Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 stycznia 2015 r.

Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze w III Wydziale Karnym w składzie :

Przewodniczący SSO Marek Buczek

Ławnicy Maria Seliga, Grażyna Rutkowska

Protokolant Joanna Matejkowska

bez udziału Prokuratora

po rozpoznaniu w dniach: 11.02.2014r., 12.03.2014r., 15.04.2014r., 21.05.2014r.,

10.06.2014r., 07.08.2014r., 24.10.2014r., 27.01.2015 r.

sprawy karnej

1. S. T. (1) ur. (...)

w R. syna J. i B. zd. C.

2. P. T. (1) ur. (...)

w Z. syna P. i D. zd. G.

3. E. T. (1) ur. (...)

w L. córki K. i J. zd. W.

oskarżonych o to, że:

I.  w dniu 20 sierpnia 2013r. w Ś., rejonu (...) działając wspólnie i w porozumieniu, używając przemocy wobec K. K. (1) polegającej na uderzaniu go pięściami po głowie i twarzy, w wyniku czego wymieniony doznał obrażeń ciała w postaci obrzęku na głowie po stronie prawej, które to obrażenia naruszyły czynności narządów jego ciała na okres poniżej siedmiu dni, oraz wobec R. N. polegającej na uderzaniu go pięściami i kopaniu po twarzy, głowie i całym ciele, przy czym S. T. (1) i P. T. (1) posłużyli się nożem grożąc nim pokrzywdzonemu, w wyniku czego R. N. doznał obrażeń ciała w postaci otarć naskórka i podbiegnięć krwawych pokrywy czaszki, rany tłuczonej policzka lewego w okolicy kąta żuchwy, małżowiny usznej lewej oraz łuku brwiowego prawego, obrzęku twarzy, krwiaka policzka lewego, skręcenia kręgosłupa szyjnego bez cech uszkodzenia aparatu kostno-wiązadłowego, złamania żeber VIII-X po stronie lewej, które to obrażenia naruszyły czynności narządów jego ciała na okres powyżej siedmiu dni, zabrali w celu przywłaszczenia telefon komórkowy marki N., mięso wieprzowe, wędliny, tytoń, odzież, buty wszystko o łącznej wartości 980,00 złotych na szkodę R. N. oraz portfel wraz z zawartością dowodu osobistego, prawa jazdy wystawionych na nazwisko K. K. (1) i torbę podróżną, spodnie jeansowe, bluzę dresową, wszystko o łącznej wartości 190,00 złotych na szkodę K. K. (1), przy czym S. T. (1) czynu tego dopuścił się będąc uprzednio skazany wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Bolesławcu z dnia 28.03.2007 r., sygn. IIK 270/06 za czyny z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 280 § 1 kk, art. 289 § 2 kk, art. 278 § 1 kk na karę łączną 3 lat pozbawienia wolności, którą odbył w okresach od 13.10.2005 r. do 19.10.2006 r. oraz od 24.03.2008 r. do 27.08.2008 r.,

tj. o czyn z art. 280 § 2 kk, art. 157 § 1 kk, art. 157 § 2 kk, art. 275 § l kk i art. 276 kk w zw. z art. 11 §2kk w zw. z art. 64 § 1 kk wobec S. T. (1), o czyn z art. 280 § 2 kk, art. 157 § 1 kk, art. 157 § 2 kk, art.275 § 1 kk i art. 276 kk w zw. z art. 11 § 2 kk wobec P. T. (1), oraz o czyn z art. 280 § 1 kk, art. 157 § 1 kk, art. 157 § 2kk, art. 275 § 1 kk i art. 276 kk w zw. z art. 11 § 2 kk wobec E. T. (1).

I.  uznaje S. T. (1), P. T. (1) i E. T. (1) winnych tego, że w dniu 20 sierpnia 2013 r. w Ś., działając wspólnie i w porozumieniu, używając wobec R. N. przemocy polegającej na zadawaniu mu przez S. T. (1) i P. T. (1) kopnięć i uderzaniu po twarzy, głowie i całym ciele, narazili go na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia lub zdrowia powodując u niego obrażenia ciała w postaci otarć naskórka i podbiegnięć krwawych pokrywy czaszki, rany tłuczonej policzka lewego w okolicy kąta żuchwy, małżowiny usznej lewej oraz łuku brwiowego prawego, obrzęku twarzy, krwiaka policzka lewego, skręcenia kręgosłupa szyjnego bez cech uszkodzenia aparatu kostno-wiązadłowego, złamania żeber VIII-X po stronie lewej, które to obrażenia naruszyły czynności narządów jego ciała na okres powyżej dni 7 i zabrali w celu przywłaszczenia na jego szkodę telefon komórkowy marki N., mięso wieprzowe, wędliny, tytoń, odzież i buty o łącznej wartości 980 zł, a S. T. (1) i P. T. (1) także, że działając wspólnie i w porozumieniu pobili K. K. (1) narażając go na bezpośrednie niebezpieczeństwo spowodowania u niego obrażeń ciała naruszających czynności narządów ciała na okres powyżej dni 7 w ten sposób, że uderzali go pięściami po twarzy i głowie, w wyniku czego doznał on obrażeń ciała w postaci obrzęku na głowie po stronie prawej, które to obrażenia naruszyły czynności narządów jego ciała na okres poniżej 7 dni, z tym, że S. T. (1) był uprzednio skazany wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Bolesławcu z dnia 28 marca 2007 r. sygn. akt II K 270/06 za przestępstwa, m.in. z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 280 § 1 kk na karę łączną 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności i którym to wyrokiem wymierzono mu karę łączną 3 lat pozbawienia wolności, którą odbył w okresach od 13.10.2005 r. do 19.10.2006 r. i od 24.03.2008 r. do 27.08.2008 r.,

