Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 stycznia 2015r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 stycznia 2015r. w S.

odwołania J. P.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 8 stycznia 2013 r. Nr (...)

w sprawie J. P.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do emerytury

I.  zmienia zaskarżoną decyzję i ustala, że ubezpieczonemu J. P. przysługuje prawo do emerytury od dnia 01 stycznia 2013r.;

II.  zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. na rzecz ubezpieczonego J. P. kwotę 60 zł (sześćdziesiąt) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt: IV U 80/13

UZASADNIENIE

Decyzją z 8 stycznia 2013r. znak: (...)Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art.184 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze odmówił J. P. prawa do emerytury wskazując, że ubezpieczony nie udowodnił, iż do dnia 1 stycznia 1999r. osiągnął 15-letni staż pracy w warunkach szczególnych, wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Organ rentowy nie zaliczył do pracy w warunkach szczególnych pracy w okresie od 14 czerwca 1972r. do 17 marca 1987r. (z wyłączeniem służby wojskowej) oraz od 1 września 1990r. do 31 października 1996r., ponieważ świadectwo pracy z 10 grudnia 1998r. wystawione przez Zakład (...) Spółka z o.o. w S. zawiera błędy formalne – brak jest określenia charakteru pracy oraz zajmowanego stanowiska zgodnie z przepisami rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. i zarządzenia resortowego Ministra Przemysłu Chemicznego.

Odwołanie od w/w decyzji złożył J. P. wnosząc o jej zmianę i ustalenie mu prawa do emerytury. W uzasadnieniu odwołania wskazał, że przez cały okres zatrudnienia w Zakładzie (...) w S. wykonywał prace polegające na konserwacji urządzeń elektrycznych na stanowisku elektromontera. Zakład pracy potwierdził w wystawionym świadectwie pracy, że wykonywał on pracę w warunkach szczególnych (odwołanie k. 2).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie powołując się na przepisy prawa i uzasadnienie zawarte w zaskarżonej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k. 3).

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczony, ur. (...), w dniu (...). ukończył 60-ty rok życia. W dniu 3 stycznia 2013r. wystąpił do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z wnioskiem o ustalenie prawa do emerytury. Na podstawie przedłożonych do wniosku dokumentów organ rentowy ustalił, że na dzień 1 stycznia 1999r. ubezpieczony udowodnił staż ubezpieczeniowy w wymiarze 26 lat, 6 miesięcy i 17 dni. Organ rentowy nie zaliczył ubezpieczonemu żadnego okresu pracy do stażu pracy w warunkach szczególnych. Do pracy w warunkach szczególnych nie zaliczono okresu zatrudnienia od 14 czerwca 1972r. do 17 marca 1987r. (z wyłączeniem służby wojskowej) oraz od 1 września 1990r. do 31 października 1996r., ponieważ świadectwo pracy z 10 grudnia 1998r. wystawione przez Zakład (...) Spółka z o.o. w S. zawiera błędy formalne – brak jest określenia charakteru pracy oraz zajmowanego stanowiska zgodnie z przepisami rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. i zarządzenia resortowego Ministra Przemysłu Chemicznego. Z uwagi na brak wymaganego ustawą stażu pracy w warunkach szczególnych decyzją z 8 stycznia 2013r. organ rentowy odmówił ubezpieczonemu przyznania emerytury (k.12 akt emerytalnych).

Ubezpieczony był zatrudniony w Zakładach (...) S.A. w S. od 14 czerwca 1972r. do 30 września 1997r. oraz w Zakładzie (...) Sp. z o.o. w S. od 1 października 1997r. do 31 grudnia 1998r. w pełnym wymiarze. W okresie zatrudnienia wykonywał pracę: od 14 czerwca 1972r. do 31.12.1987 r elektromontera na dziale przędzalnia; od 1 stycznia 1988 elektromontera na wydziale konfekcji, od 1 września 1990r. do 30 września 1996 r. elektromontera na wydziale dziewiarni, od 1 listopada 1996r. elektromontera na dziale konfekcji. W okresie od 30 października 1972r. do 17 października 1974r. odbył zasadniczą służbę wojskową.

