Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 grudnia 2012 roku

Sąd Okręgowy w Świdnicy Wydział I Cywilny

w składzie:

Przewodniczący SSO Jadwiga Wójcikiewicz

Protokolant Sylwia Jurkowska

po rozpoznaniu w dniu 10 grudnia 2012 roku w Świdnicy

na rozprawie

sprawy z powództwa S. Ż.

przeciwko G. K.

o zapłatę

I.  powództwo oddala;

II.  zasądza od Skarbu Państwa Sądu Okręgowego w Świdnicy na rzecz Kancelarii Adwokackiej adwokata J. L. kwotę 4428 zł (cztery tysiące czterysta dwadzieścia osiem złotych) tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

Sygn. akt I C 1023/11

UZASADNIENIE

Powód S. Ż. wniósł o zasądzenie od pozwanej G. K. kwoty 95.000 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia powództwa do dnia zapłaty. Na sumę tą składa się kwota 30.000 zł z tytułu czynu niedozwolonego – nielegalnego poboru energii na jego szkodę w okresie od 1987 roku do 21 sierpnia 2000 roku, oraz kwota 65.000 zł z tytułu uszczerbku na zdrowiu jakiego doznał powód w związku z wyłączeniem energii elektrycznej na skutek działania pozwanej.

O fakcie kradzieży energii elektrycznej przez pozwaną powód dowiedział się przypadkiem w ten sposób, że zauważył włączone oświetlenie na pierwszym piętrze budynku zajmowanym przez pozwaną, a licznik energii elektrycznej pozwanej nie wskazywał poboru energii w tym czasie. Musiało zatem dojść do podłączenia instalacji elektrycznej z ominięciem tego licznika, lub też nielegalnej ingerencji zakłócającej pomiar poboru energii. Powód wskazał, iż pozwana zacierała ślady nielegalnego poboru energii, która zaliczana była na liczniku należącym do S. Ż.. Wina pozwanej polega na tym, że świadomie wiedziała, że czerpie energię elektryczną, za którą rozliczać będzie się powód.

Sąd Okręgowy w(...) postanowieniem z 22 sierpnia 2012 roku ustanowił kuratora dla nieznanej z miejsca pobytu pozwanej G. K. w osobie adwokata K. N. w celu reprezentowania jej praw w procesie.

G. K. reprezentowana przez kuratora adwokata K. N. wniosła o oddalenie pozwu w całości i zasądzenie na rzecz pozwanej kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu kurator pozwanej wskazał, iż analiza przedłożonych przez powoda dokumentów wskazuje jednoznacznie, iż pozew jest niezasadny i powinien zostać oddalony z uwagi na brak jakichkolwiek dowodów na zaistnienie okoliczności wskazanych w pozwie. Niezależnie od tych okoliczności pozew powinien być oddalony z uwagi na przedawnienie roszczenia. Świadczenie z tytułu opłat za energię elektryczną jest świadczeniem okresowym i wobec tego termin przedawnienia wynosi trzy lata. Powód nie wykazał, aby doszło do przerwania biegu terminu przedawnienia. Kurator zwrócił uwagę, iż prawo energetyczne upoważnia do kontroli legalności pobierania energii tylko i wyłącznie przez przedsiębiorców zajmujących się przesyłaniem i dystrybucją energii. Jeżeli chodzi o dochodzoną kwotę 65.000 zł odszkodowania to z przedłożonych przez powoda dokumentów wynika, iż brak jest jakiegokolwiek związku przyczynowo – skutkowego pomiędzy działaniem pozwanej a uszczerbkiem na zdrowiu powoda. Powód nie przedłożył żadnej dokumentacji medycznej dotyczącej tego, iż na skutek działania pozwanej w okresie od 1998 roku do 2008 roku doznał uszczerbku na zdrowiu w postaci kurzej ślepoty.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód S. Ż. zamieszkuje przy ulicy (...) w W.. Od 1987 roku powód zamieszkuje na parterze tego budynku, natomiast pozwana zajęła pierwsze piętro tego budynku i zamontowała wówczas podlicznik, który miał wskazywać pobieraną przez pozwaną energię elektryczną. Do chwili obecnej jest zamontowany drugi licznik energii elektrycznej na nazwisko G. Ż.. W swoim miejscu zamieszkania powód w okresie od 3 lipca 2000 roku do 24 sierpnia 2008 roku nie miał zawartej umowy sprzedaży energii elektrycznej i usług dystrybucyjnych, bowiem odłączono mu prąd z powodu nie uregulowania rachunków za energię elektryczną.

19 października 2004 roku Prezydent Miasta W.wydał decyzję nr rej. (...) o wymeldowaniu pozwanej G. K.z miejsca pobyty stałego w W.przy ulicy (...). J. B.47 z powodu trwałego i dobrowolnego opuszczenia przez pozwaną miejsca pobytu stałego bez dopełnienia obowiązku wymeldowania. Pozwana G. K.od 21 września 2000 roku przebywa na terenie (...).

Dowód: pismo z 20 października 2011 roku (...) S.A. Oddział w W. k. 102,

decyzja nr rej. (...) Prezydenta Miasta W.k. 46 – 49,

zeznania powoda S. Ż. k. 281 – 283.

Powód S. Ż.16 września 2008 roku wniósł do Prokuratury Rejonowej w (...) zawiadomienie o możliwości popełnienia przestępstwa przez G. K., która miała pobierać nielegalnie energię elektryczną z licznika powoda od 1987 roku do 21 września 2000 roku, co spowodowało u powoda uszczerbek finansowy. Prokurator Rejonowy w (...)w dniu 17 października 2008 roku zatwierdził postanowienie o odmowie wszczęcia dochodzenia w sprawie kradzieży energii elektrycznej, w okresie od maja 1987 roku do 21 września 2000 roku w W., na szkodę powoda S. Ż.wobec braku znamion czynu zabronionego. W zażaleniu powód S. Ż.wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia podnosząc, iż w toku postępowania sprawdzającego nie przesłuchano G. K., inkasenta (...)w osobie J. K., dodatkowo nie powołano biegłego z zakresu ustalenia powstałej szkody Powód wskazał również na brak dopuszczenia dowodu z dokumentów w postaci zezwolenia na zamontowanie drugiego licznika, odbioru stanu technicznego, oraz dokonania szeregu innych czynności. Prokurator Rejonowy wniósł o nieuwzględnianie zażalenia albowiem powód nie uprawdopodobnił, aby rzeczywiście mogło dojść do popełnienia przestępstwa. Sąd Rejonowy w (...)postanowieniem z 15 kwietnia 2009 roku, wydanym w sprawie (...) nie uwzględnił zażalenia powoda S. Ż.i utrzymał w mocy postanowienie Prokuratora Rejonowego w (...)z 17 października 2008 roku. Sąd Rejonowy stwierdził, iż pracownik(...), który montował oddzielny licznik w części należącej do G. K.nie ujawnił nielegalnego podłączenia pod licznik powoda S. Ż..

Dowód: pismo z 4 listopada 2008 roku Prokuratury Rejonowej w (...)– akta Sądu Rejonowego w (...)sygn. akt (...) – (...)Prokuratury Rejonowej w(...) – akta w załączeniu,

zażalenie powoda – akta Sądu Rejonowego w (...)sygn. akt(...) –(...)Prokuratury Rejonowej w (...) – akta w załączeniu,

postanowienie z 15 kwietnia 2009 roku Sądu Rejonowego w (...)– akta Sądu Rejonowego w (...)sygn. akt (...) Prokuratury Rejonowej w(...) – akta w załączeniu,

Powód S. Ż.13 września 2011 roku ponownie złożył do Prokuratury Rejonowej w (...)zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa kradzieży energii elektrycznej na szkodę S. Ż., którego miała dopuścić się G. K.działając czynem ciągłym w okresie od 1987 roku. Postanowieniem z 21 października 2011 roku Prokurator Rejonowy w (...) odmówił wszczęcia dochodzenia w sprawie z uwagi na to, że postępowanie karne co do tego samego czynu zostało prawomocnie zakończone. Na postanowienie powód S. Ż.wniósł zażalenie podnosząc niewłaściwą ocenę zgromadzonego materiału i domagał się uchylenia zaskarżonego postanowienia i nakazanie wszczęcia dochodzenia. Postanowieniem z 14 marca 2012 roku, wydanym w sprawie(...), Sąd Rejonowy w (...)utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie uznając, iż przeprowadzono wszelkie niezbędne czynności sprawdzające. Sąd podkreślił, iż G. K., która rzekomo miała dopuścić się kradzieży energii elektrycznej na szkodę powoda, wyjechała 21 września 2000 roku do (...). Po tej dacie nie mogła więc dokonywać kradzieży energii elektrycznej, gdyż nie było jej w miejscu zamieszkania.

Dowód: zawiadomienie z 12 września 2011 roku o popełnieniu przestępstwa – akta Prokuratury Rejonowej w (...) (...)– akta w załączeniu,

postanowienie z 21 października 2011 roku Prokuratora Rejonowego w (...)– akta Prokuratury Rejonowej w (...) (...) – akta w załączeniu,

zażalenie powoda – akta Prokuratury Rejonowej w (...) (...) – akta w załączeniu,

postanowienie z 14 marca 2012 roku wydane w sprawie sygn. akt(...) Sądu Rejonowego w (...)– akta Prokuratury Rejonowej w (...) (...) – akta w załączeniu.

Powód S. Ż. od 12 do 16 sierpnia 2004 roku był leczony w (...) im. dra A. S. (1) w W. na oddziale chirurgii ogólnej z powodu zażółcenia powłok skóry. Zastosowano leczenie zachowawcze uzyskując odżółcenie powłok i powód w stanie dobrym został wypisany ze szpitala z zaleceniem stosowania diety wątrobowej.

Powód S. Ż. od 10 do 31 lipca 2009 roku był hospitalizowany na oddziale rehabilitacyjnym (...) im. dra A. S. (1) w W. po amputacji na poziomie kości udowej z powodu martwicy i miażdżycy. U powoda zastosowano kompleksowe leczenie rehabilitacyjne, wygojono ranę,. Wzmocniono mięśnie i powód uzyskał możliwości lokomocyjne przy użyciu kul.

Dowód: karta informacyjna z leczenia szpitalnego powoda z 2 września 2004 roku k. 269.

karta informacyjna z leczenia szpitalnego powoda z 31 lipca 2009 roku k. 35,

W piśmie, które zostało wysłane pozwanej 21 kwietnia 2011 roku na adres Kancelarii Adwokackiej, powód wezwał pozwaną do zapłaty kwoty 95.000 zł, na którą składają się: 30.000 zł za pobór energii od 1987 roku do 21 września 2000 roku, 65.000 zł tytułem zadośćuczynienia za brak energii przez ponad dziesięć lat.

Dowód: wezwanie do zapłaty wysłane przez pełnomocnika powoda do pozwanej z 15 kwietnia 2011 roku k. 5.

Sąd zważył:

Zdaniem Sądu powództwo nie zasługuje na uwzględnienie.

Powód domagał się zasądzenia kwoty 30.000 zł z tytułu nielegalnego poboru energii na jego szkodę w okresie od 1987 roku do 21 sierpnia 2000 roku, oraz kwoty 65.000 zł z tytułu uszczerbku na zdrowiu jakiego doznał w związku z wyłączeniem energii elektrycznej na skutek działania pozwanej.

Kurator pozwanej wniósł o oddalenie powództwa z uwagi na przedawnienie roszczenia.

Zgodnie z art. 117 § 1 kc z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, roszczenia majątkowe ulegają przedawnieniu, natomiast § 2 stanowi, iż po upływie terminu przedawnienia ten, przeciwko komu przysługuje roszczenie, może uchylić się od jego zaspokojenia, chyba że zrzeka się korzystania z zarzutu przedawnienia. Jednakże zrzeczenie się zarzutu przedawnienia przed upływem terminu jest nieważne. W myśl art. 118 Kodeksu cywilnego jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi lat dziesięć, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej - trzy lata.

Termin przedawnienia jest to taki termin, który ogranicza pod względem czasowym dochodzenie roszczenia majątkowego, a skutkiem jego bezskutecznego upływu jest niemożność jego dochodzenia.

Niewątpliwym jest, iż pozew w niniejszej sprawie został wniesiony w maju 2011 roku.

W niniejszej sprawie, abstrahując już od tego, czy roszczenie powoda miało charakter świadczenia okresowego, czy też było to roszczenie majątkowe, do którego stosuje zasadniczy termin przedawnienia dziesięciu lat to i tak roszczenie powoda uległo przedawnieniu najpóźniej w sierpniu 2010 roku – przy zastosowaniu dziesięcioletniego terminu przedawnienia.

Powód wskazywał również, iż domaga się zasądzenia odszkodowania z tytułu czynu niedozwolonego. W przypadku roszczenie o naprawienie szkody wyrządzonej czynem niedozwolonym ulega ono przedawnieniu z upływem lat trzech od dnia, w którym poszkodowany dowiedział się o szkodzie i o osobie obowiązanej do jej naprawienia. Jednakże termin ten nie może być dłuższy niż dziesięć lat od dnia, w którym nastąpiło zdarzenie wywołujące szkodę (art. 442 ¹ § 1 kc). W przypadku czynu niedozwolonego najdłuższy termin przedawniania wynosi więc dziesięć lat. Potwierdził to Sąd Najwyższy w wyroku z 22 czerwca 1977 roku, sygn. akt III PR 64/77, opubl. LEX nr 7958 przewidziany w art. 442 § 1 zdanie drugie k.c.. dziesięcioletni termin przedawnienia biegnie - z woli ustawodawcy - nie od chwili dowiedzenia się o szkodzie, lecz od chwili zdarzenia wyrządzającego szkodę. Przepis zawiera więc ścisłe określenie początku biegu przedawnienia, nie zastrzegając jakiegokolwiek wyjątku czy odstępstwa od tej zasady. Przepis art. 442 k.c., przewidujący 10-letni termin przedawnienia, jest tak kategoryczny i jednoznaczny w swym brzmieniu, iż nie pozwala na wykładnię odmienną. Jak zeznał pozwany powódka wyjechała, z miejsca zamieszkania przy ulicy (...) w W., w wrześniu 2000 roku, a więc najpóźniej od tej daty należy liczyć początek biegu terminu przedawnienia, który niewątpliwie upłynął we wrześniu 2010 roku.

Sąd nie prowadził postępowania co do tego, czy pozwana faktycznie zużyła energię elektryczną, a powód został obciążony kosztem jej zużycia. Wprawdzie Sąd Rejonowy w (...) postanowieniem z 15 kwietnia 2009 roku, wydanym w sprawie (...), stwierdził, iż pracownik (...), który montował oddzielny licznik w części należącej do G. K.nie ujawnił nielegalnego podłączenia pod licznik powoda S. Ż.i wobec tego nie można przyjąć, aby pozwana G. K.pobierała energię elektryczną na szkodę powoda S. Ż., ale w rozstrzygnięciu niniejszej sprawy nie ma to znaczenia..

Z powodu tego, iż powództwo musiało zostać oddalone z uwagi na przedawnienie Sąd nie dopuszczał dowodu z przesłuchania świadka A. S. (2), z oględzin skrzynki elektrycznej, oraz dowodów z opinii biegłych lekarzy na okoliczność zbadania stanu zdrowia powoda i opinii biegłego elektryka i Instytutu (...) na okoliczność stanu podlicznika energii elektrycznej należącego do pozwanej.

Gdyby nawet roszczenie powoda nie uległo przedawnieniu to powód w ogóle nie udowodnił, aby cierpiał na schorzenie tzw. kurzej ślepoty. Z zaoferowanego przez powoda materiału dowodowego w ogóle nie wynika, aby powód leczył się z powodu kurzej ślepoty. Powód na okoliczność wykazania, iż cierpi na to schorzenie żądał przeprowadzenia dowodu z opinii biegłych lekarzy. Zgodnie z art. 278 § 1 kpc w wypadkach wymagających wiadomości specjalnych sąd po wysłuchaniu wniosków stron co do liczby biegłych i ich wyboru może wezwać jednego lub kilku biegłych w celu zasięgnięcia ich opinii. W świetle stanowiska judykatury zadaniem biegłego nie jest ustalenie stanu faktycznego sprawy, lecz naświetlenie i umożliwienie wyjaśnienia przez sąd okoliczności z punktu widzenia posiadanych przez biegłego wiadomości specjalnych przy uwzględnieniu zebranego i udostępnionego mu materiału sprawy (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 11 lipca 1969 r., I CR 140/69, OSNC 1970, nr 5, poz. 85). W niniejszej sprawie Sąd takowego materiału dowodowego nie posiadał, bowiem powód nie przedłożył żadnej dokumentacji medycznej świadczącej o tym, iż powód cierpiał i leczył się z powodu tzw. kurzej ślepoty. Powołany więc w sprawie biegły sądowy, z uwagi na brak dokumentacji medycznej w tym zakresie, nie mógłby sporządzić opinii na okoliczność schorzenia powoda tzw. kurzej ślepoty.

Wobec tego, że koszty pomocy prawnej udzielonej z urzędu dla pełnomocnika powoda nie zostały zapłacone – sąd zasądził od Skarbu Państwa Sądu Okręgowego w (...) na rzecz Kancelarii Adwokackiej adwokata J. L. kwotę 4.428 zł tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu. Sąd miał na względzie przepis § 19 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. z 2002 roku, Nr 163, poz. 1348 ze zm.) – koszty nieopłaconej pomocy prawnej ponoszone przez Skarb Państwa obejmują: opłatę w wysokości nie wyższej niż 150% stawek minimalnych, o których mowa w rozdziałach 3-5 oraz niezbędne, udokumentowane wydatki adwokata. Z § 2 ust. 1 i 2 cytowanego Rozporządzenia wynika, iż zasądzając opłatę za czynności adwokata z tytułu zastępstwa prawnego, sąd bierze pod uwagę niezbędny nakład pracy adwokata, a także charakter sprawy i wkład pracy adwokata w przyczynienie się do jej wyjaśnienia i rozstrzygnięcia. Podstawę zasądzenia opłaty, o której mowa w ust. 1, stanowią stawki minimalne określone w rozdziałach 3-5. Opłata ta nie może być wyższa niż sześciokrotna stawka minimalna ani przekraczać wartości przedmiotu sprawy. Stawki minimalne wynoszą przy wartości przedmiotu sprawy powyżej 50.000 zł do 200.000 zł – 3.600 zł (§6 pkt 6 w/w Rozporządzenia). Nadto zgodnie z § 2 ust. 3 Rozporządzenia w sprawach, w których strona korzysta z pomocy prawnej udzielonej przez adwokata ustanowionego z urzędu, opłaty, o których mowa w ust. 1, sąd podwyższa o stawkę podatku od towarów i usług przewidzianą dla tego rodzaju czynności w przepisach o podatku od towarów i usług, obowiązującą w dniu orzekania o tych opłatach, a wiec w niniejszej sprawie do stawki 3.600 zł doliczona została kwota 828 zł tytułem podatku od towarów i usług.