Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 5 sierpnia 2014 r. Sąd Rejonowy dla Łodzi – Śródmieścia w Łodzi oddalił powództwo H. I Niestandaryzowanego S. Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą w K. skierowane przeciwko D. H. o zapłatę, z uwagi na skuteczne podniesienie zarzutu przedawnienia.

Apelację od powyższego orzeczenia wywiodła strona powodowa, skarżąc je w całości i zarzucając naruszenie:

● naruszenie przepisów prawa materialnego tj. art. 117 k.c. poprzez jego błędną wykładnię i zastosowanie w niniejszym przypadku oraz uznanie, iż doszło do przedawnienia roszczeń powoda;

● naruszenie prawa procesowego tj. art. 233 k.p.c. poprzez brak wszechstronnej analizy materiału dowodowego i w konsekwencji uznanie, że roszczenie powoda uległo przedawnieniu.

W konkluzji do tak sformułowanych zarzutów apelujący wniósł o zmianę wyroku poprzez uwzględnienie powództwa w całości, względnie o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania, a także zasądzenie od pozwanej na rzecz strony powodowej kosztów postępowania sądowego za obie instancje.

Oprócz tego w treści środka odwoławczego został zawarty wniosek dowodowy sprowadzający się do przeprowadzenia dowodów z dokumentów w postaci:

- postanowienia Sądu Rejonowego dla Łodzi – Śródmieścia w Łodzi z dnia 17 marca 2011 r., sygn. akt II 1 Co 318611 o nadaniu klauzuli wykonalności bankowemu tytułowi egzekucyjnemu z dnia 21 lutego 2011 r. wystawionego przez (...) Bank S.A. we W.;

- czynności komornika z dnia 17 lutego 2012 r. o zajęciu wierzytelności, podjętej w sprawie KM 1268/12;

- czynności komornika z dnia 17 lutego 2012 r. o zajęciu wynagrodzenia za pracę, podjętej w sprawie KM 1268/12

na okoliczność skutecznego przerwania biegu przedawnienia.

Na tej płaszczyźnie strona powodowa wyjaśniła, że zawnioskowanie wskazanych dowodów przed Sądem I instancji było niemożliwe, a to z uwagi na konieczność pozyskania niezbędnych informacji oraz związanej ze sprawą dokumentacji od poprzedniego wierzyciela, czyli (...) Bank S.A. Ponadto, potrzeba powołania się na nie wynikła później z uwagi na fakt, że pozwana nie zgłaszała w tym zakresie zarzutów na etapie postępowania przedsądowego.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja nie jest zasadna i podlega oddaleniu.

W pierwszej kolejności należy zauważyć, że niniejsza sprawa podlega rozpoznaniu w postępowaniu uproszczonym i z tego względu zgodnie z przepisem art. 505 ¹³ § 2 k.p.c., jeżeli Sąd II instancji nie przeprowadził postępowania dowodowego, uzasadnienie wyroku tego sądu powinno zawierać jedynie wyjaśnienie podstawy prawnej wyroku z przytoczeniem przepisów prawa.

Wbrew zapatrywaniom apelującego, zaskarżone orzeczenie należało uznać za prawidłowe, stanowiące wynik właściwej oceny zebranego materiału dowodowego. Sąd Okręgowy podziela poczynione przez Sąd I instancji ustalenia i w konsekwencji przyjmuje za swoje, uznając za zbędne powielanie ich w całości w treści niniejszego uzasadnienia. W ocenie Sądu odwoławczego Sąd Rejonowy w sposób właściwy zastosował również odpowiednie przepisy prawne do stanu faktycznego niniejszej sprawy, uznając iż nastąpiło przedawnienie zgłoszonego roszczenia. Zaprezentowana przez ten Sąd ocena prawna nie budzi żadnych zastrzeżeń i nie ma uzasadnionych podstaw do wzruszenia zgodnego z prawem rozstrzygnięcia.

