Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 marca 2015 r.

Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze w VI Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

Przewodniczący – Sędzia SO Klara Łukaszewska(spr.)

Protokolant Konrad Woźniak

przy udziale oskarżyciela publicznego przedstawiciela Urzędu Skarbowego w Jeleniej Górze Zbigniewa Szyłejko

po rozpoznaniu w dniu 17 marca 2015r

sprawy S. L.

obwinionej z art. 57 § 1 k.k.s. w zw. z art. 9 § 3 k.k.s.

z powodu apelacji wniesionej przez Urząd Skarbowy w Jeleniej Górze

od wyroku Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze

z dnia 18 listopada 2014 r. sygn. akt II W 648/14

I.  uchyla zaskarżony wyrok wobec S. L. i na podstawie art. 17 § 1 pkt 6 k.p.k. w zw. z art. 113 § 1 k.k.s. postępowanie w sprawie umarza,

II.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz S. L. kwotę 420 złotych tytułem zwrotu kosztów obrony w postępowaniu odwoławczym,

III.  stwierdza, że koszty sądowe za postępowanie odwoławcze ponosi Skarb Państwa.

Sygn. akt VI Ka 35/15

UZASADNIENIE

S. L. została oskarżona o to, że będąc prezesem zarządu spółki z o.o. (...) NIP (...) z siedzibą w J. ul. (...) odpowiadając za jej sprawy podatkowe pomimo obowiązku uporczywie nie wpłacała w ustawowych terminach tj. od dnia 25 marca do dnia 25 sierpnia 2011 roku na rachunek bankowy Urzędu Skarbowego w J. zdeklarowanego podatku od towarów i usług (VAT-7) za okres od lutego do lipca 2011 roku w łącznej kwocie należności głównej 116.392,00 zł, co stanowi naruszenie przepisu art. 103 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm.),

tj o wykroczenie skarbowe z art. 57 § 1 kks w zw. z art. 9 § 3 kks

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze wyrokiem z dnia 18 listopada 2014 roku w sprawie sygn. akt II W 648/14:

I.  uniewinnił S. L. od zarzutu popełnienia czynu, opisanego w części wstępnej wyroku,

II.  na podstawie art. 632 kpk w związku z art. 113 § 1 kks kosztami postępowania w sprawie obciążył Skarb Państwa,

III.  na podstawie art. 632 kpk w związku z art. 113 § 1 kks zasądził od Skarbu Państwa na rzecz oskarżonej S. L. kwotę 252 złote tytułem wynagrodzenia obrońcy ustanowionego z wyboru.

Apelację od powyższego wyroku wniósł oskarżyciel publiczny, który na podstawie art. 427 § 2 kpk i art. 438 pkt 1 kpk zaskarżonemu wyrokowi zarzucił obrazę przepisów prawa materialnego – art. 9 § 3 kks – poprzez przyjęcie, że oskarżona nie była najpóźniej od dnia (...). osobą umocowaną do składania oświadczeń woli w imieniu Spółki z o.o. (...) w J., jak również nie była osobą, która na podstawie przepisu prawa, decyzji właściwego organu, umowy lub faktycznego wykonywania zajmowała się sprawami gospodarczymi, w szczególności finansowymi, osoby prawnej w postaci Spółko z o.o. (...) w J..

W związku z powyższym zarzutem oskarżyciel publiczny wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja oskarżyciela publicznego co do istoty była zasadna, choć jej wniosek końcowy nie mógł zostać uwzględniony.

Słusznie skarżący zarzuca, że Sąd I instancji rozważając kwestię odpowiedzialności S. L. nie odniósł się przede wszystkim do okoliczności, o których mowa w art. 9 § 3 k.k.s., tj. czy obwiniona na podstawie umowy lub faktycznego wykonywania czynności nie zajmowała się sprawami gospodarczymi , w szczególności finansowymi (...) sp. z o.o. z siedzibą w J.. Sąd Rejonowy nie poczynił w tym zakresie jakichkolwiek ustaleń, co czyniło zapadły wyrok w sprawie co najmniej przedwczesnym.

Niecelowym jednakże było uchylanie zaskarżonego orzeczenia i przekazywanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji, jak tego domagał się skarżący. Wobec bowiem upływu ostatniego terminu wpłaty podatku od towarów i usług przez spółkę (...) w lipcu 2011 r. bieg terminu przedawnienia wykroczenia z art. 57 § 1 k.k.s. zarzucanego S. L. rozpoczął się z dniem 31 grudnia 2011 r., zgodnie z regulacja zawartą w art. 44 § 3 k.k.s. Jako, że w czasie biegu rocznego przedawnienia określonego w art. 51 § 1 k.k.s. w zw. z art. 44 § 3 k.k.s. wszczęto wobec S. L. postępowanie in personam, to stosownie do treści art. 51 § 2 k.k.s. karalność zarzucanego jej czynu ustała z upływem 2 lat od zakończenia pierwotnego okresu rocznego tj. w dniu 31 grudnia 2014 r. (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 17 listopada 2014 r. III KK 226/14 LEX nr 1551344).

Stąd też stosownie do art. 437 § 2 k.p.k. Sąd Odwoławczy uchylił zaskarżony wyrok wobec S. L. i na podstawie art. 17 § 1 pkt. 6 k.p.k. w zw. z art. 113 § 1 k.k.s. postępowanie w sprawie umorzył.

Stosownie do art. 632 pkt. 1 k.p.k. w zw. z art. 113 § 1 k.k.s. wobec umorzenia postępowania Sąd Okręgowy zasądził od Skarbu Państwa na rzecz S. L. koszty obrony udzielonej obwinionej w postępowaniu odwoławczym i kosztami postępowania obciążył Skarb Państwa.