Ponadto powódka nie stała się na skutek wypadku osobą niepełnosprawną, nadal się uczy, a więc ma możliwość dalszego kształcenia się a następnie zdobycia zawodu.

Ponieważ nie jest obecnie możliwe ustalenie, czy i jakie skutki urazu, nie objęte podstawą niniejszego sporu, mogą się ujawnić w przyszłości, należało uznać istnienie po stronie powódki interesu prawnego w ustaleniu odpowiedzialności strony pozwanej za następstwa wypadku, jakie mogą ujawnić się w przyszłości i na podstawie art. 189 k.p.c.

O kosztach procesu Sąd rozstrzygnął na podstawie art. 100 k.p.c. (zasada stosunkowego rozdzielenia kosztów procesu), biorąc pod uwagę, to, że powódka wygrała sprawę w 63 % (żądanie pozwu opiewało łącznie na kwotę 75561,17zł, Sąd zasądził na rzecz powódki łącznie kwotę 47546 zł).

Koszty sądowe wraz z opłatą od pozwu poniesione tymczasowo ze Skarbu Państwa w niemniejszej sprawie wyniosły 5175 zł ( 3775 zł opłata od pozwu, 1400 zł tytułem pozostałych kosztów sądowych). Biorąc pod uwagę iż pozwany przegrał sprawę w 63 % w takim też stosunku, powinien ponieść koszty sądowe tj. w kwocie 3260 zł, powódka natomiast przegrywając w 37%, obciążona została kosztami sądowymi w kwocie 1918,43 zł .

Powódka poniosła również koszty zastępstwa procesowego kwocie 3600zł. w Sąd obciążył pozwanego obowiązkiem zwrotu powódce kwoty 2268 zł zgodnie z zasadą stosunkowego rozdzielenia kosztów .