Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

A. W., D. S. i K. N. zostali oskarżeni o to, że:

1.  w nieustalonym miejscu i czasie jednak nie później niż w dniu 25 stycznia 2008 roku w W., działając z góry powziętym zamiarem, wspólnie i w porozumieniu przywłaszczyli dokumenty w postaci dowodu osobistego o numerze (...) na nazwisko W. M., dowodu osobistego o numerze (...), prawa jazdy o numerze (...) na nazwisko K. M. (1), książeczki wojskowej na nazwisko B. S. o numerze (...), książeczki wojskowej na nazwisko S. R. o numerze (...), dowodu osobistego o nr (...) na nazwisko P. W., dowodu osobistego o nr (...) na nazwisko (...) K., dowodu osobistego o nr (...) na nazwisko R. R. (2), dowodu osobistego o nr (...) na nazwisko B. S., dowodu osobistego o nr (...) na nazwisko K. M. (2), dowodu osobistego o nr (...) na nazwisko U. M., dowodu osobistego o nr (...) na nazwisko M. D., dowodu osobistego o nr (...) na nazwisko C. G., dowodu osobistego o nr (...) na nazwisko M. K., dowodu osobistego o nr (...) na nazwisko T. M., dowodu osobistego o nr (...) na nazwisko P. K., dowodu osobistego o nr (...) na nazwisko D. K., legitymacji studenckiej nr (...) na nazwisko T. M., książeczki wojskowej nr (...) na nazwisko B. S. tj. o czyn z art. 275 § (...) k.k.

2.  w styczniu 2008 roku w W., działając wspólnie i w porozumieniu czynili przygotowania do popełnienia przestępstwa w ten sposób, że nie będąc do tego uprawnionym posiadali pieczątki z firm: (...) Sp. (...) i s. P. (...)-(...) K. ul. (...)", (...) M. B. (...)-(...) S. ul. (...), (...) REGON: (...)", Urzędu Skarbowego w S. (2) z datą 2007-03-28, II Urzędu Skarbowego w R. (4) z datą 2007-07-27, Urzędu Skarbowego w S. (4) z datą 2007-02-24, Urzędu Skarbowego w G. (2) z datą 2007-03-29, Urzędu Skarbowego w G. (6) z datą 2007-02-14, Urzędu Skarbowego w C. (2) z datą 2007-03-28, Urzędu Skarbowego w N. z datą 27-03-2007, imienne pieczątki na nazwisko „H. P. (...) Sp. J" i „ K. B. GŁÓWNY KSIĘGOWY", „J. G. Główny Księgowy" jak również dokumenty w postaci PIT -37 wystawione na nazwisko G. D., R. K., C. G., M. J., D. K., L. M., B. M., O. M., K. W., M. D., N. S., dokumenty w postaci (...) wystawione na nazwiska D. K.. C. G., G. D., M. J., L. M., O. M., B. M., poświadczenie zameldowania nr (...)/ (...) na nazwisko B. S., zaświadczenia o zatrudnieniu osób na nazwiska P. K., G. D., D. K., O. M., M. J., B. S., K. W., wypełnione druki zaświadczeń o zatrudnieniu na nazwisko D. K., dokumenty w postaci zaświadczeń z (...) na nazwiska D. K., M. T., G. D., K. W., P. K. oraz ostemplowane i podpisane, lecz nie wypełnione zaświadczenia z (...), formularzy na odbiór dowodu osobistego na nazwiska C. G., G. D., O. M., M. J., D. K., legitymację ubezpieczeniową o numerze (...) na nazwisko C. G., legitymację ubezpieczeniową o numerze (...) na nazwisko D. K., legitymację ubezpieczeniową o serii (...)bez numeru na nazwisko M. J., legitymację ubezpieczeniową o numerze (...) na nazwisko O. M. oraz zdjęcia mężczyzn tj. o czyn z art. 270 § 3 k.k.

