Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

UZASADNIENIE

postanowienia Sądu Rejonowego w Zambrowie z dnia 4 marca 2014 r.

Wierzyciel J. M. w dniu 20 września 2013 r. wystąpił z wnioskiem o wszczęcie i przeprowadzenie egzekucji sądowej w trybie art. 1049 i nast. k.p.c. polegającej na wymuszeniu na dłużniku H. Ż. wykonania nałożonego na niego nakazu w wyroku Sądu Rejonowego w Zambrowie z dnia 29 sierpnia 2012 r. w sprawie sygn. akt I C 261/11, a jednocześnie dołączył do wniosku przedmiotowy tytuł wykonawczy. W uzasadnieniu wskazał, że pomimo uprawomocnienia się przedmiotowego orzeczenia, dłużnik nie wykonał nałożonego na niego obowiązku przywrócenia wierzycielowi posiadania pasa gruntu określonego w wyroku w wyznaczonym do tego terminie (k. 2 i 6).

Dłużnik H. Ż. wniósł o oddalenie wniosku wskazując, że poinformował wierzyciela o opuszczeniu spornego pasa gruntu oraz pozostawieniu go do jego dyspozycji, jednakże wierzyciel nie objął go w posiadania ze swej winy. Niezależnie od powyższego dłużnik wniósł o zawieszenie niniejszego postępowania do czasu prawomocnego rozstrzygnięcia sprawy prowadzonej przed Sądem Rejonowym w Zambrowie sygn. akt I C 173/13, w której H. Ż. wystąpił z pozwem przeciwko J. M. o wydanie spornej części nieruchomości (k. 14 odw.).

Sąd Rejonowy w Zambrowie ustalił, co następuje:

Wyrokiem z dnia 29 sierpnia 2012 r. wydanym w sprawie sygn. akt I C 261/11 Sąd Rejonowy w Zambrowie w pkt I przywrócił powodowi J. M.posiadanie prawa gruntu w części działki oznaczonej nr geodezyjnym (...), położonej w W.(gm. Z.), w obszarze zawierającym się między punktami: A-B-1988-D-A oznaczonym na mapie sytuacyjnej, stanowiącej załącznik nr 1 do opinii sporządzonej przez biegłego geodetę W. B.(k. 43), a która to mapa stanowi integralną część niniejszego orzeczenia – w ten sposób, że nakazał pozwanemu H. Ż.rozebranie ogrodzenia z blachy trapezowej na fundamencie betonowym oraz słupa betonowego 0,4 m x 0,4 m, znajdujących się na wyżej opisanym pasie gruntu i wydanie tego pasa gruntu powodowi J. M.w terminie 2 tygodni od daty uprawomocnienia się niniejszego orzeczenia. Powyższe orzeczenie uprawomocniło się w dniu 25 października 2012 r., który w dniu 29 listopada 2012 r. został zaopatrzony w klauzule wykonalności i w tym samym dniu tak sporządzony tytuł wykonawczy został wydany wierzycielowi J. M.(tytuł wykonawczy – k. 6).

W oparciu o powyższy tytuł wykonawczy wierzyciel wystąpił do Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Zambrowie – M. M. z wnioskiem o wszczęcie egzekucji, który uznał się jednak niewłaściwym do przeprowadzenia egzekucji w zakresie pkt I przedmiotowego wyroku oraz poinformował wierzyciela, że powinna ona być przeprowadzona w trybie egzekucji sądowej (art. 1049 k.p.c.).

Pismem z dnia 6 maja 2013 r. H. Ż. poinformował J. M., że opuszcza pas gruntu, do którego wydania został zobowiązany prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Zambrowie z dnia 29 sierpnia 2012 r. (sygn. akt I C 261/11) i pozostawia go do dyspozycji wierzyciela. W związku z tym wezwał wierzyciela do stawienia się na gruncie w dniu 9 maja 2013 r. na godz. 10:00 w celu spisania protokołu pisemnego potwierdzającego ten fakt (pismo – k. 12-13 i 21). Pomimo powyższych zapewnień, dłużnik H. Ż. nie stawił się na gruncie we wskazanym terminie i do chwili obecnej nie wykonał dobrowolnie przedmiotowego orzeczenia, w szczególności nie usunął zarówno płotu, jak też słupa ze spornego pasa gruntu oraz nie wydał go wierzycielowi J. M..