Ubezpieczony w okresach: od 14 czerwca 1972r. do 31 grudnia 1987r. oraz od 1 września 1990r. do 31 października 1996r. stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał pracę elektromontera na wydziałach przędzalni i dziewiarni, która polegała na konserwacji urządzeń pracujących na tych wydziałach i instalacji elektrycznych (akta osobowe). Na wskazanych wydziałach pracowały w systemie trzyzmianowych takie urządzenia jak: mieszalnie bawełny, rozciągarki taśm, trzepaki bawełny, zgrzeblarki, przędzarki obrączkowe, przewijarki, które były maszynami elektrycznymi. Rolą ubezpieczonego jako elektromontera było utrzymanie wskazanych maszyn na wydziałach przędzalni i dziewiarni w ciągłym ruchu. Ubezpieczony usuwał usterki w niniejszych maszynach o charakterze elektrycznym, dokonywał bieżących przeglądów tych maszyn, sprawdzenia czujników w tych maszynach, konserwacji tych maszyn, tak aby wydziały mogły pracować. Na wydziale przędzarni wykonywana była przędza z bawełny, a na wydziale dziewiarni gotowa tkanina z tej przędzy. Praca na obu wydziałach była świadczona w systemie trzyzmianowym. Na każdej zmianie pracowali elektromonterzy, aby na bieżąco usuwać bieżące usterki w pracujących maszynach, czy wykonywać konserwację tych urządzeń (zeznania świadków: E. Ś. k. 19v-20, B. R. k.20-20v, M. C. k.21-22).

Od dnia 01 stycznia 1988 r. powierzono ubezpieczonemu obowiązki elektromontera na wydziale konfekcji (k. 25 akt osobowych), gdzie pracował do 31.03.1990 r., a następnie od dnia 01.04.1990 r. ubezpieczony pracował jako elektromonter na szwalni (angaż k. 30 akt osobowych), a od 01 sierpnia 1990 r. ponownie na wydziale konfekcji (k. 31 akt osobowych). Od dnia 01 września 1990 r. ubezpieczony wykonywał pracę elektromontera na wydziale dziewiarni (angaż k. 31 akt osobowych), gdzie pracował do 30 października 1996 r. (k. 42 akt osobowych). Ubezpieczony w wyniku wypowiedzenia zmieniającego od dnia 01 listopada 1996 r. do końca zatrudnienia pracował jako elektromonter na dziale konfekcji. W okresie od dnia 1 października 1996 r. do 31października 1996 r. (tj. do końca okresu wypowiedzenia zmieniającego) został oddelegowany rzez pracodawcę do zakładu konfekcji na stanowisko elektromontera (k. 43 akt osobowych).

Ubezpieczona nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego (okoliczności niesporna, oświadczenie zawarte we wniosku o emeryturę -k.1 akt emerytalnych ubezpieczonego).

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonego J. P. jest zasadne i zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art.184 ust.1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2013r. poz.1440 ze zm.) ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku emerytalnego przewidzianego w art.32, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy, tj. w dniu 1 stycznia 1999r. osiągnęli okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzn oraz osiągnęli okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art.27 ustawy, a także nie przystąpili do otwartego funduszu emerytalnego albo złożyli wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa. W myśl przywołanego wyżej art.32 ust.1 i 4 ustawy pracownikom zatrudnionym w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze przysługuje emerytura w wieku 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn, a w myśl przywołanego wyżej art.27 ustawy wymagany okres składkowy i nieskładkowy wynosi co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn. Zgodnie z §4 ust.1 pkt 3 rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. Nr 8, poz.43 ze zm.) pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A załącznika do rozporządzenia, nabywa prawo do emerytury w w/w wieku jeżeli ma wymagany okres zatrudnienia (co najmniej 25 lat mężczyzna), w tym co najmniej 15 lat pracy w warunkach szczególnych. Ponadto zgodnie z §2 ust.1 przedmiotowego rozporządzenia okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku.

Rozstrzygnięcie niniejszej sprawy wymagało zbadania, czy ubezpieczony spełnia przesłankę wymaganego okresu pracy w warunkach szczególnych. Poza sporem pozostawało bowiem, że ubezpieczony osiągnął wymagany ustawą wiek z dniem 27 listopada 2012r., spełniła przesłankę „ogólnego” stażu pracy i nie należy do otwartego funduszu emerytalnego.

Ubezpieczony podnosił, że posiada 15-letni okres zatrudnienia w warunkach szczególnych, bowiem wykonywał pracę w takich warunkach w Zakładach (...) w S. a następnie w Zakładzie (...) w S. w okresie od 14 czerwca 1972r. do 17 marca 1987r. i od 1 września 1990r. do 31 października 1996r. na stanowisku elektromontera.