3.  w dniu 18 stycznia 2008 roku w M., działając wspólnie i w porozumieniu w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadzili do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 3.882,90 zł (...) Bank S.A. z siedzibą w M., w ten sposób, że w celu uzyskania kredytu na zakup w systemie ratalnym telewizora marki P. i komputera typu Laptop firmy (...), wprowadzili w błąd pracowników w/w banku dostarczając podrobione dokumenty A. W. w postaci dowodu osobistego na nazwisko D. G. z wklejonym zdjęciem A. W. o numerze (...) i zaświadczenia o zatrudnieniu i zarobkach w firmie (...) ul. (...)", które miały istotne znaczenie dla uzyskania kredytu tj. o czyn z art. 286 § (...) k.k. w zb. z art. 297 § (...) k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

nadto, przeciwko A. W. został oskarżony o to, że:

4.  w styczniu 2008 roku w W. w celu użycia za autentyczne podrobił dokumenty w postaci zaświadczeń: w tym dwa datowane „ (...).01.2008" z zapisem liczbowym „(...)" wystawione na nazwisko D. K., cztery datowane „ (...).01.2008" z zapisem liczbowym „26/08,27/08,28/08,29/08" wystawione na nazwisko D. K., jedno datowane „ (...).01.08" z zapisem liczbowym „22/08" wystawione na nazwisko M. J., jedno datowane „10.01.2008 S." wystawione na nazwisko G. D. oraz „zaświadczenie pracodawcy o zatrudnieniu i zarobkach" datowane „10.01.2008" wystawione na nazwisko G. D. tj. o czyn z art. 270 § (...) k.k.

nadto przeciwko K. N. został oskarżony o to, że:

5.  w styczniu 2008 roku w W. w celu użycia za autentyczne podrobił dokumenty w postaci zaświadczeń: w tym datowane „ (...).12.07" z zapisem liczbowym „(...)" wystawione na nazwisko P. K., następnie „ (...).11.2007” z zapisem liczbowym „(...)" wystawione na nazwisko K. W. oraz datowane „12.12.2007 Ś.” wystawione na nazwisko P. K., druki zatytułowane „zaświadczenie nr (...)” datowany na dzień 28.11.2007 r. mający stanowić dokument wystawiony przez Wojskową Komisję Uzupełnień (...) na nazwisko P. K., „zaświadczenie” datowane „ (...).01.2007" mające stanowić dokument wystawiony przez Wojskową Komisję Uzupełnień w G. na nazwisko D. K., „zaświadczenie nr (...)” datowane 8.06.2007 mające stanowić dokument wystawiony przez Wojskową Komisję Uzupełnień S. na nazwisko G. D. tj. o czyn z art. 270 § (...) k.k.

Wyrokiem z dnia 17 maja 2013 roku Sąd Rejonowy dla W. w W. w sprawie o sygn. akt V K 199/09:

1.  granicach zarzutu z punktu pierwszego oskarżonych A. W., D. S. i K. N. uznał za winnych tego, że działając z góry powziętym zamiarem wspólnie i w porozumieniu w krótkich odstępach czasu przywłaszczyli dokumenty w postaci dowodu osobistego o numerze (...) na nazwisko W. M., dowodu osobistego o numerze (...), książeczki wojskowej na nazwisko B. S. o numerze (...), książeczki wojskowej na nazwisko S. R. o numerze (...), dowodu osobistego o nr (...) na nazwisko P. W., dowodu osobistego o nr (...), dowodu osobistego o nr (...) na nazwisko R. R. (2), dowodu osobistego o nr (...) na nazwisko B. S., dowodu osobistego o nr (...) na nazwisko K. M. (2), dowodu osobistego o nr (...) na nazwisko U. M., dowodu osobistego o nr (...) na nazwisko M. D., dowodu osobistego o nr (...) na nazwisko C. G., dowodu osobistego o nr (...) na nazwisko M. K., dowodu osobistego o nr (...) na nazwisko T. M., dowodu osobistego o nr (...) na nazwisko P. K., dowodu osobistego o nr (...) na nazwisko D. K., książeczki wojskowej nr (...) na nazwisko B. S. z tym, że ustalił, iż A. W. i K. N. działali wspólnie i w porozumieniu w okresie od lutego 2007 roku do 25 stycznia 2008 roku, zaś w okresie od kwietnia 2007 roku do 25 stycznia 2008 roku także wspólnie i w porozumieniu z D. S. i tak opisany czyn kwalifikuje jako występek z art. 275§1 kk w zw. z art. 12 kk i za to na podstawie art. 275 § (...) k.k.w zw. z art. 12 kk skazał ich, a na podstawie art. 275§1 kk wymierzył oskarżonym A. W., K. N. i D. S. kary po 6 miesięcy kary pozbawienia wolności,

