Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 grudnia 2014r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 listopada 2014r. w S.

odwołania W. R.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 13 kwietnia 2012r., znak: (...)

w sprawie W. R.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do emerytury

I.  zmienia zaskarżoną decyzję i ustala prawo W. R. do emerytury od 1 marca 2012r.,

II.  zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. na rzecz W. R. kwotę 150 (sto pięćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Sygn. akt: IV U 571/14 UZASADNIENIE

Decyzją z 13 kwietnia 2012r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art.184 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze odmówił W. R. prawa do emerytury wskazując, że ubezpieczony nie udowodnił, iż do dnia 1 stycznia 1999r. osiągnął 15-letni staż pracy w szczególnych warunkach, wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy.

Odwołanie od w/w decyzji złożył W. R. wnosząc o jej zmianę i ustalenie mu prawa do emerytury. W uzasadnieniu odwołania wskazał, że do stażu pracy w szczególnych warunkach należy zaliczyć okres jego zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...) w P., gdzie pracował jako kierowca samochodu ciężarowego o dopuszczalnej masie całkowitej powyżej 3,5 tony, a także w Spółdzielni Pracy (...) w W., w której pracował na stanowisku montera instalacji gazowych, operatora dystrybutora oraz kierowcy- dostawcy butli gazowych do mieszkań (odwołanie k.1-3).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie powołując się na przepisy prawa i uzasadnienie zawarte w zaskarżonej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k.9-10).

Wyrokiem z 22 stycznia 2013r. Sąd Okręgowy w (...) zmienił zaskarżoną decyzję i ustalił W. R. prawo do emerytury od 1 marca 2012r. (wyrok Sądu Okręgowego z 22 stycznia 2013r. wraz z uzasadnieniem k.33 i 37-39). Na skutek apelacji organu rentowego od powyższego wyroku, wyrokiem z 18 kwietnia 2013r. Sąd Apelacyjny w (...) uchylił w/w wyrok Sądu Okręgowego w (...) i sprawę przekazał temu Sądowi do ponownego rozpoznania (wyrok Sądu Apelacyjnego w 18 kwietnia 2013r. wraz z uzasadnieniem k.60-64).

W wyniku ponownego rozpoznania sprawy wyrokiem z 2 grudnia 2013r. Sąd Okręgowy w (...) oddalił odwołanie W. R. (wyrok Sądu Okręgowego z 2 grudnia 2013r. wraz z uzasadnieniem k.92 i 96-98). Na skutek apelacji ubezpieczonego od powyższego wyroku, wyrokiem z 2 kwietnia 2014r. Sąd Apelacyjny w (...) uchylił w/w wyrok Sądu Okręgowego w (...) i sprawę przekazał temu Sądowi do ponownego rozpoznania pozostawiając mu rozstrzygnięcie o kosztach postępowania apelacyjnego. W uzasadnieniu swojego wyroku Sąd Apelacyjny wskazał, że zbadania wymaga m.in. to, czy dodatkowe czynności spedycyjne wykonywane przez ubezpieczonego podczas pracy na stanowisku kierowcy w Przedsiębiorstwie (...) w P. Filia w M. doprowadziły lub nie do zmniejszenia pełnego wymiaru czasu pracy kierowcy samochodu ciężarowego o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony (wyrok Sądu Apelacyjnego z 2 kwietnia 2014r. wraz z uzasadnieniem k.143 i 146-149).

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczony W. R. w dniu (...). ukończył 60-ty rok życia. W dniu 20 marca 2012r. wystąpił do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. z wnioskiem o ustalenie prawa do emerytury (wniosek o emeryturę z 20 marca 2012r. k.1 akt emerytalnych). Na podstawie przedłożonych do wniosku dokumentów organ rentowy ustalił, że na dzień 1 stycznia 1999r. ubezpieczony udowodnił staż ubezpieczeniowy w wymiarze 27 lat, 6 miesięcy i 11 dni, z czego okresy składkowe wynoszą 27 lat, 4 miesiące i 17 dni, a okresy nieskładkowe 1 miesiąc i 24 dni. Ponadto organ rentowy ustalił, że ubezpieczony nie wykazał, iż do dnia 1 stycznia 1999r. osiągnął staż pracy w szczególnych warunkach w wymiarze co najmniej 15 lat.

