Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 18 stycznia 2012 r. (data nadania) powódka B. P., (...) w W., wniosła o zasądzenie od pozwanego J. C., prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą (...) w W., kwoty 8821 zł wraz z ustawowymi odsetkami od kwoty 7960 zł od dnia 27 stycznia 2011 roku do dnia zapłaty oraz od kwoty 861 zł od dnia 5 maja 2011 roku do dnia zapłaty i kosztami procesu, w tym kosztami zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu wskazała, iż dochodzona wierzytelność stanowi kwotę należną jej od pozwanego w związku z odstąpieniem od zawartej pomiędzy stronami umowy, uzupełnioną o roszczenie z tytułu wykonania prywatnej opinii biegłego (pozew, k. 5-9).

W dniu 12 kwietnia 2012 roku został przez tut. Sąd wydany nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym w sprawie o sygn. akt XV GNc 661/12 (k. 51).

W sprzeciwie od nakazu zapłaty z dnia 25 maja 2012 roku (data nadania) pozwany J. C. wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powódki na swoją rzecz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwany potwierdził fakt zawarcia z powódką umowy o wykonanie i montaż dwóch bram. Zarzucił natomiast, iż po przed zgłoszeniem awarii bramy musiały zostać zdemontowane, a następnie powtórnie założone, a stwierdzone uszkodzenia w postaci pogiętej prowadnicy i uszkodzonej górnej rolki świadczyły o mechanicznym uszkodzeniu polegającym na fizycznej próbie otworzenia bramy. W związku z powyższym poinformował przedstawicielkę powódki, iż w związku z nastąpieniem uszkodzeń mechanicznych, który nie obejmuje gwarancja, może on wykonać naprawę odpłatnie (sprzeciw, k. 54-57).

Strony podtrzymywały swoje stanowiska do zakończenia postępowania.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 10 lutego 2010 roku pomiędzy B. P., prowadzącą działalność gospodarczą pod firmą (...) w W., reprezentowaną przez S. S., jako zamawiającym, a J. C., prowadzącym działalność gospodarczą pod firmą (...) w W., jako wykonawcą, została zawarta umowa. Na jej podstawie B. P. zleciła, a J. C. zobowiązał się do wykonania i montażu w budynku przy ul. (...) w W. dwóch bram garażowych N. (...) o wymiarach (...) z napędem U. (...), kolor biały, model (...), bez klamki zewnętrznej i rygla (§ 1 umowy). Za wykonanie przedmiotu umowy J. C. miał otrzymać wynagrodzenie w wysokości 7960 zł brutto w tym 2000 zł brutto zaliczki na poczet której miała zostać faktura zaliczkowa. J. C. udzielił jednocześnie gwarancji na okres 2 lat na napędy bram oraz 10 lat na same bramy garażowe. Naprawa gwarancyjna obejmowała wyłącznie wady powstałe z przyczyn tkwiących w sprzedanym urządzeniu (ust. 1 warunków gwarancji). ( okoliczność bezsporna , ponadto dowód: umowa, k. 13, warunki gwarancji, k. 63)

W związku z zawartą umową w dniu 10 lutego 2010 roku J. C. wystawił na rzecz B. P. fakturę VAT nr (...) na kwotę 2000 zł brutto tytułem zaliczki za montaż 2 bram garażowych N. o wymiarach (...), z terminem płatności w ciągu 7 dni. W dniu 12 lutego 2010 roku B. P. dokonała na rzecz J. C. zapłaty kwoty 2000 zł brutto wynikającej z faktury VAT nr (...). ( okoliczności bezsporne , ponadto dowód: faktura VAT nr (...), k. 14, potwierdzenie przelewu, k. 17)