2.  oskarżonych A. W., D. S. i K. N. uznał za winnych popełnienia czynu zarzucanego im w punkcie drugim, który zakwalifikował jako występek z art. 270 § 3 kk, z tym ustaleniem, że A. W. i K. N. działali wspólnie i w porozumieniu w okresie od lutego 2007 roku do 25 stycznia 2008 roku, zaś w okresie od kwietnia 2007 roku do 25 stycznia 2008 roku także wspólnie i w porozumieniu z D. S. i czynili przygotowania do popełnienia przestępstwa podrabiania lub przerabiania dokumentów i za to na podstawie art. 270§3 kk skazuje i wymierza oskarżonym kary po 6 miesięcy pozbawienia wolności,

3.  w granicach czynu zarzucanego w punkcie trzecim oskarżonych A. W. i K. N. uznał za winnych tego, że w dniu 18 stycznia 2008 roku w M., działając wspólnie i w porozumieniu w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadzili do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 3.882,90 zł (...) Bank S.A. z siedzibą w M., w ten sposób, że w celu uzyskania kredytu na zakup w systemie ratalnym telewizora marki P. i komputera typu Laptop firmy (...), wprowadzili w błąd pracowników w/w banku co do zamiaru wywiązania się z umowy przez to, że A. W. zawarł w/w umowę przedstawiając podrobione dokumenty w postaci dowodu osobistego na nazwisko D. G. z wklejonym zdjęciem przedstawiającym jego osobę o numerze (...) i zaświadczenie o zatrudnieniu i zarobkach w firmie (...) ul. (...)", dostarczone przez K. N., które miały istotne znaczenie dla uzyskania kredytu, który to czyn zakwalifikował jako występek z art. 286 § (...) k.k. w zb. z art. 297 § (...) k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i za to na podstawie z art. 286 § (...) k.k. w zb. z art. 297 § (...) k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. skazał ich, zaś na podstawie art. 286§1 kk w zw. z art. 11§3 kk wymierzył oskarżonym A. W. i K. N. kary po jednym roku pozbawienia wolności,

1.  oskarżonego D. S. uniewinnił od popełnienia czynu zarzucanego mu w punkcie trzecim,

2.  oskarżonego A. W. w granicach zarzutu z punktu czwartego uznał za winnego tego, że w styczniu 2008 roku nie później niż do dnia 25 stycznia 2008 roku działając z góry powziętym zamiarem w krótkich odstępach czasu w celu użycia za autentyczne podrobił dokumenty w postaci zaświadczeń: trzech zaświadczeń datowanych „ (...).01.2008" wystawione na nazwisko D. K. z zapisami liczbowymi (...) oraz (...), cztery datowane „ (...).01.2008" z zapisem liczbowym (...) wystawione na nazwisko D. K., jedno datowane „ (...).01.08" z zapisem liczbowym (...)wystawione na nazwisko M. J., jedno datowane „10.01.2008 S." wystawione na nazwisko G. D. oraz „zaświadczenie pracodawcy o zatrudnieniu i zarobkach" datowane „10.01.2008" wystawione na nazwisko G. D., co wyczerpywało znamiona występku z art. 270§1 kk w zw. z art. 12 kk i za to na podstawie art. 270 § (...) k.k. w zw. z art. 12 kk skazał go, a na podstawie art. 270§1 kk wymierzył mu karę 8 miesięcy pozbawienia wolności,

