Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 lutego 2014 r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu – Wydział I Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: SSR del. Ewa Rudkowska – Ząbczyk

Protokolant: Marcin Guzik

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 lutego 2014 r. we Wrocławiu

sprawy z powództwa C. G.

przeciwko (...) S.A. w W.

o zapłatę

I.  zasądza od strony pozwanej (...) S.A. w W. na rzecz powódki C. G. kwotę 59 832,27 zł (pięćdziesiąt dziewięć tysięcy osiemset trzydzieści dwa złote 27/100) z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 30 czerwca 2010 roku do dnia zapłaty;

II.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

III.  zasądza od strony pozwanej (...) S.A. w W. na rzecz powódki C. G. kwotę 313,30 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania;

IV.  odstępuje od obciążenia powódki częścią brakujących kosztów sądowych;

V.  nakazuje stronie pozwanej (...) S.A. w W., aby uiściła na rzecz Skarbu Państwa (Sądu Okręgowego we Wrocławiu) kwotę 3 193,62 zł tytułem części brakujących kosztów sądowych;

VI.  wyrokowi w punkcie I nadaje rygor natychmiastowej wykonalności co do kwoty 15 781,14 zł.

UZASADNIENIE

Powódka C. G. w pozwie wniesionym przeciwko stronie pozwanej (...) S.A. w W., domagała się wydania nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym i nakazania stronie pozwanej, aby zapłaciła powódce kwotę 133 461,82 zł wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 23 czerwca 2010 r. do dnia zapłaty tytułem odszkodowania. Domagała się również zasądzenia kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych.

W uzasadnieniu powyższego żądania powódka podniosła, że w dniu 21 maja 2010 r. nieruchomość należąca do powódki, położona w J. przy ul. (...), została zalana falą powodziową. Wysokość fali w budynkach mieszkalnych wynosiła nawet 2,5 m. Wskazała, że zawarła ze stroną pozwaną umowę ubezpieczenia (...), nr polisy (...), z okresem ubezpieczenia od 26 stycznia 2010 r. do 25 stycznia 2011 r. Umowa obejmowała odpowiedzialność ubezpieczyciela w razie wystąpienia zdarzeń losowych i przewidywała odszkodowanie do wysokości 150 000,00 zł, obliczone według wartości nowych składników majątkowych. W dniu 24 maja 2010 r. powódka zgłosiła zdarzenie ubezpieczycielowi, na skutek czego w dniu 24 maja 2011 r. pozwana przyznała powódce odszkodowanie w łącznej kwocie 31 590,56 zł, rażąco zaniżając wysokość należnego powódce odszkodowania. Powódka podniosła, że w związku z usuwaniem szkody popowodziowej poniosła znacznie większe koszty niż przyznana przez ubezpieczyciela kwota. Jak wynikało z opinii biegłego Z. W., szkoda jakiej doznała powódka wynosiła 133 493,42 zł, natomiast kosztorys naprawy sporządzony przez B. J. szacuje wartość kosztorysową robot przy usuwaniu skutków szkody na kwotę 145 512,17 zł. Wypłacone powódce odszkodowanie było więc niższe od należnego.