Sąd Rejonowy w Zambrowie zważył, co następuje:

Zgodnie z treścią art. 1049 § 1 k.p.c. jeżeli w samym tytule egzekucyjnym nie postanowiono, że w razie niewykonania przez dłużnika w wyznaczonym terminie czynności, którą może wykonać także inna osoba, wierzyciel będzie umocowany do wykonania tej czynności na koszt dłużnika – wówczas sąd, w którego okręgu czynność ma być wykonana, na wniosek wierzyciela wezwie dłużnika do jej wykonania w wyznaczonym terminie, natomiast po bezskutecznym upływie terminu udzieli wierzycielowi umocowania do wykonania czynności na koszt dłużnika oraz na jego żądanie przyzna mu sumę potrzebną do wykonania tej czynności. Przepisów powyższego artykułu nie stosuje się jedynie do czynności polegających na świadczeniu rzeczy oznaczonych co do tożsamości (§ 2). Sposób egzekucji opisany w art. 1049 § 1 k.p.c. ma na celu realizację tytułu wykonawczego zobowiązującego dłużnika do czynności, którą może wykonać także inna osoba (czyli tzw. czynności zastępowalnej) – chodzi tutaj zatem o takie czynności, które nie wymagają szczególnego przygotowania fachowego czy uzdolnień dłużnika (np. prace w gospodarstwie rolnym, prace transportowe, proste roboty budowlane niewymagające szczególnych kwalifikacji, prace porządkowe, obowiązek przywrócenia stanu poprzedniego w rozumieniu art. 363 § 1 k.c.). Egzekucja przewidziana w trybie art. 1049 § 1 k.p.c. następuje w dwóch etapach: pierwszym stadium jest wydanie przez sąd postanowienia o wezwaniu dłużnika do wykonania czynności w oznaczonym terminie, zaś drugim stadium jest umocowanie wierzyciela do zastępczego wykonania czynności na koszt dłużnika oraz przyznanie wierzycielowi sumy potrzebnej do wykonania czynności. Wprawdzie wniosek wierzyciela o przeprowadzenie egzekucji może od razu obejmować wszystkie etapy tego postępowania, jednakże czynności przewidziane w drugim stadium mogą być objęte jednym postanowieniem, wydanym dopiero po bezskutecznym upływie terminu wyznaczonego dłużnikowi do wykonania czynności (por. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 22 kwietnia 1968 r., sygn. akt III CZP 37/68, publ. OSNC 1969/1/9 – LEX nr 775).

Sądem właściwym do przeprowadzenia egzekucji w trybie art. 1049 § 1 k.p.c. jest sąd rejonowy, w którego okręgu ma być wykonana czynność objęta tytułem wykonawczym, chociażby nie był to sąd, w którego okręgu dłużnik zamieszkuje lub przebywa. Kognicja sądu w tym postępowaniu ogranicza się wyłącznie do zbadania warunków formalnych wniosku i po jego rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym, bądź rozprawie (gdy zachodzi potrzeba wysłuchania stron na posiedzeniu stosownie do treści art. 766 k.p.c.) wydaje postanowienie, w którym wzywa dłużnika do wykonania czynności objętej tytułem egzekucyjnym, wyznaczając mu odpowiedni termin. Nie są natomiast przedmiotem rozstrzygania sądu wszelkie zarzuty merytoryczne dotyczące istnienia zobowiązania lub jego zasadności, które mogą być podnoszone wyłącznie w drodze powództwa przeciwegzekucyjnego (art. 840 § 1 pkt 2 k.p.c.).

