Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 30 stycznia 2013 roku

Sąd Rejonowy w Złotoryi I Wydział Cywilny

w składzie następującym :

Przewodniczący : SSR Piotr Krawczuk

Protokolant : Bożena Zielińska

po rozpoznaniu w dniu 16 stycznia 2013 roku w Złotoryi

na rozprawie

sprawy z wniosku Z. F. (1)

przy udziale H. F.

o podział majątku wspólnego

postanawia:

I.  ustalić, że w skład majątku wspólnego wnioskodawcy Z. F. (1) i uczestniczki postępowania H. F. po ustaniu między nimi wspólności ustawowej wchodzi:

1)  równowartość środków pieniężnych zgromadzonych na rachunku bankowym w N. F. Bank (...) w wysokości 75.730,47 USD (siedemdziesiąt pięć tysięcy siedemset trzydzieści dolarów i czterdzieści siedem centów amerykańskich);

2)  samochód osobowy marki M. (...) rok produkcji 1997 o wartości 18.700 USD (osiemnaście tysięcy siedemset dolarów amerykańskich);

3)  samochód osobowy marki M. (...) rok produkcji 2004 o wartości 9.000 USD (dziewięć tysięcy dolarów amerykańskich),

to jest majątek o łącznej wartości 103.430,47 USD (sto trzy tysiące czterysta trzydzieści dolarów i czterdzieści siedem centów amerykańskich);

II.  ustalić, że udziały wnioskodawcy i uczestnika postępowania w majątku wspólnym są równe i wynoszą po ½ części;

III.  dokonać podziału majątku wspólnego uczestników w ten sposób, że przyznać wnioskodawcy Z. F. (1) równowartość środków pieniężnych zgromadzonych na rachunku bankowym opisanym w punkcie I podpunkt 1 postanowienia w wysokości 3.730,47 USD i samochód osobowy opisany w punkcie II podpunkt 1 postanowienia wartości 18.700 USD, a uczestniczce postępowania H. F. równowartość środków pieniężnych zgromadzonych na rachunku bankowym opisanym w punkcie I podpunkt 1 postanowienia w wysokości 72.000 USD i samochód osobowy opisany w punkcie II podpunkt 2 postanowienia o wartości 9.000 USD;

IV.  zasądzić od uczestniczki postępowania H. F. na rzecz wnioskodawcy Z. F. (2) kwotę 34.134,76 USD tytułem wyrównania jego udziału w majątku wspólnym, płatną w terminie 1 miesiąca od dnia uprawomocnienia się postanowienia, z odsetkami ustawowymi na wypadek opóźnienia w płatności, których wysokość na dzień zamknięcia rozprawy wynosi 13% w stosunku rocznym;

V.  orzec, że wnioskodawca i uczestniczka postępowania ponoszą koszty postępowanie związane ze swym udziałem w sprawie.

UZASADNIENIE

Wnioskodawca Z. F. (1) wystąpił z żądaniem podziału majątku wspólnego po ustaniu wspólności ustawowej z uczestniczką postępowania H. F. na skutek rozwiązania ich małżeństwa wyrokiem Sądu Najwyższego Hrabstwa Q. S. Y. w Stanach Zjednoczonych Ameryki z dnia 18 marca 2008 r., sygn. akt 3804/2008, uznanym za skuteczny na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej wyrokiem Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 19 sierpnia 2009 r., sygn. akt VII Co 535/08.

Wywodził, że w skład ich majątku wspólnego wchodziło własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego położonego w Z. przy ulicy (...) o wartości 94.250 zł, który został nabyty przez uczestniczkę postępowania za pieniądze przysłane jej przez wnioskodawcę podczas jego pobytu w Stanach Zjednoczonych Ameryki. Poza tym przekonywał, że zgromadzili z uczestniczką na zagranicznym rachunku bankowym pieniądze w kwocie 72.000 USD, co na chwilę złożenia wniosku stanowiło kwotę 220.802,40 zł, które uczestniczka podjęła i zdeponowała w nieznanym miejscu. Ustaliwszy taki skład majątku wspólnego wnioskodawca domagał się przyznania mu własnościowego lokalu mieszkalnego, a uczestniczce postępowania pieniędzy zgromadzonych na rachunku bankowym, z wyrównaniem jego udziału przez dopłatę w kwocie 63.276,20 zł.