W odpowiedzi na pozew z dnia 27 marca 2012 r. (k. 64) strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa oraz o zasądzenie na jej rzecz kosztów postępowania. W uzasadnieniu powyższego stanowiska strona pozwana podniosła, że ustaliła zakres szkody powstałej w budynku oraz innym mieniu powódki wskutek powodzi w dniu 21 maja 2010 r. i na podstawie umowy ubezpieczenia, obejmującej ryzyko powodzi, wypłaciła powódce stosowne odszkodowanie w łącznej kwocie 46 667,73 zł. Strona pozwana zarzuciła, że powódka nie wykazała zasadności swoich roszczeń co do wysokości. Przedłożone przez powódkę kosztorysy, nawet jeśli jeden z nich powódka nazywa opinią biegłego, nie stanowią dowodu w rozumieniu art. 278 k.p.c. Podkreśliła również, że suma ubezpieczenia przyjęta w umowie dla budynku z 1930 r. to górna granica odpowiedzialności odszkodowawczej w rozumieniu art. 824 k.c., a nie wysokość skody (odszkodowania). W razie wystąpienia wypadku ubezpieczeniowego zakład ubezpieczeń jest obowiązany wypłacić odszkodowanie, a nie sumę ubezpieczenia. Odszkodowanie z tytułu ubezpieczenia majątkowego nie może być wyższe od poniesionej szkody. Ustalenie świadczeń ubezpieczeniowych następuje w toku postępowania likwidacyjnego, które kończy się wydaniem przez zakład ubezpieczeń decyzji o wypłaceniu świadczenia i jego wysokości lub odmowie wypłaty. Odszkodowanie nie może przewyższać zaś rzeczywistej tj. wykazanej co do wysokości szkody powstałej w ubezpieczonym mieniu. Ponadto, strona pozwana zarzucała, że powódka nie wykazała, aby jej szkoda wynosiła kwotę 180 129,55 zł, wynikającą z dodania do wypłaconego odszkodowania żądanej w pozwie kwoty. Powódka nie wyjaśniła także, czy żądana kwota to odszkodowanie za uszkodzenie budynku, ruchomości czy też urządzeń, które składają się na wypocone przez stronę pozwaną odszkodowanie.

W piśmie z dnia 18 maja 2012 r. (k. 80) pozwana wskazała, że obecnie suma ubezpieczenia wynosi 103 332,27 zł.

W piśmie procesowym z dnia 27 lutego 2013 r. i z dnia 6 maja 2013 r. powódka ograniczyła żądanie pozwu do kwoty 86 794,09 zł wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 23 czerwca 2010 r. do dnia zapłaty i cofnęła pozew co do kwoty 46 667,73 zł, zrzekając się roszczenia w tym zakresie. W uzasadnieniu wskazała, że kwota ta wynika z różnicy między kwotą wyliczoną na podstawie opinii o wartości szkód popowodziowych sporządzonej przez Z. W. a kwotą uiszczoną przez pozwanego, tj. kwotą 46 667,73 zł (133 461,82 zł – 46 667,73 zł). Sprecyzowała, że odszkodowanie obejmuje szkodę poniesiona w nieruchomości, jak i w ruchomościach (meble, sprzęt AGD). Twierdziła, że szkoda w mieniu ruchomym opiewa na kwotę 10 000,00 zł, a pozostała kwota, tj. 76 794,09 zł to wysokość szkody powstałej w przedmiotowej nieruchomości.

Postanowieniem z dnia 7 lutego 2014 r. Sąd umorzył postepowanie co do kwoty 46 667,73 zł.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powódka C. G. jest właścicielem nieruchomości położonej w J. przy ul. (...), zabudowanej budynkiem mieszkalnym.

(bezsporne)

W dniu 21 stycznia 2010 r. na rachunek powódki zawarta została ze stroną pozwaną umowa ubezpieczenia Ubezpieczenie (...), potwierdzona polisą nr (...). Okres ubezpieczenia obejmował czas od 26 stycznia 2010 r. do 25 stycznia 2011 r. W umowie tej strona pozwana przyjęła na siebie odpowiedzialność za szkody powstałe w następstwie zdarzeń losowych, w tym także powodzi (§ 5 ust. 1 pkt 1 OWU).

(dowód: polisa nr (...), k. 10-12; Ogólne Warunki Ubezpieczenia (...) k. 105-112)

Przedmiotem ubezpieczenia był budynek mieszkalny jednorodzinny oraz wyposażenie posesji, a także ruchomości domowe i stałe elementy będące własnością ubezpieczonego, znajdujące się w budynku mieszkalnym wskazanym w polisie. (§ 4 ust. 1 OWU).