Z uwagi na brak wymaganego ustawą stażu pracy w szczególnych warunkach decyzją z 13 kwietnia 2012r. organ rentowy odmówił ubezpieczonemu przyznania emerytury (decyzja z 13 kwietnia 2012r. k.9 akt emerytalnych).

Ubezpieczony był zatrudniony w Przedsiębiorstwie (...) w P. Filia w M. w okresie od 13 września 1972r. do 28 lutego 1985r. w pełnym wymiarze czasu pracy (świadectwo pracy z 28 lutego 1985r. k.6 akt emerytalnych za wnioskiem z 15 czerwca 2011r.).

Powyższe przedsiębiorstwo świadczyło usługi transportowe na rzecz przedsiębiorstw produkcyjnych. W pierwszych dwóch latach zatrudnienia ubezpieczony pracował na stanowisku ładowacza – od 13 września 1972r. do 30 kwietnia 1973r., a następnie na stanowisku przodownika spedycji – od 1 maja 1973r. do 31 sierpnia 1973r. (w/w świadectwo pracy). W dniu 1 września 1973r. pracodawca powierzył ubezpieczonemu stanowisko kierowcy samochodowego (pismo z 23 sierpnia 1973r. o powierzeniu stanowiska kierowcy k.2 akt osobowych). Do marca 1975r. ubezpieczony jeździł samochodami dostawczymi do 1 tony ładowności - marki Ż.. W dniu (...). ubezpieczony zdobył uprawnienia do kierowania samochodami ciężarowymi o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony. W związku z powyższym od kwietnia 1975r. wykonywał pracę kierowcy samochodu ciężarowego o dopuszczalnej masie całkowitej powyżej 3,5 tony. Jeździł samochodem marki S.. Pracę tę wykonywał do 30 czerwca 1979r., a zatem przez 4 lata i 3 miesiące. Następnie w okresie od 1 lipca 1979r. do 9 czerwca 1980r. ubezpieczony wykonywał pracę ładowacza-spedytora (pismo pracodawcy z 1 lipca 1979r. o powierzeniu ubezpieczonemu obowiązków ładowacza spedytora k.14 akt osobowych). Nastąpiło to na prośbę ubezpieczonego, który na okres 11 miesięcy został pozbawiony prawa jazdy. Od 10 czerwca 1980r. ubezpieczonemu ponownie powierzono obowiązki kierowcy samochodu ciężarowego o dopuszczalnej masie całkowitej powyżej 3,5 tony. Pracę te ubezpieczony wykonywał do końca zatrudnienia w powyższym przedsiębiorstwie ,tj. do 28 lutego 1985r., a zatem przez 4 lata, 8 miesięcy i 20 dni (pismo pracodawcy z 24 czerwca 1980r. o powierzeniu ubezpieczonemu od 10 czerwca 1980r. obowiązków kierowcy). Pracując na stanowisku kierowcy ubezpieczony zawierał z pracodawcą umowy o wykonanie dodatkowych czynności, które miały za przedmiot wykonanie przez ubezpieczonego jako kierowcę dodatkowych czynności spedycyjnych obok pracy zasadniczej ,tj. prowadzenia samochodu. Na mocy zawieranych umów ubezpieczony miał wykonywać jednoosobowo czynności spedycyjne ,tj. załadunek i wyładunek oraz rozliczenie towarowe. Ponosił przy tym odpowiedzialność materialną za przewożone towary. Za czynności te ubezpieczony miał otrzymywać dodatkowe wynagrodzenie określone w stawce miesięcznej lub dziennej, przy czym jego wypłata