Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 stycznia 2015 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim, Wydział V Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący SSO Beata Łapińska

Protokolant stażysta Emilia Łopatowska

po rozpoznaniu w dniu 14 stycznia 2015 roku w Piotrkowie Trybunalskim

na rozprawie

sprawy z wniosku L. S.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o waloryzację emerytury

na skutek odwołania L. S.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział wT.

z dnia 4 marca 2014 r. sygn. (...)

oddala odwołanie.

Sygn. akt V U 3027/24

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 4 marca 2014 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. dokonał waloryzacji przysługującej wnioskodawcy L. S. emerytury od dnia 1 marca 2014 roku.

Od powyższej decyzji wniósł odwołanie w dniu 9 kwietnia 2014 roku L. S. kwestionując wysokość kwoty emerytury ustalonej na dzień 28 lutego 2014 roku, która następnie została zwaloryzowana. W ocenie skarżącego emerytura po waloryzacji powinna wynosić 2.679,74 złotych netto. Ponadto wniósł o wyrównanie emerytury poczynając od dnia 1 marca 2014 roku przy uwzględnieniu faktu, że jej wysokość ustalona została nieprawidłowo.

ZUS wnosił o oddalenie odwołania.

Sąd Okręgowy ustalił co następuje:

L. S., urodzony w dniu (...), złożył w dniu 18 marca 1997 roku wniosek o przyznanie emerytury.

(dowód: wniosek o emeryturę k. 1 w aktach ZUS)

Decyzją z dnia 24 marca 1997 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych wT. przyznał wnioskodawcy prawo do emerytury od dnia(...) roku. Do obliczenia wysokości emerytury ZUS przyjął wynagrodzenie z 8 lat kalendarzowych tj. lat 1980-1987. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wyniósł 108,22 %, a wysokość emerytury 727,14 złotych.

(dowód: decyzja ZUS z dnia 24 marca 1997 roku k. 19 w aktach ZUS)

Decyzją z dnia 12 listopada 2003 roku ZUS dokonał przeliczenia emerytury wnioskodawcy od dnia 1 listopada 2003 roku w oparciu o wynagrodzenia z 20 lat wybranych z całego okresu ubezpieczenia. Wyliczony z tych lat wskaźnik podstawy wymiaru wyniósł 119,97%. Odwołanie wnioskodawcy od powyższej decyzji zostało oddalone wyrokiem Sądu Okręgowego – Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Piotrkowie Tryb. z dnia 17 listopada 2004 roku w sprawie VU 154/04. Apelację wnioskodawcy od powyższego wyroku oddalił Sąd Apelacyjny w Łodzi wyrokiem z dnia 15 września 2005 roku.

(dowód: decyzja ZUS z dnia 12 listopada 2003 roku k. 40, odpis wyroku Sądu Okręgowego w Piotrkowie Tryb. z dnia 17 listopada 2004 roku k. 68, odpis wyroku Sądu Apelacyjnego w Łodzi k. 69 w aktach ZUS)

Waloryzacja emerytury była dokonywana w kolejnych latach w 2002 roku o wskaźnik 105,5%, w 2003 roku o wskaźnik 103,7% i w 2004 roku o wskaźnik
101,8 %.

(okoliczności niesporne)

Decyzją z dnia 3 marca 2006 roku ZUS dokonał z urzędu waloryzacji emerytury otrzymywanej przez wnioskodawcę począwszy od dnia 1 marca 2006 roku. Jako wskaźnik waloryzacji przyjęto wtedy 106,20 %. Wyrokiem z dnia 12 czerwca 2007 roku, wydanym w sprawie VU 938/06, Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Piotrkowie Tryb. oddalił odwołanie wnioskodawcy od tej decyzji. Apelację wnioskodawcy od powyższego wyroku oddalił Sąd Apelacyjny w Łodzi wyrokiem z dnia 4 września 2008 roku.

