Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 01 grudnia 2014 r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Śródmieścia we Wrocławiu X Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:SSR Alicja Rudnicka

Protokolant: Monika Biegańska

po rozpoznaniu w dniu 28 listopada 2014 r. we Wrocławiu

sprawy z powództwa: R. N.

przeciwko: partii politycznej pod nazwą „ (...)” z siedzibą w K.

o wynagrodzenie za pracę

I.  umarza postępowanie odnośnie kwoty 11 200 zł, dotyczącej wynagrodzenia za okres od marca 2009 r. do czerwca 2009 r.;

II.  oddala dalej idące powództwo;

III.  zasądza od powoda na rzecz strony pozwanej kwotę 1817 zł tytułem zwrotu kosztów sporu;

IV.  nieuiszczonymi przez powoda kosztami sądowymi obciąża Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

Powód, R. N., pozwem z dnia 17 maja 2012 r. (data stempla pocztowego), skierowanym przeciwko pozwanej, partii politycznej pod nazwą „ (...)” z siedzibą w K., wniósł o zasądzenie kwoty 22.400,00 zł tytułem wynagrodzenia za okres od marca – października 2009 r. wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od kwot:

- 2.800,00 zł od dnia 1 kwietnia 2009 r. do dnia zapłaty,

- 2.800,00 zł od dnia 1 maja 2009 r. do dnia zapłaty,

- 2.800,00 zł od dnia 1 czerwca 2009 r. do dnia zapłaty,

- 2.800,00 zł od dnia 1 lipca 2009 r. do dnia zapłaty,

- 2.800,00 zł od dnia 1 sierpnia 2009 r. do dnia zapłaty,

- 2.800,00 zł od dnia 1 września 2009 r. do dnia zapłaty,

- 2.800,00 zł od dnia 1 października 2009 r. do dnia zapłaty,

- 2.800,00 zł od dnia 1 listopada 2009 r. do dnia zapłaty,

oraz o zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego w kwocie 2.400,00 zł.

Na uzasadnienie swojego żądania podał, iż w dniu 2 lutego 2009 r. zawarł ze stroną pozwaną umowę o pracę, na podstawie której został zatrudniony na stanowisku sekretarza generalnego (...) w pełnym wymiarze czasu pracy za wynagrodzeniem w wysokości 2.800,00 zł (brutto) miesięcznie. Pracę był zobowiązany świadczyć w siedzibie (biurze) strony pozwanej we W..

W okresie od lutego do października 2009 r. świadczył pracę w umówionym miejscu i w ramach tego wykonywał wszelkie czynności stanowiące obowiązki pracownicze, tj. kontakt z członkami i sympatykami, aktualizacja bazy danych członków, przyjmowanie wyborców, kontakt z mediami, organizowanie zebrań dla członków i sympatyków (...). Ponadto, zajmował się również organizacją kongresu młodzieżówki (...) w W. 1 maja 2009 r., organizował letnią Akademię (...) dla członków i sympatyków (...) w siedzibie w B. w czasie 19-23 sierpień 2009 r. Nadto w 2009 r. jako sekretarz generalny zawiadomił Państwową Komisją Wyborczą o naruszeniu ciszy wyborczej.

W związku z decyzją pracodawcy o likwidacji biura we W., do końca października wykonywał również czynności faktyczne i prawne związane z likwidacją zakładu pracy, świadcząc aktywnie pracę aż do jego zamknięcia w dniu 30 października 2009 r.

Jednak za okres świadczonej pracy nie otrzymał wynagrodzenia (k. 2-4).