tj. przestępstwa z art. 280 § 1 kk i art. 157 § 1 kk i art. 158 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 64 § 1 kk wobec S. T. (1), przestępstwa z art. 280 § 1 kk i art. 157 § 1 kk i art. 158 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk wobec P. T. (1) i przestępstwa z art. 280 § 1 kk i art. 158 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk wobec E. T. (1) i za to na podstawie art. 280 § 1 kk w zw. z art. 11 § 3 kk wymierza S. T. (1) karę 4 (czterech) lat pozbawienia wolności, P. T. (1) karę 3 (trzech) lat pozbawienia wolności, E. T. (1) karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk i art. 70 § 1 pkt 1 kk wymierzoną E. T. (1) karę pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres próby wynoszący 5 (pięć) lat;

III.  na podstawie art. 73 § 1 kk oddaje E. T. (1) w okresie próby pod dozór kuratora;

IV.  na podstawie art. 46 § 1 kk orzeka wobec S. T. (1), P. T. (1) i E. T. (1) obowiązek solidarnego naprawienia szkody poprzez zapłacenie na rzecz R. N. kwoty 980 (dziewięćset osiemdziesiąt) złotych;

V.  na podstawie art. 230 § 2 kpk zwraca R. N. nóż kuchenny;

VI.  na podstawie art. 63 § 1 kk na poczet orzeczonych kar pozbawienia wolności zalicza: - S. T. (1) okres zatrzymania od dnia 21 sierpnia 2013 r. do dnia 22 sierpnia 2013 r.,

- P. T. (1) okres zatrzymania od dnia 21 sierpnia 2013 r. do dnia 22 sierpnia 2013 r.,

przyjmując, że jeden dzień pozbawienia wolności równa się jednemu dniowi kary pozbawienia wolności;

VII.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. S. P. i adw. W. O. koszty pomocy prawnej udzielonej z urzędu w kwocie po 1440 złote oraz dalsze 331,20 zł tytułem podatku od towarów i usług;

VIII.  na podstawie art. 627 kpk i art. 633 kpk zasądza od S. T. (1), P. T. (1) i E. T. (1) po 1/3 kosztów sądowych w tym opłaty w kwocie: od S. T. (1) i P. T. (1) – po 400 (czterysta) złotych, od E. T. (1) – 300 (trzysta) złotych.

UZASADNIENIE

R. N. od 3 lat samotnie zamieszkuje w Ś.. Od około 2 lat zna on małżeństwo E. i P. T. (1) oraz S. T. (1) - także mieszkańców Ś.. Zdarzało się tak, że R. N. spotykał się i pił wspólnie z E. i P. T. (1) oraz S. T. (1) alkohol, co miała miejsce w jego lub ich mieszkania. W 2012r. R. N. pożyczył P. T. (1) pieniądze w kwocie 490 zł, które miał przeznaczyć on na zapłatę zaległości za energię elektryczną. Na początku lipca i sierpnia 2013r. R. N. pożyczył S. T. (1) 240 zł – w dwóch ratach albowiem potrzebował on pieniędzy na zapłacenie alimentów oraz bieżące życie.

(dowody: zeznania R. N. k. 18-21, P. J. (1) k. 145, 531-532, wyjaśnienia E. T. (1) k. 71-73, 421, P. T. (1) k. 202-204, 420).

W dniu 17.08.2013r. do R. N. przyjechał kolega z W., K. K. (1) którego zna od około 10 lat i z którym między innymi wspólnie przywoził z Niemiec do Polski samochody osobowe. W dniu 18.08.2013r. R. N. poprosił K. K. (1) aby udał się z nim do jego znajomych, którzy winni mu byli pieniądze. Około godziny 15:00 udali się oni na ulicę (...) w Ś., na podwórze budynku w którym zamieszkuje m.in. S. T. (1) oraz małżeństwo T.. K. K. (1) i R. N. pojechali tam samochodem, którym kierował K. K. (1) i gdy przyjechali na podwórzu budynku byli między innymi: E. i P. T. (1) i S. T. (1). R. N. zażądał od P. T. (1) i S. T. (1) zwrotu długu. Doszło między nimi do wymiany zdań, S. T. (1) w pewnym momencie uciekł do swojego mieszkania. Początkowo rozmowa między R. N. a jego dłużnikami przebiegała spokojnie, później R. N. zdenerwował się, krzyczał, żądał zwrócenia pieniędzy, groził P. T. (1) i S. T. (1) że :mają pozamiatane”,, mając w ręku metalową rurkę na końcu której osadzony był nóż. Całe to zdarzenie, stając nieco z boku obserwował K. K. (1), który nie orientował się odnośnie okoliczności dotyczących wielkości długów i okoliczności ich powstania. K. K. (1) widząc takie agresywne zachowanie się R. N., zaczął go uspokajać i zabrał go stamtąd.