3.  oskarżonego K. N. w ramach czynu zarzucanego mu w punkcie piątym uznał za winnego tego, że w okresie bliżej nie ustalonym nie wcześniej niż w czerwcu 2007 roku i nie później niż do dnia 25 stycznia 2008 roku działając z góry powziętym zamiarem w krótkich odstępach czasu w celu użycia za autentyczne podrobił dokumenty w postaci zaświadczeń: w tym datowane „ (...).12.07" z zapisem liczbowym (...) wystawione na nazwisko P. K., datowane „ (...).11.2007” z zapisem liczbowym (...) wystawione na nazwisko K. W. oraz datowane „12.12.2007 Ś.” wystawione na nazwisko P. K., druki zatytułowane „zaświadczenie nr (...) datowany na dzień 28.11.2007 r. mający stanowić dokument wystawiony przez Wojskową Komisję Uzupełnień W. M. na nazwisko P. K., „zaświadczenie” datowane „ (...).01.2008" mające stanowić dokument wystawiony przez Wojskową Komisję Uzupełnień w G. na nazwisko D. K., „zaświadczenie nr (...) datowane 8.06.2007 mające stanowić dokument wystawiony przez Wojskową Komisję Uzupełnień S. na nazwisko G. D., co wyczerpywało znamiona występku z art. 270§1 kk w zw. z art. 12 kk i za to na podstawie art. 270 § (...) k.k. w zw. z art. 12 kk skazał go, a na podstawie art. 270§1 kk wymierzył mu karę 8 miesięcy pozbawienia wolności,

4.  na podstawie art. 85 k.k., art. 86 § (...) k.k. orzeczone w pkt. I, II, III, V wyroku kary pozbawienia wolności połączył i wymierzył oskarżonemu A. W. karę łączną (...) roku i 5 miesięcy pozbawienia wolności; orzeczone w pkt. I, II, III, VI wyroku kary pozbawienia wolności połączył i wymierzył oskarżonemu K. N. karę łączną 2 lat pozbawienia wolności; orzeczone w pkt. I, II wyroku kary pozbawienia wolności połączył i wymierzył oskarżonemu D. S. karę łączną (...) roku i 8 miesięcy pozbawienia wolności;

5.  na podstawie art. 63 §1 k.k. zaliczył na poczet orzeczonej wobec A. W. kary łącznej pozbawienia wolności okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 25 stycznia 2008 roku do dnia 24 lipca 2008 roku, przyjmując, iż jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności w jest równy jednemu dniowi kary pozbawienia wolności;

6.  na podstawie art. 63§1 k.k. zaliczył na poczet orzeczonej wobec K. N. kary łącznej pozbawienia wolności okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 25 stycznia 2008 roku do dnia 24 lipca 2008 roku, przyjmując, iż jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności w jest równy jednemu dniowi kary pozbawienia wolności;

7.  na podstawie art. 63 § (...) k.k. zaliczył na poczet orzeczonej wobec D. S. kary łącznej pozbawienia wolności okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 25 stycznia 2008 roku do dnia 24 lipca 2008 roku, przyjmując, iż jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności w jest równy jednemu dniowi kary pozbawienia wolności;

8.  na podstawie art. 230 § 2 kpk zwrócił oskarżonemu A. W. dowody rzeczowe opisane pod pozycjami 1-11 oraz 13 w wykazie dowodów rzeczowych nr (...) na karcie 546-547, opisane pod pozycjami 1-2 w wykazie dowodów rzeczowych nr (...) na karcie 549, opisane pod pozycjami nr 31-32, opisane pod pozycjami 47, 49-56 w wykazie dowodów rzeczowych nr (...) na karcie 552-556, opisane pod pozycją 60 w wykazie dowodów rzeczowych nr (...) na karcie 558-569, zaś oskarżonemu K. N. dowód rzeczowy opisany pod pozycją numer 128 w wykazie dowodów rzeczowych nr (...)na karcie 558-569,

9.  na podstawie art. 44 § 2 kpk orzekł przepadek dowodów rzeczowych opisanych pod pozycjami (...) w wykazie dowodów rzeczowych nr (...) na karcie 546-547, opisane pod pozycją 3 w wykazie dowodów rzeczowych nr (...) na karcie 549, pod pozycjami 18-30, 34-44 w wykazie dowodów rzeczowych nr (...) na karcie 552-556, pod pozycjami 1-14, 18-33, 40-51, 53, 56-59, 61-68, 80, 82, 93-112 w wykazie dowodów rzeczowych nr (...) na karcie 558-569,

10.  na podstawie art. 230 § 2 kpk zwrócił właściwym wystawcom dokumentów dowody rzeczowe w postaci: dowodu osobistego opisanego w wykazie dowodów rzeczowych nr (...) na karcie 548, dokumentów opisanych pod pozycjami 12-16 w wykazie dowodów rzeczowych nr (...) na karcie 552-556, pod pozycją 52, 69-74, 75-79, 81, 83 w wykazie dowodów rzeczowych nr (...) na karcie 558-569,