W budynku przy ulicy (...) w W., w miejscu w którym zamontowane miały zostać zamówione przez B. P. bramy nie było tynków i posadzek. Pomimo tego na polecenie B. P. J. C. w kwietniu 2010 roku zamontował wykonane dwie bramy garażowe N. (...) o wymiarach (...) z napędem U. (...), kolor biały, model (...), bez klamki zewnętrznej i rygla w budynku przy ul. (...) w W.. ( okoliczności bezsporne, ponadto dowód: pismo pozwanego z dnia 4 lutego 2011 roku, k. 38, zeznania świadka J. Z., k. 136-138, zeznania świadka J. K., k. 139-143, zeznania świadka P. C. (1), k. 139-143,). W celu prawidłowego zamontowania bram garażowych N. podłoże powinno być odpowiednio przygotowane tj. zakończone powinny być prace budowlano-wykończeniowe na danym obiekcie. ( dowód: pisemna opinia biegłego sądowego A. S., k. 169-181, ustna uzupełniająca opinia biegłego sądowego A. S., k. 220-222).

Zamontowane bramy przez pewien czas działały prawidłowo. ( dowód: zeznania świadka J. Z., k. 136-138, zeznania świadka J. K., k. 139-143, zeznania świadka P. C. (1), k. 139-143)

W dniu 7 kwietnia 2010 roku J. C. wystawił na rzecz B. P. fakturę VAT nr (...) na kwotę 5960 zł brutto tytułem montażu bram garażowych N. o wymiarach (...) w budynku przy ul. (...) w W., z terminem płatności w ciągu 7 dni. B. P. dokonała na rzecz J. C. zapłaty kwoty 5960 zł brutto wynikającej z faktury VAT nr (...). ( dowód: faktura VAT nr (...), k. 15, potwierdzenie przelewu, k. 16)

Powódka dokonała następnie demontażu i ponownego zamontowania bram, po zakończeniu prac remontowych, w budynku przy ul. (...) w W.. ( dowód : zeznania świadka J. K., k. 139-143, zeznania świadka P. C. (2), k. 139-143, zeznania świadka S. S., k. 151-153, opinia biegłego sądowego A. S., k. 169-181)

Następnie doszło do ich uszkodzenia w ten sposób, iż bramy nie domykały się automatycznie w sposób prawidłowy. (okoliczność bezsporna, ponadto dowód: zeznania świadka H. S., k. 94-96, zeznania świadka J. Z., k. 136-138, zeznania świadka M. B., k. 139-143, opinia biegłego sądowego A. S., k. 169-181 )

Pismem nadanym w dniu 27 stycznia 2011 roku B. P., działająca przez pełnomocnika radcę prawnego S. K., wezwała J. C. do zapłaty kwoty 7960 zł, powołując się na odstąpienie od zawartej pomiędzy stronami umowy. ( dowód: pismo z dnia 27 stycznia 2011 roku wraz z potwierdzeniem nadania, k. 41)

Pismem z dnia 4 lutego 2011 roku J. C. poinformował pełnomocnika B. P. - radcę prawnego S. K., że może dokonać odpłatnie naprawy bramy oraz przeglądu gwarancyjnego. ( dowód: pismo pozwanego z dnia 4 lutego 2011 roku, k. 38-39)

Pismem nadanym w dniu 8 marca 2011 roku B. P., działająca przez pełnomocnika radcę prawnego S. K., wezwała J. C. do stawienia się na ul. (...) celem osobistego i należytego sprawdzenia stanu bramy, usunięcia wad bramy polegającej na tym, że brama od ul. (...) została pozbawiona przez J. C. elementu zabezpieczającego, co grozi jej upadkiem i może stanowić zagrożenie dla zdrowia i życia, zaś brama położona od strony podwórka nie daje się zamknąć automatycznie i wymaga współdziałaniach dwóch osób oraz użycia siły fizycznej. W przypadku natomiast braku usunięcia wad bramy do jej demontażu i zabrania. ( dowód: pismo z dnia 7 marca 2011 roku, k. 40)

Pismem z dnia 15 marca 2011 roku J. C. poinformował pełnomocnika B. P. – radcę prawnego S. K., iż element który usunął nie grozi upadkiem bramy, gdyż jest on na stale związany z napędem bramy i został on zdemontowany w celu zapobiegnięcia większego pogięcia prowadnicy w przypadku próby otwarcia bramy, a element ten został przy bramie z lewej strony garażu. Potwierdził również możliwość odpłatnej naprawy bram. ( dowód: pismo z dnia 15 marca 2011 roku, k. 37)