(dowód: decyzja ZUS z dnia 3 marca 2006 roku k. 76, odpis wyroku Sądu Okręgowego w Piotrkowie Tryb. z dnia 12 czerwca 2007 roku k. 116, odpis wyroku Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 4 września 2008 k. 117 w aktach ZUS)

Decyzją z dnia 4 marca 2008 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych wT. ponownie ustalił wysokość emerytury wnioskodawcy. Ponowne ustalenie polegało obliczeniu emerytury od kwoty bazowej podwyższonej do 100% przeciętnego wynagrodzenia, przyjętego do obliczenia wysokości tego świadczenia. Wyrokiem z dnia 20 listopada 2008 roku, wydanym w sprawie VU 957/08, Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Piotrkowie Tryb. oddalił odwołanie wnioskodawcy od tej decyzji. Apelację wnioskodawcy od powyższego wyroku oddalił Sąd Apelacyjny w Łodzi wyrokiem z dnia 30 czerwca 2009 roku.

(dowód: decyzja ZUS z dnia 4 marca 2008 roku k. 123, odpis wyroku Sądu Okręgowego w Piotrkowie Tryb. z dnia 20 listopada 2008 roku k. 145, odpis wyroku Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 30 czerwca 2009 k. 146 w aktach ZUS)

Decyzją z dnia 1 marca 2009 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych w T. dokonał ponownej waloryzacji emerytury wnioskodawcy. Wyrokiem z dnia 11 lutego 2010 roku, wydanym w sprawie VU 839/09, Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Piotrkowie Tryb. oddalił odwołanie wnioskodawcy od tej decyzji. Apelację wnioskodawcy od powyższego wyroku oddalił Sąd Apelacyjny w Łodzi wyrokiem z dnia 24 września 2010 roku.

( dowód: decyzja ZUS z dnia 3 marca 2009 roku k. 167, odpis wyroku Sądu Okręgowego w Piotrkowie Tryb. z dnia 11 lutego 2010 roku k. 173, odpis wyroku Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 24 września 2010 k. 174 w aktach ZUS)

Decyzją z dnia 2 marca 2010 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych ZUS dokonał ponownej waloryzacji emerytury wnioskodawcy. Wyrokiem z dnia 7 czerwca 2010 roku, wydanym w sprawie VU 410/10, Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Piotrkowie Tryb. oddalił odwołanie wnioskodawcy od tej decyzji. Apelację wnioskodawcy od powyższego wyroku oddalił Sąd Apelacyjny w Łodzi wyrokiem z dnia 21 grudnia 2010 roku.

( dowód: decyzja ZUS z dnia 2 marca 2010 roku k. 176, odpis wyroku Sądu Okręgowego w Piotrkowie Tryb. z dnia 7 czerwca 2010 roku k. 189, odpis wyroku Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 24 września 2010 k. 174 w aktach ZUS)

Decyzją z dnia 3 marca 2011 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych w T. M.. dokonał ponownej waloryzacji emerytury wnioskodawcy. Wyrokiem z dnia 26 maja 2011 roku, wydanym w sprawie VU 409/11, Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Piotrkowie Tryb. oddalił odwołanie wnioskodawcy od tej decyzji. Apelację wnioskodawcy od powyższego wyroku oddalił Sąd Apelacyjny w Łodzi wyrokiem z dnia 8 grudnia 2011 roku.

