Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 2 marca 2015 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach

V Wydział Karny Ośrodek Zamiejscowy w Rybniku

w składzie:

Przewodniczący: SSO Jacek Myśliwiec

Sędziowie: SO Janusz Chmiel

SO Sławomir Klekocki (spr.)

Protokolant: Anna Mańka

w obecności Magdaleny Szymańskiej Prokuratora Prokuratury Okręgowej

po rozpoznaniu w dniu 2 marca 2015 r.

sprawy: O. K. /K./,

syna R. i E.,

ur. (...) w J.,

oskarżonego o przestępstwo z art. 62 ust. 1

Ustawy z dnia 29.07.2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii

i art. 178 a § 1 kk

na skutek apelacji, wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego w Jastrzębiu Zdroju

z dnia 29 października 2014r. sygn. akt II K 962/14

I.  zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że:

- w punkcie 5 za podstawę orzeczonego wobec oskarżonego dozoru kuratora sądowego przyjmuje art. 73 § 2 kk,

- w punkcie 10 z podstawy wymiaru wysokości kosztów sądowych eliminuje art. 3 ust. 2 Ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych;

II. w pozostałym zakresie zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

III.  zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów za postępowania odwoławcze obciążając nimi Skarb Państwa.

Sygn. akt V Ka 12/15

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 29 października 2014 roku wydanym w trybie art. 335 kpk Sąd Rejonowy w Jastrzębiu Zdroju uznał O. K. za winnego tego, że:

1.  w okresie od maja 2014 roku do 4 sierpnia 2014 roku w J., działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, wbrew przepisom ustawy, co najmniej pięciokrotnie posiadał środek odurzający w postaci suszu marihuany o łącznej wadze co najmniej 7 gramów, to jest przestępstwa z art. 62 ust. 1 Ustawy z dnia 29.07.2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz.U. z 2005 r., Nr 179 poz. 1485 z późn. zm.) w zw. z art. 12 kk i za to, na podstawie art. 62 ust. 1 w/w ustawy wymierzył mu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności,

2.  w dniu 4 sierpnia 2014 roku około godziny 22:45 w J. na ulicy (...) kierował samochodem osobowym marki O. (...) o nr rej. (...), znajdując się pod wpływem środka odurzającego z grupy kannabinoli, tj. delta-9-tetrahydrokannabinolu w stężeniu wynoszącym 3,1 ng/ml oraz kwasu delta-9-tetrahydrokannabinolowego (metabolit delta-9-tetrahydrokannabinolu) w stężeniu 34,8 ng/ml, to jest przestępstwa z art. 178a § 1 kk i za to, na podstawie art. 178a § 1 kk wymierzył mu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Nadto na podstawie art. 85 i 86 § 1 kk za zbiegające przestępstwa wymierzył oskarżonemu O. K. karę łączną w wymiarze 10 miesięcy pozbawienia wolności. Na podstawie art. 69 § 1 i § 2 kk oraz art. 70 § 2 kk warunkowo zawiesił wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego O. K. kary łącznej pozbawienia wolności na okres 3 lat tytułem próby, a także na podstawie art. 73 § 1 kk oddał oskarżonego O. K. w okresie próby pod dozór kuratora sądowego. Na podstawie art. 72 § 1 pkt 1, 4 i 5 kk zobowiązał oskarżonego O. K. w okresie próby do:

- informowania kuratora o przebiegu okresu próby,

- kontynuowania nauki,

- powstrzymywania się od używania środków odurzających.

Nadto na podstawie art. 42 § 2 kk orzekł wobec oskarżonego O. K. środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 2 lat.

