Pełny tekst orzeczenia

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 31 grudnia 2013 r.

Sąd Rejonowy w Augustowie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 31 grudnia 2013 r. w Augustowie

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) (...) (...)

przeciwko T. W.

o zapłatę

Powództwo oddala.

Sygn. akt I C 453/13

UZASADNIENIE

Powód (...) N. (...) W. wniósł powództwo przeciwko T. W., domagając się zapłaty kwoty 4.025,42 zł z odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia pozwu tj. 20.11.2013 r. do dnia zapłaty oraz domagał się zasądzenia na swoją rzecz kosztów sądowych i kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych.

Uzasadniając roszczenie wskazał, że wierzytelność powstała w wyniku zawarcia przez pozwanego z pierwotnym wierzycielem - (...) S.A. we W. (poprzednio (...) Bank S.A.) umowy bankowej. Pozwany nie wywiązał się z realizacji zobowiązań wynikających z przedmiotowej umowy, wskutek czego powstało zadłużenie. Powód podniósł, iż na podstawie umowy przelewu wierzytelności z dnia 14.12.2012r. nabył wierzytelność przysługującą pierwotnemu wierzycielowi względem pozwanego. Wskazał, iż pomimo skierowania do pozwanego wezwania do zapłaty, roszczenie nie zostało uregulowane.

Pozwany T. W. nie zajął merytorycznego stanowiska w przedmiotowej sprawie.

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

Z wyciągu z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego, opatrzonego datą 14.11.2013 r. i wystawionego przez (...) N. (...)we W. wynika, iż w księdze rachunkowej Funduszu ujawniona jest jako wierzytelność Funduszu kwota łączna kwota 4.025,42 zł zł, przysługująca od T. W.. Wynika ona z zawartej przez T. W. umowy kredytu z dnia 11.10.2006r. nr (...). Niniejsza wierzytelność została nabyta przez (...) N. (...) we W. od (...) S.A. we W. na podstawie umowy o przelew wierzytelności z dnia 14.12.2012r. (dowód: wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego-k.6).

Z przedłożonej przez powoda kserokopii umowy przelewu wierzytelności wynika, iż (...) N. (...)we W. nabył od (...) S.A. we W. istniejące i wymagalne wierzytelności pieniężne wynikające z czynności bankowych z udziałem dłużników -§ 2 umowy (dowód: kserokopia umowy przelewu wierzytelności-k.7-10). W tym miejscu należy wskazać, iż z treści przedmiotowej umowy w żaden sposób nie wynika, jaką wierzytelność i z jakiego tytułu posiadał T. W. wobec (...) S.A. we W.. Powód przedstawił także wyciąg z elektronicznego załącznika do umowy cesji, gdzie wskazane zostało zadłużenie T. W., przy czym adres zamieszkania w/w jest rozbieżny ze wskazanym przez powoda w pozwie adresem zamieszkania pozwanego (dowód: wyciąg z elektronicznego załącznika do umowy cesji-k.11).

Powód przedłożył również kserokopię wezwania do zapłaty, skierowanego przez (...) S.A. we W. do T. W. i opatrzonego datą 24.10.2013r. (brak jest potwierdzenia nadania przedmiotowego pisma, jak również brak potwierdzenia odbioru pisma). Z jego treści wynika, że T. W. został wezwany do zapłaty kwoty 4.484,11 zł wynikającej z umowy z dnia 11.10.2006r. nr (...), zawartej z (...) Bank S.A. –obecnie (...) S.A. we W. (dowód: kserokopia wezwania do zapłaty-k.12-12v.).

Należy skonstatować, iż powód nie przedstawił dokumentacji w postaci umowy bankowej łączącej pozwanego z pierwotnym wierzycielem, co nie pozwala na ustalenie ciążących na pozwanym zobowiązań, a tym samym czy pozwany spełnił wymogi określone umową, czy też nie uczynił tego.

Należy wskazać, że w myśl art. 6 kc, ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne.

Zgodnie z zasadą kontradyktoryjności, ciężar dowodu spoczywa na stronach postępowania cywilnego. To one, a nie sąd są wyłącznym dysponentem toczącego się postępowania i one wreszcie ponoszą odpowiedzialność za jego wynik ( por. uzasadnienie wyroku SN z dnia 17 grudnia 1996 r., I CKU 45/96, OSNC 1997, nr 6-7, poz. 76 z glosą A. Zielińskiego, Palestra 1998, z. 1-2, s. 204; wyrok SN z dnia 7 marca 1997 r., II CKN 70/96, OSNC 1997, nr 8, poz. 113, wyrok SN z dnia 7 października 1998 r., II UKN 244/98, OSNAPiUS 1999, nr 20, poz. 662).

Art. 232 kpc określa, iż strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne.

Zgodnie z przyjętym w orzecznictwie poglądem (por. wyrok SN z dnia 4 stycznia 2008 r. sygn. I UK 223/07 Lex nr 442836), rozkład ciężaru dowodów (art. 6 k.c.) ma w postępowaniu cywilnym znaczenie wówczas, gdy istotne fakty nie zostaną udowodnione. Wówczas konsekwencje procesowe tego ponosi strona, na której dowód spoczywał.

W przedmiotowej sprawie powód nie wykazał zasadności wytoczonego powództwa, albowiem nie przedstawił dowodów, potwierdzających dochodzone roszczenie, chociażby poprzez przedstawienie elementarnego dokumentu, jakim jest umowa łącząca pozwanego z pierwotnym wierzycielem. Należy również wskazać, iż z dniem 25 lipca 2011 r. art. 194 ustawy z dnia 27.04.2004. o funduszach inwestycyjnych (Dz. U.z z 2004 nr 146 poz. 1546 z późn. zm.) w zakresie w jakim nadaje moc prawną dokumentu urzędowego księgom rachunkowym i wyciągom z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego w postępowaniu cywilnym prowadzonym wobec konsumenta, został uznany za niezgodny z art. 2, art. 32 ust. 1 zdanie pierwsze i art. 76 Konstytucji RP, wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 11 lipca 2011 r. (Dz.U.2011 nr 152 poz.900). W niniejszej prawie powód roszczenie opiera na wyciągu z ksiąg rachunkowych (k.6), który jak zostało powyżej wskazane nie stanowi dokumentu urzędowego, nadto nie przedłożył umowy łączącej pozwanego z pierwotnym wierzycielem należy zatem uznać, iż powód nie udowodnił roszczenia.

Mając powyższe na uwadze, Sąd oddalił w całości roszczenie powoda jako nieudowodnione.