( dowód: decyzja ZUS z dnia 3 marca 2011 roku k. 175, odpis wyroku Sądu Okręgowego w Piotrkowie Tryb. z dnia 26 maja 2011 roku k. 199, odpis wyroku Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 8 grudnia 2011 k. 200 w aktach ZUS)

Decyzją z dnia 5 marca 2012 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych w T.dokonał waloryzacji przysługującej wnioskodawcy emerytury. Wysokość zwaloryzowanej emerytury ustalono poprzez dodanie do kwoty świadczenia przysługującego na dzień 29 lutego 2012 roku, tj. 1.681,72 złotych kwoty waloryzacji, tj. 71 złotych. Emerytura po waloryzacji od 1 marca 2012 roku wyniosła 1.752,72,61 złotych. Ponadto w decyzji wskazano, że od 1 marca 2012 roku zaliczka na podatek odprowadzana do urzędu skarbowego wynosi 133 złote, składka na ubezpieczenie zdrowotne – 157,74 złote, w tym odliczana od podatku – 135,84 złote, a podstawa wymiaru emerytury od 1 marca 2012 roku wynosi 2.519,16 złotych. Wyrokiem z dnia 25 lutego 2013 roku, wydanym w sprawie VU 435/12, Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Piotrkowie Tryb. oddalił odwołanie wnioskodawcy od tej decyzji. Apelację wnioskodawcy od powyższego wyroku oddalił Sąd Apelacyjny w Łodzi wyrokiem z dnia 29 stycznia 2014 roku.

(dowód: decyzja ZUS z dnia 5 marca 2012 roku k. 220, odpis wyroku Sądu Okręgowego w Piotrkowie Tryb. z dnia 25 lutego 2013 roku k. 232, odpis wyroku Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 29 stycznia 2014 k. 233 w aktach ZUS)

Decyzją z dnia 5 marca 2013 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział wT. dokonał waloryzacji przysługującej wnioskodawcy S. emerytury od dnia(...) roku. Wysokość zwaloryzowanej emerytury ustalono poprzez pomnożenie kwoty świadczenia wnioskodawcy ustalonego na dzień 28 lutego 2013 roku tj. 1.752,72 złotych, poprzez wskaźnik waloryzacji wynoszący w 2013 roku 104%. Emerytura wnioskodawcy po waloryzacji wyniosła 1822,83 złotych. Wyrokiem z dnia 8 października 2013 roku, wydanym w sprawie VU 738/13, Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Piotrkowie Tryb. oddalił odwołanie wnioskodawcy od tej decyzji. Apelację wnioskodawcy od powyższego wyroku oddalił Sąd Apelacyjny w Łodzi wyrokiem z dnia 29 stycznia 2014 roku. Wnioskodawca złożył apelację od powyższego wyroku, która nie została jeszcze rozpoznana przez Sąd Apelacyjny w Łodzi.

(okoliczności znane sądowi z urzędu)

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z treścią art. 88 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn. Dz. U. z 2013r., poz. 1440 ze zm.), emerytury i renty podlegają corocznie waloryzacji od dnia 1 marca roku kalendarzowego. Sposób waloryzacji określa ustęp 2 i 3 cytowanego przepisu, stanowiąc, iż waloryzacja polega na pomnożeniu kwoty świadczenia i podstawy jego wymiaru przez wskaźnik waloryzacji. Waloryzacji podlega kwota świadczenia i podstawa jego wymiaru w wysokości przysługującej ostatniego dnia lutego roku kalendarzowego, w którym przeprowadza się waloryzację.

Art. 89 ww. ustawy stanowi natomiast, że wskaźnik waloryzacji to średnioroczny wskaźnik cen towarów i usług konsumpcyjnych w poprzednim roku kalendarzowym zwiększony o co najmniej 20% realnego wzrostu przeciętnego wynagrodzenia w poprzednim roku kalendarzowym. Ustęp 2 cytowanego przepisu stanowi, że wskaźnikiem cen towarów i usług konsumpcyjnych, o którym mowa w ust. 1, jest średnioroczny wskaźnik cen towarów i usług konsumpcyjnych dla gospodarstw domowych emerytów i rencistów albo średnioroczny wskaźnik cen towarów i usług konsumpcyjnych ogółem, jeżeli jest on wyższy od wskaźnika cen towarów i usług konsumpcyjnych dla gospodarstw domowych emerytów i rencistów.