Na podstawie zlecenia z dnia 30 marca 2011 roku rzeczoznawca budowlany H. S. wykonał ocenę techniczną bram garażowych zamontowanych w budynku przy ul. (...). W dniu 5 maja 2011 roku B. P. dokonana na rzecz H. S. zapłaty kwoty 861 zł tytułem faktury VAT z dnia 1 kwietnia 2011 roku. ( dowód: opinia techniczna, k. 21-26)

Pismem z dnia 16 stycznia 2012 roku B. P., działająca przez pełnomocnika radcę prawnego S. K., wezwał J. C. do zapłaty kwoty 8821 zł wraz z odsetkami od kwoty 7960 zł od dnia 27 stycznia 2011 roku do dnia zapłaty oraz od kwoty 861 zł od dnia 5 maja 2011 roku do dnia zapłaty. ( dowód: wezwanie do zapłaty z dnia 16 stycznia 2012 roku, k. 42)

Podstawę ustaleń powyższego stanu faktycznego stanowiły twierdzenia stron niezakwestionowane albo wprost przyznane przez stronę przeciwną (art. 230 k.p.c.). Dodatkowo Sąd oparł się na dowodach z dokumentów dołączonych do pozwu oraz sprzeciwu od nakazu zapłaty, którym dał wiarę w całości.

Ponadto ustaleń faktycznych Sąd dokonał w oparciu o pisemną opinię biegłego sądowego A. S., którą po jej ustnym uzupełnieniu Sąd uznał za rzetelną, jasną i w pełni wyczerpującą.

Dodatkowo ustalając stan faktycznych Sąd oparł się na zeznaniach świadków: H. S., J. Z., J. K., P. C. (1), M. B. oraz S. S.. Zeznania świadka H. S., które Sąd uznał za wiarygodne okazały się przydatne jedynie w zakresie dotyczącym ustalenia okoliczności, iż bramy które były przedmiotem zawartej pomiędzy stronami umowy nie działały, co było okolicznością bezsporną pomiędzy stronami. Świadek nie pamiętał natomiast charakteru uszkodzeń bram, ani nie posiadał innych informacji, które mogłyby przyczynić się do wyjaśnienia sprawy. W szczególności jak wynika z przedstawionego przez powoda opinii technicznej wykonanej przez H. S., dokonał on oględzin przedmiotowych bram w dniu 31 marca 2011 roku. Nie był on więc w trakcie montażu bram w kwietniu 2010 roku oraz nie był w stanie podać informacji dotyczących stanu budynku przy ulicy (...) w tym czasie. Zeznania świadka J. Z. Sąd uznał za wiarygodne jedynie w części, odmawiając im wiarygodności w zakresie dotyczącym braku ingerencji w konstrukcję bramy po jej montażu. W tym zakresie zeznania te pozostają w sprzeczności z opinią biegłego sądowego A. S., z której wynika, iż po zamontowaniu bramy doszło następnie do jej demontażu i ponownego zamontowania. Zeznania świadka J. K., P. C. (1) oraz M. B. Sąd uznał za jasne i spójne i dał im wiarę w całości. Zeznania świadka S. S. Sąd uznał za wiarygodne w przeważającej części, odmawiając im wiarygodności w zakresie dotyczącym podanego przez nią powodu dla którego pozwany odmówił naprawy bram zamontowanych w budynku przy ulicy (...).

Zeznania świadka T. W. okazały się bez znaczenia dla rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy. Świadek nie pamiętał bowiem żadnych okoliczności dotyczących niniejszej sprawy.

