Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 maja 2013 r.

Sąd Okręgowy w Ostrołęce III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 24 maja 2013 r. w Ostrołęce

sprawy z odwołania Z. S.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w P.

o wysokość emerytury

na skutek odwołania Z. S.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w P.

z dnia 17 sierpnia 2012r. znak (...)

orzeka:

1.  zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przelicza podstawę wymiaru emerytury Z. S., począwszy od 01.08.2012r. z uwzględnieniem wynagrodzenia z tytułu zatrudnienia w Hucie (...) za rok:

- 1970 w kwocie 8.712 zł (osiem tysięcy siedemset dwanaście złotych),

- 1971 w kwocie 15.474,36 zł (piętnaście tysięcy czterysta siedemdziesiąt cztery złote trzydzieści sześć groszy),

- 1972 w kwocie 23.294,94 zł (dwadzieścia trzy tysiące dwieście dziewięćdziesiąt cztery złote dziewięćdziesiąt cztery grosze),

- 1973 w kwocie 23.513,84 zł (dwadzieścia trzy tysiące pięćset trzynaście złotych osiemdziesiąt cztery grosze),

- 1974 w kwocie 23.216,67 zł (dwadzieścia trzy tysiące dwieście szesnaście złotych sześćdziesiąt siedem groszy),

- 1975 w kwocie 29.397,99 zł (dwadzieścia dziewięć tysięcy trzysta dziewięćdziesiąt siedem złotych dziewięćdziesiąt dziewięć groszy),

- 1976 w kwocie 13.051,60 zł (trzynaście tysięcy pięćdziesiąt jeden złotych sześćdziesiąt groszy);

2.  oddala odwołanie w pozostałym zakresie.

UZASADNIENIE

Z. S. złożył odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 17.08.2012r., znak (...), którą tą decyzją odmówiono mu przeliczenia podstawy wymiaru świadczenia. W uzasadnieniu wskazał, że w okresie od dnia 11.06.1970r. do dnia 31.05.1976r. pracował w Hucie (...) w W. i wniósł o uwzględnienie wynagrodzeń tam otrzymywanych do naliczenia podstawy wymiaru emerytury.

W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w P. wniósł o jego oddalenie. W uzasadnieniu wskazał, że Z. S. pobierał rentę inwalidzką. Po ukończeniu przez odwołującego się 65 lat decyzją z dnia 10.02.2009r. przyznano mu od dnia 01.04.2009r. emeryturę z urzędu. Do ustalenia wysokości emerytury odwołującego przyjęto dotychczasową podstawę wymiaru renty i uwzględniono zwiększenie z tytułu opłacania składek na ubezpieczenie rolne za 46 kwartałów. Emerytura była kilkakrotnie przeliczana z uwagi na doliczanie kolejnych okresów zatrudnienia. W dniu 06.08.2012r. odwołujący się złożył ponowy wniosek o przeliczenie podstawy wymiaru świadczenia w oparciu o załączony angaż z Huty (...) w W., lecz zdaniem organu emerytalnego – dowód ten według Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 11.10.2011r. w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno-rentowe (Dz.U. z 2011 Nr 237 poz. 1412) nie był wystarczający do ustalenia zarobków, dlatego Oddział ZUS decyzją z dnia 17.08.2012 r., znak (...), odmówił Z. S. przeliczenia podstawy wymiaru świadczenia.

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

Odwołanie zasługuje na częściowe uwzględnienie.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 i ust. 6 ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2004r. Nr 39, poz. 353 z późn. zm.) podstawę wymiaru emerytury lub renty stanowi przeciętna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe lub na ubezpieczenie społeczne na podstawie przepisów prawa polskiego:

1) w okresie kolejnych 10 lat kalendarzowych, wybranych przez zainteresowanego z ostatnich 20 lat kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio rok, w którym zgłoszono wniosek o emeryturę albo

2) w okresie 20 lat kalendarzowych przypadających przed rokiem zgłoszenia wniosku, wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu.

