Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 grudnia 2014r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 grudnia 2014r. w S.

odwołania J. G.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 6 grudnia 2013r. nr (...), znak:(...)

w sprawie J. G.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o ustalenie podlegania ubezpieczeniom społecznym

I.  oddala odwołanie,

II.  zasądza od J. G. na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. kwotę 60 (sześćdziesiąt) złotych tytułem kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt: IV U 175/14 UZASADNIENIE

Decyzją z 6 grudnia 2013r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art.83 ust.1 pkt 1 i pkt 2 w zw. z art.68 ust.1 pkt 1 lit.a, art.6 ust.1 pkt 5, art.12 ust.1, art.13 pkt 4 i art.38 ustawy z 13 października 1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych stwierdził, że J. G. jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą u płatnika składek (...) podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu od 1 czerwca 2013r. do 30 listopada 2013r. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, że ubezpieczony dokonał zgłoszenia siebie jako osoby ubezpieczonej z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności w okresie od 29 czerwca 2011r. do 31 maja 2013r. W dniu 29 listopada 2013r. ubezpieczony dokonał zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej od 1 grudnia 2013r. Uprzednio – wnioskiem z 9 lipca 2013r. ubezpieczony zwrócił się do organu rentowego o ustalenie właściwego ustawodawstwa od 1 czerwca 2013r. z uwagi na jednoczesne zatrudnienie na podstawie umowy o pracę w firmie (...) s.r.o z siedzibą w miejscowości C. na terenie R. S.. Z przedstawionej przez ubezpieczonego umowy o pracę wynika, że od 1 czerwca 2013r. świadczy on pracę na terenie R. S.w charakterze „promotora usług i produktów świadczonych przez pracodawcę albo klientów pracodawcy” z wynagrodzeniem w wysokości 40 Euro. Wymiar czasu pracy wynosi 10 godzin miesięcznie, a wypłata wynagrodzenia jest realizowana na rachunek bankowy w miesięcznych ratach za poprzedni miesiąc, do ostatniego dnia miesiąca. Przedmiotowa umowa została zawarta na czas nieokreślony. Pismem z 12 lipca 2013r. organ rentowy wezwał ubezpieczonego do przedstawienia dowodów potwierdzających faktyczne wykonywanie pracy za granicą i złożenia wyjaśnień w sprawie. Wobec braku reakcji ubezpieczonego na powyższe wezwanie, w dniu 14 sierpnia 2013r. organ rentowy ustalił, że od 1 czerwca 2013r. dla ubezpieczonego właściwe jest ustawodawstwo polskie. O fakcie tym ubezpieczony został poinformowany, podobnie jak instytucja ubezpieczeniowa Słowacji. Określenie od 1 czerwca 2013r. dla ubezpieczonego polskiego ustawodawstwa miało charakter tymczasowy, gdyż w ciągu dwóch miesięcy od poinformowania o tym fakcie instytucja ubezpieczeniowa Słowacji mogła zgłosić zastrzeżenia w trybie art.16 ust.3 Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 987/2009 z 16 września 2009r. dotyczącego wykonywania Rozporządzenia (WE) nr 883/2004 w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego. Po upływie dwóch miesięcy, w związku z brakiem zastrzeżeń w tej kwestii – stało się ono ostateczne. Również ubezpieczony nie skorzystał z przysługującego mu prawa i nie wystąpił do ZUS o wydanie decyzji w sprawie określenia ustawodawstwa właściwego. Wobec powyższego organ rentowy uznał, że zgodnie z art.6 ust.1 pkt 5 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych ubezpieczony jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą podlega ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu w okresie od 1 czerwca 2013r. do 30 listopada 2013r. ,tj. do chwili zawieszenia wykonywania tej działalności. W myśl art.13 ust.3 w/w rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/2004 z 29 kwietnia 2004r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego osoba, która normalnie wykonuje pracę najemną i pracę na własny rachunek w różnych Państwach Członkowskich podlega ustawodawstwu Państwa Członkowskiego, w którym wykonuje swą pracę najemną. Ponadto zgodnie z art.14 ust.5b rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 987/2009 z 16 września 2009r. dotyczącego wykonywania Rozporządzenia (WE) nr 883/2004 w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego, praca o charakterze marginalnym nie jest brana pod uwagę do celów określenia mającego zastosowanie ustawodawstwa na mocy art.13 rozporządzenia podstawowego. Praca o charakterze marginalnym to praca, która jest stała, ale ma niewielkie znaczenie pod względem czasu oraz zysku ekonomicznego. W ocenie organu rentowego na podstawie posiadanych danych – umowy o pracę z 1 czerwca 2013r. stwierdzić należy, że praca wykonywana przez ubezpieczonego na rzecz firmy (...) z siedzibą na terenie R. S.jest pracą o marginalnym charakterze. W tych okolicznościach organ rentowy uznał, że prowadzenie pozarolniczej działalności przez ubezpieczonego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w okresie od 1 czerwca 2013r. do 30 listopada 2013r. stanowi dla niego obowiązkowy tytuł do ubezpieczeń społecznych.