uzależniona była od potwierdzenia wykonania dodatkowych czynności przez służbę dyspozytorską lub odbiorcę usług. Pierwszą taką umowę ubezpieczony zawarł w dniu 1 września 1973r. Dotyczyła ona wykonywania czynności spedycyjnych na samochodzie do 1 tony ładowności. Ubezpieczony jeździł wówczas samochodem dostawczym marki Ż.. Kolejną tego rodzaju umowę zawarł w dniu 1 czerwca 1974r. (umowy o wykonanie dodatkowych czynności z 1 września 1973r. i 1 czerwca 1974r. k.3-4 i 6-7 akt osobowych). Następne umowy o wykonanie dodatkowych czynności ubezpieczony zawarł po powierzeniu mu obowiązków kierowcy samochodu ciężarowego o dopuszczalnej masie całkowitej powyżej 3,5 tony po w/w przerwie w wykonywaniu obowiązków trwającej od 1 lipca 1979r. do 9 czerwca 1980r. Pierwsza tego rodzaju umowa zawarta została w dniu 10 czerwca 1980r., a kolejne w dniu 1 października 1980r. i 1 lipca 1983r. Dotyczyły one wykonywania czynności spedycyjnych na samochodzie powyżej 1,5 tony ładowności (umowy o wykonanie dodatkowych czynności z 10 czerwca 1980r., 1 października 1980r. i 1 lipca 1983r. k.16, 18-19 i 24 akt osobowych). W ramach pracy na stanowisku kierowcy ubezpieczony rozwoził towary przemysłowe i spożywcze. Towary spożywcze rozwożone były po M.. Dotyczyło to głównie pieczywa i wyrobów masarskich dostarczanych do sklepów, restauracji, stołówek. Obok kierowcy z towarem jeździł konwojent. Ubezpieczony pomagał wówczas konwojentowi załadować i rozładować pojemniki z pieczywem lub mięsem. Załadunek towarów mógł trwać około 1 godziny, a rozładunek - po zsumowaniu wszystkich punktów około 2 godzin. Transport towarów przemysłowych dotyczył produktów okolicznych zakładów produkcyjnych m.in. Fabryki (...) w M., Fabryki (...) w S. koło M., Fabryki (...) w M.. Towary te wożone były do różnych odbiorców np. do S., G., C., K., Z.. Najkrótsze trasy to trasy do R., K., R.. Załadunku towarów na samochód dokonywali najczęściej pracownicy w/w przedsiębiorstw produkcyjnych, a rozładunku pracownicy odbiorcy. Do obowiązków ubezpieczonego należało zadbanie o właściwe rozstawienie towarów w samochodzie podczas jego załadunku, szczególnie, gdy miał kilku odbiorców oraz zadbanie o rozładunek właściwych towarów i ich ilości u odbiorcy. Długie trasy – do C., S., G., K., Z. trwały około 14 godzin dziennie włącznie z załadunkiem, z czego samo kierowanie przekraczało 8 godzin. Rozładunek towaru następował często dopiero następnego dnia i trwał około 2 godzin po czym następował powrót trwający kilkanaście godzin (zeznania świadków: R. S. k.174v-175 – nagranie od minuty do 20, S. C. k.175-176 – nagranie od minuty 21 do 37 i H. T. k.176-176v – nagranie od minuty 37 do 42 oraz zeznania ubezpieczonego k.176v-177v – nagranie od minuty 49 do godziny 1 minuty 9 oraz k.82v-83 - nagranie od minuty 3 do 28).