(dowody: zeznania K. K. (1) k. 3-5, 532-535, R. N. k. 18-21, 493-496, M. K. k. 175, wyjaśnienia S. T. (1) k. 63-65, 86-89, P. T. (1) k. 67-69, E. T. (1) k. 71-73, 81-83).

W dniu 20.08.2013r. wieczorem R. N. i K. K. (1) przebywali w mieszkaniu należącym do R. N. – oglądali w tym czasie w telewizji film, byli trzeźwi. Około godziny 21:30 do budynku, w którym mieszkał R. N. przyszła: E. T. (1), P. T. (1) i S. T. (1). E. T. (1) podeszła do drzwi prowadzących do mieszkania R. N. i zapukała. Gdy R. N. spytał o to kto puka – zrobił tak, gdyż w drzwiach nie ma wizjera – E. T. (1) poinformowała go , że przyniosła pieniądze od męża oraz S. T. (1). Wtedy R. N. otworzył drzwi i do mieszkania weszła E. T. (1), a za nią P. T. (1) i S. T. (1). S. T. (1) zaczął się awanturować – twierdził, iż R. N. był cwany, gdy kłócił się z jego matką, co miało miejsce - 18.08.2013r. – podszedł do R. N. i uderzył go pięścią w głowę, natomiast P. T. (1) w tym samym czasie zaczął bić pięściami po głowie i twarzy K. K. (1). Po chwili do K. K. (1) podszedł S. T. (1) i uderzył go pięścią w ramię, a po chwili uderzył go ponownie P. T. (1) zadając mu uderzenia pięścią po głowie i twarzy. W międzyczasie S. T. (1) mówił do R. N., że nie oddadzą mu pieniędzy, oraz że jak powiadomi policję o zdarzeniu to go zabiją, w tym też czasie K. K. (1) uciekł z mieszkania. P. T. (1) zaczął wtedy kopać R. N. po całym ciele a S. T. (1) zabrał z parapetu okna telefon komórkowy m-ki N. wartości 100 zł należące do R. N.. Następnie S. T. (1) i P. T. (1) przeciągnęli R. N. do drugiego pokoju i gdy leżał on na podłodze kopali go po głowie i całym ciele. W tym czasie E. T. (1) weszła do kuchni, gdzie z zamrażalki i lodówki zabrała mięso wartości 300 zł wędliny wartości 60 zł Opuszczając mieszkanie S. T. (1), P. T. (1) i E. T. (1) zabrali z mieszkania rzeczy należące do R. N.: tytoń wartości 120 zł, spodnie i bluzę moro wartości 200 zł i czarne wojskowe buty wartości 200 zł.

Po krótkiej chwili na miejsce zdarzenia przybyli funkcjonariusze policji, którzy wezwani zostali przez sąsiadkę R. N., która słysząc hałasy i odgłosy bicia dochodzące z mieszkania R. N. powiadomiła policję o zaistniałym zdarzenia – jeszcze przed przybyciem do tego mieszkania, policjanci jadąc na miejsce zdarzenia zatrzymani zostali przez K. K. (1) który poinformował ich o napadzie na jego kolegę i dokładnie wskazał miejsce zdarzenia. Po przybyciu do mieszkania R. N. policjanci zastali R. N. leżącego na materacu na podłodze. Miał on zakrwawioną twarz, uskarżał się na ból w okolicach żeber i pleców, poinformował policjantów przez kogo został pobity oraz że E. T. (1) w trakcie zdarzenia zabrała z lodówki mięso. Po chwili R. N. został zabrany przez pogotowie ratunkowe do szpitala.

(dowody: zeznania K. K. (1) k 3-5, 43-48, 53-58, 156, 532-536, R. N. k. 18-21, 141-142, 242-245, 493-496, A. D. k. 41-42, M. J. k.173, 237-240, 630-631, W. R. k. 194, 491-492, Z. W. (1) k. 221,492-493, T. S. k. 159,493, protokół miejsca oględzin zdarzenia k. 7-9, 14-15, protokół zbadania stanu trzeźwości k. 17, protokół wizji k. 138-140, zeznania R. K. (1) k. 631).