Odwołanie od w/w decyzji złożył ubezpieczony J. G. zaskarżając ją w całości i zarzucając jej naruszenie prawa materialnego poprzez obrazę przepisu art.13 ust.3 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/2004 z 29 kwietnia 2004r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego oraz art.58§1 kc, a także naruszenie prawa procesowego poprzez obrazę przepisu art.16 ust.2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego nr (...) z 16 września 2009r. dotyczącego wykonywania rozporządzenia podstawowego nr 883/2004 z 29 kwietnia 2004r. Wskazując na powyższe ubezpieczony wniósł o zmianę zaskarżonej decyzji i uznanie, że od dnia podjęcia pracy na terenie S., czyli od 1 czerwca 2013r. podlega tamtejszemu ustawodawstwu, ewentualnie o uchylenie zaskarżonej decyzji i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania organowi rentowemu, a także o zasądzenie od organu rentowego na jego rzecz kosztów procesu wg norm przepisanych. W uzasadnieniu odwołania ubezpieczony wskazał, że w świetle przepisu art.13 ust.3 Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/2004 z 29 kwietnia 2004r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego nie ulega wątpliwości, że w jego przypadku jako osoby wykonującej pracę najemną na terenie Słowacji i pracę na własny rachunek na terenie RP, a zatem w różnych Państwach Członkowskich, zastosowanie winno mieć ustawodawstwo słowackie jako ustawodawstwo miejsca wykonywania pracy najemnej. Błędne jest przy tym uznanie, że jego praca na terenie Słowacji ma charakter pracy marginalnej. W ocenie ubezpieczonego organ rentowy po otrzymaniu jego pisma informującego o podjęciu pracy najemnej na terenie Słowacji winien – w trybie art.16 ust.2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego nr (...) z 16 września 2009r. dotyczącego wykonywania rozporządzenia podstawowego nr 883/2004 z 29 kwietnia 2004r. - ustalić tymczasowe ustawodawstwo słowackie i zwrócić się do odpowiedniej instytucji słowackiej ze stosowną informacją oczekując na jej ustalenia w zakresie podlegania ubezpieczeniom społecznym. Jednakże organ rentowy nie zastosował się do tego przepisu i wydał decyzję ustalającą ustawodawstwo polskie wbrew przepisom unijnym, a także wbrew stanowisku Sądu Najwyższego, który w identycznym stanie faktycznym i prawnym uznał, że właściwe jest ustawodawstwo słowackie (tak w wyroku z 6 czerwca 2013r. w sprawie II UK 333/12). Ponadto bezpodstawnie stwierdził nieważność czynności prawnej w postaci umowy o pracę na terenie Słowacji na podstawie aty.58 kc Umowa ta została zawarta na Słowacji, dotyczy pracy w tym kraju i nie podlega kontroli polskich organów (odwołanie k.2-4).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie oraz zasądzenie od ubezpieczonego na jego rzecz kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych. W uzasadnieniu stanowiska powołał się na przepisy prawa i uzasadnienie zawarte w zaskarżonej decyzji. Nadto wskazał, że wbrew twierdzeniom ubezpieczonego organ rentowy nie wskazał w zaskarżonej decyzji, że umowa o pracę zawarta z pracodawcą słowackim jest nieważna jako służąca obejściu prawa (art.58 kc), ale stwierdził, że jest to praca o charakterze marginalnym. W odniesieniu do wyroku Sądu Najwyższego z 6 czerwca 2013r., na który powołał się ubezpieczony organ rentowy wskazał, że ubezpieczony pomija okoliczność, iż w sprawie, w której rozstrzygał Sąd Najwyższy instytucja miejsca zamieszkania nie poinformowała instytucji, w której ubezpieczona wykonywała pracę najemną o ustalonym przez siebie ustawodawstwie tymczasowym, czym naruszyła przepisy art.16 ust.4 rozporządzenia wykonawczego stanowiącego o obowiązku nawiązania kontaktu z instytucją innego państwa i ustalenia ustawodawstwa na mocy wspólnego porozumienia. W niniejszej sprawie organ rentowy nie zaniechał ustalenia ustawodawstwa tymczasowego, które to ustalenie z czasem stało się ostateczne (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k.6-8).