Co prawda strona powodowa wnosząc apelację złożyła wniosek o dopuszczenie dowodu z wymienionych na wstępie dokumentów na okoliczność przerwania biegu przedawnienia roszczenia z uwagi na podjęte wobec pozwanej czynności egzekucyjne, jednakże wniosek ten nie może zostać uwzględniony, a to z uwagi na prekluzję dowodową określoną w art. 381 k.p.c. W postępowaniu uproszonym czynności sądu II instancji ograniczają się do kontroli orzeczenia wydanego przez sąd I instancji, czego wynikiem jest ograniczenie postępowania dowodowego jedynie do dowodu z dokumentu (art. 505 ¹¹ § 1 k.p.c.), a z pozostałych rodzajów dowodów tylko jeśli przemawiają za tym ważne względy wskazane w art. 505 ¹¹ § 2 k.p.c. Nadto, w postępowaniu uproszczonym, tak jak i w postępowaniu zwykłym, strona może w środku odwoławczym przedstawiać nowe fakty i dowody. Zasada te doznaje jednak ograniczenia poprzez unormowanie art. 381 k.p.c. i odpowiadające mu unormowanie art. 368 § 1 pkt 4 k.p.c. Stosownie do pierwszego z powołanych przepisów sąd II instancji może pominąć nowe fakty i dowody, jeżeli strona mogła je powołać w postępowaniu przed sądem I instancji, chyba że potrzeba powołania się na nie wynikła później. Przepis art. 368 § 1 pkt 4 k.p.c. stanowi z kolei, że apelacja powinna zawierać m.in. powołanie, w razie potrzeby, nowych faktów i dowodów oraz wykazanie, że ich powołanie w postępowaniu przed sądem I instancji nie było możliwe albo że potrzeba powołania się na nie wynikła później. Oznacza to, że sąd II instancji jest zobowiązany na wniosek strony materiał procesowy uzupełnić, jeżeli jest to konieczne do rozstrzygnięcia sprawy, lecz równocześnie jest uprawniony do pominięcia nowych faktów i dowodów zgłoszonych dopiero w postępowaniu apelacyjnym, gdy zachodzą przesłanki określone przepisem art. 381 k.p.c., tj. jeżeli strona mogła je powołać w postępowaniu przed sądem I instancji, chyba że potrzeba powołania się na nie wynikła później (tak wyrok Sądu Najwyższego z dnia 1 września 2010 r., II UK 77/10, opubl. baza prawna LEX Nr 661513). Odnosząc powyższe uwagi do niniejszej należy zauważyć, że strona powodowa w żaden sposób nie wykazała, by potrzeba powołania wskazanych dowodów powstała później. Z oczywistych względów okoliczność, że pozwana nie zgłosiła żadnych zarzutów dotyczących przedawnienia po otrzymaniu wezwania do zapłaty nie może stanowić usprawiedliwienia dla spóźnionego przedstawienia dowodów. Stosownie do rozkładu ciężaru dowodów ujętego w art. 6 k.c. i art. 232 k.p.c. obowiązkiem powoda było bowiem przedstawienie wszelkich dostępnych mu dowodów już na etapie postępowania pierwszoinstancyjnego, bez względu na bierne zachowanie pozwanej na etapie postępowania przedsądowego i niepodjęcie przez nią żadnych działań obronnych w toku postępowania egzekucyjnego. Powodowy Fundusz (...) nie sprostał jednak temu obowiązkowi, zaś złożone w apelacji wnioski dowodowe uznać należy za spóźnione. Przypomnieć należy, że strona powodowa jako profesjonalista zajmujący się obrotem wierzytelnościami, powinna zadbać o właściwe dokonanie umowy cesji wierzytelności. W szczególności niezbędne było naleganie na przekazanie przez poprzedniego wierzyciela ( (...) Bank S.A.) całości dokumentacji świadczącej o wysokości zobowiązania, jego wymagalności oraz braku przedawnienia. Poza tym strona powodowa sama powinna ocenić, czy nabywa nieprzedawnione roszczenie, a w razie skierowanie sprawy na drogę sądową musiała się liczyć z możliwością zgłoszenia zarzutu przedawnienia. Jak się okazało strona powodowa była zupełnie nieprzygotowana na taką sytuację, w związku z czym należy ją obciążyć negatywnymi konsekwencjami popełnionych zaniedbań związanych z brakiem należytej staranności o własne interesy.

Konkludując w ocenie Sądu odwoławczego słusznie Sąd I instancji uznał, że powództwo o zwrot udzielonego pozwanej kredytu wraz z odsetkami nie zasługuje na uwzględnienie, a to z uwagi na przedawnienie roszczenia.

Mając na uwadze powyższe Sąd Okręgowy na podstawie art. 385 k.p.c. oddalił apelację.