Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II Ca 1092/13

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 października 2013 r.

Sąd Okręgowy w Kielcach II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie:

Przewodniczący: SSO Cezary Klepacz

po rozpoznaniu w dniu 17 października 2013 r. w Kielcach na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa (...) spółki z o.o. w W.

przeciwko M. M.

o zapłatę

na skutek apelacji powoda od wyroku Sądu Rejonowego w Skarżysku-Kamiennej z dnia 21 stycznia 2013 r., sygn. I C 1001/12

oddala apelację.

Zarządzenie: odpisy wyroku doręczyć pełnomocnikowi powódki – radcy praw. B. G. i pozwanemu – z pouczeniem o niezaskarżalności.

Sygn. akt II Ca 1092/13

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 21 stycznia 2013 r., sygn. akt I C 1001/12, Sąd Rejonowy w Skarżysku-Kamiennej oddalił powództwo (...) spółki z o.o. w W. przeciwko M. M. o zapłatę.

Orzeczenie to zaskarżyła w całości strona powodowa, zarzucając:

- nierozpoznanie istoty sprawy poprzez niezbadanie materialnej podstawy zarzutu przedawnienia podniesionego przez pozwanego;

- błędne zastosowanie art. 118 zdanie pierwsze k.c. poprzez przyjęcie, że roszczenie o zapłatę czesnego stanowi roszczenie okresowe.

Wskazując na to, skarżący wniósł o uchylenie wyroku i zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kwot objętych żądaniem pozwu albo przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu oraz zasądzenie kosztów procesu za obie instancje.

W piśmie procesowym z dnia 27 maja 2013 r. skarżący podniósł ponadto, że do umowy uczelni ze studentem nie mają zastosowania przepisy o zleceniu (poprzez odesłanie zawarte w art. 750 k.c.), a zatem do roszczeń z tej umowy nie ma także zastosowania przepis art. 751 pkt 2 k.c., w szczególności pojęcie ,,nauka”, zawarte w tym przepisie, nie obejmuje nauki w ramach reżimu szkolnictwa wyższego.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje.

Apelacja nie zasługuje na uwzględnienie.

Stanowiąca źródło roszczenia umowa o studia zawarta została w dniu 20 czerwca 2002 r., a zatem pod rządami ustawy z dnia 12 września 1990 r. o szkolnictwie wyższym (Dz. U. nr 65, poz. 385 ze zm.). W ustawie tej brak było jakiejkolwiek odrębnej regulacji umowy o świadczenie usług edukacyjnych, w szczególności nie zawierała ona odpowiednika art. 160 ust. 3 obowiązującej od dnia 1 września 2005 r., a zatem nie mającej zastosowania w rozpoznawanej sprawie, ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r., poz. 572 ze zm.). Nie można zatem uznać, iż umowa ta była regulowana innymi przepisami, niż odpowiednio stosowane art. 734-749 k.c. Nie zasługuje na uwzględnienie argumentacja skarżącego, iż przepisy ustawy z dnia 12 września 1990 r., określające, kto może być dopuszczony do studiowania oraz przepisy rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 18 kwietnia 2002 r. w sprawie określenia standardów nauczania dla poszczególnych kierunków studiów i poziomów kształcenia, określające przedmiot świadczenia uczelni, regulują treść stosunku prawego powstałego w wyniku zawarcia umowy o świadczenie usług edukacyjnych. Bezzasadne jest również twierdzenie, że wyłączone jest zastosowanie w niniejszej sprawie art. 751 pkt 2 k.c. z tego powodu, ustawa z dnia 12 września 1990 r. definiuje swoiste pojęcie nauki na potrzeby szkolnictwa wyższego. Przepis ten obejmuje bowiem wszelkie roszczenia z tytułu nauki, jeżeli przysługują osobom trudniącym się zawodowo takimi czynnościami albo osobom utrzymującym zakłady na ten cel przeznaczone.

Zgodnie z art. 117 §1 1 k.c., z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, roszczenia majątkowe ulegają przedawnieniu. Jak zaś stanowi § 2, po upływie terminu przedawnienia ten, przeciwko komu przysługuje roszczenie, może uchylić się od jego zaspokojenia.

Jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi lat dziesięć, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej – trzy lata.

Roszczenia z tytułu nauki, jeżeli przysługują osobom trudniącym się zawodowo takimi czynnościami albo osobom utrzymującym zakłady na ten cel przeznaczone przedawniają się z upływem dwóch lat (art. 750 pkt 2 k.c.).

Ponieważ roszczenie będące podstawą powództwa dotyczy należności z 2002 r. i 2003 r., to na podstawie art. 750 pkt 2 k.c. uległo ono przedawnieniu. Pozwany M. M. mógł się zatem uchylić od zaspokojenia tego roszczenia, co uczynił, podnosząc w rozpoznawanej sprawie zarzut jego przedawnienia.

Tym samym, zaskarżone orzeczenie odpowiada ostatecznie prawu, chociaż z innych przyczyn niż wskazane w jego uzasadnieniu, co skutkuje oddaleniem apelacji jako bezzasadnej na podstawie art. 385 k.p.c.

Zarządzenie: odpis uzasadnienia doręczyć pełnomocnikowi powoda.

II Ca 1092/13

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE