Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ

POLSKIEJ

Dnia 31 lipca 2013 roku

Sąd Rejonowy w Złotoryi I Wydział Cywilny

w składzie następującym :

Przewodniczący : SSR Piotr Krawczuk

Protokolant : st. sekr. sądowy Łukasz Szliwa

po rozpoznaniu w dniu 31 lipca 2013 roku w Złotoryi

na rozprawie sprawy

z powództwa T. J.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej V. (...) w W.

o zapłatę

I.  zasądza od strony pozwanej (...) Spółki Akcyjnej V. (...) w W. na rzecz powoda T. J. kwotę 8 000,78 zł (osiem tysięcy złotych siedemdziesiąt osiem groszy) z odsetkami ustawowymi od dnia 13 września 2012 roku do dnia zapłaty;

II.  zasądza od strony pozwanej na rzecz powoda kwotę 2 278,66 zł tytułem zwrotu kosztów procesu;

III.  zwraca powodowi kwotę 139,34 zł tytułem różnicy między zaliczką pobraną od powoda na wydatki, a wysokością opłaconych z zaliczki wydatków.

UZASADNIENIE

Powód T. J. po sprecyzowaniu żądania domagał się od strony pozwanej (...) Spółki Akcyjnej V. (...) w W. zapłaty kwoty 8 000,78 zł z odsetkami ustawowymi od dnia 13 września 2012 r. do dnia zapłaty i kosztami postępowania, w tym kosztami zastępstwa adwokackiego z opłatą skarbową od pełnomocnictwa w wysokości 1217 zł.

Na uzasadnienie żądania podał, że w dniu 20 lipca 2012 r. uległ uszkodzeniu w wypadku drogowym należący do niego samochód osobowy marki V. (...) o nr rej. (...). Pojazd sprawcy wypadku w dniu zdarzenia był ubezpieczony od odpowiedzialności cywilnej u strony pozwanej, która po otrzymaniu zgłoszenia szkody w dniu 20 lipca 2012 r. i przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego, na podstawie decyzji z dnia 13 września 2012 r. przyznała i wypłaciła powodowi odszkodowanie w wysokości 3.855,96 zł. Powód powziął wątpliwości co do prawidłowości ustaleń strony pozwanej dotyczących rozmiaru szkody i zlecił niezależnemu rzeczoznawcy samochodowemu opracowanie opinii technicznej, który stwierdził, że koszty naprawy pojazdu wynoszą 10 232,27 zł, a naprawa jest ekonomicznie uzasadniona. Na tej podstawie powód dochodził od strony pozwanej zapłaty różnicy między ustalonymi kosztami naprawy, które zostały zweryfikowane w toku postępowania sądowego i wynosiły kwotę 11 856,74 zł, a przyznanym przez stronę pozwaną odszkodowaniem w kwocie 3 855,96 zł.

Strona pozwana (...) Spółka Akcyjna V. (...) w W. w odpowiedzi na pozew wniosła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powoda kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego w wysokości 1 234 zł. W uzasadnieniu swojego stanowiska przyznała, że ponosi odpowiedzialność odszkodowawczą za skutki zdarzenia drogowego z dnia 20 lipca 2012 r. w ramach umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych zawartej ze sprawcą szkody. Zarzuciła natomiast, że przeprowadziła kalkulację kosztów naprawy pojazdu z uwzględnieniem zakresu jego uszkodzeń, cen części zamiennych i stawek za wykonanie usług liczonych według cen obowiązujących na rynku lokalnym i przyznała powodowi świadczenie, które umożliwiało przywrócenie pojazdu do stanu sprzed wypadku. Powód natomiast domagał się zwrotu kosztów naprawy pojazdu według najwyższych cen oferowanych na rynku, to jest cen oferowanych przez autoryzowany serwis, przy założeniu, że do naprawy zostaną wykorzystane nowe, oryginalne części zamienne. W ocenie strony pozwanej przywrócenie pojazdu powoda do stanu sprzed wypadku, ze względu na wiek i przebieg pojazdu nie musiało wiązać się z poniesieniem aż tak wysokich kosztów.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 20 lipca 2012 r. na autostradzie w Niemczech doszło do wypadku drogowego. Kierujący samochodem ciężarowym marki M. o numerze rejestracyjnym (...) zjechał na lewy pas jezdni po którym poruszał się powód T. J. i doprowadził do zderzenia z samochodem powoda marki V. (...) o numerze rejestracyjnym (...). Sprawca wypadku ubezpieczony był od odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody związane z ruchem jego samochodu w pozwanym zakładzie (...) w W..

W tym samym dniu powód zgłosił stronie pozwanej szkodę w pojeździe z żądaniem zapłaty odszkodowania. Strona pozwana przeprowadziła postępowanie wyjaśniające w ramach którego w dniach 24-25 lipca 2012 r. sporządziła oględziny pojazdu powoda i kosztorys, a następnie potwierdziwszy okoliczności zdarzenia, w dniu 13 września 2012 r. przyznała powodowi odszkodowanie z szkodę w pojeździe w wysokości 3 855,96 zł.

Dowód: pisma strony pozwanej z dnia 21.07.2012 r., 17.08.2012 r. i 13.09.2012 r. /k.15-18/, ekspertyza techniczna z kosztorysem z dnia 25.07.2012 r. /k.19-25/, dokumentacja akt szkody na dysku CD /k.48 i 51/.