Nakazem zapłaty wydanym w postępowaniu upominawczym z dnia 11 czerwca 2012r. (X Np 128/12) Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Śródmieścia we Wrocławiu X Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, nakazał stronie pozwanej , żeby zapłaciła powodowi kwotę 22.400,00 zł wraz z ustawowymi odsetkami od kwot:

- 2.800,00 zł od dnia 1 kwietnia 2009 r. do dnia zapłaty,

- 2.800,00 zł od dnia 1 maja 2009 r. do dnia zapłaty,

- 2.800,00 zł od dnia 1 czerwca 2009 r. do dnia zapłaty,

- 2.800,00 zł od dnia 1 lipca 2009 r. do dnia zapłaty,

- 2.800,00 zł od dnia 1 sierpnia 2009 r. do dnia zapłaty,

- 2.800,00 zł od dnia 1 września 2009 r. do dnia zapłaty,

- 2.800,00 zł od dnia 1 października 2009 r. do dnia zapłaty,

- 2.800,00 zł od dnia 1 listopada 2009 r. do dnia zapłaty,

oraz kwotę 1.817,00 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania, w tym kwotę 1.800,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego oraz 17,00 zł tytułem opłaty od pełnomocnictwa.

Ponadto nakazał stronie pozwanej uiścić na rzecz Skarbu Państwa kwotę 280.00 zł tytułem opłaty od pozwu od uiszczenia której powód był zwolniony z mocy ustawy.

Pismem z dnia 1 października 2012 r. (data stempla pocztowego), strona pozwana wniosła o przywrócenie terminu do wniesienia sprzeciwu od nakazu zapłaty z dnia 11 czerwca 2012 r. wydanym w postępowaniu upominawczym w sprawie X Np 128/12 i równocześnie złożyła sprzeciw od nakazu zapłaty wnosząc o oddalenie powództwa w całości, oraz o zasądzenie od powoda kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych.

W uzasadnieniu swojego stanowiska, strona pozwana zgłosiła zarzut przedawnienia roszczenia i jednocześnie zarzuciła, iż powód od stycznia do 2 marca 2009 r. był członkiem zarządu (...). Jednakże wobec jego rezygnacji na posiedzeniu Krajowego Zarządu partii, w dniu 2 marca 2009 r. z funkcji sekretarza generalnego, co wiązało się z jednostronnym wypowiedzeniem umowy o pracę, został on wykreślony przez Sąd z ewidencji partii politycznych.

Strona pozwana wskazała, iż za okres zatrudnienia powód otrzymał wynagrodzenie w dniu 3 marca 2009 r. dwukrotnie kwotę 2.017,67 zł i w dniu 30 marca 2009 r. wyrównanie w kwocie 109,69 zł.

Jednocześnie strona pozwana podkreśliła, iż stosownie do art. 26 statutu (...), każda czynność, rodząca zobowiązanie majątkowe, winna być złożona przez dwóch członków zarządu krajowego, w tym bezwzględnie przez kwestora. Tymczasem umowa o pracę z powodem została zawarta przez jedną z osób, która nie była wówczas członkiem zarządu krajowego partii (k. 28-32).

Pismem z dnia 28 listopada 2014r. powód cofnął pozew w zakresie żądania o wynagrodzenie za okres od marca 2009r. do czerwca 2009r. ( 2 800zł x 4 ) tj. odnośnie kwoty 11 200 zł, z uwagi na dokonanie przelewu na rachunek pełnomocnika powoda w dniu 14 sierpnia 2012r. (k.385 -386)

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

Powód, R. N., będąc członkiem zarządu strony pozwanej (...) z siedzibą w K., decyzją Konwentu Krajowego na początku 2009 r. został wybrany sekretarzem generalnym (...). Po wybraniu powoda na sekretarza generalnego w dniu 2 lutego 2009 r. zawarł ze stroną pozwaną umowę o pracę na czas nieokreślony, na podstawie której został zatrudniony na stanowisku sekretarza generalnego (...) w pełnym wymiarze czasu pracy za wynagrodzeniem zasadniczym w wysokości 2.800,00 zł brutto. Miejscem wykonywania pracy było biuro strony pozwanej we W.. Termin rozpoczęcia pracy został wskazany na dzień 2 lutego 2009 r.

Termin wypłaty wynagrodzenia strony ustaliły na ostatni dzień miesiąca, którego wynagrodzenie dotyczy.

Umowę o pracę w imieniu strony pozwanej podpisała dyrektor biura zarządu krajowego A. Z. w porozumieniu z kwestorem krajowym R. C..