Sąd oddalił wniosek strony powodowej o przesłuchanie w charakterze świadka A. K. uznając go za wniosek spóźniony. Zgodnie z art. 47912 k.p.c. w pozwie powód jest obowiązany podać wszystkie twierdzenia oraz dowody na ich poparcie pod rygorem utraty prawa powoływania ich w toku postępowania, chyba że wykaże, że ich powołanie w pozwie nie było możliwe albo że potrzeba powołania wynikła później. W tym przypadku dalsze twierdzenia i dowody na ich poparcie powinny być powołane w terminie dwutygodniowym od dnia, w którym powołanie ich stało się możliwe lub wynikła potrzeba ich powołania. Odpis sprzeciwu od nakazu zapłaty, w którym pozwany wskazał podnoszone przez siebie zarzuty został doręczony pełnomocnikowi powoda w dniu 8 października 2012 roku. W związku z powyższym zgłoszenie wniosku dowodowego w postaci zeznań świadka A. K. dopiero na rozprawie w dniu 9 maja 2013 roku uznać należy za spóźnione.

Sąd oddalił wniosek pełnomocnika pozwanego o przypozwanie firmy (...) z uwagi na treść art. 4794 § 2 zd. 2 k.p.c. w zw. z art. 194 § 3 k.p.c.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo jako bezzasadne nie zasługiwało na uwzględnienie.

W niniejszej sprawie bezsporna była okoliczność zawarcia w dniu 10 lutego 2010 roku pisemnej umowy na podstawie której pozwany miał wykonać i dokonać montażu w budynku przy ul. (...) w W. dwóch bram garażowych N. (...) o wymiarach (...) z napędem U. (...), kolor biały, model (...), bez klamki zewnętrznej i rygla. Bezsporne było także, iż pozwany wykonał przedmiot umowy poprzez wykonanie i montaż ww. bram, za co otrzymał od powódki umówione wynagrodzenie. Sporna w niniejszej sprawie okazała się skuteczność dokonanego przez powódkę odstąpienia od zawartej umowy, a w związku z tym możliwości żądania od pozwanego zwrotu otrzymanego przez niego świadczenia w postaci umówionego wynagrodzenia. Dodatkowo powód domagał się zapłaty 861 zł z tytułu wykonania prywatnej opinii biegłego dotyczącej stanu technicznego zamówionych bram.

Umowę zawartą pomiędzy stronami należy zakwalifikować jako umowę o dzieło. Zgodnie z art. 627 k.c. przez umowę o dzieło przyjmujący zamówienie zobowiązuje się do wykonania oznaczonego dzieła, a zamawiający do zapłaty wynagrodzenia. Wysokość wynagrodzenia za wykonanie dzieła można określić przez wskazanie podstaw do jego ustalenia. Jeżeli strony nie określiły wysokości wynagrodzenia ani nie wskazały podstaw do jego ustalenia, poczytuje się w razie wątpliwości, że strony miały na myśli zwykłe wynagrodzenie za dzieło tego rodzaju. Jeżeli także w ten sposób nie da się ustalić wysokości wynagrodzenia, należy się wynagrodzenie odpowiadające uzasadnionemu nakładowi pracy oraz innym nakładom przyjmującego zamówienie (art. 628 k.c.).W wypadku umowy o dzieło niezbędne jest, aby starania przyjmującego zamówienie doprowadziły w przyszłości do konkretnego, indywidualnie oznaczonego rezultatu jako koniecznego do osiągnięcia (tak m.in. A. Brzozowski (w:) System prawa prywatnego, t. 7, 2004, s. 327; wyrok SA w Rzeszowie z 21 grudnia 1993 r., III AUr 357/93, OSA 1994, z. 6, poz. 49). W odróżnieniu od umowy zlecenia przy ocenie skuteczności wykonania umowy o dzieło nie liczą się same starania lecz ściśle określony w umowie rezultat – w niniejszej sprawie przede wszystkim wykonanie i montaż wskazanych bram. W przedmiotowej sprawie okoliczność zawarcia umowy była okolicznością bezsporną. W związku z powyższym należy stwierdzić, iż łącząca strony umowa o dzieło została ważnie i skutecznie zawarta.

