Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 marca 2013 r.

Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze w VI Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący – Sędzia SO Waldemar Masłowski (spr.)

Sędziowie SO Klara Łukaszewska

SO Andrzej Tekieli

Protokolant Anna Potaczek

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej Zbigniewa Jaworskiego

po rozpoznaniu w dniach: 5 marca 2013 r. i 28 marca 2013 r.

sprawy M. J.

oskarżonego z art. 286 § 2 kk w zw. z art. 12 kk

z powodu apelacji, wniesionych przez obrońcę oskarżonego i prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego w Lubaniu

z dnia 16 listopada 2012 r. sygn. akt IIK 579/12

I.  utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok wobec oskarżonego M. J. uznając apelację obrońcy oskarżonego i prokuratora za oczywiście bezzasadne,

II.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. J. S. kwotę 619, 92 zł w tym 115, 92 zł podatku od towarów i usług tytułem nieopłaconej obrony oskarżonego z urzędu w postępowaniu odwoławczym,

III.  zwalnia oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze obciążając nimi Skarb Państwa.

Sygn. akt VI Ka 34/13

UZASADNIENIE

M. J. został oskarżony o to, że:

I.  w bliżej nieustalonym dniu, miesiącu marcu 2010r. w N., woj. (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej nabył od nieustalonej z tożsamości osoby dwa laptopy marki A. model (...)o nr fabrycznym (...), o wartości około 2.400 złotych oraz model (...) o numerze fabrycznym (...), o wartości około 2000 złotych, wiedząc, iż laptopy te pochodzą z włamania dokonanego w nocy na 16 marca 2010r. dokonanego w B. do pomieszczeń firmy (...) na szkodę właściciela firmy (...), które następnie przekazał J. C.celem odsprzedaży, tj. o czyn z art. 291§1 kk ;

II.  w okresie od 18 marca 2010r. do 22 marca 2010r. w N., woj. (...), działając z góry powziętym zamiarem, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, za pośrednictwem J. C., zażądał od pokrzywdzonego M. M. pieniędzy w kwocie 3.000 złotych, a następnie 1000 złotych w zamian za zwrot bezprawnie zabranych rzeczy w postaci dwóch laptopów m-ki A. – model (...)o nr fabrycznym (...) o wartości około 2.400 złotych oraz model (...)o numerze fabrycznym (...) o wartości około 2000 złotych, wiedząc, iż laptopy te pochodzą z włamania dokonanego w nocy na 16 marca 2010r. dokonanego w B. do pomieszczeń firmy (...) na szkodę firmy (...), tj. o czyn z art. 286§2 kk w zw. z art. 12 kk .

Sąd Rejonowy w Lubaniu wyrokiem z dnia 16 listopada 2012r. w sprawie II K 579/12:

I.  uznał oskarżonego M. J. za winnego tego, że w okresie od dnia 18 marca 2010r. do dnia 22 marca 2010r. w N., woj. (...) działając z góry powziętym zamiarem w celu osiągnięcia korzyści majątkowej za pośrednictwem J. C., żądał od pokrzywdzonego M. M. pieniędzy w kwocie 3000 złotych, a następnie 1000 złotych w zamian za zwrot bezprawnie zabranych mu rzeczy, których był w posiadaniu w postaci dwóch laptopów marki A. model (...) o nr (...)o wartości około 2.400 złotych oraz model (...) o nr (...) o wartości około 2000 złotych wiedząc o tym, iż laptopy te pochodzą z włamania dokonanego w nocy na 16 marca 2010r. dokonanego w B. do pomieszczeń firmy (...) na szkodę właściciela firmy (...), tj. występku z art. 286§2 kk w zw. z art. 12 kk i za to na podstawie art. 286§2 kk wymierzył mu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 63§1 kk na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności zaliczył oskarżonemu M. J. okres zatrzymania od dnia 29.12.2010r. do dnia 05.01.2011r.;

III.  na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy prawo o adwokaturze zasądził od Skarbu Państwa na rzecz Kancelarii Adwokackiej adw. J. S. kwotę 516,60 zł wraz z podatkiem VAT tytułem nieopłaconej obrony z urzędu;

IV.  na podstawie art. 624§1 kpk i art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23.06.1973r. o opłatach w sprawach karnych zwolnił oskarżonego od ponoszenia kosztów w niniejszej sprawie i nie wymierzył mu opłaty.