Uczestniczka postępiania H. F. w odpowiedzi na wniosek zarzuciła, że Sąd Najwyższy Hrabstwa Q. S. Y. w Stanach Zjednoczonych Ameryki wyrokiem z dnia 18 marca 2008 r. rozstrzygnął negatywnie o żądaniu podziału ich majątku i wniosła o odrzucenie wniosku, a na wypadek gdyby Sąd nie podzielił jej zarzutu, o oddalenie wniosku albo o ustalenie nierównych udziałów w majątku wspólnym przyjmując, że udział wnioskodawcy wynosi 10 %, a uczestniczki 90 % i przyznanie jej powyższego lokalu mieszkalnego za spłatą udziału wnioskodawcy w majątku wspólnym. Wniosła również o zasądzenie od uczestnika kosztów postępowania, liczonych według norm przepisanych.

Uczestniczka przyznała, że powyższy lokal mieszkalny nabyła po wyjeździe wnioskodawcy do Stanów Zjednoczonych Ameryki, ale podniosła, że pieniądze otrzymała z zagranicy nie od wnioskodawcy, a w darowiźnie od wuja B. S. (1). Lokal mieszkalny stanowił zatem jej majątek osobisty, zgodnie z art. 33 pkt 10 w zw. z pkt 2 k.r.o. Odnośnie przyjętej do rozliczenia kwoty 220.802,40 zł, zaprzeczyła natomiast, by w czasie trwania małżeństwa zgromadziła z wnioskodawcą pieniądze w kwocie 72.000 USD. Wnioskodawca nie przyczyniał się do powstania wspólnego majątku, a uczestniczka przeznaczała wszelkie zarobione pieniądze na bieżące utrzymanie i nic nie odkładała. Zdarzyło się również tak, że wpłaciła na rachunek bankowy pieniądze w kwocie 75.000 USD, ale były to środki przyznane uczestniczce tytułem odszkodowania i stanowiły jej majątek odrębny na podstawie art. 33 pkt 6 k.r.o. Uczestniczka wypłaciła z rachunku bankowego kwotę 72000 USD po rozstaniu z wnioskodawcą i pieniądze przeznaczyła na utrzymanie rodziny, tak że na dzień rozwiązania małżeństwa nie posiadała z wnioskodawcą żadnych oszczędności. Na uzasadnienie wniosku o ustalenie nierównych udziałów w majątku wspólnym podniosła z kolei, że wnioskodawca nie podejmował zatrudnienia, zrzucał całą odpowiedzialność za rodzinę, za leczenie, wychowanie i utrzymanie dziecka na uczestniczkę postępowania i dopuścił się względem niej aktu przemocy.

Sąd Rejonowy w Złotoryi postanowieniem z dnia 03 lutego 2011 r. wydanym pod sygn. akt I Ns 263/10 odrzucił wniosek o podział majątku i zasądził od wnioskodawcy na rzecz uczestniczki postępowania kwotę 3617 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa adwokackiego.

Wnioskodawca nie zgodził się z powyższym orzeczeniem i wywiódł zażalenie, na skutek którego Sąd Okręgowy w Legnicy postanowieniem z dnia 05 kwietnia 2011 r. wydanym pod sygn. akt II Cz 146/11 uchylił zaskarżone postanowienie i pozostawił Sądowi pierwszej instancji rozstrzygnięcie o kosztach postępowania zażaleniowego.

W toku postępowania wnioskodawca i uczestniczka postępowania rozszerzyli żądanie o ustalenie, że w skład ich majątku wspólnego wchodzi również samochód osobowy marki M. (...) z 1997 roku o wartości 18.700 USD i M. (...) z 2004 roku o wartości 9.000 USD i wnieśli zgodnie o przyznanie pierwszego z nich wnioskodawcy, a drugiego uczestniczce, bez obowiązku wyrównania różnicy ich wartości.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca Z. F. (1) i uczestniczka postępowania H. F. z domu F. pozostawali w związku małżeńskim od dnia 24 października 1980 r. Nie zawierali umów majątkowych małżeńskich, wyłączających, ograniczających lub rozszerzających wspólność majątkową.

Dowód: odpis skrócony aktu małżeństwa wnioskodawcy i uczestniczki postępowania /k.8/, przesłuchanie wnioskodawcy i uczestniczki postępowania /k.354/

Wnioskodawca i uczestniczka postępowania mieszkali początkowo u rodziców wnioskodawcy w Z.. Wnioskodawca pracował zarobkowo w charakterze kierowcy taksówki, a uczestniczka zajmowała się wychowaniem dwójki małoletnich dzieci.