Zasadniczo środkiem dowodowym stwierdzającym wysokość zarobków pracowników, zgodnie z § 20 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.02.1983r. w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno-rentowe i zasad wypłaty tych świadczeń (Dz.U. Nr 10, poz. 49 ze zm.) jest zaświadczenie zakładu pracy wystawione według wzoru ustalonego przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych (chodzi o tzw. zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu, tj. druk Rp-7) albo legitymacja ubezpieczeniowa zawierająca wpisy dotyczące okresów zatrudnienia i wysokości osiąganych zarobków. W orzecznictwie zgodnie przyjmuje się, że w postępowaniu sądowym nie ma ograniczeń co do środków dowodowych stwierdzających wysokość zarobków i wysokość wynagrodzenia może być dowodzona wszelkimi dostępnym dowodami (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 25.07.1997r., II UKN 186/97 OSNP 1998/11/342 i wyrok Sądu Apelacyjnego z dnia 4.03.1997r. III AUa 105/97, Apel. W-wa 1997/2/7). Rzeczą Sądu jest ocena wiarygodności przedstawionych dowodów.

Decyzją z dnia 04.12.1990 r. Oddział ZUS przyznał Z. S. (ur. (...)) prawo do renty inwalidzkiej od dnia 2.07.1990r. na podstawie przepisów ustawy z dnia 14.12.1982r. o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin.

Podstawę wymiaru renty stanowiła kwota 706920 zł, tj. wynagrodzenie z kolejnych 3 lat kalendarzowych - od 1984 r. do 1986r. Obliczony wskaźnik wysokości podstawy wymiaru początkowo wyniósł 82,20%.

Do obliczenia wysokości renty przyjęto 24 lata zatrudnienia.

W związku ze złożonym w dniu 18.04.1997r. zaświadczeniem o zatrudnieniu i wynagrodzeniu - decyzją z dnia 06.05.1997r. dokonano przeliczenia renty. W wyniku tego przeliczenia obliczony wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wyniósł 92,29%. Świadczenie odwołującego było kilkakrotnie przeliczane w związku z kontynuowaniem zatrudnienia w wyniku, czego ilość udowodnionych okresów składkowych wzrosła do 26 lat i 2 miesięcy okresów składkowych.

Następnie decyzją z dnia 10.02.2009 r. ustalono odwołującemu od 01.04.2009r., tj. od osiągnięcia przez odwołującego wieku emerytalnego 65 lat, emeryturę z urzędu.

Do ustalenia wysokości emerytury odwołującego przyjęto dotychczasową podstawę wymiaru renty. Przy ustalaniu wysokości emerytury uwzględniono zwiększenie z tytułu opłacania składek na ubezpieczenie rolne za 46 kwartałów. Przysługująca odwołującemu się emerytura była następnie przeliczana w wyniku doliczania dodatkowych okresów zatrudnienia w związku kontynuowaniem zatrudnienia.

W dniu 02.02.2010r. odwołujący się złożył w ZUS wniosek o przeliczenie emerytury przyjmując najkorzystniejszy wariant. Do wniosku dołączył przekazane przez archiwum kserokopie świadectwa pracy, kart wynagrodzeń z lat od 1981r. do 1983r. oraz kart zasiłkowych z lat od 1979r. do 1990r. W wyniku rozpatrzenia powyższych dowodów I/ZUS stwierdził, iż nie powodują one wzrostu emerytury w związku, z czym świadczenie pozostało w dotychczasowej wysokości.

W dniu 02.07.2012r. odwołujący się złożył w ZUS wniosek o przeliczenie podstawy wymiaru emerytury. Do wniosku dołączył zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu z dnia 01.06.2012 r. z Przedsiębiorstwa (...) Sp. z o.o.” z wykazanymi zarobkami z lat 1967 - 1970 oraz zaświadczenie z (...) Spółdzielni (...) w W. celem doliczenia do stażu pracy kolejnego okresu zatrudnienia. W wyniku rozpatrzenia powyższego wniosku Zakład Ubezpieczeń Społecznych przyjął do ustalenia podstawy wymiaru emerytury przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu ubezpieczenia, tj. z lat 1967- 1974 i 1978- 1989. Obliczony wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wyniósł 63,31%. Wysokość podstawy wymiaru po ponownym ustaleniu w dniu 01.07.2012 r. wynosi 1735,64 zł. Do obliczenia wysokości świadczenia przyjęto 29 lat i 8 miesięcy okresów składkowych. Przy ustalaniu wysokości emerytury uwzględniono także zwiększenie z tytułu opłacania składek na ubezpieczenie rolne za 46 kwartałów.

W dniu 06.08.2012r. odwołujący się Z. S. złożył w ZUS ponowy wniosek o przeliczenie podstawy wymiaru świadczenia w oparciu o załączony angaż z Huty (...) w W.. Jednocześnie oświadczył, że do końca zatrudnienia nie miał zmienionej stawki godzinowej, a zakład pracy - Huta (...) nie posiada kart wynagrodzeń za ten okres (1970 - 1976).

