Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 7 stycznia 2014 r.

Sąd Okręgowy w Elblągu Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący: SSO Marek Omelan

Protokolant: sekr. sąd. Małgorzata Lewandowska

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Elblągu J. Adamowskiego

sprawy A. Ł.

skazanej za przestępstwo morderstwa na podstawie brytyjskiej Ustawy o karach za morderstwo i zniesieniu kary śmierci z 1965 r.

z wystąpienia Wielkiej Brytanii

w przedmiocie wykonania w Rzeczypospolitej Polskiej kary pozbawienia wolności

postanowił

I.  na podstawie art. 611 tg § 1 kpk przejąć do wykonania w Rzeczypospolitej Polskiej karę dożywotniego pozbawienia wolności prawomocnie orzeczoną wyrokiem Sądu Koronnego w B. z dnia 10.06.2013 r. numer sprawy (...) wobec obywatelki polskiej A. Ł. ur. (...) w M. c. J. i I.;

II.  na podstawie art. 611 tl § 1 kpk stwierdzić, że czyn za który A. Ł. została skazana wyrokiem, o którym mowa w pkt I-ym polegający na tym, iż w dniu 12.09.2012 r. w B. działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami zamordowała C. W. B. wyczerpuje dyspozycję art. 148 § 1 polskiego kodeksu karnego;

III.  na podstawie art. 611 tl § kpk na poczet kary, o której mowa w pkt I-ym zaliczyć okres faktycznego pozbawienia wolności A. Ł. na terytorium Wielkiej Brytanii od dnia 18.09.2012 r. do dnia, w którym zostanie przekazana organom polskiego wymiaru sprawiedliwości;

IV.  na podstawie § 2 ust. 3 i § 15 pkt 7 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1348) zasądza od Skarbu Państwa na rzecz Kancelarii Adwokackiej adw. B. S. kwotę 295,20 zł. (słownie dwieście dziewięćdziesiąt pięć zł 20/100) w tym VAT tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

UZASADNIENIE

Strona brytyjska zwróciła się o wykonanie w Rzeczypospolitej Polskiej kary dożywotniego więzienia, prawomocnie orzeczonej wyrokiem Sądu Koronnego w B. z dnia 10.06.2013 r. sygnatura akt (...) wobec obywatelki polskiej A. Ł..

Z nadesłanych dokumentów oraz z zaświadczenia sporządzonego zgodnie z art. 4 Decyzji Ramowej Rady 2008/909/WSiSW z dnia 27 listopada 2008r. o stosowaniu zasady wzajemnego uznawania do wyroków skazujących na karę pozbawienia wolności lub inny środek polegający na pozbawieniu wolności - w celu wykonania tych wyroków w Unii Europejskiej wynika, że A. Ł. została skazana na podstawie Ustawy o karach za morderstwo i zniesieniu kary śmierci z 1965 r. za przestępstwo morderstwa polegające na tym, że w dniu 12.09.2012 r. w B. działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami (2) zamordowała C. W. B..

Sąd zważył, co następuje :

W ocenie Sądu w niniejszej sprawie spełnione zostały wszystkie przesłanki przejęcia do wykonania w Polsce kary dożywotniego pozbawienia wolności orzeczonej wobec A. Ł. wyrokiem Sądu Koronnego w B. z dnia 10.06.2013 r. Strona brytyjska przesłała orzeczenie podlegające wykonaniu oraz zaświadczenie, które zawiera wszystkie istotne informacje umożliwiające jego prawidłowe wykonanie.

Wobec A. Ł. nie zachodzą okoliczności wymienione w art. 611 tk § 1 i 3 k.p.k. stanowiące obligatoryjne lub fakultatywne podstawy odmowy wykonania orzeczenia, ponieważ:

- czyny, w związku z którymi wydano orzeczenie, stanowią także przestępstwo według prawa polskiego,

- przekazane do wykonania orzeczenie nie dotyczy tego samego czynu tej samej osoby, co do której postępowanie karne zostało już prawomocnie zakończone w państwie członkowskim Unii Europejskiej, a orzeczenie w zakresie kary pozbawienia wolności zostało wykonane,

- skazana A. Ł. wyraziła zgodę na przekazanie,

- nie zachodzi wyłączenie odpowiedzialności karnej z uwagi na wiek skazanej,

- przejęcie orzeczenia do wykonania nie narusza wolności i praw człowieka i obywatela,

- wykonanie kary orzeczonej wobec A. Ł. nie łączy się z zastosowaniem terapii lub innych środków nieznanych ustawie,

- skazana posiada obywatelstwo polskie,

- według prawa polskiego nie nastąpiło przedawnienie wykonania kary,

- skazana ma na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej stałe miejsce pobytu,

- z treści zaświadczenia wynika, iż A. Ł. była obecna na rozprawie, w wyniku której wydano orzeczenie,

- orzeczenie Sądu Koronnego w B. dotyczy przestępstwa, które nie zostało popełnione w całości ani w części na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jak również na polskim statku wodnym lub powietrznym,

- w chwili otrzymania orzeczenia kara pozostała do wykonania przekracza znacznie 6 miesięcy pozbawienia wolności,

- skazana podlega jurysdykcji polskich sądów karnych,

- przestępstwo, którego dotyczy orzeczenie, w wypadku jurysdykcji polskich sądów karnych nie podlega darowaniu na mocy amnestii.