Sąd ustalił, co następuje:

Od 29 czerwca 2011r. J. G. prowadził na terenie Rzeczypospolitej Polskiej pozarolniczą działalność gospodarczą pod nazwą (...) J. G.. Siedziba firmy mieściła się w S. przy ul. (...). W ramach tej działalności ubezpieczony był agentem firmy (...) (informacja z Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej k.2 akt organu rentowego).

W dniu 1 czerwca 2013r. ubezpieczony zawarł umowę o pracę z firmą (...) s.r.o. z siedzibą w miejscowości P. 96, (...) C. na terenie R. S.(umowa o pracę z 1 czerwca 2013r. k.4-18 akt organu rentowego).

W dniu 10 lipca 2013r. ubezpieczony wystąpił do organu rentowego z wnioskiem o tymczasowe ustalenie właściwego ustawodawstwa w związku z podjęciem od 1 czerwca 2013r. zatrudnienia na podstawie umowy o pracę na terenie R. S.i jednoczesnym prowadzeniem w/w pozarolniczej działalności gospodarczej na terenie RP. Uprzednio od 1 czerwca 2013r. wyrejestrował się z ubezpieczenia społecznego z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej (wniosek z 10 lipca 2013r. k.22 akt organu rentowego).

W związku z powyższym wnioskiem, pismem z 12 lipca 2013r. organ rentowy wezwał ubezpieczonego do złożenia wyjaśnień oraz przedłożenia dowodów potwierdzających wykonywanie pracy w oparciu o powyższą umowę o pracę (pismo organu rentowego z 12 lipca 2013r. k.24 akt organu rentowego). Ubezpieczony nie złożył wyjaśnień ani dokumentów wskazanych przez organ rentowy.

W piśmie z 14 sierpnia 2013r. organ rentowy działając w oparciu o art.16 ust.2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 987/2009 z 16 września 2009r. dotyczącego wykonywania rozporządzenia (WE) nr 883 /2004 w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego stwierdził, że w związku z działalnością zawodową w dwóch państwach członkowskich Unii Europejskiej J. G. od 1 czerwca 2013r. podlega ustawodawstwu polskiemu w zakresie ubezpieczeń społecznych. W oparciu o zapisy umowy o pracę z 1 czerwca 2013r., z której wynika, że umowa ta wykonywana jest w wymiarze 10 godzin miesięczne za wynagrodzeniem 40 Euro organ rentowy uznał, że praca ta jest „pracą o marginalnym charakterze” i jako taka – w myśl art.14 ust.5b rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 987/2009 z 16 września 2009r. nie jest brana pod uwagę do celów określenia ustawodawstwa na podstawie art.13 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883 /2004 w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego i w związku z tym w zakresie ustalenia ustawodawstwa ubezpieczony traktowany jest jako osoba pracująca wyłącznie w jednym państwie członkowskim ,tj. w Polsce. Ponadto organ rentowy stwierdził, że ustalenie polskiego ustawodawstwa ma charakter tymczasowy i stanie się ono ostateczne w ciagu dwóch miesięcy od poinformowania o tym fakcie instytucji ubezpieczeniowej S. pod warunkiem, że w powyższym terminie instytucja ta nie zgłosi zastrzeżeń w trybie art.16 ust.3 rozporządzenia nr 987/2009 (pismo z 14 sierpnia 2013r. o ustaleniu ustawodawstwa polskiego skierowane do instytucji ubezpieczeniowej S. – (...), U. w B. k.32 akt organu rentowego i wydruk z rejestru przesyłek ZUS O/S. dotyczący nadania powyższego pisma do w/w instytucji w dniu 14 sierpnia 2013r. k.19 akt sprawy). O powyższym ustaleniu organ rentowy poinformował ubezpieczonego z piśmie z tej samej daty ,tj. 14 sierpnia 2013r. Jednocześnie pouczył ubezpieczonego, że jeżeli nie zgadza się z określeniem ustawodawstwa właściwego może wystąpić do organu rentowego o wydanie w tym przedmiocie decyzji administracyjnej (pismo z 14 sierpnia 2013r. skierowane do ubezpieczonego z potwierdzeniem odbioru w dniu 19 sierpnia 2013r. k.26-28 akt organu rentowego).