11.  na podstawie art. 231 kpk nakazał złożyć do depozytu sądowego dowody rzeczowe opisane pod pozycjami 12 i 14 w wykazie dowodów rzeczowych (...)na karcie 546-547, pod pozycją (...)w wykazie dowodów rzeczowych nr (...) na karcie 550, pod pozycją (...) w wykazie dowodów rzeczowych nr(...) na karcie 551, pod pozycjami 1-11, 31-32, 48 w wykazie dowodów rzeczowych nr (...) na karcie 552-556, pod pozycjami 35, 85-89, 91-92, 113-115, 117-127, 129-145 w wykazie dowodów rzeczowych nr (...) na karcie 558-569,

12.  na podstawie art. 624 § (...) kpk zwolnił oskarżonych A. W., K. N. i D. S. od obowiązku ponoszenia kosztów sądowych i określa, że wchodzące w ich skład wydatki ponosi Skarb Państwa,

13.  na podstawie art. 618 § (...) punkt 11 kpk zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adwokata B. S. kwotę 840 złotych oraz na rzecz adwokata M. M. kwotę 840 złotych, które to kwoty powiększa o podatek od towarów i usług (...) według stawki obowiązującej w dniu wydania orzeczenia, tytułem zwrotu kosztów obrony z urzędu.

Obrońca oskarżonego D. S., na podstawie art. 444, 425 k.p.k. zaskarżył powyższy wyrok co do winy na korzyść oskarżonego D. S. w części, tj.: pkt I, II i VII - w części dotyczącej D. S. oraz pkt X - w całości.

Na podstawie art. 427 § 1 i 2 k.p.k. oraz art. 438 k.p.k. obrońca oskarżonego zarzucił:

1.  błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, który miał wpływ na treść zaskarżonego, polegający na wybiórczym oparciu zaskarżonego wyroku wyłącznie na niewiarygodnych wyjaśnieniach A. W., który zupełnie odmiennie zeznawał w trakcie postępowania przygotowawczego oraz sądowego i ostatecznie wyjaśnił, iż „[...] nie wiem jak była rola pana S.. Ja znalem pana S. kilka dni. Nie wiem jak była jego rola. Nie pamiętam, czy mówiłem, że chodziłem z panem S. w celu wyłudzenia kredytu [...] Nie potwierdzam faktu, że pan S. brał udział w wyłudzaniu kredytów. Pierwsze moje wyjaśnienia, które składałem to były wymuszone przez Policję " (k. 831);

2.  obrazę przepisów postępowania, które miały wpływ na treść orzeczenia w postaci art. 7 k.p.k. w zw. z art. 410 k.p.k. w zw. z art. 424 k.p.k. poprzez oparcie wyroku na dowolnej i wybiórczej ocenie materiału dowodowego polegające na uznaniu wyjaśnień oskarżonego A. W. za wiarygodne wobec licznych sprzeczności wewnętrznych tych wyjaśnień na poszczególnych etapach postępowania i ich sprzeczności z zeznaniami świadka T. K. a także brak wyjaśnienia przez Sąd zachodzących rozbieżności pomiędzy poszczególnymi wyjaśnieniami;

3.  obrazę przepisów postępowania, które miały wpływ na treść orzeczenia w postaci art. 5 § 2 k.p.k. w zw. z art. 4 k.p.k. poprzez rozstrzygnięcie nie dających się usunąć wątpliwości na niekorzyść oskarżonego, polegających na bezpodstawnym przyjęciu, iż oskarżony rzekomo brał udział w procederze wyłudzania kredytów;,

4.  mające wpływ na treść wyroku naruszenie prawa procesowego - art. 424 § (...) pkt.l k.p.k. przez nie wskazanie w uzasadnieniu wyroku dowodów świadczących niezbicie o tym, że oskarżony dokonał zarzucanego mu czynu, a jedynie poczynienie w tym zakresie apriorycznych założeń wyprowadzonych przy naruszeniu zasad postępowania wskazanych powyżej co niewątpliwie przełożyło się następnie na błędne ustalenie stanu faktycznego sprawy;