Zdaniem organu emerytalnego, przedłożone dokumenty są mało wiarygodne i niewystarczające do ustalenia zarobków z tytułu zatrudnienia w Hucie (...) w W.. Wobec powyższego decyzją z dnia 17.08.2012r. znak (...) odmówiono Z. S. przeliczenia podstawy wymiaru świadczenia.

W omawianej sprawie sporną kwestią jest okres zatrudnienia i wysokość zarobków odwołującego się w latach 1970 – 1976 r. w Hucie (...) w W..

W ocenie Sądu żądanie odwołującego się, tj. żądanie uwzględnienia do podstawy wymiaru emerytury zarobków uzyskanych przez niego w czasie zatrudnienia w Hucie (...) w W., jest częściowo uzasadnione, bo zgromadzona dokumentacja pracownicza w połączeniu z wydaną na jej podstawie opinią biegłego z zakresu rachunkowości oraz zeznaniami świadka w pewnym zakresie pozwala na ustalenie zarobków odwołującego się z okresu jego zatrudnienia w tym zakładzie.

Zgodnie z danymi ze świadectwa pracy wystawionego w dniu 31.05.1976 r. i załączonego do akt osobowych i akt ZUS odwołujący się ostatnio otrzymywał wynagrodzenie w wysokości 13,40 złotych za godzinę plus do 10% premii w systemie 4-ro brygadowym (k. 9 a.e. nr (...)).

Z legitymacji ubezpieczeniowej załączonej do akt ZUS wynika, że odwołujący się zatrudniony był w Hucie (...) w W., niezdolny do pracy był w dniach: 15.09.1971 r., 3-4.06.1972 r., 8-9.12.1973 r., 22-27.12.1973 r., 6-8.11.1974 r., 23-29.11.1974 r., 8-10.03.1975 r.

Do akt sprawy odwołujący się złożył kserokopię angażu z dnia 11.04.1975 r., zgodnie z którym odwołującemu się od dnia 01 kwietnia przyznano wynagrodzenie w wysokości 13,40 złotych/godz. plus do 10% premii. Na kopii angażu jest pieczęć Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z datą 31.08.2012r., czyli po dniu wydania zaskarżonej decyzji. Odwołujący się złożył także angaż wystawiony w dniu 30.12.1971r., z którego wynika, że od dnia 01.01.1972r. powierzono mu stanowisko ślusarza konserwatora pieca zgrzewczego, z wynagrodzeniem grupy IV tj. 9,95 za godz. plus do 24% premii (dokumenty - k. 4 a.s.).

W celu ustalenia wysokości zarobków Z. S. w czasie zatrudnienia w Hucie (...) w W. w latach 1970 – 1976 Sąd zwrócił się do (...) S.A. w G. z prośbą o nadesłanie wszelkiej posiadanej dokumentacji osobowej i płacowej oraz dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego z zakresu rachunkowości H. G.. W sprawie przeprowadzono także dowód z zeznań świadka i z przesłuchania odwołującego się.

Z dokumentacji pracowniczej uzyskanej w toku postępowania dotyczącej zatrudnienia odwołującego się w Hucie (...)w W.wynika, że w dniu 11.06.1970 r. został on przyjęty do pracy na 7-dniowy okres próbny, a po jego upływie – na czas nieokreślony, na stanowisku „obsługa wind” w dziale Zbytu i Transportu. Odwołującemu od dnia zatrudnienia przyznano wynagrodzenie według grupy IV, tj. 6,60 za godzinę plus do 15% wypracowanej premii. Z wystawionego w dniu 31.05.1976 r. świadectwa pracy wynika, że odwołujący się w Hucie (...)w W.zajmował stanowiska pracy: obsługi wind, maszynisty maszyn do form.wyr.szkl., ślusarza konserwatora pieca zgrzewczego, na którym otrzymywał wynagrodzenie według grupy IV, tj. 13,40 za godzinę plus do 10% premii w systemie 4-ro brygadowym. Z akt osobowych nie wynika, aby w okresie zatrudnienia odwołujący się korzystał z urlopu bezpłatnego lub wychowawczego (k. 29 a.s.).