Apelacje od powyższego wyroku złożyli: Prokurator Rejonowy w Lubaniu i obrońca oskarżonego.

Prokurator Rejonowy w Lubaniu zakwestionowanemu wyrokowi zarzucił:

I.  obrazę przepisów postępowania, mogącą mieć wpływ na treść zaskarżonego orzeczenia, wyrażonych w art. 413§2 pkt 1 kpk w zw. z art. 424§1 pkt 2 kpk, przejawiającą się w sprzeczności treści zaskarżonego wyroku oraz jego uzasadnienia, polegającą na zakwalifikowaniu czynu M. J. jako występku z art. 286§2 kk w zw. z art. 12 kk, przy jednoczesnym wskazaniu w uzasadnieniu wyroku, iż w niniejszej sprawie brak jest podstaw do kwalifikowania czynu oskarżonego, jako ciągłego;

II.  rażącą niewspółmierność orzeczonej wobec M. J. kary 6 miesięcy pozbawienia wolności, na skutek niedocenienia przez Sąd I instancji występujących w sprawie okoliczności obciążających w postaci: wielokrotnej uprzedniej karalności oskarżonego, działania z chęci osiągnięcia łatwego zysku dużego natężenia złej woli w działaniu oskarżonego, przy jednoczesnym przecenieniu okoliczności odzyskania przez pokrzywdzonego przedmiotu przestępstwa oraz braku szkody wyrządzonej przestępstwem.

Stawiając powyższe zarzuty, autor apelacji wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Lubaniu.

Obrońca oskarżonego zakwestionowanemu wyrokowi zarzucił obrazę prawa materialnego – art. 286§2 kk polegający na jego błędnej wykładni poprzez uznanie, że działanie oskarżonego, który przejął od bliższej nieustalonej osoby dwa laptopy marki A. wyczerpuje w okolicznościach przedmiotowej sprawy znamiona tego przestępstwa, w sytuacji gdy oskarżony nie żądał korzyści majątkowej w zamian za zwrot rzeczy.

Stawiając powyższy zarzut, autor apelacji wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego M. J. od popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w punkcie I wyroku oraz zasądzenie kosztów nieopłaconej obrony z urzędu w postępowaniu odwoławczym, według norm przepisanych, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu w Lubaniu do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zarówno apelacja obrońcy jak i prokuratora są bezzasadne w stopniu oczywistym.

Odnośnie apelacji obrońcy oskarżonego, stwierdzić należy co następuje:

Zupełnie nietrafny był zarzut apelacji obrońcy oskarżonego obrazy art. 286§2 kk.

Zachowanie przypisane oskarżonemu wyczerpuje bowiem ustawowe znamiona przestępstwa kwalifikowanego z art. 286§2 kk. Z całej treści apelacji obrońcy oskarżonego wynika natomiast, że pod pozorem zarzutu obrazy prawa materialnego, a to art. 286§2 kk, zarzuca on w istocie błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku polegający na, zdaniem apelującego, ustaleniu, iż oskarżony żądał korzyści majątkowej w zamian za zwrot laptopów pokrzywdzonemu.