5.  naruszenie prawa materialnego poprzez niewłaściwe zastosowanie tj. naruszenie art. 86 § 1 k.k. w zw. z art. 85 k.k. poprzez wymierzenie oskarżonemu D. S. kary łącznej w wysokości 1 roku i 8 miesięcy pozbawienia wolności, w sytuacji gdy sąd orzekł w pkt I i II zaskarżonego 2 kary po 6 miesięcy pozbawienia wolności i mógł orzec karę łączną od 6 miesięcy pozbawienia wolności do co najwyżej 12 miesięcy pozbawienia wolności;

6.  z ostrożności procesowej podniósł rażącą niewspółmierność i surowość wymierzonych wobec oskarżonego D. S. kar za poszczególne czyny opisane w pkt I i II zaskarżonego wyroku.

Z uwagi na powyższe obrońca oskarżonego wniósł o:

1.  zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego D. S. od zarzucanych mu czynów, ewentualnie o

2.  uchylenie zaskarżonego orzeczenia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi pierwszej instancji.

Sąd Okręgowy zaważył, co następuje:

Apelacja o tyle okazała się zasadna, że inicjując kontrolę instancyjną zaskarżonego wyroku, doprowadziła do jego uchylenia.

Podkreślić należy, że aby Sąd odwoławczy mógł dokonać właściwej kontroli rozumowania sądu orzekającego, które doprowadziło ten sąd do konkretnych wniosków w zakresie sprawstwa oskarżonych, co do konkretnych czynów, cały proces myślowy musi być przedstawiony w pisemnych motywach wyroku. Przede wszystkim ustalenia faktyczne dokonane przez Sąd orzekający, a zawarte w pisemnym uzasadnieniu wyroku, winny być poczynione w taki sposób by można było zweryfikować, czy zachowania oskarżonych wyczerpały wszystkie znamiona przypisanych im czynów, bo w przeciwnym wypadku można dopatrzeć się sprzeczności między częścią dyspozytywną wyroku, a jego uzasadnieniem, co z reguły, zwłaszcza gdy materiał dowodowy nie jest jednoznaczny, musi prowadzić do uchylenia wyroku.

Zgodnie z wytycznymi art. 424 § (...) i 2 k.p.k. uzasadnienie wyroku winno wyraźnie wskazywać na jakich dowodach Sąd I instancji opierał ustalenia każdego istotnego dla rozstrzygnięcia sprawy faktu, a także, należycie rozważyć i ocenić wszystkie dowody przemawiające za przyjętymi przez Sąd ustaleniami faktycznymi, jak i przeciwko nim. Ustalenia faktyczne, jakich wymaga art. 424 § (...) pkt (...) k.p.k. to jednoznaczne wskazanie konkretnych zachowań oskarżonych, korespondujących z opisem czynów przypisanych, poprzez które zrealizowane zostały przedmiotowo - podmiotowe znamiona przypisanych im przestępstw. Tylko takie, oparte na całokształcie materiału dowodowego ustalenia mogą stanowić podstawę wyroku. Podkreślenia wymaga fakt, że jedynie uzasadnienie spełniające przytoczone wymagania umożliwia dokonanie wszechstronnej kontroli odwoławczej - zarówno w przedmiocie ustalonej podstawy faktycznej wyroku, jak i prawidłowości subsumpcji ustalonego stanu faktycznego pod określony przepis ustawy karnej.

Wyrok Sądu Rejonowego uchylał się spod kontroli instancyjnej, ponieważ z powodu uchybień natury proceduralnej, a dotyczących sporządzonego wadliwie i z naruszeniem art. 424 k.p.k. uzasadnienia, niemożliwym było dokonanie oceny prawidłowości zaskarżonego orzeczenia.

