Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

W., dnia 27 września 2013 r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia Krzyków we Wrocławiu I Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodniczący:SSR Karolina Gruszczyńska

Protokolant:Magdalena Kaliszewska

po rozpoznaniu w dniu 18 września 2013 r. we Wrocławiu

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) (...) (...) Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Niestandaryzowany Fundusz Sekurytyzacyjny w W.

przeciwko M. G.

o zapłatę

oddala powództwo.

UZASADNIENIE

Strona powodowa (...) (...) Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Niestandaryzowany Fundusz Sekurytyzacyjny z siedzibą w W., zastępowana przez profesjonalnego pełnomocnika w osobie radcy prawnego, wniosła o zasądzenie od pozwanej M. G.na swoją rzecz kwoty 653,35 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 19.04.2012 r. do dnia zapłaty oraz kosztów sądowych i kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu pozwu strona powodowa wskazała, że pozwana zawarła umowę ubezpieczenia OC pojazdów komunikacyjnych z pierwotnym wierzycielem (...) S.A. Z uwagi na nienależyte wykonanie umowy, pozwana winna uiścić na rzecz wskazanego podmiotu kwotę w wysokości dochodzonej w niniejszym postępowaniu. Strona powodowa na podstawie umowy przelewu wierzytelności z dnia 4 lipca 2011 r. nabyła wierzytelność przysługującą (...) S.A., a następnie bezskutecznie wezwała pozwaną do zapłaty.

Nakazem zapłaty z dnia 14.05.2012 r. Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie VI Wydział Cywilny orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

Pozwana w dniu 14.03.2013 r. wniosła sprzeciw od powyższego rozstrzygnięcia, w którym podniosła, że strona powodowa dochodzi zapłaty z tytułu ubezpieczenia samochodu M. D. (...) 35, który nigdy do pozwanej nie należał. Stwierdziła, że nie była stroną umowy ubezpieczenia potwierdzonej polisą nr (...). Zgodnie z jej wiedzą, pod adresem wskazanym przez stronę powodową zameldowany jest M. S., prowadzący działalność gospodarczą pod firmą P.H.U. M., będący jednocześnie w 2007 r. wspólnikiem oraz Prezesem Zarządu (...) sp. z o.o., w której pozwana była zatrudniona. Firma ta zajmowała się m.in. sprzedażą samochodów, a przedmiotowy samochód prawdopodobnie stanowił jej własność i jest zobowiązana z tytułu płatności za ubezpieczenie.

Sąd ustalił w sprawie następujący stan faktyczny:

W dniu 20.04.2010 r. został sporządzony przez (...) S.A. z siedzibą w S. dokument polisy zgodnie z którym Spółka (...) sp. z o.o. w G. miała być ubezpieczona w okresie od 20 kwietnia 2010 r. do dnia 20 kwietnia 2011 r.. Jako ubezpieczającego wskazano pozwaną M. G.. Jako adres pozwanej podano adres ubezpieczonej spółki. Polisa ta nie zawiera podpisu pozwanej.

dowód:

- polisa nr (...), k. 63

- wypis z CEiIoDzG – k. 83 akt

Od dnia (...).07.2008 r. pozwana jest zatrudniona w firmie (...)na stanowisku księgowej i w dacie sporządzenia polisy nie była pracownikiem spółki (...) sp. z o. o.w G..

dowód :

- umowa o pracę – k. 78 – 79 akt

- zaświadczenie z ZUS – k. 81 akt

(...) S.A.z siedzibą w S.zawarło w dniu 4 lipca 2011 r. umowę przelewu wierzytelności ze stroną powodową (...) (...) Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Niestandaryzowany Fundusz Sekurytyzacyjny z siedzibą w W.

dowód :

kserokopia umowy przelewu wierzytelności z dnia 04.07.2011 r., k. 61-62

W dniu 21.03.2012 r. sporządzono ostateczne wezwanie pozwanej do zapłaty kwoty 649,64 zł na rzecz strony powodowej.

dowód :

pismo z dnia 21.03. 2013 r., k. 64

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie, ze względu na to, iż w ocenie Sądu roszczenie strony powodowej nie zostało udowodnione. Sąd uznał, że strona powodowa nie udowodniła nie tylko wysokości zobowiązania pozwanej względem pozwanej, ale również jego istnienia w ogóle.