Instytucja ubezpieczeniowa S. ,tj. (...), U. w B. nie wniosła we wskazanym wyżej terminie zastrzeżeń do ustalenia ustawodawstwa z 14 sierpnia 2013r. Również ubezpieczony nie wystąpił do organu rentowego z wnioskiem o wydanie decyzji administracyjnej w sprawie ustalenia ustawodawstwa (pismo organu rentowego w dniu 23 października 2014r. k.18 kat sprawy).

W dniu 29 listopada 2013r. ubezpieczony zgłosił w Urzędzie Miasta S. zawieszenie od 1 grudnia 2013r. wykonywania działalności gospodarczej prowadzonej w ramach firmy (...) J. G. z siedzibą w S. (wniosek ubezpieczonego o wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej w zakresie zawieszenia działalności gospodarczej k.38-40 akt organu rentowego). W dacie zgłoszenia zawieszenia wykonywania w/w działalności gospodarczej, ubezpieczony kontynuował prowadzenie działalności gospodarczej w ramach (...) Spółki cywilnej z siedzibą w S. przy ul. (...). Działalność tę podjął w połowie 2013r., polega ona na prowadzeniu agencji reklamowej (zeznania ubezpieczonego k.31v – nagranie od minuty 2 do 13 i k.14-15 – nagranie od minuty 1 do 20).

W dniu 6 grudnia 2013r. organ rentowy wydał zaskarżoną decyzję stwierdzając, że w okresie od 1 czerwca 2013r. do 30 listopada 2013r. ubezpieczony J. G. jako osoba prowadząca działalność gospodarczą pod firmą (...) J. G. z siedzibą w S. podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu (decyzja z 6 grudnia 2013r. k.46-48 akt organu rentowego).

Praca, którą ubezpieczony podjął w oparciu o umowę o pracę zawartą w dniu 1 czerwca 2013r. z firmą (...) s.r.o działającą na terenie Republiki Słowackiej polega na kolportowaniu na ulicy w miejscowości, w której znajduje się firma materiałów reklamowych polskich przedsiębiorców. Zgodnie z umową powód wykonuje tę pracę - i wykonywał ją w okresie objętym sporem - w wymiarze 10 godzin miesięcznie za wynagrodzeniem w wysokości 40 Euro. W praktyce wygląda to w ten sposób, że w umówionym wcześniej dniu ubezpieczony jeździ (i jeździł w powyższym okresie) na terytorium Słowacji i przez 10 godzin realizuje obowiązki wynikające z umowy o pracę, po czym wraca do Polski (zeznania ubezpieczonego k.31v – nagranie od minuty 2 do 13 i k.14-15 – nagranie od minuty 1 do 20).