W ocenie Sądu organ rentowy w sposób prawidłowy dokonał waloryzacji przysługującego wnioskodawcy świadczenia. Wysokość zwaloryzowanej emerytury została ustalona według obowiązujących przepisów prawa, na podstawie prawidłowego wskaźnika waloryzacji. Jak wynika z komunikatu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 11 lutego 2014 roku w sprawie wskaźnika waloryzacji emerytur i rent w 2014 roku (M. P. z 2014r., poz. 150) wskaźnik waloryzacji wynosi 101,6 % i taki też wskaźnik został zastosowany przez organ rentowy w zaskarżonej decyzji. Nadto, wskaźnik ten, stosownie do powołanych wyżej przepisów, został pomnożony przez kwotę świadczenia ustalonego na ostatni dzień 28 lutego 2014 roku, tj. 1.822,83 złotych.

Tym samym stwierdzić należy, że w świetle treści art. 88-89 ustawy o emeryturach i rentach z FUS organ rentowy w sposób prawidłowy dokonał waloryzacji emerytury wnioskodawcy, a co za tym idzie, odwołanie należało uznać za bezzasadne.

Nie ma także podstaw, aby zakwestionować dokonane przez ZUS w zaskarżonej decyzji wyliczenie składki na ubezpieczenie zdrowotne oraz zaliczki na podatek dochodowy. Wyliczenia te zostały dokonane prawidłowo w oparciu o art. 79 ust. 1 i art. 95 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 roku o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (tekst jedn. Dz. U. z 2008r. Nr 164, poz. 1027 ze zm.) oraz art. 27b ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2012r., poz. 361 ze zm.).

W świetle powyższego przepisu, należało uznać, że organ rentowy w sposób prawidłowy dokonał waloryzacji przysługującej wnioskodawcy emerytury.

Do zakwestionowania zaskarżonej decyzji nie mogły prowadzić zarzuty podniesione przez wnioskodawcę w odwołaniu, jak i w toku postępowania, które wynikają z niezrozumienia pojęć i sposobu wyliczania emerytur, pomimo iż, co jest znane Sądowi z urzędu były one już wielokrotnie przedmiotem wyjaśnień i interpretacji tak organu rentowego, jak i Sądu. Przedstawione przez odwołującego wyliczenia są w ocenie Sądu wyrazem przyjętej przez niego, na co wskazują kolejne odwołania wnioskodawcy i podnoszone w nich argumenty, własnej koncepcji sposobu ustalania wysokości świadczeń emerytalnych, która nie znajduje żadnego potwierdzenia w obowiązujących przepisach prawa.

Wskazać przy należy, iż zaskarżona w niniejszej sprawie decyzja dotyczy waloryzacji emerytury, wnioskodawca podniósł zaś zarzuty co do sposobu obliczenia wysokości emerytury. Nie powinno natomiast budzić wątpliwości, że w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych, to treść zaskarżonej decyzji wyznacza przedmiot i zakres rozpoznania (por. Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 13 maja 1999 roku, II UZ 52/99, OSNP 2000/15/601).

Sąd nie uwzględnił wniosku skarżącego o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego księgowego celu wyliczenia wysokości jego emerytury. Przedmiotem rozpoznania w niniejszej sprawie jest bowiem prawidłowość waloryzacji emerytury w 2014 roku, a nie jej wysokość. Dlatego też ten dowód był zbędny dla rozpoznania sprawy.

Dodać należy, iż wnioskodawca wielokrotnie odwoływał się od decyzji ZUS dotyczących ustalenia wysokości emerytury i waloryzacji emerytury. Odwołania te były oddalone przez Sąd Okręgowy w Piotrkowie Tryb. m.in. w sprawach: VU 154/04, VU 938/06, VU 957/08, VU 839/09, VU 410/10 oraz VU 409/11, VU 435/12 i VU 738/13.

Z tych też względów, Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, uznając odwołanie za nieuzasadnione, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. orzekł jak w sentencji.