Ubezpieczony był zatrudniony w Spółdzielni Pracy (...) w W. w Zakładzie (...) w M. w okresie od 5 marca 1985r. do 30 września 1996r. w pełnym wymiarze czasu pracy (świadectwo pracy z 1 października 1996r. k.7 akt emerytalnych za wnioskiem z 15 czerwca 2011r.).

Od początku zatrudnienia ,tj. od 5 marca 1985r. do 30 września 1985r. ubezpieczony zatrudniony był na stanowisku kierowcy (pismo o przyjęciu ubezpieczonego do pracy z 5 marca 1985r. - w aktach osobowych). Z dniem 1 listopada 1985r. pracodawca powierzył ubezpieczonemu stanowisko montera instalacji gazowych (pismo z 21 listopada 1985r. o powierzeniu obowiązków montera instalacji gazowych – w aktach osobowych). Na stanowisku tym ubezpieczony pracował do 30 czerwca 1993r. Od 1 lipca 1993r. pracodawca powierzył ubezpieczonemu stanowisko montera urządzeń i operatora dystrybutora, a od 1 lutego 1995r. stanowisko operatora dystrybutora (pismo z 21 lipca 1993r. o powierzeniu ubezpieczonemu od 1 lipca 1993r. obowiązków montera urządzeń i operatora dystrybutora oraz pismo z 24 lutego 1995r. o powierzeniu ubezpieczonemu obowiązków operatora dystrybutora – w aktach osobowych). Do obowiązków ubezpieczonego na stanowisku montera instalacji gazowych należało codzienne dowożenie butli z gazem do odbiorców i podłączanie ich na miejscu do urządzeń gazowych, najczęściej kuchenek gazowych, z jednoczesnym sprawdzeniem szczelności instalacji, a razie zgłoszenia również naprawa i montaż domowych urządzeń gazowych (kuchenek, piecyków). Butle rozwożone były samochodem marki Ż. oznakowanym na pomarańczowo. Jednocześnie do samochodu wchodziło 40 butli z gazem. Pracując na stanowisku operatora dystrybutora napełniał butle gazem lub tankował samochody. Ubezpieczony posiadał uprawnienia do montażu i obsługi instalacji na gaz propan-butan oraz do napełniania butli i tankowania samochodów na gaz propan-butan poświadczone stosownymi zaświadczeniami (zaświadczenia kwalifikacyjne – w aktach osobowych, zeznania świadków: J. P. k.162v-163 – nagranie od minuty 5 do 16 i W. K. k.163-163v – nagranie od minuty 16 do 27 oraz zeznania ubezpieczonego k.177 – nagranie od minuty 59 do godziny 1 minuty 3 i k.82v-83 – nagranie od minuty 3 do 28).

Ubezpieczony przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego. We wniosku o emeryturę wniósł o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, na dochody budżetu państwa (wniosek o emeryturę k.1v akt emerytalnych za wnioskiem z 20 marca 2012r. i raport z analizy konta k.5 w/w akt emerytalnych0

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie W. R. podlegało uwzględnieniu.

Zgodnie z art.184 ust.1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U.z 2009r. Nr 153, poz.1227 ze zm.) ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku emerytalnego przewidzianego w art.32, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy ,tj. w dniu 1 stycznia 1999r. osiągnęli okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzn oraz osiągnęli okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art.27 ustawy, a także nie przystąpili do otwartego funduszu emerytalnego albo złożyli wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa. W myśl przywołanego wyżej art.32 ust.1 i 4 ustawy pracownikom zatrudnionym w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze przysługuje emerytura w wieku 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn, a w myśl przywołanego wyżej art.27 ustawy wymagany okres składkowy i nieskładkowy wynosi co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn. Zgodnie z §4 ust.1 pkt 3 rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. Nr 8, poz.43 ze zm.) pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A załącznika do rozporządzenia, nabywa prawo do emerytury w w/w wieku jeżeli ma wymagany okres zatrudnienia (co najmniej 25 lat mężczyzna), w tym co najmniej 15 lat pracy w warunkach szczególnych. Ponadto zgodnie z §2 ust.1 przedmiotowego rozporządzenia okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku.

Rozstrzygnięcie niniejszej sprawy wymagało zbadania, czy ubezpieczony spełnia przesłankę wymaganego okresu pracy w szczególnych warunkach. Poza sporem pozostawało bowiem, że ubezpieczony osiągnął wymagany ustawą wiek oraz spełnił przesłankę ogólnego stażu ubezpieczenia. Ubezpieczony podnosił, że posiada 15-letni okres zatrudnienia w szczególnych warunkach z tytułu zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...) w P. Filii w M., gdzie w okresie od 1 kwietnia 1975r. do 30 czerwca 1979r. (4 lata i 3 miesiące), a następnie od 10 czerwca 1980r. do 28 lutego 1985r. (4 lata, 8 miesięcy i 20 dni) pracował na stanowisku kierowcy samochodu ciężarowego o dopuszczalnej masie całkowitej powyżej 3,5 tony, a także z tytułu zatrudnienia w Spółdzielni Pracy (...) w W., w której pracował w okresie od 5 marca 1985r. do 30 września 1996r. (11 lat, 6 miesięcy i 26 dni).