Zgodnie z art. 637 § 1 i 2 k.c. jeżeli dzieło ma wady, zamawiający może żądać ich usunięcia wyznaczając w tym celu przyjmującemu zamówienie odpowiedni termin z zagrożeniem, że po bezskutecznym upływie wyznaczonego terminu nie przyjmie naprawy. Przyjmujący może odmówić naprawy, gdyby wymagała nadmiernych kosztów. Gdy wady usunąć się nie dadzą albo gdy z okoliczności wynika, że przyjmujący zamówienie nie zdoła ich usunąć w czasie odpowiednim, zamawiający może od umowy odstąpić, jeżeli wady są istotne; jeżeli wady nie są istotne, zamawiający może żądać obniżenia wynagrodzenia w odpowiednim stosunku. To samo dotyczy wypadku, gdy przyjmujący zamówienie nie usunął wad w terminie wyznaczonym przez zamawiającego. Do rękojmi za wady dzieła stosuje się odpowiednio przepisy o rękojmi przy sprzedaży (art. 638 k.c.). Stosownie natomiast do przepisu art. 560 § 2 k.c. jeżeli kupujący odstępuje od umowy z powodu wady rzeczy sprzedanej, strony powinny sobie nawzajem zwrócić otrzymane świadczenia według przepisów o odstąpieniu od umowy wzajemnej. Przepis ten odsyła do art. 494 k.c. i 496 k.c. Zgodnie z art. 494 k.c. strona, która odstępuje od umowy wzajemnej, obowiązana jest zwrócić drugiej stronie wszystko, co otrzymała od niej na mocy umowy; może żądać nie tylko zwrotu tego, co świadczyła, lecz również naprawienia szkody wynikłej z niewykonania zobowiązania. Na podstawie natomiast art. 496 k.c. jeżeli wskutek odstąpienia od umowy strony mają dokonać zwrotu świadczeń wzajemnych, każdej z nich przysługuje prawo zatrzymania, dopóki druga strona nie zaofiaruje zwrotu otrzymanego świadczenia albo nie zabezpieczy roszczenia o zwrot.

Zgodnie z ogólnymi regułami postępowania dowodowego, obowiązek przedstawienia dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy spoczywa na stronach, a ciężar udowodnienia faktów mających istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy spoczywa na stronie, która z tych faktów wywodzi skutki prawne – art. 6 k.c., art. 3 k.p.c., art. 232 k.p.c.

W związku z powyższym powód powinien udowodnić zaistnienie przesłanek uprawniających do odstąpienia od zawartej z pozwanym umowy, a w konsekwencji możliwość żądania w związku z tym spełnionego na rzecz pozwanego świadczenia w postaci zapłaconego za zamówione dzieło wynagrodzenia. W szczególności na powodzie spoczywał ciężar udowodnienia, iż otrzymane od powoda dzieło w którym ujawniły się wady, wynikły z przyczyny tkwiącej już poprzednio w wykonanym dziele. Sama okoliczność powstania wady była bezsporna w niniejszej sprawie. Spornym była natomiast okoliczność jej powstania, w szczególności czy nieprawidłowe wykonanie montażu będącego przedmiotem umowy było przyczyną powstania wady podczas używania bram przez stronę powodową.

Z zeznań świadków J. Z., J. K. oraz P. C. (1) wynika, iż po zamontowaniu przez stronę powodową bram działały one w sposób prawidłowy. Ponadto okoliczność tę potwierdza dokonanie w dniu 27 kwietnia 2010 roku zapłaty przez powódkę na rzecz pozwanego kwoty wynikającej z faktury VAT nr (...), która została przez niego wystawiona tytułem wykonania zawartej pomiędzy stronami umowy. Brak jest podstaw do przyjęcia, iż powódka dokonałaby zapłaty za wykonanie dzieła, którego wady ujawniłby się podczas montażu nie żądając ich usunięcia. Tymczasem strona powodowa zwróciła się do pozwanego o naprawę uszkodzonych bram dopiero w styczniu 2011 roku. W ocenie Sądu oznacza to, że wada dzieła powstała lub ujawniła się w okresie pomiędzy dokonaniem montażu zamówionych bram, kiedy działały w sposób prawidłowy, a zgłoszeniem wady pozwanemu w styczniu 2011 roku. Pozwany na okoliczność wadliwego wykonania przez pozwanego dzieła w postaci nieprawidłowego montażu oraz wadliwość bram przedstawił dowód w postaci zeznań świadków S. S., J. Z., H. S., prywatnej opinii H. S., zdjęcia bram oraz filmu obrazującego wadliwe działanie bram. Wskazać jednak należy, iż przedstawione przez stronę powodową dowody nie potwierdzają, iż do wadliwego montażu bram faktycznie doszło. Na ich podstawie stwierdzić można jedynie, iż w dziele powstała wada, co było zresztą okolicznością bezsporną w niniejszej sprawie.