Dowody: zeznania świadka M. W. – karta 145-146,

zeznania świadka M. B. (1) – karta 203 (płyta CD),

zeznania świadka R. C. – karta 203 (płyta CD),

umowa o pracę z 02.02.2009 r. – karta 7

Zgodnie z § 26 ust. 2 statutu strony pozwanej, do zawierania i składania oświadczeń w imieniu (...) upoważnieni są Przewodniczący (...) bądź dwóch członków Zarządu Krajowego działających łącznie lub pełnomocnicy przez nich ustanowieni. W przypadku, gdy czynność powoduje powstanie zobowiązania majątkowego, w imieniu (...) oświadczenie woli składa dwóch członków Zarządu Krajowego, w tym Kwestor.

A. Z. będąc dyrektorem biura podpisywała umowy o pracę na wniosek przewodniczącego i wiceprzewodniczącego.

Dowody: zeznania świadka R. C. – karta 203 (płyta CD),

statut strony pozwanej – karta 225-237.

Powód nie miał pisemnego zakresu obowiązków, a warunki zatrudnienia były przez niego omawiane z Przewodniczącym W. F.. Do obowiązków powoda należało spotykanie z sympatykami partii i przebywanie w biurze, którego celem był stały kontakt z członkami, przyjmowanie wyborców w godzinach urzędowania. Nikt nie kontrolował i nikt nie rozliczał powoda z wykonywanych, na co dzień obowiązków pracowniczych. Powód natomiast miał obowiązek uczestniczyć w posiedzeniach Zarządu Krajowego, gdzie zdawał ustne relacje z wykonywanych zadań.

Posiedzenia zarządu (...) D. odbywały się 2-3 razy w miesiącu, z których były sporządzane protokoły.

W dniu 2 marca 2009 r. odbyło się posiedzenie Zarządu Krajowego strony pozwanej, w trakcie, którego powód zrezygnował z funkcji sekretarza generalnego partii, rezygnując równocześnie z funkcji członka zarządu oraz wypowiadając umowę o pracę. W związku z rezygnacją powoda, został on wykreślony z ewidencji partii politycznych. Jednakże w trakcie wspólnych rozmów strona pozwana zaproponowała powodowi rozwiązanie stosunku pracy z dniem 2 marca 2009 r. na zasadzie porozumienia stron i w tym celu sporządziła dokument „Porozumienie o rozwiązaniu umowy o pracę”, zgodnie z którym z dniem 2 marca 2009 r. strony miały rozwiązać umowę o pracę na mocy zgodnego porozumienia stron. Dokument ten został podpisany przez dyrektora biura zarządu krajowego A. Z. oraz kwestora krajowego R. C.. Jednocześnie strona pozwana wystawiła powodowi świadectwo pracy, w którym odnotowała, iż powód był zatrudniony w okresie od 2 lutego 2009 r. do 2 marca 2009 r., w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku sekretarza generalnego (...), natomiast umowa o pracę uległa rozwiązaniu na mocy porozumienia stron. Po czym w dwóch egzemplarzach zarówno porozumienie jak i świadectwo pracy zostały powodowi wysłane pocztą, jednak dwukrotnie wróciły jako niepojęte i dopiero za trzecim razem zostały odebrane przez powoda. Powód jednak nie podpisał przesłanych mu dokumentów i nie odesłał stronie pozwanej egzemplarzy przeznaczonych dla niej.

Po rezygnacji z funkcji powód nie uczestniczył już w posiedzeniach Zarządu Krajowego i nie wykonywał już żadnych czynności pracowniczych wynikających z zawartej umowy o pracę, na rzecz strony pozwanej. Nie odbierał też telefonów od Przewodniczącego Zarządu W. F..

Biuro strony pozwanej we W. przy ulicy (...) zostało zamknięte w październiku 2009 r.