Jak stanowi przepis art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Założeniem rozwiązania legislacyjnego przyjętego w art. 6 k.c. jest obowiązywanie zasady kontradyktoryjności (sporności). Idea sporu zadecydowała o regule rozkładu ciężaru dowodu. Przepis art. 6 k.c. jest w istocie normą decyzyjną w tym znaczeniu, że przesądza on w określonych sytuacjach o sposobie wyrokowania sądu w postaci oddalenia powództwa. Ciężar dowodu pozostaje w ścisłym związku z problematyką procesową dowodów. Instytucja ta spełnia dwie zasadnicze funkcje. Po pierwsze dynamizuje postępowanie dowodowe w systemie obowiązywania zasady sporności (kontradyktoryjności) w procesie. Po drugie określa wynik merytoryczny sporu (sprawy) w sytuacji krytycznej, gdy strona nie udowodni faktów istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy (K. Piasecki, Kodeks cywilny. Księga pierwsza. Część ogólna. Komentarz, Zakamycze, 2003 r.) Sąd zatem wyjątkowo winien ingerować w przebieg postępowania dowodowego dopuszczając dowody z urzędu, które to uprawnienie wynika z treści przepisu art. 232 k.p.c. (vide wyrok Sądu Najwyższego z 24 października 1996 r., III CKN 6/96, OSNC 1997/3/29, w którym Sąd Najwyższy stwierdził, że obowiązek wskazania dowodów, potrzebnych dla rozstrzygnięcia sprawy, obciąża strony. Sąd został wyposażony w uprawnienie (a nie obowiązek) dopuszczenia dalszych jeszcze, nie wskazanych przez żadną ze stron, dowodów, kierując się przy tym własną oceną, czy zebrany w sprawie materiał jest - czy też nie jest - dostateczny do jej rozstrzygnięcia (art. 316 § (...) in principio k.p.c.). Zarazem podkreśla się w doktrynie i praktyce, że sąd powinien korzystać z przewidzianego w art. 232 zd. 2 k.p.c. uprawnienia powściągliwie i z umiarem, pamiętając, że taka inicjatywa należy przede wszystkim do samych stron i że cały rozpoznawany spór jest ich sprawą, a nie sądu. Działanie sądu z urzędu może prowadzić do naruszenia prawa do bezstronnego sądu i odpowiadającego mu obowiązku przestrzegania zasady równego traktowania stron (art. 32 ust. (...) i art. 45 ust. (...) Konstytucji RP) (vide wyrok Sądu Najwyższego z 12 grudnia 2000 r., V CKN 175/00, OSP 2001/7-8/116) Zasada kotradyktoryjności winna być całkowicie zachowana zwłaszcza wówczas, gdy strony korzystają z pomocy profesjonalnych pełnomocników.

Strona powodowa, reprezentowana w sprawie przez profesjonalnego pełnomocnika, na poparcie swojego żądania przedłożyła następujące dokumenty: wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego z dnia 10.04.2012 r., kserokopię umowy przelewu wierzytelności z dnia 4 lipca 2011 r., polisę nr (...)oraz ostateczne wezwanie do zapłaty z dnia 21 marca 2012 r. Umowa przelewu wierzytelności z dnia 4 lipca 2011 r. znajdująca się na k. 61-62 akt jest niepełna, nie wynika z niej jakie konkretnie wierzytelności są przedmiotem przelewu, a także nie wskazuje na wierzytelność, która zdaniem stron powodowej przysługuje jej względem pozwanej. Nie wiadomo również, czy dokument ten został sporządzony przez umocowane do tego osoby oraz czy kwota z niego wynikająca odpowiada faktycznemu stanowi zadłużenia pozwanej, jeśli takie zadłużenie pozwana posiadała. Nie może więc być ona uznana za dokument o jakiejkolwiek mocy prawnej. Wbrew stanowisku strony powodowej wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego nie ma natomiast w niniejszej sprawie mocy dokumentu urzędowego, gdyż pozwana jest konsumentem w rozumieniu art. 22 ^(...) k.c. W wyroku z dnia 11 lipca 2011 r., sygn. akt P (...)/10, Trybunał Konstytucyjny uznał, że przepis art. 194 ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych jest niezgodny z art. 2, art. 32 ust. (...) zdanie pierwsze i art. 76 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej w części, w jakiej nadaje moc prawną dokumentu urzędowego księgom rachunkowym i wyciągom z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego w postępowaniu cywilnym prowadzonym wobec konsumenta. Nadto, na przedłożonej przez stronę powodową polisie nr (...)nie widnieje podpis pozwanej.

Na podstawie dokumentów znajdujących się w aktach Sąd był zatem w stanie ustalić jedynie, że został sporządzony dokument ubezpieczenia zgodnie z którym Spółka (...) sp. z o.o. w G. miała być ubezpieczona w (...) S.A. z siedzibą w S. w okresie od 20 kwietnia 2010 r. do dnia 20 kwietnia 2011 r., jak również, że w dniu 21 marca 2012 r. sporządzono ostateczne wezwanie pozwanej do zapłaty kwoty 649,64 zł na rzecz strony powodowej. Na marginesie już tylko wskazać należy, że nie przedłożono dowodu nadania pisma z dnia 21 marca 2012 r., nie mówiąc o dowodzie jego doręczenia pozwanej, w celu wykazania dojścia do jej wiadomości oświadczenia strony powodowej w nim zawartego. Polisa nie jest podpisana przez pozwaną, jak również z dokumentów przedłożonych przez pozwaną wynika, że w tym okres, kiedy polisa została sporządzona nie była ona już pracownikiem spółki. Tym samym, w ocenie Sądu, strona powodowa nie przedstawiła żadnych dowodów na potwierdzenie istnienia zadłużenia pozwanej.

Mając powyższe na uwadze na podstawie powołanych przepisów orzeczono jak w wyroku.

Zarządzenie:

(...). odnotować w Rep.;

2. odpis uzasadnienia doręczyć zgodnie z wnioskiem;

3. kal. 14 dni.