Na skutek zadanych uderzeń R. N. doznał obrażeń ciała w postaci: otarć naskórka i podbiegnięć krwawych pokrywy czaszki, rany tłuczonej: policzka lewego w okolicy kąta żuchwy, małżowiny usznej lewej, łuku brwiowego prawego, obrzęku twarzy, krwiaka policzka lewego, skręcenia kręgosłupa szyjnego, bez cech uszkodzenia aparatu kostno-wiązadłowego i złamania żeber VIII – X po stronie lewej.

(dowód: opinia lekarskie k. 62, 146-147, 186-187, dokumentacja lekarska k. 108-130, zeznania S. S. k. 233, 535).

Natomiast K. K. (1) w wyniku zadanych mu uderzeń doznał obrażeń ciała w postaci obrzęku na głowie po stronie prawej

(dowody opinia k. 148).

S. T. (1), P. T. (1) i E. T. (1) oskarżeni zostali o dokonanie rozboju na R. N. i K. K. (1) (któremu mieli zabrać dowód osobisty, prawo jazdy i odzież) oraz o spowodowanie obrażeń ciała u pokrzywdzonych, z tym że S. T. (1) i P. T. (1) mieli dokonać rozboju na R. N. posługując się nożem.

Oskarżeni nie przyznali się do przedstawionych im zarzutów i podali i ż w dniu 20.08.2013r. nie byli w ogóle w mieszkaniu R. N. , a w godzinach wieczornych tego dnia przebywali wspólnie w mieszkaniu rodziny T., gdzie S. T. (1) i P. T. (1) przyszli po wykonaniu wspólnej tego dnia pracy i gdzie spożywali alkohol. Oskarżeni podobnie przedstawili także okoliczności zdarzenia z dnia 18.08.2013r., które miało miejsce z ich udziałem oraz pokrzywdzonych na ich podwórku m.in. podając, że R. N. miał wtedy przy sobie metalową rurkę na końcu której był zamocowany nóż, oraz że używał on wtedy słów wulgarnych, które m.in. kierował do B. T. matki oskarżonego, jak również groził oskarżonym mówiąc, że maja „pozamiatane” i że był on wtedy z innym mężczyzną.

E. i P. T. (1) wyjaśnili także, że R. N. to był kiedyś ich dobrym znajomym, na którego pomoc mogli liczyć i od którego P. T. (1) pożyczył pieniądze. Uważają oni, iż R. N. bezpodstawnie ich pomawia o dokonanie rozboju, gdyż nie oddali mu oni pieniędzy. Z kolei S. T. (1) wyjaśnił, iż pół roku wcześniej pożyczył od R. N. 50 zł, które mu oddał oraz że obciążające go zeznania R. N. wynikają stąd, iż jego konkubina przez pewien czas spotykała się z dobrym znajomym R. N..

Oceniając zebrane w sprawie dowody Sąd uznał wyjaśnienia oskarżonych - odnośnie okoliczności dotyczących zdarzenia z dnia 20.08.2013r. za nieprawdziwe. Takie twierdzenie ma oparcie nie tylko w sprzecznych wyjaśnieniach oskarżonych, ale przede wszystkim w innych dowodach zebranych w sprawie.

Wyjaśnienia oskarżonych co do kilku istotnych kwestii są wzajemnie sprzeczne. Z zeznań pokrzywdzonych, policjantów i innych dowodów wynika bezsprzecznie że zdarzenie w mieszkaniu R. N. miało miejsce przed godziną 22:00. S. T. (1) m.in. wyjaśnił, że w mieszkaniu rodziny T. (m.in. k. 64) pił alkohol z P. T. (1) gdzieś do godziny 1:00 w nocy z 20/21.08.2013r. O tej właśnie godzinie przyszła po niego matka, która zabrała go do domu. Z wyjaśnień zarówno P. T. (1) jak i E. T. (1) (odpowiednio m.in. karty 68 i 72v) wynika, że S. T. (1) wyszedł z ich mieszkania około godziny 22:00. Na rozprawie oskarżona zmieniła w tej części wyjaśnienia i podała, że S. T. (1) wyszedł z ich mieszkania o godz. 23:00 (k. 421v). Wyjaśnienia te Sąd uznał za nieprawdziwe , gdyż oskarżona nie była w stanie wyjaśnić dlaczego wcześniej podała inną godzinę wyjścia z ich mieszkania współoskarżonego, a ponadto jej wyjaśnienia ze śledztwa były zgodne z tym co mówił w tym zakresie jej mąż. Na rozprawie w tym zakresie zmienił także częściowo wyjaśnienia P. T. (1), a mianowicie podał (k. 420v), że nie pamięta kiedy wyszedł z ich mieszkania S. T. (1), oraz że podawał wcześniej godzinę 22:00, bo tak mi się wydawało. Takie wyjaśnienia Sąd uznał za nieprzekonujące, albowiem oskarżony kategorycznie dwukrotnie w śledztwie powiedział godzinę 22:00 jako godzinę wyjścia z ich mieszkania S. T. (1). (także na k. 79), a podczas rozprawy pod odczytaniu zarówno protokołu jego wyjaśnień z k. 67-69 i 77-79 – podtrzymał te wyjaśnienia. Ponadto S. T. (1) kategorycznie twierdził , że nie był dłużnikiem (m.in. k. 88) R. N., podając, iż oddał mu wcześniej pożyczone od niego 50 zł i nie był mu winny 240 zł,, kiedy to P. T. (1) twierdzi, że był on dłużnikiem pokrzywdzonego o tym poinformował go pokrzywdzony w dniu 18.08.2013r. (k. 64).