W pierwszej kolejności wskazać należy na sprzeczność w treści uzasadnienia apelacji co do pochodzenia laptopów i konsekwencji tego ustalenia dla przypisania oskarżonemu czynu z art. 286§2 kk. W początkowej części uzasadnienia apelacji obrońca stwierdza, że zgodzić się należało z konstatacją Sądu I instancji, że charakter relacji łączących M. J. i R. M.pozwalał na założenie, że oskarżony wiedział od swojego kolegi R. M.skąd pochodzą laptopy, tj. z kradzieży na szkodę M. M.. W końcowej części uzasadnienia apelujący stwierdza zaś, że nie zostało przesądzone, wobec nie wykrycia sprawców, iż laptopy pochodziły z przestępstwa polegającego na zaborze, a oskarżonego można by uznać za winnego popełnienia przestępstwa z art. 286§2 kk, gdyby laptopy pochodziły z przestępstwa kradzieży popełnionego na szkodę M. M..

Sąd Odwoławczy stwierdza, iż materiał dowodowy zebrany w sprawie nie pozostawia, żadnych wątpliwości co do tego, iż laptopy, w których posiadanie wszedł M. J. pochodziły z przestępstwa kradzieży z włamaniem na szkodę M. M.. M. M.złożył zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa kradzieży z włamaniem do jego firmy (...) w B. w dniu 16 marca 2010 roku. W swoich zeznaniach M. M.był konsekwentny co do faktu kradzieży na jego szkodę laptopów i aparatu fotograficznego, a nadto co do tego, iż laptopy przekazane przez oskarżonego J. C. stanowią jego własność. Jego zeznania znajdują potwierdzenie w zeznaniach J. C., którego przecież (nie wiedząc, że laptopy znajdują się u oskarżonego) prosił o podjęcie działań zmierzających do ustalenia, kto dokonał włamania i gdzie znajdują się laptopy i aparat fotograficzny. Brak było jakichkolwiek dowodów, by przyjąć, że kradzież z włamaniem na szkodę pokrzywdzonego nie miała miejsca. Twierdzenia oskarżonego, iż pokrzywdzony złożył fałszywe zawiadomienie o kradzieży z włamaniem i kradzieży laptopów jest gołosłowne i nie znajduje w niczym oparcia. Potwierdzenie takiej oceny wyjaśnień oskarżonego znajduje w informacji uzyskanej od prokuratora przez Sąd Odwoławczy w toku postępowania apelacyjnego, z której wynika, że przeciwko M. M. nie było prowadzone postępowanie dotyczące zawiadomienia o popełnieniu kradzieży z włamaniem do jego firmy (...) w B. w dniu16 marca 2010r. Wręcz przeciwnie, postępowanie w sprawie tego włamania było prowadzone, ale umorzono je z powodu nie wykrycia sprawców, a nie z powodu braku danych dostatecznie uzasadniających popełnienie przestępstwa. Gdyby umorzenie postępowania nastąpiło z tej ostatniej przyczyny teza wyrażana przez apelującego w uzasadnieniu apelacji nie byłaby pozbawiona podstaw. Wersja oskarżonego, iż żądał od R. M.dokumentów zakupu laptopów jest zupełnie niewiarygodna, jeżeli zważyć, że miał wiedzę od J. C., iż M. M.poszukuje laptopów, które mu skradziono oraz że uzgodnił z nim, że M. M.laptopy te obejrzy celem stwierdzenia czy są to jego laptopy i przekaże w zamian za ich odzyskanie pieniądze – początkowo 3000 złotych, a następnie 1000 złotych. Oskarżony tym okolicznościom nie przeczy, a wręcz je potwierdza. O niewiarygodności twierdzeń oskarżonego przemawia wreszcie to, że fakt posiadania laptopów i otrzymania ich od R. M.ujawnił dopiero po śmierci tego ostatniego, co uniemożliwiało weryfikowanie prawdziwości twierdzeń oskarżonego z zeznaniami R. M.. W tej sytuacji nie budzi dla Sądu żadnych wątpliwości, że przedmiotowe laptopy pochodziły z przestępstwa kradzieży z włamaniem popełnionego na skodę M. M.. Oskarżony wiedział otrzymując przedmiotowe laptopy od R. M., iż pochodzą one z przestępstwa, bowiem jak wskazano wyżej, jego wersja o żądaniu od M. dokumentów pochodzenia laptopów jest niewiarygodna. Potwierdza to chociażby fakt przekazania ich J. C.celem okazania ich pokrzywdzonemu oraz, co istotne, sformułowanie, dwukrotnie, żądania zapłaty na zwrot laptopów, najpierw 3000 zł, a następnie 1000 złotych. O tym, że oskarżony takie żądanie sformułował wyjaśnia sam oskarżony, a znajduje to potwierdzenie w zeznaniach J. C. i M. M.. Bez znaczenia jest przy tym dla bytu przestępstwa z art. 286§2 kk to, czy pieniądze te miały być dla oskarżonego, czy dla innej osoby.