Wymogom ustawowym nie czynił zadość także sposób dokonanej przez sąd orzekający oceny zgromadzonych dowodów i to zarówno, gdy chodzi o złożone przez oskarżonych wyjaśnienia, jak i zeznania świadków. W większości ocena ta sprowadza się wyłącznie do ogólnikowych konstatacji bądź identycznych w swej treści (i stanowiących powtórzenia) stanowisk, nie pozwalając w żadnym razie na stwierdzenie powiązań pomiędzy określonymi dowodami oraz okolicznościami wymagającymi udowodnienia. Trudno więc uznać, że także i w tym fragmencie pisemnych motywów swojego rozstrzygnięcia Sąd Okręgowy wykazał się należytą starannością i wnikliwością. Analiza pisemnych motywów nie daje podstaw do stwierdzenia, że sąd procedujący w sposób dość dowolny dokonał ustaleń faktycznych o materiał dowodowy, który powinien być oceniony w sposób bardzo wnikliwy i szczegółowy.

Badając przedmiotowe uzasadnienie zauważyć należy, że Sąd Rejonowy dokonując ustaleń fatycznych dotyczących udziału oskarżonego D. S. w czynie zabronionym wychodzi poza zakres zarzutu sformułowanego przez prokuratora. Zarzut z punktu III aktu oskarżenia dotyczył zdarzenia z dnia 18 stycznia 2008 roku, którego mieli się dopuści trzej oskarżeni, a polegającego na wyłudzeniu sprzętu elektronicznego niemniej jednak z uzasadnienia wynika, że oskarżony D. S. miał dopuścić się wielu takich czynów. W uzasadnieniu Sąd Rejonowy podniósł, że „A. W. i D. S. na podrobione dokumenty i zaświadczenia o zatrudnieniu wyłudzali różne sprzęty ze sklepów, a następnie Sąd ustala, że „(…) Natomiast A. W. i D. S. zajmowali się chodzeniem do sklepów z fałszywymi dokumentami i wynosili towar i na tym ich zadanie się właściwie kończyło. Otrzymywali za to pieniądze.”. Podkreślenia wymaga także to, że Sąd Rejonowy pomimo tak poczynionej rekonstrukcji stanu faktycznego uniewinnił oskarżonego D. S. od popełnienia czynu z pkt. III aktu oskarżenia. Takie stanowisko Sądu ewidentnie zawiera w sobie sprzeczność, ustalenia faktyczne w tym zakresie nie mogą zostać podane weryfikacji.

Koleją niepoprawnością jest to, iż Sąd Rejonowy po pierwsze dokonał sumarycznego (zbiorczego) wyliczenia dowodów (k. 1218, str. 4 uzasadnienia) poprzez opisanie wszystkich faktów oraz okoliczności, jakie ustalił w toku przeprowadzonego postępowania, po wtóre w tej części sporządzanego przez siebie uzasadnienia zamieścił treści stanowiące powielenie (powtórzenie) fragmentów uzasadnienia aktu oskarżenia oraz zarzutów postawionych oskarżonym - przedstawiając je jako własne. Już taki sposób opracowania pisemnych motywów uznawany jest w orzecznictwie za rażącą obrazę art. 424 § 1 k.p.k. (zob. np. wyrok: SN z dnia 2 marca 2005 r., w sprawie sygn. akt IV KK 335/04, OSN Izba Karna 2005 r., Nr 4 poz. 36, SA w Łodzi z dnia 15 stycznia 2002 r., w sprawie II AKa 182/01, Prok. i Pr. - wkł. 2004 r., Nr 6, poz. 25; SN z dnia 27 czerwca 2001 r., V KKN 48/99, niepubl.; SA Szczecinie z dnia 7 września 2005 r., w sprawie II AKa 135/05, OSA 2006 r., Nr 9, poz. 54; SA w Krakowie z dnia 1 marca 2005 r., w sprawie II AKa 23/05, KZS 2005 r., Nr 4, poz. 37; SA w Katowicach z dnia 27 stycznia 2005 r., II AKa 461/04, OSA w Katowicach 2005 r., Nr 1, poz. 7). Zauważyć także należy, że Sąd pomimo uznania za wiarygodne zeznań m.in. świadków S. B., D. M., W. P., G. C., R. R. (3) i innych (k.1222 – 1223, str. 8 - 9 uzasadnienia) wskazanych na karcie uzasadnienia, nie wskazuje tychże źródeł dowodowych wyliczając dowody zgromadzone w sprawie.