W dniu 24 maja 1985 r. wnioskodawca wyjechał do Stanów Zjednoczonych Ameryki na zaproszenie wuja uczestniczki B. S. (1). Uczestniczka nosiła się zamiarem nabycia mieszkania. Miała problem z ustaleniem miejsca pobytu wnioskodawcy i zwróciła się o pomoc finansową do wuja. W miesiącu grudniu 1985 roku, przed świętami Bożego Narodzenia, B. S. (1) przekazał uczestniczce za pośrednictwem ciotki J. S. pieniądze w kwocie 2500 USD. Za otrzymane środki uczestniczka w dniu 07 marca 1986 nabyła lokal mieszkalny numer (...) położony przy ulicy (...) w Z., do którego przeprowadziła się z dziećmi.

Dowód: kopia wypisu aktu notarialnego z dnia 07.03.1986 r. /k.15-17/, odpis KW nieruchomości nr (...) /k.18-20/, zaświadczenie ZUS O/L. z dnia 06.10.2010 r. /k.198/, odpis oświadczenia B. S. (1) /k.150/, zeznania świadków B. S. (1) /k.397-398/, B. F. /k.283-284/, E. F. /k.284 odwr.-285/, W. F. /k.285 odwr.-286/, J. P. /k.381-382/, E. P. /k.391/, częściowo J. G. /k.278 odwr.-279/ i T. G. /k.279 odwr.-280/, częściowo przesłuchanie wnioskodawcy i uczestniczki postępowania /k.354-356,388-389/.

Wnioskodawca po wyjeździe za granicę pracował na budowie w charakterze stolarza. Nie stronił od alkoholu i towarzystwa kobiet. Od czasu do czasu podawał przez znajomych pieniądze na utrzymanie uczestniczki. Były to kwoty w granicach od 200 do 300 USD. Wysyłał jej również paczki. Wrócił do kraju w grudniu 1987 r. i zamieszkał z uczestniczką. Za przywiezione pieniądze kupili telewizor i dwa samochody, które sprzedali, a środki przeznaczyli na utrzymanie rodziny.

Latem 1988 r. uczestniczka wyjechała do Stanów Zjednoczonych Ameryki na zaproszenie wuja B. S. (2). Zabrała jedno z dzieci, z zamiarem jego leczenia za granicą. Wróciła po upływie trzech miesięcy, a ponownie wyjechała w październiku 1989 r. W tym czasie wnioskodawca został w kraju z drugim z dzieci. Pracował jako taksówkarz. W 1990 r., w miesiącu maju lub czerwcu dojechał do uczestniczki postępowania. Mieszkali u B. S. (1) i pracowali w jego restauracji. Następnie wynajęli mieszkanie, pożyczyli od wuja pieniądze i otworzyli własną restaurację. Działalność gastronomiczną zakończyli po sześciu latach. Po tym czasie każdy z nich podejmował się pracy zarobkowej. Zdarzało się również tak, że wnioskodawca zostawał z dziećmi, a uczestniczka poszukiwała pracy.

Dowód: zaświadczenie Starostwa Powiatowego w Z. z dnia 01.10.2010 r. /k.199/, oświadczenie wnioskodawcy z dnia 01.10.2010 r. /k.200/, kopie zagranicznych czeków z tłumaczeniem przysięgłym /k.201-202,296-297/, kopia zaświadczenia o zatrudnieniu uczestniczki z dnia 27.03.2012 r. z tłumaczeniem przysięgłym /k.416-417/, zeznania świadków J. G. /k.278 odwr.-279/, T. G. /k.280/, częściowo B. F. /k.283-284/, E. F. /k.284 odwr.-285/, W. F. /k.285 odwr.-286/, J. P. /k.381/, B. S. (1) /k.397-398/, przesłuchanie wnioskodawcy i uczestniczki postępowania /k.354 odwr.-356,388-390/.

Wnioskodawca i uczestniczka postępowania nabyli w małżeństwie z majątku wspólnego samochód osobowy marki M. (...) rok produkcji 1997 wartości 18.700 USD, który jest w posiadaniu wnioskodawcy i samochód osobowy marki M. (...) rok produkcji 2004 o wartości 9.000 USD, który jest w posiadaniu uczestniczki.

Dowód: kopia zaświadczenia o wycenie samochodu z tłumaczeniem przysięgłym /k.412-413/, wyciąg z portalu internetowego z wyceną pojazdu /k.440-443/, przesłuchanie wnioskodawcy i uczestniczki postępowania /k.364 odwr.,389/.