Na podstawie art. 70 ust. 2 Ustawy z dnia 29.07.2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz.U. z 2005 r., Nr 179 poz. 1485 z późn. zm.) orzekł przepadek dowodu rzeczowego w postaci suszu roślinnego koloru zielonego-brązowego, przechowywanego w woreczku foliowym zamykanym listwowo o łącznej wadze 0,56 grama, w magazynie środków narkotycznych KWP w K., opisanego w wykazie dowodów rzeczowych Nr I/33/684/14, Drz 760/14. Nadto na podstawie art. 44 § 2 kk orzekł przepadek dowodu rzeczowego w postaci woreczka foliowego zamykanego strunowo, przechowywanego wraz z suszem roślinnym w magazynie środków narkotycznych KWP w K., Nr I/33/684/14, Drz 760/14. Na podstawie art. 627 kpk oraz art. 2 ust. 1 pkt 3 i art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 23.06.1973 roku o opłatach w sprawach karnych zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty postępowania obejmujące opłatę w kwocie 180,00 złotych oraz wydatki w kwocie 688.80 złotych.

Apelację od tego wyroku wniósł prokurator zaskarżając wyrok w części dotyczącej orzeczenia o karze na korzyść oskarżonego zarzucając :

1.  obrazę przepisów prawa materialnego polegające na obrazie art. 73 § 1 kk poprzez jego niezasadne zastosowanie jako podstawy prawnej orzeczonego wobec oskarżonego O. K. dozoru kuratora, w sytuacji, gdy jest on osobą młodocianą w rozumieniu art. 115 § 10 kk, w związku z czym zastosowanie tegoż środka winno nastąpić na podstawie art. 73 § 2 kk,

2.  naruszenie przepisu postępowania w postaci art. 3 ust. 2 ustawy o opłatach w sprawach karnych w drodze jego niezasadnego zastosowania w podstawie nałożonej opłaty w sytuacji, gdy na oskarżonego nie nałożono kary grzywny, co miało wpływ na treść wyroku w postaci zawartego tam rozstrzygnięcia w przedmiocie opłaty sądowej.

W oparciu o w/w zarzuty prokurator wnosił o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez orzeczenie w stosunku do oskarżonego O. K. dozoru kuratora w oparciu o art. 73 § 2 kk, jak również wyeliminowanie art. 3 ust. 2 ustawy o opłatach w sprawach karnych z przyjętej w wyroku podstawy opłaty sądowej.

Sąd Okręgowy zważył co następuje :

apelacja prokuratora zasługuje na uwzględnienie. Sąd I instancji prawidłowo ustalił stan faktyczny i nie budzi on żadnej wątpliwości. Jednak jak sam przyznał w swoim uzasadnieniu dopuścił się obrazy prawa materialnego a to art. 73 § 1 kk oraz błędnie powołał orzekając o opłatach w sprawach karnych przepis art. 2 ust. 1 pkt 3 tejże ustawy. Zgodnie z treścią art. 115 § 1 kk „młodocianym jest sprawca, który w chwili popełnienia czynu zabronionego nie ukończył 21 lat i w czasie orzekania w pierwszej instancji 24 lat„. Oskarżony, jak wynika z akt sprawy, w czasie czynów, tj. od maja do 4 sierpnia 2014 r., jak również w trakcie orzekania miał ukończone 18 lat albowiem urodził się (...) kk (k. 25), był więc osobą młodocianą w rozumieniu kodeksu karnego. Oskarżonemu wymierzono jedynie łączną karę pozbawienia wolności w wymiarze 10 miesięcy. Przywołany przez Sąd Rejonowy art. 3 ust.2 ustawy o opłatach w sprawach karnych stosuje się w wypadku orzeczenia kary grzywny, a takiej Sąd nie orzekł wobec oskarżonego. Mając to na uwadze Sąd odwoławczy zmieni zaskarżony wyrok w ten sposób, że w punkcie 5 za podstawę orzeczonego wobec oskarżonego dozoru kuratora sądowego przyjął art. 73 § 2 kk, w punkcie 10 z podstawy wymiaru wysokości kosztów sądowych wyeliminował art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach karnych. Z tych też względów uznając zasadność zarzutów apelacji prokuratora w tym względzie, podzielając przytoczone na ich poparcie argumenty Sąd Okręgowy zmienił zaskarżony wyrok w podanym wyżej zakresie w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymał w mocy. O kosztach postępowania orzeczono na postawie art. 624 § 1 kpk obciążając nimi Skarb Państwa.