W ramach działalności gospodarczej prowadzonej pod firmą (...) J. G. w siedzibą w S. ubezpieczony był agentem firmy (...) ( firmy (...)). Dochód jaki osiągał z tytułu tej działalności wynosił od 1 600 do 2 000 złotych miesięcznie. Ogółem jednak za 2013r. ubezpieczony wykazał, iż z tytułu pozarolniczej działalności gospodarczej poniósł stratę w wysokości 17 089,11 złotych. Zadeklarowany przychód wyniósł 119 464,85 złotych, a koszty uzyskania przychodu 136 553,96 złotych (zeznanie podatkowe za 2013r. k.26-30 akt sprawy). Zeznanie to obejmuje przychód i koszty uzyskania przychodu przez ubezpieczonego z tytułu działalności gospodarczej prowadzonej w ramach firmy (...) J. G. w siedzibą w S. i w ramach (...) Spółki cywilnej z siedzibą w S.. W ramach tej drugiej działalności koszty działalności przewyższały przychód (zeznania ubezpieczonego k.31v – nagranie od minuty 2 do 13 i k.14-15 – nagranie od minuty 1 do 20).

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonego J. G. podlegało oddaleniu.

W ocenie Sądu przy wydawaniu zaskarżonej decyzji organ rentowy nie naruszył ani przepisów prawa Unii Europejskiej, ani powszechnie obowiązujących przepisów prawa polskiego.

W pierwszej kolejności wskazać należy, że organ rentowy prawidłowo ustalił, że ustawodawstwem właściwym dla ubezpieczonego J. G. od 1 czerwca 2013r. ,tj. od chwili podjęcia przez niego pracy na terenie Republiki Słowackiej przy jednoczesnym prowadzeniu pozarolniczej działalności gospodarczej na terenie Rzeczypospolitej Polskiej, jest ustawodawstwo polskie. Wbrew twierdzeniom ubezpieczonego organ rentowy nie był zobowiązany do tymczasowego ustalenia ustawodawstwa słowackiego. W myśl art.16 ust.2 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 987/2009 z 16 września 2009r. dotyczącego wykonywania rozporządzenia (WE) nr 883/2004 z 29 kwietnia 2004r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego organ rentowy zobowiązany był ustalenia ustawodawstwa mającego zastosowanie do ubezpieczonego uwzględniając art.13 rozporządzenia podstawowego (nr (...)) oraz art.14 rozporządzenia wykonawczego (nr (...)). I tak, o ile przepis art.13 ust.3 rozporządzenia podstawowego stanowi, że osoba, która normalnie wykonuje pracę najemną (tu pracę na podstawie umowy o pracę) i pracę na własny rachunek (tu pozarolniczą działalność gospodarczą) w różnych Państwach Członkowskich podlega ustawodawstwu Państwa Członkowskiego, w którym wykonuje pracę najemną, o tyle przepis art.14 ust.5b rozporządzenia wykonawczego stanowi, że praca o charakterze marginalnym nie będzie brana pod uwagę do celów określenia mającego zastosowanie ustawodawstwa na mocy art.13 rozporządzenia podstawowego. I właśnie kierując się regulacją art.14 ust.5b rozporządzenia wykonawczego organ rentowy doszedł do przekonania, że do ubezpieczonego zastosowanie znajduje ustawodawstwo polskie. Powyższe było wynikiem uznania przez organ rentowy, że warunki zatrudnienia ubezpieczonego w oparciu o umowę o pracę od 1 czerwca 2013r. na terenie Republiki Słowackiej ,tj. w wymiarze 10 godzin miesięcznie i za wynagrodzeniem 40 Euro uzasadniają stwierdzenie, że jest to praca o charakterze marginalnym. Przepisy rozporządzenia nie definiują pracy o charakterze marginalnym pozostawiając te ocenę właściwym organom przy uwzględnieniu okoliczności konkretnej sprawy. Analizując okoliczności niniejszej sprawy Sąd doszedł do przekonania, że wniosek do jakiego doszedł organ rentowy jest trafny. Zarówno wymiar czasu pracy ubezpieczonego, jak i osiągane z tego tytułu wynagrodzenie uzasadniają stwierdzenie, że zatrudnienie to ma charakter marginalny. Miesięczny wymiar czasu pracy ubezpieczonego zamyka się w 10 godzinach i jest realizowany przez niego w ciągu jednego dnia, a osiągane z tego tytułu wynagrodzenie wynosi 40 Euro, co w przeliczeniu stanowi około 160 złotych miesięcznie (przy przyjęciu wartości Euro na poziomie 4 złotych). Wartości te mają charakter marginalny w porównaniu do pełnego wymiaru czasu pracy i wynagrodzenia możliwego do osiągnięcia w takim wymiarze zatrudnienia przy zastosowaniu wskaźnika 40 Euro za 10 godzin pracy. Na marginesie wskazać również należy, że jak zeznał ubezpieczony dochód osiągany przez niego z tytułu działalności gospodarczej prowadzonej w ramach firmy (...) J. G. w siedzibą w S. wynosił od 1 600 złotych do 2 000 złotych miesięcznie. Wprawdzie w skali całego roku 2013r., uwzględniającego również wyniki działalności gospodarczej prowadzonej w ramach (...) Spółki cywilnej z siedzibą w S. ubezpieczony poniósł stratę, ale wykazany przychód (przed odjęciem kosztów) - w kwocie 119 464,85 złotych (zeznanie podatkowe k.26v akt sprawy) obrazuje wysokość obrotów - w przeliczeniu miesięcznym - rzędu 9 955 złotych.