Wnioskodawca i uczestniczka postępowania korzystali w małżeństwie ze wspólnego rachunku bankowego w N. F. Bank w R.. Na rachunek wpływało ich wynagrodzenie, a poza tym wpłacili tam środki ze sprzedaży restauracji i inne przyznane im świadczenia, także odszkodowawcze.

Na dzień 11 marca 2006 r. zgromadzili na rachunku bankowym oszczędności w kwocie 75.730,47 USD. W tym dniu pokłócili się i wnioskodawca pobił uczestniczkę. Po tym incydencie wnioskodawca został zatrzymany przez Policję, a uczestniczka bez jego wiedzy wypłaciła z rachunku bankowego kwotę 72.000 USD. Resztę pieniędzy wypłacił wnioskodawca i zlikwidował rachunek bankowy. Rozstali się i nie wrócili do pożycia małżeńskiego.

Dowód: kopia dokumentacji bankowej i ubezpieczeniowej z tłumaczeniem przysięgłym /k.21-22,180-184,203-204,293-295,298-303/, kopia dokumentacji sądu zagranicznego i dokumentacji medycznej z tłumaczeniem przysięgłym /k.152-179/, zeznania świadków J. G. /k.279/, T. G. /k.280/, J. P. /k.381-382/, przesłuchanie wnioskodawcy i uczestniczki postępowania /k.356,390/

Małżeństwo wnioskodawcy i uczestniczki postępowania zostało rozwiązane przez rozwód wyrokiem Sądu Najwyższego Hrabstwa Q. w stanie Nowy Y. w Stanach Zjednoczonych Ameryki z dnia 18 marca 2008 r., wydanym pod sygn. akt 3804/2008, uznanym za skuteczny na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej postanowieniem Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 19 sierpnia 2008 r., wydanym pod sygn. akt VII Co 535/08.

Dowód: kopia dokumentacji sądu zagranicznego i dokumentacji medycznej z tłumaczeniem przysięgłym /k72-148/, akta Sądu Okręgowego w Warszawie, sygn. VII Co 535/08.

Wnioskodawca zamieszkuje w Stanach Zjednoczonych Ameryki i utrzymuje z renty. Otrzymuje 400 USD tygodniowo.

Uczestniczka postępowania pracuje w Stanach Zjednoczonych Ameryki na stanowisku dietetyczki za wynagrodzeniem w wysokości 44.111,64 USD rocznie.

Dowód: kopia zaświadczenia o zatrudnieniu i zarobkach uczestniczki z dnia 15.03.2012 r. z tłumaczeniem przysięgłym /k.414-415/, przesłuchanie wnioskodawcy i uczestniczki postępowania /k354-356, 389-390/.

Przy tak ustalonym stanie faktycznym Sąd zważył, co następuje:

Przez zawarcie małżeństwa między małżonkami powstaje ustrój wspólności majątkowej, który obejmuje przedmioty i prawa majątkowe nabyte przez oboje małżonków lub przez jednego z nich w czasie trwania małżeństwa, określany przez ustawę wspólnością ustawową (art. 31 § 1 k.r.o.).

Poza ustrojem wspólności ustawowej pozostają przedmioty i prawa majątkowe zaliczane do majątku osobistego każdego z małżonków, a pośród nich przedmioty nabyte w małżeństwie przez darowiznę, jeśli darczyńca inaczej nie postanowił (art. 33 pkt 2 k.r.o.) i oczywiście przedmioty majątkowe nabyte w zamian za składniki tego majątku (art. 33 pkt 10 k.r.o.).

Uczestniczka postępowania wykazała, że w dniu 07 marca 1986 r. nabyła lokal mieszkalny numer (...) położony przy ulicy (...) w Z. za pieniądze przekazane jej w darowiźnie przez wuja B. S. (1), które podał on uczestniczce przed świętami Bożego Narodzenia w grudniu 1985 r. przez ciotkę uczestniczki J. S., z tej przyczyny, że uczestniczka nie wiedziała, gdzie wnioskodawca przebywał, by zwrócić się o pomoc finansową do niego. Znalazło to potwierdzenie w oświadczeniu i zeznaniach samego B. S. (1), który tak właśnie opisał okoliczności w jakich przekazał pieniądze uczestniczce (k.150,397). Pokrywały się one również w całości z relacjami uczestniczki (k.354 odwr.) oraz z zeznaniami pozostałych świadków powołanych przez uczestniczkę, J. P. (k. 381), B. F., E. F. i W. F. (k.283 odwr.-285 odwr.). Do zeznań tych świadków Sąd nie przykładał już jednak tak dużej wagi, z racji tego, że ich wiedza o przekazaniu uczestniczce pieniędzy na mieszkanie była zasłyszana. Podobnie Sąd podszedł zresztą do odmiennych zeznań osób bliskich wnioskodawcy J. G. i T. G. (k.278-280), z tą różnicą, że ich wersji, zbieżnej z interesem wnioskodawcy, nie dał wiary. Co istotne, nawet w ich zeznaniach można było dostrzec pewne podobieństwa, bliższe relacji uczestniczki niż wnioskodawcy. Dla przykładu świadek J. G. przyznała, że uczestniczka chciała kupić mieszkanie, ale w tamtych czasach rzeczywiście było ciężko o porozumienie z wnioskodawcą (k.178 odwr.). Jeśli tak, zrozumiałe było, że o wsparcie zwróciła się do wuja B. S. (1), który był jej pomocny i na którego mogła liczyć także po wyjeździe do Stanów Zjednoczonych Ameryki.