Dowody: zeznania świadka M. B. (1) – karta 203 (płyta CD),

zeznania świadka R. C. – karta 203 (płyta CD),

częściowo zeznania świadka M. L. – karta 203 (płyta CD),

częściowo zeznania świadka M. S. – karta 203 (płyta CD),

wydruk z (...) – karta 35-36,

zeznania świadka W. F. – karta 379 -380

zeznania świadka J. P. – karta 391 (płyta CD),

zeznania świadka A. K. k. 309 -310

kserokopia porozumienia z 02.03.2009 r. o rozwiązaniu umowy o pracę

– karta 52 (w aktach sprawy tut. Sądu X P 750/12),

kserokopia świadectwa pracy z 02.03.2009 r. – karta 53 (w aktach sprawy tut.

Sądu X P 750/12),

pismo przewodnie – karta 72 (w aktach sprawy tut. Sądu X P 750/12),

dowód nadania przesyłki poleconej nr (...) – karta 71 (w aktach sprawy

tut. Sądu X P 750/12),

Listy obecności na posiedzeniach Zarządu Krajowego – karta 238 (koperta)

W dniu 16 kwietnia 2009 r. strona pozwana złożyła w oddziale ZUS druk (...) P (...) zgodnie z którym, powód został wyrejestrowany z ubezpieczeń społecznych z dniem 2 marca 2009 r.

Dowód: kserokopia druku (...) P (...) karta 37-38, 118

Powód otrzymał wynagrodzenie z tytułu umowy o pracę w następujących wysokościach:

- 2.017,67 zł (przelew z 3 marca 2009 r.),

- 109,69 zł (przelew z 30 marca 2009 r.)

Dowód: potwierdzenie wypłat – karta 76-77

Pismem z dnia 19 sierpnia 2011 r. powód wezwał stronę pozwaną do wypłaty wynagrodzenia za okres od 1 marca 2009 r. do 30 października 2009 r. w łącznej wysokości 22.400,00 zł wraz z odsetkami za opóźnienie oraz wypłaty wynagrodzenia za czas pozostawania w gotowości do wykonywania pracy w okresie od 1 listopada 2009 r. do 31 sierpnia 2011 r. w łącznej wysokości 38.640,0 zł.

Dowód: pismo powoda z 19.08.2011 r. – karta 8-11.

W okresie od 1 lipca 2008 r. do 7 listopada 2011 r. płatnikiem składek powoda na ubezpieczenie społeczne było Biuro Poselskie M. B..

W okresie od 2 lutego 2009 r. do 1 marca 2009 r. płatnikiem składek powoda na ubezpieczenie społeczne była strona pozwana.

Dowód: pismo ZUS z 16.04.2014 r. – karta 261

W oparciu o powyższe ustalenia faktyczne, Sąd zważył, co następuje:

Powództwo w zakresie cofniętego powództwa tj. o wynagrodzenie za pracę za okres od 1 marca 2009 r. do 30 czerwca 2009r. podlegało umorzeniu, natomiast dalej idące powództwo jako bezzasadne należało oddalić.

Powód dochodził wynagrodzenia za pracę za okres od 1 marca 2009 r. do 30 października 2009 r. Jednakże strona pozwana zarzucała, iż w spornym okresie powód nie był jej pracownikiem i nie świadczył pracy wskazując, iż w dniu 2 marca 2009 r. doszło do rozwiązania stosunku pracy na zasadzie porozumienia stron.

W pierwszej kolejności, Sąd jednakże ustosunkował się do zarzutu przedawnienia.

Zgodnie z art. 291 § 1 k.p., roszczenia ze stosunku pracy ulegają przedawnieniu z upływem 3 lat od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne.

Jak wynika z umowy o pracę z dnia 2 lutego 2009 r. strony ustaliły, iż powód będzie otrzymywać wynagrodzenie przelewem na konto do ostatniego dnia miesiąca, którego wynagrodzenie dotyczy.

Zatem ewentualne wynagrodzenie za poszczególne miesiące stawało się wymagalne:

- za marzec 2009 r. z dniem 31 marca 2009r.,

- za kwiecień 2009 r. z dniem 30 kwietnia 2009 r.,

- za maj 2009 r. z dniem 31 maja 2009 r.,

- za czerwiec 2009 r. z dniem 30 czerwca 2009 r.,

- za lipiec 2009 r. z dniem 31 lipca 2009 r.,

- za sierpień 2009 r. z dniem 31 sierpnia 2009 r.,

- za wrzesień 2009 r. z dniem 30 września 2009 r.,

- za październik 2009 r. z dniem 31 października 2009 r.