Przeprowadzone przez Sąd postępowanie dowodowe potwierdziło zasadność stanowiska ubezpieczonego co do zatrudnienia w szczególnych warunkach zarówno w Przedsiębiorstwie (...) w P. Filii w M., jak też w Spółdzielni Pracy (...) w W.. Z ustaleń Sądu opartych o dowody ze świadectw pracy, dokumentów zawartych w aktach osobowych ubezpieczonego oraz o dowody ze spójnych zeznań świadków – współpracowników ubezpieczonego w rozpatrywanych okresach oraz z zeznań samego ubezpieczonego wynika, że we wskazanych wyżej okresach zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...) w P. Filii w M. (łącznie w wymiarze 8 lat, 11 miesięcy i 20 dni) ubezpieczony pracował na stanowisku kierowcy samochodu ciężarowego o dopuszczalnej masie całkowitej powyżej 3,5 tony. Ubezpieczony jeździł na samochodzie marki S. przewożąc towary spożywcze i przemysłowe, przy czym pracę tę wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu. Nie ulega wątpliwości, że praca kierowcy samochodu ciężarowego o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony jest zaliczana do pracy w szczególnych warunkach, o czym stanowi wykaz A dział VIII poz.2 załącznika do w/w rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Ustalenia, że w/w okresach ubezpieczony stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał pracę w szczególnych warunkach nie podważa w ocenie Sądu okoliczność, że w ramach umów o wykonanie dodatkowych czynności – zawieranych kilkakrotnie w okresie zatrudnienia – pracodawca zlecał ubezpieczonemu wykonywanie dodatkowych czynności obejmujących załadunek i wyładunek przewożonego towaru oraz jego rozliczenie. W pierwszej kolejności wskazać należy, że z treści samych umów o wykonanie dodatkowych czynności wynika, że były to czynności dodatkowe obok pracy zasadniczej polegającej na prowadzeniu samochodu i były dodatkowo wynagradzane. Wykonywanie tych czynności było nieodłącznie związane z wykonywaniem głównej pracy, czyli pracy kierowcy. Nie ulega wątpliwości, że warunkiem wykonania usługi przewozowej jest uprzednie załadowanie towaru, a następnie jego rozładowanie w miejscu docelowym. Ze zgodnych z zeznań świadków oraz ubezpieczonego wynika, że w przypadku przewozu artykułów spożywczych ubezpieczony dowoził pieczywo i mięso do jednostek handlowych i usługowych, przy czym towarzyszył mu konwojent. Ubezpieczony oprócz prowadzenia pojazdu pomagał konwojentowi rozładować towar – skrzynki z pieczywem lub mięsem w określonych punktach, po czym ruszał w drogę do kolejnego punktu. W przypadku zaś przewozu towarów przemysłowych trasy wykonywane przez ubezpieczonego obejmowały mniej lub bardzie odległe miejscowości. Te pierwsze to m.in. K. i R., a te drugie to np. S., G., C., Z.. Związane z wykonywaniem tych przewozów czynności spedycyjne wymagały od ubezpieczonego udziału w załadunku i rozładunku wykonywanego co do zasady przez pracowników odpowiednio dostawcy i odbiorcy towaru. Czynności te zajmowały średnio około godziny (załadunek) do dwóch godzin (rozładunek), ale biorąc pod uwagę, że były to czynności dodatkowe - uboczne w stosunku do podstawowej pracy ubezpieczonego, a długość wymienionych tras wymagała prowadzenia samochodu przez co najmniej 8 godzin dziennie (w przypadku krótszych tras ubezpieczony wracał tego samego dnia, ale wymagało to prowadzenia samochodu przez pełny wymiar dobowego czasu pracy, a w przypadku dalekich tras jazda w jedną stronę trwała kilkanaście godzin) nie można uznać, aby te dodatkowe czynności doprowadziły do zmniejszenia pełnego wymiaru czasu pracy ubezpieczonego jako kierowcy samochodu ciężarowego o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony. Na marginesie wskazać należy, że z analizy akt osobowych ubezpieczonego wynika, że po zawarciu w dniu 1 czerwca 1974r. umowy o wykonanie dodatkowych czynności (k.6-7 akt osobowych), kolejna tego rodzaju umowa zawarta została w dniu 10 czerwca 1980r. (k.16 akt osobowych), a zatem po przerwie w wykonywaniu przez ubezpieczonego pracy kierowcy samochodu ciężarowego o dopuszczalnej masie całkowitej powyżej 3,5 tony trwającej od 1 lipca 1979r. do 9 czerwca 1980r. W pierwszym okresie pracy ubezpieczonego na stanowisku kierowcy samochodu ciężarowego o dopuszczalnej masie całkowitej powyżej 3,5 tony ,tj. od kwietnia 1975r. do 30 czerwca 1979r. – 4 lata i 3 miesiące (vide: ustalenia faktyczne) umowy takie nie były zawierane.