Wnioskodawca przekonywał, że to on przekazał uczestniczce pieniądze na zakup mieszkania w obecności znajomego M. R. za pośrednictwem sąsiadki E. P.. Jego relacja okazała się jednak wysoce niespójna, w sytuacji gdy świadek E. P., inaczej niż świadek M. R. (k.388), zaprzeczyła, by pośredniczyła w przekazaniu pieniędzy uczestniczce i by w ogóle znała M. R. (k.391). Nie mogła być zatem brana przez Sąd pod rozwagę jako wersja prawdziwa i jako taka nie była w stanie wzruszyć oświadczenia uczestniczki złożonego przed notariuszem, według którego lokal mieszkalny nabyła z majątku odrębnego (k.16).

Sąd podzielił natomiast stanowisko wnioskodawcy, że małżonkowie posiadali na rachunku bankowym oszczędności, tyle że nie w walucie polskiej, a w walucie amerykańskiej i nie w wysokości 72.000 USD, a jak wynikało z zestawienia obrotów na rachunku bankowym, w wysokości 75.730,47 USD (k.21 i 293). Był to rachunek wspólny wnioskodawcy i uczestniczki postępowania, na którym, jak uczestniczka sama wyjaśniła na rozprawie, małżonkowie gromadzili środki przez wiele lat, także z tytułu ich zatrudnienia (k.356). Stąd też nie przekonywało Sądu twierdzenie uczestniczki, że kwota 72.000 USD to akurat pieniądze z odszkodowania, wypłaconego uczestniczce wiele lat wcześniej, które stanowiły jej majątek osobisty (art.33 pkt 6 k.r.o.).

Środki pieniężne pobrane rozmyślnie przez uczestniczkę bez wiedzy i zgody wnioskodawcy podlegały uwzględnieniu przy podziale ich majątku, nawet jeśli do tego czasu zostały przez uczestniczkę ponownie zainwestowane, a nawet zużyte (por. orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 18 sierpnia 1958 r. 1 CR 547/58, OSN 1959/II, poz.58, podobnie uchwała Sądu Najwyższego z dnia 15 października 1962 r. 1 CO 22/62, OSNPG 1963/10, poz. 54, str. 15, uchwała Sądu Najwyższego z dnia 28 lipca 1993 r. III CZP 95/93, OSP 1994/9, poz. 168, postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 26 września 2007 r. IV CSK 139/2007 (...) Prawnej LexPolonica nr 2094012).

Co więcej, powyższa zasada obowiązywała w równym stopniu do pieniędzy pobranych skrycie przez uczestniczkę, jak i pozostałej kwoty pieniędzy pozostawionych na rachunku bankowym, z których wnioskodawca nie rozliczył się z uczestniczką zanim zlikwidował rachunek.

Dlatego też Sąd ustalił, że w skład majątku wspólnego uczestników na dzień orzekania o podziale wchodziła równowartość zgromadzonych środków pieniężnych w wysokości 75.730,47 USD.

Poza tym Sąd ustalił, zgodnie z żądaniem wnioskodawcy i uczestniczki postępowania, że ich majątek dorobkowy obejmował dwa samochody marki M. (...) rok produkcji 1997 o wartości 18.700 USD i M. (...) rok produkcji 2004 o wartości 9000 USD.

Łącznie był to majątek o wartości 103.430,47 USD, który podlegał podziałowi między byłych małżonków w zasadzie w równych częściach (art. 43 § 1 k.r.o.).