Sąd Rejonowy ponadto nie spełnił wymogów ustawowych uzasadnienia w odniesieniu do wyjaśnienia podstawy prawnej wyroku, ponieważ ograniczył się do wymienienia zastosowanych przepisów oraz przytoczenia ich treści wraz z fragmentami stanowisk prezentowanych w literaturze oraz orzecznictwie, pomijając lub bardzo lakonicznie odnosząc się do konieczność przywołania argumentacji, która w okolicznościach niniejszej sprawy istotnie przemawiała za przyjęciem takiej właśnie kwalifikacji prawnej czynów, jakie zostały przypisane oskarżonym A. W., D. S. i K. N.. Nadto - dochodząc do przekonania, że wymienieni oskarżeni są sprawcami określonych czynów - Sąd Rejonowy ponownie powielił treść przypisanych czynów.

Przywołane wyżej okoliczności jednoznacznie wskazują, że wady uzasadnienia wyroku Sądu Okręgowego są tak znaczne i istotne, że uniemożliwiają wypowiedzenie się w przedmiocie zasadności zarzutów zawartych w wywiedzionych przez obrońców oskarżonych skargach apelacyjnych, co w konsekwencji musiało prowadzić do wydania przez Sąd Apelacyjny orzeczenia o charakterze kasatoryjnym.

Przepis art. 435 k.p.k. stanowi, że sąd uchyla lub zmienia orzeczenie na korzyść współoskarżonych, choćby nie wnieśli środka odwoławczego, jeżeli je uchyli lub zmieni na rzecz współoskarżonego, którego środek odwoławczy dotyczył, gdy te same względy przemawiają za uchyleniem lub zmianą orzeczenia na rzecz tych pierwszych. Z uwagi na powyższe Sąd Okręgowy był zobligowany do uchylenia zaskarżonego wyroku także wobec A. W. oraz K. N..

Z tych wszystkich powodów, zaskarżony wyrok należało uchylić, a sprawę przekazać do ponownego rozpoznania sądowi I instancji. Przy powtórnym rozpoznaniu Sąd Rejonowy podejmie próbę ustalenia, czy oskarżony popełnił zarzucane mu aktem oskarżenia przestępstwo, ponownie przeprowadzając w całości postępowanie dowodowe. Sąd poczyni ustalenia faktyczne w oparciu o całokształt zgromadzonego materiału dowodowego, który podda wnikliwej i rzetelnej ocenie zgodnie z regułami opisanymi w art. 4 k.p.k., art. 5 § 2 k.p.k., art. 7 k.p.k. Tak prawidłowo ustalony stan faktyczny zostanie poddany przez Sąd właściwej subsumpcji pod normy sankcjonujące. Sąd I instancji będzie miał przy tym na względzie treść art. 443 k.p.k., bacząc, by – w związku z kierunkiem zaskarżenia wyroku – nie dokonywać ustaleń faktycznych na niekorzyść oskarżonego D. S.. Braki w uzasadnieniu w szczególności co do ustaleń faktycznych zmusiły Sad Okręgowy do uchylenia części uniewinniającej mimo, iż środek wniesiony był tylko na korzyść. W ponownym postępowaniu Sąd Rejonowy pozostawi to rozstrzygnięcie bez zmian, wskaże jednak przy pisaniu ewentualnego uzasadnienia motywy przemawiające za tym rozstrzygnięciem. Sąd Rejonowy ponownie rozpoznając sprawę winien mieć na względzie poczynione wyżej uwagi i ustrzec się błędów, które skutkowały uchyleniem zaskarżonego wyroku. W razie zaś sporządzania pisemnych motywów wyroku, będzie uważał, by odpowiadało ono wymogom ustawowym sprecyzowanym w art. 424 k.p.k. i tym samym umożliwiało dokonanie ewentualnej kontroli instancyjnej.

W toku postępowania przed sądem II instancji oskarżony D. S. korzystał z pomocy obrońcy z urzędu, dlatego też Sąd Okręgowy zasądził na rzecz adw. M. M. od Skarbu Państwa kwotę 420 zł tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej w postępowaniu odwoławczym. Kwota należnego wynagrodzenia, obliczona na podstawie § 14 ust. 2 pkt 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie. (Dz. U. Nr 163, poz. 1348 z późn. zm.) została powiększona o stawkę VAT.

Mając na względzie powyższe, orzeczono jak w sentencji.