Powód nie zgodził się z wysokością przyznanego mu odszkodowania i zlecił rzeczoznawcy samochodowemu sporządzenie wyceny kosztów naprawy pojazdu. Według prywatnej wyceny koszt naprawy samochodu powoda wynosił kwotę 10 232,27 zł.

W dniu 27 września 2012 r. powód złożył stronie pozwanej prywatną ekspertyzę z wnioskiem o wypłatę dalszego odszkodowania w wysokości 6376,91 zł. W odpowiedzi na to pismo strona pozwana wyjaśniła, że przyznane powodowi świadczenie umożliwia przywrócenie pojazdu do stanu sprzed szkody i odmówiła żądaniu powoda.

Dowód: kalkulacja naprawy z dnia 23.08.2012 r. /k.8-14/, dokumentacja akt szkody na dysku CD /k.48 i 51/.

Koszt naprawy samochodu powoda pozwalający na optymalne przywrócenie jego stanu do stanu sprzed zdarzenia wynosił 11 856,74 zł.

Dowód: opinia biegłego sądowego L. S. /k.61-73/, przesłuchanie stron /k.95 odwr./.

Przy tak ustalonym stanie faktycznym Sąd zważył, co następuje

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Strona pozwana nie przeczyła swej odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną przez sprawcę wypadku na podstawie zawartej z nim umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych, o której to odpowiedzialności stanowią przepisy art. 822 § 1 k.c. w zw. z art. 436 § 2 k.c. uzupełnione przepisami ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U z 2003 r. Nr 124, poz. 1152 ze zm. – dalej „u.u.o.”). Kwestionowała natomiast wysokość odszkodowania dochodzonego przez powoda, które obejmowało koszty naprawy jego pojazdu wyższe od kosztów przyznanych mu przez stronę pozwaną w postępowaniu likwidacyjnym.

Faktem powszechnie znanym jest, że koszty naprawy pojazdu mogą się różnić w zależności od cen materiałów i części zamiennych oraz usług obowiązujących na rynku motoryzacyjnym. Na tym tle może dochodzić do optymalizacji kosztów naprawy ustalanych metodą kosztorysową, pod warunkiem jednak, że nie odbywa się to kosztem obniżenia jakości materiałów i części zamiennych, a ponadto nie prowadzi do obejścia procedur i technologii naprawy, które gwarantują przywrócenie stanu technicznego, estetyki, bezpieczeństwa i komfortu użytkowania pojazdu do stanu sprzed wypadku. W przeciwnym razie nie można bowiem w ogóle mówić o pełnej restytucji szkody, do której obowiązany jest zakład ubezpieczeń w granicach sumy gwarancyjnej ustalonej w umowie ze sprawcą szkody (art. 361 § 2 k.c. i art. 363 § 1 k.c. oraz art. 34 ust. i art. 36 ust. 1 u.u.o.).

Sąd na wniosek powoda dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego z zakresu motoryzacji L. S., który przekonywał, że właściwą jakość naprawy, która pozwoli przywrócić samochód powoda do stanu sprzed szkody, zapewni wykonanie jej w autoryzowanym serwisie lub odpowiednio wyposażonym warsztacie, z zastosowaniem ustalonych przez producenta norm czasu dla operacji naprawczych, średnich stawek warsztatowych za robociznę oraz nowych, oryginalnych części zamiennych i materiałów. Przy takim założeniu biegły oszacował koszt naprawy samochodu powoda według stanu na miesiąc powstania szkody na sumę 11 856,74 zł. Strony nie zgłaszały zastrzeżeń do wyceny biegłego i takich zastrzeżeń nie miał Sąd, także po przesłuchaniu powoda przed zamknięciem rozprawy.

Strona pozwana wypłaciła powodowi odszkodowanie w zaniżonej wysokości 3 855,96 zł i powód w oparciu o wycenę biegłego zasadnie domagał się od strony pozwanej dopłaty w kwocie 8 000,78 zł z odsetkami ustawowymi od dnia 13 września 2012 r., w którym to dniu strona pozwana zakończyła procedurę likwidacji szkody po upływie terminu 30-to dniowego liczonego od dnia zawiadomienia o szkodzie (art. 14 ust.1 u.u.o.). Zdaniem Sądu nie było żadnych przeszkód do ustalenia w tym terminie kosztów naprawy pojazdu w należytej wysokości, co uzasadniało przyjęcie stanu opóźnienia, za które powodowi należały się poza roszczeniem głównym odsetki w wysokości odsetek ustawowych (art.481 § 1 i 2 k.c.).

Stąd na podstawie powołanych przepisów Sąd rozstrzygnął jak w pkt I sentencji.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie 98 § 1 i 3 k.p.c. Na sumę kosztów procesu zasądzonych od strony pozwanej składała się uiszczona opłata od pozwu w kwocie 401 zł, zaliczka na wydatki związane z wynagrodzeniem biegłego sądowego rozliczona do kwoty 660,66 zł i wynagrodzenie pełnomocnika procesowego w kwocie 1200 zł, liczone zgodnie z § 6 pkt 4 w zw. z § 2 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. 2002 r. Nr 163 poz. 1348 ze zm.) z opłatą skarbową od dokumentu pełnomocnictwa w kwocie 17 zł (pkt II).

O zwrocie powodowi kwoty 139,34 zł tytułem różnicy między zaliczką pobraną od niego na wydatki w kwocie 800 zł, a wysokością poniesionych wydatków, która wynosiła 660,66 zł, Sąd postanowił na podstawie art. 84 ust.1 ustawy z dnia 28 lipca 2005r o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. z 2005 r. Nr 167, poz.1398 ze zm.), jak w pkt III.