W świetle dowodu z przesłuchania wnioskodawcy i uczestniczki postępowania, których wspierali słuchani w sprawie świadkowie, Sąd nie dostrzegł ważnego powodu, by odjeść od równych udziałów wnioskodawcy i uczestniczki postępowania w majątku wspólnym. Twierdzenia uczestniczki, że wnioskodawca nie podejmował zatrudnienia oraz zrzucał całą odpowiedzialność za rodzinę, leczenie, wychowanie i utrzymanie dziecka na uczestniczkę postępowania opierało się na subiektywnej ocenie uczestniczki, która winiła wnioskodawcę za niepowodzenia w małżeństwie i nie było dość uzasadnione. Wnioskodawca nawet jeśli przez pierwszy okres pobytu za granicą zaniedbywał rodzinę, czy nadużywał alkoholu, nie trwonił wspólnego majątku. Nie było również tak, że w ogóle uchylał od pracy zawodowej w kraju lub za granicą i nie przyczyniał się do zaspokajania potrzeb rodziny. Przeczą temu chociażby zaświadczenia i inne dokumenty złożone wnioskodawcę (k.198,201-202,296-299), ale i relacje samej uczestniczki, która zaświadczyła, że wnioskodawca przesyłał pieniądze na utrzymanie rodziny, a po powrocie do kraju, nabył do majątku wspólnego telewizor i dwa samochody. Za granicą otworzył również wspólnie z uczestniczką restaurację, którą prowadzili przez niemały okres sześciu lat, a podczas ich pobytu bywało i tak, że zostawał z dziećmi, gdy to uczestniczka poszukiwała pracy (k.354 odwr-355).

Niewątpliwie udowodniona przez uczestniczkę dokumentacją sądu amerykańskiego pozostawała natomiast okoliczność, że wnioskodawca dopuścił się wobec niej aktu przemocy. Bardziej była to jednak podstawa do ustalenia winy w rozkładzie pożycia małżonków, podobnie zresztą jak nadużywanie alkoholu czy zdrada małżeńska, niż ważny powód do ustalenia nierównych udziałów w majątku wspólnym.

Kierując się powyższymi ustaleniami Sąd dokonał podziału majątku uczestników w ten sposób, że wnioskodawcy przyznał równowartość środków zgromadzonych na opisanym wyżej rachunku bankowym w wysokości 3.730,47 USD i samochód osobowy marki M. (...) wartości 18.700 USD, a uczestniczce postępowania równowartość pozostałej części środków zgromadzonych na rachunku bankowym w wysokości 72.000 USD i samochód osobowy marki M. (...) wartości 9.000 USD (art. 623 k.p.c. w zw. z art. 688 k.p.c. i art. 567 § 3 k.p.c.).

W związku z tym, że uczestnicy odstąpili od wzajemnych rozliczeń w zakresie podziału między sobą samochodów osobowych, powyższe rozwiązanie obligowało uczestniczkę do wyrównania udziału wnioskodawcy w majątku wspólnym przez dopłatę kwoty 34.134,76 USD, która odpowiadała różnicy między wartością udziału wnioskodawcy i przypadającej mu wartości środków zgromadzonych na rachunku bankowym (75.730,47 USD / 2 = 37.865,23 USD – 3.730,47 USD = 34.134,76 USD). Zobowiązanie to Sąd oznaczył w takiej walucie, w jakiej środki pieniężne były zgromadzone na rachunku bankowym. Zdaniem Sądu jest to rozwiązanie, które pozwoli uczestniczce spełnić świadczenie na obszarze Stanów Zjednoczonych Ameryki, gdzie tak jak i wnioskodawca stale zamieszkuje, niezależnie od wahań kursu dolara amerykańskiego w stosunku do złotego polskiego.

Sąd oznaczył termin, w którym uczestniczka spełni powyższe świadczenie na okres 1 miesiąca od daty uprawomocnienia się postanowienia i zastrzegł, że będzie ono płatne z odsetkami ustawowymi na wypadek opóźnienia, których wysokość na dzień zamknięcia rozprawy wynosi 13 %. Sąd uznał, że wnioskodawczyni jest osobą, która pracuje zawodowo i posiada zdolność kredytową, a miesiąc czasu to wystarczający czas na pozyskanie tym sposobem środków, z których wnioskodawczyni nie rozliczyła się z wnioskodawcą (art. 212 § 3 k.c. w zw. z art. 1035 k.c. i art. 46 k.r.o.).

O kosztach postępowania Sąd postanowił na podstawie art. 520 § 1 k.p.c.