(dowód: polisa nr (...), k. 10-12, Ogólne Warunki Ubezpieczenia (...) k. 105-112)

Suma ubezpieczenia, ustalona została według wartości nowej na kwotę 150 000,00 zł odnośnie domu jednorodzinnego z elementami stałymi.

(dowód: polisa nr (...), k. 10-12)

Wartość nowa to wartość odpowiadająca kosztom przywrócenia ubezpieczonego mienia do stanu nowego, lecz nie ulepszone, to jest dla budynków mieszkalnych – wartość odpowiadająca kosztom naprawy lub odbudowy określona zgodnie z zasadami kalkulacji i ustalania cen robót budowlanych, elektrycznych i instalacyjnych, stosowanymi w budownictwie z uwzględnieniem dotychczasowej konstrukcji, wymiarów i standardów wykończenia, przy zastosowaniu takich samych lub najbardziej zbliżonych materiałów (§ 2 pkt 79 OWU).

(dowód: Ogólne Warunki Ubezpieczenia (...), k. 105-112)

W dniu 21 maja 2010 r. przez J. przeszła fala powodziowa, która zalała także budynek należący do powódki posadowiony przy ul. (...).

W wyniku powodzi budynek powódki został zalany do wysokości 0,65 cm na zewnątrz i do wysokości 0,60 cm wewnątrz, a pomieszczenie garażowe powyżej wysokości 0,90 cm. Budynek jest parterowy, co spowodowało, że w wyniku powodzi zalane zostały wszystkie jego pomieszczenia. Woda utrzymywała się przez okres około tygodnia, następnie została odpompowana.

(dowód: zeznania świadka R. C., e – protokół z dnia 11 lutego 2013 r., 2 min. 06 sek. – 20 min. 39 sek.; przesłuchanie powódki, e – protokół z dnia 11 lutego 2013 r., 21 min. 27 sek. – 35 min. 48 sek.)

Na skutek zalania zniszczeniu uległy wszystkie meble i sprzęty znajdujące się w budynku.

(dowód: przesłuchanie powódki, e – protokół z dnia 11 lutego 2013 r., 21 min. 27 sek. – 35 min. 48 sek.)

Po powodzi budynek powódki został wyremontowany. W ramach remontu wykonano roboty porządkowe, w tym zrywanie podłóg i posadzek oraz skuwanie tynków, jak również prace zabezpieczające, murarskie, izolacyjne i odgrzybieniowe, tynkarskie, malarskie, stolarskie, posadzkarskie oraz pace w zakresie instalacji elektrycznych i sanitarnych. Dokonano także wymiany drzwi, schodów wewnętrznych oraz okładziny kominka.

(dowód: protokół szkód z dnia 21 czerwca 2010 r., k. 21-22; kosztorys powykonawczy sporządzony przez B. J., k. 24; zeznania świadka R. C., e – protokół z dnia 11 lutego 2013 r., 2 min. 06 sek. – 20 min. 39 sek.; przesłuchanie powódki, e – protokół z dnia 11 lutego 2013 r., 21 min. 27 sek. -35 min. 48 sek.; opinia biegłego sądowego A. S. z dnia 29 maja 2013 r., k. 132-142)

Na skutek powodzi w budynku powódki doszło do zalania kotła olejowego B. typ L. (...), wskutek czego kocioł, w skład którego wchodzi palnik, automatyka i pompy oraz podgrzewacz wody, stał się niezdatny do dalszego użytku. Koszt naprawy kotła przewyższał wartość zakupu nowego urządzenia. Ze względów bezpieczeństwa naprawa tego typu uszkodzeń polega tylko i wyłącznie na wymianie całego urządzenia. W związku z powyższym powódka dokonała wymiany na nowy kotła olejowego B. typ L. (...). Koszt nowego urządzenia wynosił 15 157,00 zł brutto, a koszt wymiany wynosił 1 500,00 zł brutto.