Przedmiotowe laptopy pochodziły z przestępstwa i to nie kto inny lecz oskarżony żądał zapłaty za ich zwrot wiedząc, że pochodzą one z przestępstwa, tym samym zachowaniem swoim wyczerpał znamiona przestępstwa z art. 286§2 kk.

Żądanie zapłaty za zwrot laptopów oskarżony w rozmowach z J. C.sformułował dwukrotnie, czemu oskarżony nie przeczy, żądania te były sformułowane, w krótkich odstępach czasu, a zamiar od początku działań oskarżonego był taki sam, podjęty z góry, co powoduje, iż słusznie Sąd I instancji uznał oskarżonego winnym popełnienia przestępstwa z art. 286§2 kk w zw. z art. 12 kk.

Odnośnie apelacji prokuratora stwierdzić należy, że trafny był zarzut obrazy art. 424§1 pkt 2 kpk, istnieje bowiem sprzeczność wyroku z treścią uzasadnienia w zakresie przypisania oskarżonemu czynu ciągłego. Przypisując oskarżonemu w wyroku działanie w warunkach art. 12 kk (co jak wskazano wyżej było rozstrzygnięciem trafnym) w uzasadnieniu wyroku Sąd I instancji uznał, że działania oskarżonego nie wypełniają dyspozycji art. 12 kk. Oczywistym jest, że uzasadnienie Sądu Rejonowego w tym zakresie jest wadliwe, lecz skoro orzeczenie zawarte w wyroku było prawidłowe to „wadliwość” ta pozostawała bez wpływu na treść wyroku, zatem wniosek apelacji prokuratora o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania był chybiony.

Nietrafny był zarzut obrazy art. 413§2 pkt 1 kpk, bowiem Sąd I instancji prawidłowo wskazał czyn przypisany oskarżonym jak też dokonał jego prawidłowej kwalifikacji prawnej.

Nietrafny był zarzut apelacji prokuratora dotyczący wymierzenia oskarżonemu rażąco łagodnej kary. Kara 6 miesięcy pozbawienia wolności jest karą łagodną, ale nie rażąco łagodną. Jest ona współmierna do stopnia społecznej szkodliwości przestępstwa przypisanego oskarżonemu i do stopnia jego winy. Sąd Rejonowy wskazał na wszystkie te okoliczności, które decydowały o orzeczeniu bezwzględnej kary pozbawienia wolności w orzeczonym wymiarze, a Sąd Odwoławczy argumentację tą podziela uznając jednocześnie argumentację zawartą w apelacji prokuratora za nieprzekonującą.

Z tych wszystkich względów zaskarżony wyrok na podstawie art. 437§1 kpk utrzymano w mocy.

Orzeczenie o kosztach nieopłaconej obrony z urzędu oskarżonego oparto na art. 29 ust. 1 ustawy prawo o adwokaturze.

Na podstawie art. 624§1 kpk zwolniono oskarżonego od ponoszenia kosztów postępowania odwoławczego z uwagi na złą sytuację materialną oskarżonego.

M.D.