Natomiast powództwo zostało wytoczone w dniu 17 maja 2012 r. (data stempla pocztowego – karta 15).

Zatem skuteczny zarzut przedawnienia mógł dotyczyć tylko ewentualnego wynagrodzenia za miesiące marzec i kwiecień 2009 r., które stały się wymagalne odpowiednio 31 marca 2009 r. (trzyletni termin mijał więc z dniem 31 marca 2012 r.) i 30 kwietnia 2009 r. (trzyletni termin mijał więc z dniem 30 kwietnia 2012 r.).

Zarzut ten za w/w miesiące ( marzec, kwiecień 2009r.) nie był jednak brany pod uwagę z uwagi na cofnięcie powództwa obejmującego również ten okres.

Na marginesie należy tylko dodać, iż ze zgromadzonego materiału dowodowego wynika, iż za miesiąc marzec 2009 r. powód otrzymał wynagrodzenie w kwocie 109,69 zł netto. Tymczasem wytaczając powództwo za miesiąc marzec 2009 r. powód z wiadomych tylko sobie przyczyn, domagał się zasądzenia wynagrodzenia w pełnej wysokości – 2.800,00 zł brutto.

W świetle dochodzonego przez powoda roszczenia, kwestią istotną dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy było ustalenie, czy w okresie spornym powód pozostawał w zatrudnieniu na podstawie umowy o pracę, czy też jego stosunek pracy uległ rozwiązaniu z dniem 2 marca 2009 r.

W ocenie Sądu, stosunek pracy łączący strony uległ wprawdzie rozwiązaniu, lecz nie z dniem 2 marca 2009 r. tak jak zarzucała to strona pozwana, lecz z dniem 21 marca 2009 r. i po tym czasie powód faktycznie, nie był już pracownikiem strony pozwanej, w związku z czym, jego roszczenie o zasądzenie wynagrodzenia za okres od 22 marca 2009 r. do 30 października 2009 r. w oparciu o przepisy prawa pracy nie miały żadnego prawnego uzasadnienia.

Z ustalonego stanu faktycznego wynika, iż w dniu 2 marca 2009 r. powód zrezygnował z pełnienia funkcji sekretarza generalnego i członka zarządu, a tym samym złożył rezygnację ze stanowiska pracy, co w konsekwencji stanowiło wypowiedzenie umowy o pracę. Należy bowiem wskazać, iż zgodnie z umową o pracę powód został zatrudniony na stanowisku sekretarza generalnego (...). Skoro zatem na posiedzeniu Zarządu Krajowego zrezygnował z pełnienia tejże funkcji, tym samym nie mógł dłużej świadczyć pracy na tymże stanowisku na podstawie umowy o pracę. Należy zwrócić uwagę, iż zawarcie z powodem umowy o pracę było nierozerwalnie związane z pełnioną przez niego funkcją sekretarza generalnego. Zatem rezygnacja z pełnionej funkcji uniemożliwiała mu wykonywanie obowiązków pracowniczych. Wprawdzie jak wynika z przeprowadzonego postępowania dowodowego, strona pozwana po rezygnacji powoda ze stanowiska sekretarza generalnego zaproponowała mu rozwiązanie stosunku pracy z dniem złożenia rezygnacji, jednakże powód nie wyraził zgody na zawarcie porozumienia stron, przez co jako czynność dwustronna nie mogła ona wywołać żadnego skutku prawnego, gdyż brak było zgodnej woli stron. Tymczasem wypowiedzenie stosunku pracy jest jednostronną czynnością prawną i dochodzi do skutku bez względu na wolę drugiej strony.

