II Ca 1006/12
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Wydział:
-
Skład sędziowski:
-
Słowa kluczowe:
Podstawa prawna:
Powołane przepisy:
Korekty wprowadzone przez SAOS:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:14-05-2013
-
Osoba publikująca:Jadwiga Rybińska
-
Korektor:Ilona Bejgier
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:II PZ 11/08 II Ca 270/12
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II Ca 1006/12
POSTANOWIENIE
Dnia 10 stycznia 2013r.
Sąd Okręgowy w Świdnicy II Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie następującym:
Przewodniczący: SSO Piotr Rajczakowski
po rozpoznaniu w dniu 10 stycznia 2013 r. w Świdnicy na posiedzeniu niejawnym skargi powódki T. K.o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w Świdnicy
z dnia 4 kwietnia 2012 r., sygn. akt II Ca 270/12, w sprawie przeciwko A. B.o zapłatę 3.722,80 zł
p o s t a n a w i a:
odrzucić skargę.
UZASADNIENIE
Skarga o wznowienie postępowania umożliwia wzruszenie prawomocnego orzeczenia sądowego, o ile zachodzą szczególne, określone w kodeksie postępowania cywilnego podstawy. Zalicza się do nich takie przypadki, jak np. uczestniczenie w składzie sądu osoby nieuprawnionej, pozbawienie strony możności działania, oparcie orzeczenia na skazującym wyroku karnym, następnie uchylonym, uzyskanie orzeczenia za pomocą przestępstwa lub też wykrycie takich środków dowodowych, z których strona nie mogła skorzystać w poprzednim postępowaniu, a które mogły mieć wpływ na wynik sprawy, przy czym skarga powinna wskazywać podstawę wznowienia oraz jej uzasadnienie.
W rozpoznawanym przypadku powódka zdaje się opierać swoją skargę na przepisie art. 401 pkt 2 kpc, wskazując, że nie została zawiadomiona o terminie posiedzenia, na którym zapadł kwestionowany przez nią wyrok, co z kolei pozbawiło ją możności działania i obrony swych praw. Tak przedstawione okoliczności nie mogą stanowić podstawy do wzruszenia prawomocnego orzeczenia Sądu Okręgowego i wznowienia postępowania zakończonego tym wyrokiem. Należy bowiem zauważyć, o czym powódka w nawiązaniu do jej pisma z dnia 4 maja 2012 r. została poinformowana pismem z dnia 7 maja 2012 r., że sprawa, której dotyczy skarga, była rozpatrywana w postępowaniu uproszczonym, zgodnie zaś z przepisem art. 505
10 § 2 kpc, apelacja w postępowaniu uproszczonym może być rozpoznana na posiedzeniu niejawnym, to natomiast oznacza, że Sąd wydaje wyrok bez udziału stron i nie ma obowiązku ich zawiadomienia o terminie tego posiedzenia. Wydając zatem orzeczenie z dnia 4 kwietnia 2012 r. w sprawie II Ca 270/12, Sąd Okręgowy działał w zgodzie z obowiązującymi przepisami prawa. Nie stanowi również podstawy do wznowienia postępowania okoliczność, że na skutek oddalenia apelacji powódka została zobowiązana do zwrotu kosztów procesu przeciwnikowi. Obowiązek ten jest bowiem konsekwencją zasady przewidzianej w przepisie art. 98 w związku z art. 391 § 1 zdanie pierwsze kpc i nie uchyla go zwolnienie strony od kosztów sądowych (art. 108 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, t.j. Dz. U. z 2010r. , Nr 90, poz. 594 ze zm.).
Mając to na względzie należy podkreślić, że możliwość ponownego rozpoznania prawomocnie zakończonej sprawy otwiera się tylko wówczas, gdy zaistnieje jedna z przesłanek wymienionych w kodeksie postępowania cywilnego, a taka sytuacja, z przyczyn wskazanych wyżej, nie zachodzi. W orzecznictwie Sądu Najwyższego przyjmuje się jednolicie, że oparcie skargi na ustawowych podstawach oznacza nie tylko wskazanie podstawy określonej w art. 401 – 403 kpc, ale także przytoczenie takich okoliczności, które uzasadniałyby jej powołanie. Nie chodzi przy tym o badanie trafności powołanych podstaw wznowienia (zasadności skargi), ale o ocenę wskazanych przez skarżącego przesłanek pod kątem ich ustawowej dopuszczalności, a więc czy są to podstawy ustawowo wymienione. Samo zatem sformułowanie podstawy wznowienia w sposób odpowiadający powyższym przepisom, nie oznacza oparcia skargi na takiej podstawie, jeżeli już z samego jej uzasadnienia wynika, że podnoszona podstawa nie zachodzi (zob. m. in. postanowienie Sądu Najwyższego z 19 czerwca 2008r., II PZ 11/08, Wyd. Lex nr 496408).
W tym stanie rzeczy Sąd Okręgowy, stosownie do treści art. 410 § 1 kpc, odrzucił skargę powódki, gdyż wskazana w niej podstawa faktycznie nie występuje.