Wskazać należy, posiłkując się sporządzoną w niniejszej sprawie opinią biegłego sądowego A. S., iż dokonany przez pozwanego montaż dotknięty był wadą istotną, tj. istotnymi uchybieniami czyniącymi zamontowane bramy niezdatnymi do użytku. Wada ta polegała na tym, iż został on dokonany na podłożu, które nie było do tego przygotowane. Jednakże jak wynika z okoliczności sprawy ustalonych na podstawie twierdzeń stron niezakwestionowanych albo wprost przyznanych przez stronę przeciwną, dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy oraz zeznań świadków wynika, iż pozwany informował pełnomocnika powódki o konieczności zakończenia remontu w postaci wykonania tynków i ułożenia posadzki przed dokonaniem montażu bram. Pomimo tego do montażu bram doszło, jednakże na polecenie strony powodowej. Jak wynika z zeznań świadka S. S., bramy montaż bram w trakcie działań budowalnych nastąpił ze względów bezpieczeństwa. W związku z tym to na stronie powodowej spoczywało ewentualne ryzyko związane z możliwością ich uszkodzenia w trakcie trwających prac budowlanych. Z pisemnej opinii biegłego sądowego A. S., uzupełnionej następnie opinią ustną wynika natomiast, że zamówione przez powoda bramy były zdemontowane i ponownie zamontowane, o czym świadczą ślady tynku na konstrukcji metalowej. W związku z tym, przyczyną uszkodzenia bram mogło być z takim samym prawdopodobieństwem dokonany przez pozwanego montaż, jak i późniejszy demontaż oraz ponowne zamontowanie bram przez powódkę.

Reasumując wskazać należy, iż na podstawie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego brak jest podstaw do uznania, iż ujawniona przez powódkę wada powstała na skutek dokonania przez pozwanego nieprawidłowego montażu bram. Co prawda montaż był dotknięty wadą istotną związaną z nieprawidłowym przygotowaniem podłoża do jej zamontowania, jednakże strona powodowa miała tego świadomość i wykonanie umowy nastąpiło na jej polecenie, a nadto ze względu na późniejsze zdemontowanie bram oraz ich ponowny montaż nie można ustalić czy uszkodzenie powstało na skutek wadliwego montażu samem operacji późniejszego demontażu oraz ponownego montażu.

W związku z powyższym brak jest podstaw do przyjęcia, iż powódka skutecznie odstąpiła od zawartej pomiędzy stronami umowy i mogła żądać zwrotu spełnionego przez nią na rzecz pozwanego świadczenia wraz z kosztem sporządzonej przez siebie opinii prywatnej.

O kosztach Sąd orzekł w punkcie II sentencji wyroku, na podstawie art. 98 k.p.c. zgodnie z wynikiem sporu. Powódka przegrała sprawę w całości. Na koszty procesu poniesione przez pozwanego, tj. 1217 zł, składa się wynagrodzenie pełnomocnika pozwanego ustalone na kwotę 1200 zł na podstawie § 6 pkt 4 w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. z 2013 r., poz. 461) wraz z kwotą 17 zł kosztów opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

Orzeczenie jak w pkt. III sentencji wyroku, a więc o pobraniu od powódki na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w W. kwoty 864,42 zł, znajdywało uzasadnienie w treści art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych w zw. z art. 98 k.p.c.

Mając powyższe na uwadze, Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.

Z/ odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi powoda.