Jednocześnie, w ocenie Sądu, nie zasadny jest zarzut strony pozwanej jakoby strony nie łączyła w ogóle żadna umowa o pracę, albowiem ze strony pozwanej została podpisana przez osoby nieuprawnione. Zgodnie ze statutem strony pozwanej czynność rodząca zobowiązanie finansowe winna być złożona przez dwóch członków Zarządu Krajowego, w tym przez kwestora. Z poczynionych przez Sąd ustaleń wynika, iż umowę o pracę z powodem podpisał dyrektor biura zarządu krajowego A. Z. w porozumieniu z kwestorem krajowym R. C.. Jednocześnie z zeznań świadka R. C. jednoznacznie wynika, iż A. Z. pomimo, iż nie była członkiem zarządu, to była jednak upoważniona przez przewodniczącego i wiceprzewodniczącego do zawierania umów o pracę.

Nawet, gdyby przyjąć, że pani A. Z. nie była członkiem Zarządu pozwanego i złożyła podpis wbrew wymogom z art. 26 statutu, to umowę tą i tak należy uznać za ważną. Sam pozwany, bowiem niejako sankcjonował jej prawidłowe obowiązywanie poprzez wypłatę na rzecz powoda stosownego wynagrodzenia, co przyznał w treści sprzeciwu od nakazu zapłaty.

Biorąc pod uwagę, iż powód został zatrudniony przez stronę na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony z dniem 2 lutego 2009 r., natomiast wypowiedzenie umowy o pracę zostało złożone przez niego w dniu 2 marca 2009 r., to w świetle art. 36 § 1 pkt 1) k.p. okres wypowiedzenia wynosił 2 tygodnie (powód był bowiem zatrudniony krócej niż 6 miesięcy).

Jednocześnie zgodnie z art. 30 § 2 ¹ k.p. okres wypowiedzenia obejmujący tydzień lub miesiąc albo ich wielokrotność kończy się odpowiednio w sobotę lub w ostatnim dniu miesiąca.

Tym samym w przypadku powoda okres dwutygodniowego wypowiedzenia kończył się w dniu 21 marca 2009 r. Zatem za okres od 1-21 marca 2009 r. powodowi w świetle art. 80 k.p. przysługiwało wynagrodzenie za pracę. W świetle dokonanych ustaleń (za okres od 1-2 marca 2009 r. powód otrzymał wynagrodzenie - 109,69 zł netto).

W związku z cofnięciem przez powoda żądania pozwu w zakresie wynagrodzenia za okres od marca 2009r. do czerwca 2009r., w tym także za okres pozostawania w zatrudnieniu ( od 01 marca do 21 marca 2009r.) postępowanie w tym zakresie zostało umorzone zgodnie z art. 355 § 1 k.p.c. w zw. z art. 203 k.p.c., o czym orzeczono jak w pkt. I sentencji wyroku.

Sąd dokonał ustaleń stanu faktycznego w niniejszej sprawie tylko i wyłącznie w oparciu o dokumenty istotne dla rozstrzygnięcia roszczeń objętych pozwem, odwołując się przede wszystkim do dowodów nie kwestionowanych przez strony i nie budzących żadnych wątpliwości, które zostały sporządzone w przewidzianej formie, a ich autentyczność, nie została skutecznie zakwestionowana przez strony w toku postępowania.

Sąd jednakże nie dał wiary „porozumieniu” o rozwiązaniu umowy o pracę, gdyż było ono podpisane tylko przez jedną ze stron, a dla swojej skuteczności niezbędne było podpisanie go przez obie strony.

Ponadto, Sąd w dużej mierze oparł się również na zeznaniach świadków oraz dowodzie z przesłuchania powoda. Świadkowie potwierdzili fakt, iż w dniu 2 marca 2009 r. powód rezygnując z pełnienia funkcji sekretarza generalnego wypowiedział łączącą strony umowę o pracę. Po złożeniu rezygnacji nie uczestniczył już w posiedzeniach Zarządu Krajowego w W. ( poprzednia siedziba strony pozwanej), na których miał obowiązek składać sprawozdania z wykonanych zadań. Przewodniczący Zarządu W. F. z którym powód ustalał warunki swojego zatrudnienia i któremu podlegał, wyraźnie zeznał, że powód nie odbierał od niego żadnych telefonów i po dniu złożenia rezygnacji nie świadczył pracy na rzecz strony pozwanej.