Świadek G. G. zeznała, że pracowała w Hucie (...) w W. w kadrach w okresie: 1964-67, na stanowiskach: referenta, specjalisty, kierownika, natomiast z księgowością nie miała do czynienia i nie zna zasad wynagradzania. Wynagrodzenie w Hucie składało się ze stawki osobistego zaszeregowania i premii. Premia zależała od regulaminu premiowania, kondycji finansowej zakładu i uznania kierowników. Każdy dział miał swój regulamin, S. P. liczyła wynagrodzenie, a świadek jako pracownik kadr pisała angaże, regulaminy, ale premia zawsze była „do ileś procent” – wielkości stałej nigdy premii nie było. Z. S. był ślusarzem czy pomocą ślusarza, mógł wykonywać naprawy i remonty. Dla całego zakładu premia nie była elementem stałym, jak nie było sprzedaży, to premii nie było albo była mała. Kierownik dyscyplinarnie mógł potrącić premię. Świadek wystawiła Zaświadczenie w dniu 30.12.1971., na którym jest napisane, że przysługuje premia 20% - było to zaświadczenie na daną datę, a „do 20%” premii oznacza, że mogło to być mniej procent. Premia była uzależniona od sprzedaży, nie od ilości produkcji.

Odwołujący się Z. S. przesłuchany w charakterze strony zeznał, że w Hucie (...) pracował w latach 1970 r. – 1976 r. na stanowisku ślusarz konserwator pieca zgrzewczego. Chorował bardzo rzadko. Wynagrodzenie było stałe - 6 złotych plus premia, nie było akordowe, w tamtych czasach nie było wynagrodzenia akordowego. Odwołujący nie wiedział, czy premia była kwotowa, czy procentowa. Odwołujący wskazał, że pracował dwa dni na godzinę pierwszą, dwa dni na drugą, dwa dni na trzecią, a dwa dni miał wolne, w niedziele i święta także pracował. Zdaniem odwołującego się, świadek G. G. zeznała inaczej, niż było w rzeczywistości, ponieważ premia była stała i przyznawana niezależnie od wielkości produkcji (np. ilości wyprodukowanych butelek), a ponadto na jego stanowisku nic nie produkowano i chociażby z tego względu wynagrodzenie nie było akordowe.

Sąd dał wiarę przesłuchanemu świadkowi G. G. – to, że świadek zeznała, iż premia nie była stała tylko zależała od sprzedaży nie dyskwalifikuje zeznań, tak jak chciałby tego odwołujący się. Z. S. nie wiedział czy premia była kwotowa, czy też procentowa. Sposób przyznawania i wypłaty premii co do zasady zależy od pracodawcy.

Biegła sądowa z zakresu rachunkowości H. G. w swojej opinii, uwzględniając przepisy: rozporządzenia rady ministrów z dnia 22.11.1990r. w sprawie przygotowania do rewaloryzacji emerytur i rent (dz.u. 83 poz. 484), ustawy z dnia 18.01. 1951r. o dniach wolnych od pracy (dz. u. z 1951 roku nr 4 poz. 28 ze zm.), ustawy z dnia 18.12.1919 r. o czasie pracy w przemyśle i handlu (tj. dz. u. z 1933r. nr 94 poz. 734 ze zm.), ustawy z dnia 26.06.1974 r. kodeks pracy (tj. dz.u. z 1998 r. nr 21 poz. 94 ze zm.), ustawy z dnia 28.03.1933 r. o ubezpieczeniu społecznym. (Dz.u nr 51 poz. 396), ustawy z dnia 6.07.1972 r. o podwyższeniu zasiłków przysługujących z ubezpieczenia społecznego w razie choroby pracownika (Dz.U. nr. 27 poz. 191), ustawy z dnia 17.12.1974r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz.U. z 1975r. nr 34 poz. 188 ze zm.) ustaliła, jak zmieniało się wynagrodzenie odwołującego się w czasie tego zatrudnienia i jaka była wysokość tego wynagrodzenia w okresie od 11.06.1970 r. do 31.05.1976 r. w Hucie (...) w W. przy uwzględnieniu dokumentacji zawartej w aktach sprawy, aktach ZUS i decyzji ZUS z dnia 17.08.2012 r.

Biegła sądowa wskazała, że czas pracy wszystkich pracowników zatrudnionych na mocy umowy wynosił bez wliczenia przerw odpoczynkowych najwyżej 8 godzin na dobę, w sobotę 6 godzin na dobę i nie mógł przekraczać 46 godzin na tydzień. Biegła wskazała także zapisy z Legitymacji ubezpieczeniowej Z. S., z których wynika, że w okresie zatrudnienia był on niezdolny do pracy: w dniach: 15.09.1971 r., 3-4.06.1972 r., 8-9.12.1973 r., 22-27.12.1973 r., 6-8.11.1974 r., 23-29.11.1974 r. i w dniu 8-10.03.1975 r.