(dowód: protokół szkód z dnia 21 czerwca 2010 r., k. 21-22; protokół serwisowy z dnia 1 czerwca 2010 r., k. 23; zeznania świadka R. C., e – protokół z dnia 11 lutego 2013 r., 2 min. 06 sek. – 20 min. 39 sek.; przesłuchanie powódki, e – protokół z dnia 11 lutego 2013 r., 21 min. 27 sek. -35 min. 48 sek.; opinia biegłego sądowego A. S. z dnia 29 maja 2013 r., k. 132-142)

W dniu 24 maja 2010 r. powódka zgłosiła szkodę stronie pozwanej.

(dowód: druk zgłoszenia szkody, k. 1-2 akt szkody PL (...); druk zgłoszenia szkody, k. 16 akt szkody PL (...))

W dniu 15 czerwca 2010 r. strona pozwana wstępnie oszacowała szkodę i przyznała powódce odszkodowanie w kwocie 15 077,17 zł. Odszkodowanie obejmowało szkodę w budynku mieszkalnym z tytułu osuszania, odgrzybiania i malowania ścian.

(dowód: pismo strony pozwanej z dnia 15 czerwca 2010 r., k. 38; zeznania świadka R. C., e – protokół z dnia 11 lutego 2013 r., 2 min. 06 sek. – 20 min. 39 sek.)

Na zlecenie Gminy J. rzeczoznawca majątkowy Z. W. sporządził w dniu 23 lipca 2010 r. opinię o wartości szkód popowodziowych w budynku mieszkalnym powódki, które wycenił na kwotę 133 493,00 zł.

(dowód: opinia o wartości szkód popowodziowych w budynku mieszkalnym Z. W., k. 41-45)

Opinia o wartości szkód popowodziowych w budynku mieszkalnym, sporządzona przez rzeczoznawcę majątkowego Z. W., podlegała zweryfikowaniu przez stronę pozwaną.

(dowód: zeznania świadka R. C., e – protokół z dnia 11 lutego 2013 r., 2 min. 06 sek. – 20 min. 39 sek.)

W dniach 16 lipca 2010 r. i 9 września 2010 r. strona pozwana przyznała powódce odszkodowanie w łącznej kwocie 3 100,00 zł. Odszkodowanie obejmowało szkodę w sprzęcie elektrycznym, elektronicznym i instalacjach dodatkowych z oprzyrządowaniem.

(dowód: pismo strony pozwanej z dnia 16 lipca 2010 r., k. 39; pismo strony pozwanej z dnia 9 września 2010 r., k. 40; dowód wypłaty, k. 84; zeznania świadka R. C., e – protokół z dnia 11 lutego 2013 r., 2 min. 06 sek. – 20 min. 39 sek.)

W dniu 24 maja 2011 r. strona pozwana przyznała powódce odszkodowanie w łącznej kwocie 31 590,56 zł. Odszkodowanie obejmowało szkodę w sprzęcie elektrycznym, elektronicznym i instalacjach dodatkowych z oprzyrządowaniem. Zostało ono pomniejszone o wypłaconą wcześniej kwotę 3 100,00 zł. W związku z powyższym w dniu 26 maja 2011 r. wypłacono powódce pozostałą kwotę 28 490,56 zł.

(dowód: pismo strony pozwanej z dnia 24 maja 2011 r. wraz z kosztorysem, k. 13-20; dowód wypłaty, k. 84; zeznania świadka R. C., e – protokół z dnia 11 lutego 2013 r., 2 min. 06 sek. – 20 min. 39 sek.)

Strona pozwana wypłaciła powódce odszkodowanie w łącznej kwocie 46 667,73 zł.

(dowód: pismo strony pozwanej z dnia 24 maja 2011 r. wraz z kosztorysem, k. 13-20; pismo strony pozwanej z dnia 16 lipca 2010 r., k. 39; pismo strony pozwanej z dnia 9 września 2010 r., k. 40 dowód wypłaty, k. 84)

Wartość kosztów naprawy budynku wynosiła 106 500,00 zł.

(dowód: opinia biegłego sądowego A. S. z dnia 29 maja 2013 r., k. 132-142; opinia uzupełniająca biegłego sądowego A. S. z dnia 12 listopada 2013 r., k. 204-205)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w części.