Niezależnie od powyższego podkreślić należy, że ustalenie organu rentowego, iż od 1 czerwca 2013r. ustawodawstwem właściwym dla ubezpieczonego jest ustawodawstwo polskie, stało się - z ustalenia tymczasowego, dokonanego w trybie art.16 ust.2 rozporządzenia wykonawczego - ustaleniem ostatecznym w myśl art.16 ust.3 w/w rozporządzenia. Z przedstawionych wyżej ustaleń wynika bowiem, że instytucja właściwa na terenie Republiki Słowackiej ,tj. (...), U. w B. będąc zawiadomioną o dokonanym w dniu 14 sierpnia 2013r. (k.32 akt organu rentowego) tymczasowym ustaleniu ustawodawstwa nie wniosła zastrzeżeń do takiego ustalenia. W następstwie powyższego ustalenie to stało się ostateczne. Wskazać ponadto należy, że również ubezpieczony będąc zawiadomionym o dokonanym ustaleniu nie wystąpił z wnioskiem o wydanie w tym przedmiocie decyzji administracyjnej (vide: ustalenia faktyczne).

Reasumując, wobec ostatecznego ustalenia, że od 1 czerwca 2013r. ustawodawstwem właściwym dla ubezpieczonego jest ustawodawstwo polskie organ rentowy prawidłowo ustalił, że od 1 czerwca 2013r. do 30 listopada 2013r. ,tj. do chwili zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej, ubezpieczony jako osoba prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą pod firmą (...) J. G. w siedzibą w S., podlegał obowiązkowym ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu. Zgodnie bowiem z art.6 ust.1 pkt 5 ustawy z 13 października 1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz.U. z 2009r., Nr 205, poz.1585 ze zm.) obowiązkowo ubezpieczeniu emerytalnemu i rentowym podlegają osoby fizyczne, które na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej są osobami prowadzącymi pozarolniczą działalność gospodarczą. Zgodnie zaś z art.12 ust.1 w/w ustawy obowiązkowo ubezpieczeniu wypadkowemu podlegają osoby podlegające ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym, a zatem m.in. osoby prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą. Wreszcie zgodnie z art.13 pkt 4 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych osoby prowadzące pozarolniczą działalność podlegają obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu w okresie od dnia rozpoczęcia wykonywania działalności do dnia zaprzestania wykonywania tej działalności, z wyłączeniem okresu, na który wykonywanie działalności zostało zawieszone na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd uznał, że odwołanie J. G. nie zasługuje na uwzględnienie i dlatego na podstawie art.477.14§1 kpc orzekł jak w sentencji wyroku.

Zgodnie z zasada odpowiedzialności za wynik procesu na podstawie art.98§1 i 3 kpc w zw. z art.99 kpc Sąd obciążył ubezpieczonego obowiązkiem zwrotu organowi rentowemu kwoty 60 złotych tytułem kosztów zastępstwa procesowego - z §11 ust.2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz.U. Nr 163, poz.1349 ze zm.)