Sąd jako wiarygodne uznał w całości (poza okolicznościami dotyczącymi użycia noża) zeznania R. N. i K. K. (1) – złożone w toku śledztwa. Za ich wiarygodnością przemawia wiele okoliczności. Zeznania pokrzywdzonych są wzajemnie zbieżne odnośnie wszystkich najistotniejszych okoliczności (udziału oskarżonych, ich sposobu zachowania się wobec pokrzywdzonych w tym, że mówili, iż nie oddadzą pieniędzy R. N.). Ta zbieżność jest też istotna i z tego względu, że pokrzywdzeni nie mogli uzgodnić tych zeznań, albowiem R. N. przebywał w szpitalu i nie kontaktował się ze swoim kolegą. Ponadto oceniając zeznania K. K. (1) Sąd miał na uwadze to, iż nie miał on jakiegokolwiek powodu aby bezpodstawnie obciążać oskarżonych, gdyż wcześniej ich nie znał, podczas zdarzenia z dnia 18.08.2013r. nie zachowywał się wobec oskarżonych agresywnie, wręcz zachowywał się dobrze i chciał załagodzić zaistniałą sytuację. Zeznania pokrzywdzonych mają swoje potwierdzenie w zeznaniach innych osób, osób którym pokrzywdzeni przedstawili najistotniejsze okoliczności zdarzenia a to w zeznaniach policjantów, którzy byli na miejscu zdarzenia kilka minut po jego zakończeniu – widzieli wtedy zakrwawionego, pobitego R. N., który poinformował ich przez kogo został pobity i że zabrano mu telefon komórkowy i mięso, czy zeznaniach znajomych M. J. m.in. k. 238-240 i R. K. (1) (k. 631) którym R. N. opowiedział o przebiegu zdarzenia, gdy wyszedł ze szpitala. Oceniając zeznania znajomych oskarżonego Sąd miał na uwadze to, iż przedstawione im przez pokrzywdzonych okoliczności miały potwierdzenie w tym, iż niektóre z tych okoliczności świadkowie ci zaobserwowali bezpośrednio (ślady krwi w mieszkaniu, brak rzeczy w mieszkaniu) gdyż po zdarzeniu byli w mieszkaniu pokrzywdzonego, albowiem R. N. prosił ich o „zaopiekowanie się jego mieszkaniem”.

Zeznania wyżej wskazanych osób Sąd uznał za wiarygodne i z tego powodu, że brak jest jakichkolwiek podstaw aby podważyć tą wiarygodność. Policjanci to osoby bezstronne, obce dla oskarżonych, a z zeznań M. J. (k. 238) wynika, że rodzina T. to jej dobrzy znajomi, których odwiedzała – na ich zaproszenie także po zdarzeniu z dnia 20.08.2013r., a więc zna ona zarówno oskarżonych jak i pokrzywdzonego R. N., tym samym nie miała jakichkolwiek powodów, aby składać zeznania nieprawdziwe, korzystne lub niekorzystne dla którejś z tych osób.

Analizując zeznania M. J. istotną okolicznością podaną przez świadka jest to, iż dowiedziała się ona od oskarżonej E. T. (1), że jej maż brał udział w pobiciu R. N. w dniu 20.08.2013r. (k. 238). Mianowicie podczas jej odwiedzin rodziny T., doszło pomiędzy E. T. (1) a jej mężem do kłótni, podczas której P. T. (1) zarzucał żonie, że nadużywa napoi alkoholowych i nie opiekuje się ich dzieckiem, i wtedy E. T. (1) krzyczała do męża „ja powiem w Sądzie, że to ty biłeś R.”.

Sąd za wiarygodne uznał zeznania innych osób, albowiem są one zgodnie, wzajemnie się uzupełniają z innymi dowodami, zeznaniami innych osób: A. D. to sąsiadka która słyszała awanturę w mieszkaniu pokrzywdzonego i która powiadomiła policję (jej zeznania są istotne odnośnie czasu kiedy doszło do awantury - świadek zeznała, że było to po godzinie 21:30). P. J. (1) i M. K. – to osoby które nie mają wiadomości na temat przebiegu zdarzenia z dnia 20.08.2013r., a świadek M. K. przedstawia przebieg zdarzenia mający miejsce na podwórku budynku, gdzie zamieszkują oskarżeni z dnia 18.08.2013r.