Świadkowie zawnioskowali przez powoda M. L. i M. S. wprawdzie w sporym okresie spotykali się z powodem w związku z działalnością polityczną, ale nie mieli wiedzy na temat zasad jego zatrudnienia u pozwanej i nie uczestniczyli w posiedzeniach Zarządu Krajowego w W., a tym samym nie posiadali informacji istotnych w sprawie.

Dowód z przesłuchania stron jako pochodzący od osób bezpośrednio zainteresowanych korzystnym wynikiem postępowania, a ponadto postrzegających dotyczące ich zdarzenia w sposób subiektywny, Sąd potraktował z dużą ostrożnością, dając mu wiarę tylko w takim zakresie, w jakim relacje te były zbieżne ze sobą lub znajdowały potwierdzenie w innym wiarygodnym materiale dowodowym.

Z powyższych względów, Sąd oddalił w pkt II wyroku powództwo o wynagrodzenie za pracę za okres od lipca 2009 r. do października 2009 r.

Orzeczenie w pkt III sentencji wyroku, znajduje podstawę w treści art. 98 § 1 k.p.c., zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Reguła ta dotyczy także spraw rozpatrywanych przez sądy pracy. Jeżeli zatem pracownik przegra sprawę pracowniczą, winien liczyć się z obowiązkiem zwrotu przeciwnikowi kosztów procesu obejmujących koszty sądowe (o ile były poniesione) oraz koszty zastępstwa procesowego strony reprezentowanej przez profesjonalnego pełnomocnika.

W niniejszej sprawie kosztami poniesionymi przez pozwanego, były koszty wynagrodzenia pełnomocnika go reprezentującego, które zgodnie z § 12 ust 1 pkt 2 w zw. z § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu ( Dz. U. Nr 163, poz. 1349 ze zm.) wynosiły 1 800,00zł, co wraz z opłatą skarbową od pełnomocnictwa daje łącznie kwotę 1 817,00 zł.

Sąd nie uwzględnił wniosku powoda o zasądzenie na jego rzecz kosztów zastępstwa procesowego z uwagi na częściowe spełnienie przez stronę pozwaną świadczenia (wynagrodzenie za okres od marca do czerwca 2009r.). Pozwana na żadnym etapie niniejszego postępowania nie uznała żądania objętego pozwem, wręcz przeciwnie konsekwentnie wnosiła o jego oddalenie, stojąc na stanowisku, iż w spornym okresie powód nie był jej pracownikiem. Natomiast wyegzekwowanie częściowej zapłaty w wyniku prowadzonego przez komornika sądowego postępowania egzekucyjnego w sprawie KM 3687/12 (dotyczącego sprawy X Np 128/12) nie można traktować jako uznania żądania pozwu.

Zgodnie z art. 96 ust.1 pkt 4 i art. 35 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tj. Dz.U. z 2010r. , Nr 90, poz.594 ze zm.), nie ma obowiązku uiszczenia kosztów sądowych pracownik wnoszący powództwo lub strona wnosząca odwołanie do sądu pracy i ubezpieczeń społecznych, z zastrzeżeniem art. 35 i 36.

Natomiast w myśl art. 113 ust.1 w/w ustawy, kosztami sądowymi, których strona nie miała obowiązku uiścić lub, których nie miał obowiązku uiścić kurator albo prokurator, sąd w orzeczeniu kończącym sprawę w instancji obciąży przeciwnika, jeżeli istnieją do tego podstawy, przy odpowiednim zastosowaniu zasad obowiązujących przy zwrocie kosztów procesu. Kosztami poniesionymi przez Skarb Państwa była opłata od pozwu oraz koszty stawiennictwa świadka. W tym przypadku należy uznać, iż pozwany wygrał proces, w związku z tym nie było podstaw do obciążania go kosztami sądowymi, natomiast powód z mocy prawa był zwolniony z obowiązku poniesienia kosztów sądowych, sąd zaliczył je na rachunek Skarbu Państwa, nie znajdując podstaw do obciążenia nimi powoda, o czym orzeczono w punkcie IV sentencji wyroku.

Z uwagi na powyższe, orzeczono jak w sentencji.