W świetle zgromadzonego materiału dowodowego nie ulega wątpliwości, że również w okresie zatrudnienia w Spółdzielni Pracy (...) w W. trwającego od 5 marca 1985r. do 30 września 1996r. ubezpieczony stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał pracę w szczególnych warunkach. Ze zgromadzonych dowodów w postaci wcześniej wymienionych dokumentów, zeznań świadków oraz z zeznań samego ubezpieczonego wynika, że we wskazanym okresie ubezpieczony pracował jako kierowca przy rozwożeniu butli z gazem, a następnie jako monter instalacji gazowych, do którego obowiązków należało codzienne dowożenie butli z gazem do odbiorców i podłączanie ich na miejscu do urządzeń gazowych, najczęściej kuchenek z jednoczesnym sprawdzeniem szczelności tych instalacji, a razie zgłoszenia również naprawa lub montaż domowych urządzeń gazowych (kuchenek, piecyków). W końcowym zaś okresie zatrudnienia do obowiązków ubezpieczonego należała obsługa dystrybutora poprzez napełnianie butli z gazem lub tankowanie samochodów. Nie ulega wątpliwości, że wymienione prace polegające na transporcie butli z gazem i na podłączaniu ich do urządzeń gazowych, a zatem w istocie na dystrybucji butli z gazem oraz gazu z dystrybutora (tankowanie samochodów) oraz napełnianie butli gazem należą do prac w szczególnych warunkach w myśl wykazu A, dział IV, poz.11 i 40 załącznika do rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Na marginesie wskazać należy, że w przypadku transportu butli z gazem jako produktu wybuchowego nie istnieje wymóg, aby transport odbywał się ściśle określonym środkiem transportu np. samochodem o określonej ładowności. Wykaz A dział IV poz.40 załącznika do w/w rozporządzenia nie stawia takiego warunku, a przesłanką zaliczenia tego rodzaju pracy do pracy w szczególnych warunkach była praca w warunkach zagrożenia wybuchem.

Reasumując, uznać należało, że po zaliczeniu do okresu pracy w szczególnych warunkach w/w okresów zatrudnienia ubezpieczonego w Przedsiębiorstwie (...) w P. Filii w M. oraz w Spółdzielni Pracy (...) w W., ubezpieczony wykazał, że na dzień 1 stycznia 1999r. posiada staż pracy w szczególnych warunkach w wymiarze co najmniej 15 lat.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd uznał, że odwołanie ubezpieczonego zasługuje na uwzględnienie i dlatego na podstawie art.477.14§2 kpc zmienił zaskarżoną decyzję i ustalił, że W. R. przysługuje prawo do emerytury od 1 marca 2012r. ,tj. od miesiąca, w którym ubezpieczony wystąpił z wnioskiem o świadczenie.

Na podstawie art.98§1 i 3 kpc Sąd obciążył organ rentowy obowiązkiem zwrotu ubezpieczonemu kosztów postepowania w kwocie 150 złotych, na która składają się koszty zastępstwa procesowego w pierwszej i w drugiej instancji w kwocie po 60 złotych za każdą instancję - §12 ust.2 i §13 ust.1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U. z 2013r. poz.461) oraz 30 złotych opłaty od apelacji od wyroku Sądu Okręgowego w (...) z 2 grudnia 2013r. (potwierdzenie wpłaty k.30).