Z poczynionych przez Sąd ustaleń faktycznych wynika, że świadczenie strony pozwanej, którego spełnienia powódka dochodziła w niniejszym postępowaniu, stanowi odszkodowanie za szkodę wyrządzoną jej na skutek powodzi z dnia 21 maja 2010 r. Zgodnie z art. 805 § 1 i 2 k.c. przez umowę ubezpieczenia majątkowego ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, do zapłacenia określonego odszkodowania za szkodę powstałą wskutek przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę.

W niniejszej sprawie bezsporny między stronami pozostawał fakt odpowiedzialności strony pozwanej wobec powódki za szkodę powstałą wskutek powodzi z 21 maja 2010 r. Sporna między stronami pozostawała natomiast wysokość należnego powódce odszkodowania. Powódka dochodziła przy tym odszkodowania za szkody wyrządzone jej przez powódź w mieniu stanowiącym dom jednorodzinny wraz z elementami stałymi oraz w tzw. ruchomościach domowych.

Ustalając zakres i wysokość należnego powódce odszkodowania za szkody na budynku domu jednorodzinnego Sąd uwzględnił postanowienia Ogólnych Warunków Ubezpieczenia (...) obowiązujących w dacie zawierania przez strony umowy ubezpieczenia oraz treść umowy stron potwierdzonej polisą nr (...). Z treści powyższych dokumentów wynikało, że strony przyjęły sposób ustalenia odszkodowania w kwocie odpowiadającej wysokości poniesionej szkody (§ 28 ust. 1 OWU), a ta z kolei miała być ustalana zgodnie wysokością kosztów określonych dla tzw. wartości nowej (§ 27 ust. 1 pkt 1 lit. a/). Wartość ta miała odpowiadać kosztom przywrócenia ubezpieczonego mienia do stanu nowego lecz nie ulepszonego. Dla budynków mieszkalnych miała być to wartość odpowiadająca kosztom naprawy lub odbudowy określona zgodnie z zasadami kalkulacji i ustalania cen robót budowalnych, elektrycznych i instalacyjnych, stosowanymi w budownictwie z uwzględnieniem dotychczasowej konstrukcji, wymiarów i standardów wykończenia, przy zastosowaniu takich samych lub najbardziej zbliżonych materiałów.

Mając powyższe na uwadze Sąd ustalił wysokość należnego powódce odszkodowania stosownie do wartości poniesionej przez nią szkody, ustalonej na podstawie opinii biegłego sądowego A. S.. Zdaniem Sądu opinia ta wraz z opinią uzupełniającą stanowi dokument wszechstronnie, fachowo i rzetelnie wyjaśniający zagadnienia istotne z punktu widzenia niniejszego postępowania, a przede wszystkim została sporządzona zgodnie z przyjętymi przez strony zasadami obliczania wartości szkody dla budynków ubezpieczonych w wartości nowej.

Biegły wskazał, że w przypadku szkód po powodzi możliwe jest zastosowanie cennika o symbolu (...), który obejmuje całkowity remont mieszkania przy posadzce, w tym roboty porządkowe, zabezpieczające, murarskie, izolacyjne i podgrzebieniowe, tynkarskie, malarskie, stolarskie, posadzkarskie oraz dotyczące instalacji elektrycznych i sanitarnych. Jej zastosowanie sprowadza się do ustalenia iloczynu ceny jednostkowej remontu po powodzi w domu jednorodzinnym i zalanej powierzchni budynku. Uzyskana wartość odpowiada wartości wszystkich prac remontowych, jakie co do zasady wykonywane są w budynkach zalanych do 30%, a w przypadku garażu – od 30% do 100%. Wartość prac budowlanych, które nie były objęte cennikiem, została przez biegłego skalkulowana odrębnie i dodana do wartości uzyskanej przy zastosowaniu rozważanego cennika. Dotyczyło to prac polegających na osuszeniu i odgrzybieniu ściany zewnętrznej budynku na długości 14,46 m i wysokości zalania, wykonaniu wykopów przy fundamencie w celu zabezpieczenia fundamentów, wykonania opaski betonowej wzmacniającej fundamenty, wymiany ocieplenia zewnętrznego wraz z elewacją na wysokości zalania, wywozu gruzu po remoncie, wymurowaniu kominka oraz wymianie kotła olejowego B. typ L. (...). W ten sposób biegły, po uwzględnieniu zarzutów strony pozwanej do opinii z dnia 29 maja 2013 r. co do zakresu wykończenia garażu, ustalił wartość kosztów naprawy szkody powstałej w wyniku powodzi na kwotę 106 500,00 zł.