Za wiarygodnością zeznań pokrzywdzonych przemawiają także inne dowody zebrane w sprawie , dowody te potwierdzają okoliczności podawane przez oskarżonych, a mianowicie protokół oględzin miejsca zdarzenia, oraz opinie lekarskie, w których wskazano obrażenia ciała jakich doznali pokrzywdzeni, oraz to iż mogły one powstać w okolicznościach podanych przez pokrzywdzonych (odpowiednio k. 7-11, 192-193, 62, 146-148)

Oceniając zeznania R. N. Sąd nie dał im wiary odnośnie tego, że oskarżeni bijąc go używali także noża. Pokrzywdzony będąc pierwszy raz przesłuchiwanym w charakterze świadka – co miało miejsce następnego dnia po zdarzeniu w szpitalu – nie powiedział o tym, że oskarżeni użyli noża. (pokrzywdzony powiedział także o użyciu noża M. J. i jej konkubentowi, gdy opowiadał im o przebiegu zdarzenia). Składając zeznania po raz drugi podniósł te okoliczności, podając, iż miał między innymi przykładany nóż do ucha i wtedy to ucho zostało nacięte (k. 141). Wyjaśniając te rozbieżności (k. 141) pokrzywdzony podał , iż podczas pierwszego przesłuchania nie mówił o nożu, gdyż będąc w szpitalu nie wszystko pamiętał gdyż bolała go głowa i był bardzo spuchnięty oraz, uważał, że ta okoliczność nie jest ważna (k. 243). Takie wyjaśnienie tych rozbieżności nie jest przekonywujące. Pokrzywdzony tuż po zdarzeniu, gdy rozmawiał z policjantami także nie przedstawiał tych okoliczności, a przecież mając na uwadze charakter zdarzenia niewątpliwie taka okoliczność jest jedną z najistotniejszych. Ponadto pokrzywdzony podał, iż o nożu przypomniał sobie dopiero wtedy gdy w lustrze w szpitalu zobaczył na uchu pozakładane szwy, a ponadto lekarz poinformował go, iż rana na uchu to rana cięta. Te ostatnie informacje podane przez pokrzywdzonego nie mają potwierdzenia w zebranym materiale dowodowym. Z opinii lekarskiej wynika, że pokrzywdzony doznał m.in. rany tłuczonej małżowiny usznej lewej (k. 146) a z zeznań S. S. - lekarza na którego oddziale leżał pokrzywdzony i któremu świadek wystawiał kartę, gdy opuszczał on szpital – wynika, że nie stwierdził on aby pokrzywdzony doznał rany ciętej ucha (świadek na rozprawie zapoznał się z całą dokumentacją dotyczącą leczenia pokrzywdzonego i nie wynika z niej aby doznał on rany ciętej ucha).

K. K. (1) składając zeznania przez Sądem częściowo zmienił zeznania. Sąd w przeważającej mierze nie dał wiary tym zmienionym zeznaniom, gdyż świadek nie potrafił w przekonywujący sposób uwiarygodnić ich, ponadto te zeznania nie mają potwierdzenia w innych dowodach zebranych w sprawie.

Świadek podał podczas rozprawy, iż krytycznego dnia wypił wspólnie z R. N. 0,7 litra wódki i 2 piwa (k.532v). Z protokołu badania stanu trzeźwości R. N. wynika, iż był on trzeźwy. Ta okoliczność oraz to, że badanie to miało miejsce o godz. 2:40 dnia 21.08.2013r., a więc kilka godzin po zdarzeniu wskazuje, że zeznania K. K. (1) nie są wiarygodne (k. 17). Na rozprawie K. K. (1) podał, że został uderzony tylko jeden raz przez S. T. (1) i wtedy uciekł z mieszkania. W toku śledztwa pokrzywdzony kilkakrotnie podał, że był bity przez oskarżonych (P. T. (1) i S. T. (1)) – tą okoliczność podał policjantowi (zeznania Z. W. (1) k. 221), któremu przedstawił okoliczności zdarzenia, podobnie zeznał gdy okazywano mu oskarżonych (k.45-46, 47-48) a podczas składania zeznań przed prokuratorem (k.54-57) dokładnie przedstawił jakie uderzenia zadali mu poszczególni oskarżeni. Ponadto charakter obrażeń pokrzywdzonego udokumentowany został wykonanymi zdjęciami a ponadto z zeznań M. J. wynika, że następnego dnia po zdarzeniu widziała pobitego K. K. (1), który miał siniaka na oku i przeciętą skórę na nosie.

Za wiarygodne uznał Sąd zeznania K. K. (1), które dotyczą tego, że podczas zdarzenia z dnia 18.08.2013r. R. N. używał noża, oraz że podczas zdarzenia z dnia 20.08.2013r. nic mu nie zginęło.