Zebrany w sprawie materiał dowodowy, w ocenie Sądu, dał podstawy do zaliczenia okresu od 14 czerwca 1972r. do 31 grudnia 1987r. (bowiem z akt osobowych wynika, że ubezpieczonemu zmieniono angaż z dniem 1 stycznia 1988r. na elektromontera na Wydziale Konfekcji), a następnie od 1 września 1990r. do 30 września 1996r. (bowiem od 01.10.1996 r. do 31.10.1996 r. ubezpieczony był oddelegowany do pracy na stanowisku elektromontera na wydziale konfekcji) jako pracy w warunkach szczególnych. W wymienionych okresach ubezpieczony wykonywał prace wymienione załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wykazie A, dział XIV, poz. 25 – bieżąca konserwacja agregatów i urządzeń oraz prace budowlano-montażowe i budowlano-remontowe na oddziałach będących w ruchu, w których jako podstawowe wykonywane są prace wymienione w wykazie. Z zeznań świadków i wnioskodawcy wynika, że ubezpieczony na wydziale przędzalni i wydziale dziewiarni stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał pracę elektromontera. Są to wydziały, gdzie praca wykonywana jest w warunkach szczególnych (prace te wyszczególnione zostały pod poz. 1 i 4 działu VII wykazu A załącznika do opisanego wyżej rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r.). Nie budzi wątpliwości, że praca na tych wydziałach była wykonywana na 3 zmiany, a zatem była to praca na wydziałach będących w ciągłym ruchu, gdzie ciągle pracowały maszyny przędzalnicze i dziewiarskie opisane w stanie faktycznym. Praca ubezpieczonego jako elektromontera polegała na bieżącej konserwacji, naprawie usterek tych urządzeń będących w ruchu. Była to praca wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Dlatego też należało ją zakwalifikować jako pracę w warunkach szczególnych. Powyższe znajduje również potwierdzenie w opinii biegłego z zakresu bhp, który również okresy pracy ubezpieczonego na wydziale przędzarni i dziewiarni na stanowisku elektromontera uznał za pracę w warunkach szczególnych (opinia biegłego k. 26-44) wymienioną w wykazie A, dziale XIV poz. 25 załącznika rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983 r. Powyższa opinia nie była kwestionowana przez żadną ze stron procesu i została obdarzona przez Sąd wiarygodnością. Sąd obdarzył również wiarygodnością dowody z zeznań świadków i ubezpieczonego. Zeznania wymienionych są spójne, logiczne, korespondują ze sobą oraz z materiałem dowodowym w postaci dokumentów znajdujących się w aktach osobowych ubezpieczonego. Okresy zaliczone przez Sąd do pracy w warunkach szczególnych to łącznie 21 lat 7 miesięcy i 17 dni.

Odnosząc się do okresu odbywania przez ubezpieczonego zasadniczej służby wojskowej od 30.10.1972 r. do 17.10.1974 r. to w ocenie Sądu powyższy okres również powinien być zaliczony do pracy w warunkach szczególnych. Przed powołaniem ubezpieczonego do odbycia zasadniczej służby wojskowej wykonywał on pracę w warunkach szczególnych, zasadniczą służbę wojskową zakończył 17.10.1974 r. a do pracy został przyjęty po jej odbyciu dnia 28.10.1974 r. (k. 8 akt osobowych) na stanowisko zajmowane przed powołaniem i w dalszym ciągu wykonywał pracę w warunkach szczególnych na wydziale przędzalni. Zgodnie z uchwałą 7 sędziów Sądu Najwyższego z dnia 16 października 2013 r. w sprawie II UZP 6/13 „czas zasadniczej służby wojskowej odbytej w okresie obowiązywania art. 108 ust. 1 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (Dz.U. Nr 44, poz. 220, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 1974 r.) zalicza się - na warunkach wynikających z tego przepisu - do okresu pracy wymaganego do nabycia prawa do emerytury w niższym wieku emerytalnym (art. 184 w związku z art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, jednolity tekst: Dz.U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.).” Sąd w całości podziela rozważania Sądu Najwyższego wywiedzione w uzasadnieniu wymienionej uchwały.

Wobec powyższego ubezpieczony udowodnił na datę 1 stycznia 1999 r. co najmniej 15 lat pracy w warunkach szczególnych ( w okolicznościach niniejszej sprawy udowodnione zostało 21 lat, 7 miesięcy i 17 dni), co powoduje że spełnia wszystkie przesłanki do przyznania mu emerytury w warunkach szczególnych.

Prawo do emerytury zostało przyznane od 1 stycznia 2013r., tj. od pierwszego dnia miesiąca, w którym ubezpieczony złożył wniosek o przyznanie tego prawa.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd, na podstawie art.477 ¹⁴ §2 kpc zmienił zaskarżoną decyzję orzekając jak w sentencji wyroku.

O kosztach zastępstwa procesowego Sąd orzekł na podstawie art. 98 kpc w zw. z § 12 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. z 2013r., poz. 461).