W niniejszej sprawie nie zachodziła konieczność badania przesłanki, o której mowa w art. 611 tk § 3 pkt 9 k.p.k. ponieważ z art. 18 ust. 2 lit. e Decyzji Ramowej Rady 2008/909/WSiSW wynika wyraźnie, że dla wyłączenia ochrony wynikającej z zasady specjalności wystarczające jest wyrażenie przez skazanego zgody na przekazanie i nie ma potrzeby składania jakiegokolwiek dodatkowego oświadczenia. Ochrona wynikająca z zasady specjalności obejmuje skazanego tylko w sytuacji, gdy przejęcie orzeczenia do wykonania w Polsce nastąpiło bez jego zgody, co nie zachodzi w przedmiotowym przypadku.

Stosownie do treści art. 611 tl § 1 k.p.k. orzekając o wykonaniu kary pozbawienia wolności, Sąd określa kwalifikację prawną czynu według prawa polskiego.

Sąd uznał, że czyn za który A. Ł. została skazana na terytorium Wielkiej Brytanii stanowi odpowiednik przestępstwa kwalifikowanego z art. 148 § 1 polskiego kodeksu karnego tj. zbrodni zabójstwa zagrożonej w Polsce karą pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 8, karze 25 lat pozbawienia wolności albo karze dożywotniego pozbawienia wolności.

Przyjęta kwalifikacja prawna czynu, w przekonaniu Sądu znajduje pełne oparcie w okolicznościach faktycznych inkryminowanego zdarzenia wynikających z dokumentów nadesłanych przez organ brytyjski. Jednocześnie brak jest wystarczających podstaw, aby rozważać możliwość przyjęcia, że działaniem swoim A. Ł. dopuściła się jednej z kwalifikowanych postaci zabójstwa, o których mowa w art. 148 § 2 kk.

Odrębnego wyjaśnienia wymaga kwestia zasad, na jakich A. Ł., odbywając karę w Polsce, będzie mogła ubiegać się o warunkowe przedterminowe zwolnienie.

Jak wynika z treści wyroku Sądu Koronnego w B. skazana, aby skorzystać z dobrodziejstwa tej instytucji, musi odbyć karę pozbawienia wolności w rozmiarze nie mniejszym niż 32 lata.

W myśl art. 78 § 3 polskiego kodeksu karnego skazanego na karę dożywotniego pozbawienia wolności można warunkowo zwolnić po odbyciu 25 lat kary.

Pismem z dnia 05.12.2013 r. Sąd Okręgowy w Elblągu udzielił właściwemu organowi brytyjskiemu informacji o obowiązujących na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zasadach orzekania w tym zakresie.

Pismem z dnia 16.12.2013 r. strona brytyjska wyraziła zgodę na możliwość zastosowania wobec A. Ł. warunkowego przedterminowego zwolnienia w myśl reguł wynikających z art. 78 § 3 polskiej ustawy karnej.

Został więc spełniony warunek, o którym mowa w art. 17 ust. 3 Decyzji Ramowej Rady 2008/909/WSiSW.

Uwzględniając powyższe oraz mając dodatkowo na względzie fakt, iż przepisy prawa krajowego w rozdziale 66g k.p.k. w ogóle nie przewidują możliwości stosowania unormowań dotyczących warunkowego zwolnienia, obowiązujących w państwie wydania orzeczenia, należy stwierdzić, iż wobec A. Ł. w trakcie odbywania kary w Polsce zastosowanie będzie miała reguła wynikająca z art. 611 tg § 2 k.p.k. zgodnie z którą przy wykonywaniu orzeczenia należy stosować przepisy prawa polskiego, a w tym również art. 78 § 3 k.k.

Z uwagi na fakt, iż wymiar kary orzeczonej wobec A. Ł. mieści się w granicach ustawowego zagrożenia przewidzianego w prawie polskim, Sąd jest związany wymiarem kary orzeczonej przez Sąd Koronny w B.. Brzmienie art. 607 s § 4 zd. 2 w zw. z art. 611 tl § 1 k.p.k. jest jednoznaczne i wskazuje, że uprawnienie sądu do modyfikacji kary orzeczonej w państwie członkowskim UE ma charakter wyjątkowy i jest ograniczone do przypadku, gdy wymiar kary lub środka przekracza górną granicę ustawowego zagrożenia przewidzianego w prawie polskim. Z tego przepisu a contrario wynika, że w pozostałych przypadkach obowiązuje zasada, iż sąd orzeka o wykonaniu w Polsce kary w wymiarze orzeczonym w państwie wydania orzeczenia – tak jak w przedmiotowej sprawie.

Na podstawie art. 611 tl § 1 k.p.k. na poczet przejętej do wykonania kary, o której mowa w pkt I Sąd zaliczył okres faktycznego pozbawienia wolności A. Ł. w Wielkiej Brytanii od dnia 18.09.2012 r. do daty przekazania go organom polskiego wymiaru sprawiedliwości.

W punkcie IV postanowienia Sąd zasądził na rzecz obrońcy koszty nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skazanemu z urzędu.