Odnośnie noża świadek podał, iż gdy zabierał auto z naprawy, to wtedy zauważył rurkę, którą używał R. N. w dniu 18.08.2013r. i na niej był nóż. Ta okoliczność ma potwierdzenie w wyjaśnieniach oskarżonych, ale także w zeznaniach M. K. (k. 175v). Świadek zeznał także , że podczas zdarzenia nie skradziono na jego szkodę żadnych rzeczy – świadek potwierdził zeznania ze śledztwa i podał, że składając wtedy zeznania był przekonany, że tak istotnie było. Zeznał, że po tych przesłuchaniach – gdy wyjeżdżał do domu znalazł ze szafą swoją torbę wraz z dokumentami i odzieżą. Pokrzywdzony nie sprostował swoich zeznań w śledztwie, gdyż nikt później nie przesłuchał go na tą okoliczność. Oceniając te zeznania Sąd miał na uwadze to, iż ostatni raz o kradzieży świadek zeznał będąc przesłuchiwany przez prokuratora, co miało miejsce 22.08.2013r. (k. 53, a następnego dnia wyjechał k. 534v), natomiast był później jeszcze raz przesłuchiwany – co miało miejsce w W. w dniu 28.09.2013r. (k. 156), z tym że było to krótkie przesłuchanie i świadek nie był rozpytywany na okoliczności dotyczące kradzieży rzeczy na jego szkodę. Mając na uwadze te okoliczności, jak i to że nie można wykluczyć wersji przedstawionej przez świadka na rozprawie (nie jego przypuszczeń, że rzeczy mógł najprawdopodobniej schować R. N. – gdyż to nie jest możliwe albowiem świadek wcześniej zeznał, że rzeczy które mu miano zabrać były jeszcze w pokoju gdy oglądał z R. N. telewizję, a pokrzywdzony R. N. nie mógł ich schować i po zdarzeniu, gdyż gdy przyszli do mieszkania policjanci to leżał, nie mógł się poruszać i zaraz został zabrany do szpitala), gdyż rzeczy te mogły był umieszczone za szafą m.in. przez E. T. (1), która podczas całego zdarzenia m.in. biegała po mieszkaniu, przeszukiwała szafki i czegoś szukała. Dlatego Sąd przyjął, iż nie miała miejsca kradzież na szkodę K. K. (1).

Mając na uwadze zebranie w sprawie dowody Sąd uznał oskarżonych za winnych popełnienia przestępstwa rozboju, pobicia, a oskarżonych S. T. (1) i P. T. (1) także przestępstwa z art. 157 § 1 kk.

Oskarżeni użyli wobec pokrzywdzonego R. N. przemocy – która polegała na zadaniu mu uderzeń rękami i kopaniu go. Na skutek tych uderzeń pokrzywdzony doznał obrażeń ciała, które naruszyły czynności narządów jego ciała na okresie powyżej dni siedmiu. Działanie oskarżonych polegało na ich współdziałaniu i ich zachowania wzajemnie się uzupełniały. W chwili gdy S. T. (1) i P. T. (1) zadawali uderzenia pokrzywdzonemu R. N., E. T. (1) biegała po mieszkaniu, przeszukiwała, otwierała szafki, otworzyła lodówkę, z której zabrała mięso i wędliny (zeznania pokrzywdzonego k. 20v). Pokrzywdzony opisując zachowanie się E. T. (1) znajdował się w pokoju, stąd wiedział, jak oskarżona wyciągała z lodówki produkty (z protokołu eksperymentu procesowego wynika, że z miejsca, w którym leżał pokrzywdzony widać lodówkę k. 138-139), w tej sytuacji sposób zachowania się E. T. (1) był także widoczny dla oskarżonych. To twierdzenie ma poparcie także w planowym charakterze działania oskarżonych – o którym świadczy sposób w jaki weszli oni do mieszkania pokrzywdzonego, a mianowicie uzgodnili oni, iż to E. T. (1) poinformuje pokrzywdzonego, że przyniosła mu pieniądze zwracając dług, a po otworzeniu drzwi do mieszkania weszli także P. T. (1) i S. T. (1). W czasie stosowania przemocy wobec pokrzywdzonego zabrano także rzeczy, których był właścicielem, zabrano je w celu przywłaszczenia. Sąd przyjął, że P. T. (1) i S. T. (1) zadając R. N. uderzenia spowodowali u niego obrażenia ciała, o których mowa w art. 157 § 1 kk. Zadawane przez oskarżonych wspólnie uderzeń pięścią i nogami powodowały skutki, które były efektem kumulacji działań obu oskarżonych i dlatego Sąd przypisał je każdemu z oskarżonych jako współsprawcom (wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu II AKa 45/02). Ponadto P. T. (1) i S. T. (1) zadawali uderzenia po głowie i twarzy K. K. (1), na skutek niego doznał on obrażeń ciała naruszających czynności nierządu ciała na okres poniżej 7 dni. Takie wspólne zachowanie oskarżonych to pobicie w rozumieniu art. 158 § 1 kk, gdyż takie zachowanie oskarżonych narażało pokrzywdzonego na bezpośrednie niebezpieczeństwo spowodowania obrażeń ciała, o których mowa w art. 157 § 1 kk - to niebezpieczeństwo wynikało z brutalnego, niespodziewanego ataku z ich strony oraz z tego że zadawali te uderzenia w tak ważną dla zdrowia ludzkiego część ciała jak głowa. O tym jak był to groźny i nagły atak świadczy to, iż jeszcze następnego dnia K. K. (1) był wystraszony, nie chciał otworzyć drzwi M. J., gdy przyszła ona wraz z konkubentem do mieszkania R. N..