W świetle powyższego analiza wniosku wierzyciela o wszczęcie i przeprowadzenie egzekucji w trybie art. 1049 § 1 k.p.c. wykazała, że był on zasadny. Bezspornym bowiem było, że czynność polegająca na rozebraniu ogrodzenia z blachy trapezowej na fundamencie betonowym oraz słupa betonowego 0,4 m x 0,4 m, znajdujących się na pasie gruntu w części działki oznaczonej w ewidencji geodezyjnej nr (...) położonej w W.oraz wydaniu tego pasa gruntu J. M., do której H. Ż.został zobowiązany w wyroku Sądu Rejonowego w Zambrowie z dnia 29 sierpnia 2012 r. wydanym w sprawie sygn. akt I C 261/11, nie została dotychczas wykonana dobrowolnie przez dłużnika. Dłużnik nie kwestionował powyższej okoliczności w niniejszej sprawie i przyznał, że sporne ogrodzenie stoi nadal na jego działce. Z kolei jego twierdzenia, że pismem z dnia 6 maja 2013 r. poinformował wierzyciela o opuszczeniu spornego pasa gruntu oraz pozostawieniu go do jego dyspozycji, jednakże wierzyciel nie objął go w posiadania ze swej winy okazały się całkowicie bezpodstawne i nie miały znaczenia na rozstrzygnięcie sprawy. Wprawdzie w treści wspomnianego pisma, które zostało złożone do akt niniejszej sprawy, H. Ż.wskazał, że opuszcza sporny pas gruntu i pozostawia go do dyspozycji J. M., w związku z tym też wezwał wierzyciela do stawienia się na gruncie w dniu 9 maja 2013 r. na godz. 10:00 w celu spisania protokołu pisemnego potwierdzającego ten fakt (pismo – k. 12-13 i 21). Jednakże bezspornym pomiędzy stronami było, że do wydania tego pasa gruntu faktycznie nie doszło, a zapowiadany protokół nigdy nie został spisany, albowiem z twierdzeń wierzyciela jednoznacznie wynika, że dłużnik w tym dniu w ogóle nie stawił się na nieruchomości. W świetle powyższego wierzyciel dysponując tytułem wykonawczym, z którego wynikało powyższe zobowiązanie dłużnika do wykonania konkretnych czynności w celu przywrócenia mu posiadania spornej części nieruchomości – w sytuacji, gdy dłużnik uchylał się dotychczas od dobrowolnego jego spełnienia, wierzyciel miał prawo domagać się wszczęcia i przeprowadzenia egzekucji w celu jego wykonania w trybie art. 1049 § 1 k.p.c..

Bez wpływu na powyższe ustalenia pozostawała również okoliczność, że H. Ż. w między czasie wystąpił do tutejszego Sądu z pozwem przeciwko m.in. J. M. o wydanie spornej części działki, powołując się przy tym na przysługujący mu tytuł prawny do tej nieruchomości w postaci prawa własności (sygn. akt I C 173/13). Jak już zostało wskazane powyżej Sąd w niniejszym postępowaniu nie był umocowany do rozpatrywania zarzutów merytorycznych co do zasadności wystawienia tytułu wykonawczego złożonego w sprawie, a tym bardziej badania istnienia zobowiązania. Wszelkie natomiast warunki formalne niezbędne do przeprowadzenia egzekucji w ramach art. 1049 § 1 k.p.c. zostały spełnione, wierzyciel złożył tytuł wykonawczy nadający się do wykonania i przeprowadzenia egzekucji w tym trybie. W związku z tym w ocenie Sądu brak było podstaw do zawieszenia niniejszego postępowania aż do czasu prawomocnego zakończenia przywołanej powyżej sprawy (wbrew art. 177 § 1 pkt 1 k.p.c.) i dlatego też Sąd oddalił wniosek pełnomocnika dłużnika w tym przedmiocie jako niezasadny (k. 52 odw.).

Mając powyższe okoliczności na uwadze Sąd Rejonowy na podstawie art. 1049 § 1 k.p.c. uwzględnił wniosek wierzyciela i wezwał dłużnika, aby w terminie dwóch tygodni wykonał czynność określoną w wyroku Sądu Rejonowego w Zambrowie z dnia 29 sierpnia 2012 r. wydanym w sprawie sygn. akt I C 261/11, polegającą na rozebraniu ogrodzenia z blachy trapezowej na fundamencie betonowym oraz słupa betonowego 0,4 m x 0,4 m, znajdujących się na pasie gruntu w części działki oznaczonej w ewidencji geodezyjnej nr (...) położonej w W.w obszarze szczegółowo wskazanym w przedmiotowym orzeczeniu, a także wydaniu tego pasa gruntu wierzycielowi (jak w pkt I sentencji postanowienia). Jeżeli dłużnik nie wykona oznaczonej w postanowieniu czynności w zakreślonym do tego terminie, wówczas po jego upływie Sąd na dodatkowy wniosek wierzyciela udzieli mu umocowania do wykonania tej czynności na koszt dłużnika, a jednocześnie w orzeczeniu zawierającym takie umocowanie, sąd może przyznać wierzycielowi potrzebną sumę na ten cel.

Jednocześnie Sąd na mocy art. 770 k.p.c. rozstrzygnął o kosztach niniejszego postępowania i zasądził od dłużnika H. Ż. na rzecz wierzyciela J. M. kwotę 40 zł tytułem zwrotu poniesionych przez niego kosztów egzekucji (w związku z uiszczeniem opłaty od wniosku).