Biegła sądowa podała, że ubezpieczeni w razie choroby mieli prawo do zasiłku chorobowego za każdy dzień stwierdzonej niezdolności do pracy wskutek choroby, nie wyłączając niedziel i świąt, nie dłużej niż dwadzieścia sześć tygodni. Zasiłek chorobowy wynosił tygodniowo 70% przeciętnego tygodniowego zarobku ubezpieczonego z okresu zatrudnienia w ciągu ostatnich trzynastu tygodni przed zachorowaniem. Zasiłek dzienny wynosił jedną siódmą zasiłku tygodniowego. Wysokość zasiłków z ubezpieczenia społecznego, przysługujących pracownikom za czas niezdolności do pracy z powodu choroby, podwyższono w stosunku miesięcznym do 100% miesięcznego zarobku poczynając od dnia 01.07.1974r. Do czasu podwyższenia do 100% miesięcznego zarobku zasiłków przysługiwały one w wysokości: - 85% miesięcznego zarobku - w okresie od dnia 01.07.1972r. do dnia 30.06.1973 r. oraz 90% miesięcznego zarobku - w okresie od dnia 01.07.1973 r. do dnia 30.06.1974r.

Zasiłki wypłacało się za czas niezdolności do pracy z powodu choroby, nie wyłączając dni wolnych od pracy. Zasiłek za jeden dzień wynosił jedną trzydziestą część zasiłku miesięcznego.

Za zarobek miesięczny stanowiący podstawę wymiaru zasiłku przyjmowało się przeciętny miesięczny zarobek pracownika z okresu zatrudnienia w ciągu ostatnich trzech miesięcy przed miesiącem, w którym pracownik stał się niezdolny do pracy.

Od 01.01.1975 r. miesięczny zasiłek chorobowy wynosił 100% wynagrodzenia. Za każdy dzień stwierdzonej niezdolności do pracy, nie wyłączając dni wolnych od pracy, wypłacało się jedną trzydziestą część zasiłku miesięcznego. Podstawę wymiaru zasiłku stanowiło przeciętne wynagrodzenie miesięczne z okresu zatrudnienia w ciągu ostatnich trzech miesięcy kalendarzowych przed miesiącem, w którym powstało prawo do zasiłku.

Biorąc pod uwagę normatywny czas pracy oraz stawki wynagrodzenia wskazane w angażach w opinii dokonano ustalenia hipotetycznych wynagrodzeń odwołującego się i zasiłków z ubezpieczenia za lata 1970-1976.

Wyliczeń wynagrodzeń odwołującego się biegła sądowa dokonała w dwóch wersjach:

- wersja I - ustalono wynagrodzenia odwołującego się z uwzględnieniem dokumentów załączonych do akt sprawy i akt ZUS;

- wersja II - ustalono wynagrodzenia odwołującego się z uwzględnieniem świadectwa pracy i angażu załączonego do akt ZUS do dnia wydania zaskarżonej decyzji.

Wysokość wynagrodzenia uzależniona była od wysokości premii. Odwołującemu się w okresie zatrudnienia przysługiwała premia, która w angażu została podana w maksymalnej możliwej do uzyskania wysokości. Biegła sądowa w przyjęła:

- wariant I - odwołujący się otrzymywał premię w maksymalnej wysokości;

– wariant II - że odwołujący się nie otrzymywał premii.

( opinia, k. 39- 78 a.s.)

Sąd uznał, że opinia biegłej sądowej z zakresu rachunkowości H. G. jest rzetelna i prawidłowa, tym bardziej, że ostatecznie żadna ze stron właściwie nie kwestionowała już tej opinii, tj. nie wniosła zastrzeżeń. Organ emerytalny w piśmie procesowym z dnia 04.03.2013r. (k. 86 a.s.) oświadczył, że podtrzymuje swoje stanowisko w sprawie, zaś odwołujący się do uznania Sądu pozostawił, jaki wariant opinii co do wysokości zarobków wybrać. Tego rodzaju oświadczenia w żaden sposób nie podważają jej wiarygodności.

W ocenie Sądu opinia biegłej właściwie określa zarobki odwołującego się, bo prawidłowe są założenia biegłej (odnośnie czasu pracy odwołującego się, niezdolności do pracy i braku przerw w świadczeniu tej pracy) i zastosowane stawki godzinowe, a obliczenia dokonane przy ich przyjęciu są poprawne pod względem rachunkowym. Stawki wynagrodzenia zasadniczego odwołującego się wynikają z akt osobowych, a do przyjęcia, że w spornym okresie odwołujący się pracował w pełnym wymiarze czasu pracy i nie korzystał z urlopów bezpłatnych uprawniają wiarygodne zeznania odwołującego się i akta osobowe.

Ustalenie przez biegłą wynagrodzenia odwołującego się, przy przyjęciu jedynie wynagrodzenia zasadniczego i dodatku stażowego również było w pełni zasadne, bo Sąd, a tym samym biegła, nie dysponował dokumentacją pozwalającą na ustalenie wysokości premii. Akta osobowe zawierają jedynie częściowe informacje o wynagrodzeniu przysługującym odwołującemu się tj. wskazują na wysokość przysługującego mu wynagrodzenia zasadniczego (w aktach osobowych są angaże ze stawkami wynagrodzenia za godzinę pracy), natomiast nie określają jednoznacznie żadnych innych składników wynagrodzenia (premie, dodatki itp.). Tymczasem brak dokładnego określenia wysokości jakiegoś składnika wynagrodzenia nie pozwala na jego uwzględnienie do podstawy wymiaru świadczenia, gdyż „przepisy z zakresu ubezpieczeń społecznych są normami bezwzględnie obowiązującymi i nie zawierają unormowań pozwalających na ustalenie wynagrodzenia w sposób przybliżony lub prawdopodobny” (wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 20.06.2007r., sygn. III AUa 482/07, Apel.-W-wa 2008/1/154).

Zdaniem Sądu, zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie pozwala na ustalenie, że odwołujący się otrzymywał premię. Jak wspomniano wyżej brakuje bowiem dokumentów – kart wynagrodzeń i innych dokumentów płacowych z których by wynikało, że premia była wypłacana i w jakiej wysokości. Prawo do świadczeń emerytalnych stanowi, że przyjmujemy to, co jednoznacznie wynika ze zgromadzonej dokumentacji. Także zeznania przesłuchanego w sprawie świadka nie pozwoliły na ustalenie, czy i w jakiej wysokości odwołujący się otrzymywał premię. G. G. potwierdziła jedynie, że przyznawano premię, jednak, stwierdziła ona (odwrotnie niż odwołujący się), że nie był to stały dodatek do wynagrodzenia i zwykle nie osiągał maksymalnej wysokości wskazanej w dokumentacji pracowniczej.

Dlatego też Sąd uznał, że opinia biegłej jest w pełni prawidłowa i tym samym miarodajna dla ustalenia wynagrodzenia odwołującego się za sporny okres jego zatrudnienia. Sąd przyjął wersję I wariant II opinii, tj. wynagrodzenie bez premii, lecz z doliczeniem zasiłku chorobowego wyliczonego przez biegłą. Oznacza to, że zarobki powinny być uwzględnione do podstawy wymiaru emerytury, wynosiły w poszczególnych latach: 1970r. - kwota 8.712 złotych, 1971r. - 15.474,36 złotych, 1972r. - 23.294,94 złotych, 1973r. - 23.513,84 złotych, 1974r. - 23.216,67 złotych, 1975r. - 29.397,99 złotych, 1976r. -13.051,60 złotych.

Mając powyższe na uwadze, Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. dokonał stosownej zmiany decyzji ZUS z dnia 17.08.2012r. i przeliczył podstawę wymiaru emerytury od dnia 01.08.2012r., tj. od miesiąca złożenia wniosku, zgodnie z art. 129 ust. 1 ustawy z dnia 17.11.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U.2009.153.1227 j.t.). O powyższym orzeczono w punkcie 1 wyroku.

Odwołujący Z. S. domagał się także uwzględnienia w wysokości wynagrodzenia premii, jednak, jak wspomniano wyżej – zebrany w sprawie materiał dowodowy nie pozwala na ustalenie, czy premia była przyznana, w jakich okresach oraz w jakiej wysokości. Powództwo w tym zakresie zostało więc oddalone w oparciu o art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. – punkt 2 orzeczenia.

Mając powyższe na względzie na podstawie powołanych przepisów prawa orzeczono jak w sentencji.