Przypisany S. T. (1) czyn popełniony został przez oskarżonego w warunkach recydywy z art. 64 § 1 kk. Wyrokiem Sądu Rejonowego w Bolesławcu z dnia 28.03.2007r., sygn. akt II K 270/06 S. T. (1) skazany został m.in. na karę 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności za popełnienie przestępstwa z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 280 § 1 kk i którym to wyrokiem wymierzono mu karę łączną 3 lat pozbawienia wolności. Przestępstwo z art. 280 § 1 kk to przestępstwo podobne do przypisanego mu obecnie przestępstwa z art. 280 § 1 kk, to tożsame przestępstwa, które popełnione zostały w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. Wymierzoną karę łączną oskarżony odbył do 27.08.2008r., a więc od odbycia tej kary do czasu obecnie przypisanego mu przestępstwa nie upłynął okres 5 lat i karę tą odbył w wymiarze przekraczającym 6 miesięcy.

Wymierzając oskarżonym kary Sąd wziął pod uwagę następujące okoliczności. Działanie S. T. (1) i P. T. (1) miało charakter planowy – na co wskazuje m.in. podstępny sposób w jaki oskarżeni dostali się do mieszkania pokrzywdzonego. Działali oni z zemsty za to, że pokrzywdzony kilka dni wcześniej zażądał od oskarżonych zwrócenia mu pożyczonych im pieniędzy. Sposób zachowania się oskarżonych wobec R. N. to brutalny, agresywny atak, który był dla pokrzywdzonego niespodziewany, w szczególności, że miał on miejsce w mieszkaniu pokrzywdzonego, a więc miejscem gdzie powinien czuć się on najbezpieczniej. Pokrzywdzony z uwagi na dysproporcje sił nie miał możliwości skutecznie się obronić, w szczególności, że oskarżeni to młodsi, energiczni i silni mężczyźni, a pokrzywdzony to osoba która ma z uwagi na uszkodzone biodro – trudności w poruszaniu się. Na skutek zadanych uderzeń R. N. doznał m.in. złamania kilku żeber, w konsekwencji czego przez kilka dni przebywał w szpitalu, a po jego opuszczeniu jeszcze przez dłuższy czas odczuwał dolegliwości – ból.

Oskarżeni po wejściu do mieszkania R. N. zaatakowali wszystkie znajdujące się tam osoby, w tym nieznanego im K. K. (1), a więc osobę, z którą nie byli w żaden sposób skonfliktowani.

Obciążająca oskarżonych uprzednia karalność za przestępstwa, a oskarżonego S. T. (1) to, iż przypisane mu obecnie przestępstwo popełnione w warunkach recydywy. S. T. (3) był uprzednio dwukrotnie karany – w tym za przestępstwo przeciwko mieniu z art. 284 § 1 kk m.in. na karę grzywny (k. 225), natomiast S. T. (1) był uprzednio 7-krotnie karany (k. 228-229) w tym 6-krotnie za przestępstwo przeciwko mieniu, na kary pozbawienia wolności i ograniczenia wolności (odpisy wyroków k. 232, 247-248, 256-259).

Działanie oskarżonych było z niskich pobudek, albowiem z zemsty i w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. S. T. (1) ma negatywną opinię środowiskową – jest postrzegany jako osoba nadużywająca alkoholu, zachowuje się agresywnie, nie jest prawdomówny, nie wykonywał obowiązku wykonywania prac społecznych (k. 303-306), natomiast P. T. (1) ma przeciętną opinię środowiskową – ma skłonności do nadużywania alkoholu, nie zapewnia synowi prawidłowych warunków egzystencji – syn nie uczęszcza na zajęcia szkole (k. 307-311).

W toku prowadzonego postępowania pokrzywdzony R. N. złożył wniosek o naprawienie szkody. W tej sytuacji Sąd na podstawie art. 46 § 1 kk orzekł wobec oskarżonych solidarny obowiązek naprawienia szkody. Na podstawie art. 230 § 2 kpk zwrócił pokrzywdzonemu dowód rzeczowy – nóż albowiem jest on obecnie zbędny dla toczącego się postępowania.

Z uwagi na to, że w toku postępowania przygotowawczego oskarżeni byli zatrzymani, Sąd na podstawie art. 63 § 1 kk zaliczył okres zatrzymani na poczet wymierzonych oskarżonym kar pozbawienia wolności.

Koszty nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonym ustalone zostały na podstawie Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (§ 14 pkt 2 podpkt 5 i § 16). Oskarżeni posiadają stałe zatrudnienie, lub zatrudniają się dorywczo (S. T. (1)) dlatego Sąd obciążył ich kosztami procesu – wysokość opłat ustalona została na podstawie ustawy o opłatach w sprawach karnych (z 23.06.1973r. – art. 2 pkt 5).