Sąd nie podzielił przy tym zarzutów strony pozwanej co do niewłaściwej metody kalkulacji szkody przyjętej przez biegłego. Dobór właściwej metody wyceny niewątpliwie należy do biegłego (art. 154 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, t.j. Dz. U. z 2010 r., poz. 651 ze zm.), przy czym biegły zarówno w opinii z 29 maja 2013 r., jak i w opinii uzupełniającej wyjaśnił, jakie podejście, metodę i technikę zastosował, określając także dokładnie przyjęte cenniki oraz przyczyny ich zastosowania. Sąd nie znalazł przy tym podstaw do uznania zastosowanej przez biegłego metody za niewłaściwą w okolicznościach faktycznych niniejszej sprawy. W szczególności należy podnieść, że nie znajduje uzasadnienia stanowisko strony pozwanej, zgodnie z którym szkoda powinna być przez biegłego wyceniona według kalkulacji szczegółowej w oparciu o Katalog Nakładów Rzeczowych. Takie rozwiązanie nie zostało przewidziane w umowie stron, a skoro tak, to nie może być biegłemu „narzucone” przy dokonywaniu przez niego wyceny. Z drugiej strony, skoro biegły bazując na swojej wiedzy specjalnej oraz doświadczeniu zawodowym, uznał za właściwe zastosowanie w sprawie innych cenników, to dalsza weryfikacja uzyskanych w ten sposób wyników nie może być uzasadniona tylko tym, że są one niesatysfakcjonujące dla jednej ze stron postępowania.

Sąd nie uwzględnił także zarzutu strony pozwanej co do zawyżonej w opinii biegłego wartości szkody w kotle olejowym centralnego ogrzewania. Jak wynika z opinii uzupełniającej, biegły w tym zakresie opierał się na przedłożonym przez powódkę dokumencie w postaci protokołu serwisowego z 1 czerwca 2010 r. W ocenie Sądu powyższy dokument w sposób dostateczny dowodzi wysokości szkody poniesionej przez powódkę w rozważanym zakresie. Należy zauważyć, że z Ogólnych Warunków Ubezpieczenia wiążących strony nie wynika, aby wysokość szkody miała być ustalana na podstawie dokumentów potwierdzających poniesienie danych wydatków. Tym samym nie sposób uznać, jak tego chce strona pozwana, aby powódka była obowiązana do przedstawienia faktury za zakup nowego pieca. Niezasadnym jest także oczekiwanie, aby powódka przedstawiła „oferty handlowe”, skoro ich wartość dowodowa jako dokumentu prywatnego byłaby taka sama, jak protokołu serwisowego, jakim powódka dysponowała. Jednocześnie w ocenie Sądu strona pozwana nie zakwestionowała skutecznie kosztów zakupu nowego urządzenia i kosztów jego wymiany, przedstawionych przez powódkę i potwierdzonych opinią biegłego. O tym, że wartość ta nie jest właściwa nie może świadczyć „kosztorys weryfikacyjny”, na jaki powołuje się strona pozwana, który został przez nią samą sporządzony w oparciu o bliżej nieokreślone, nieprzedstawione Sądowi i tym samym niezaliczone w poczet materiału dowodowego „notowania cenowe w Internecie”.

Mając powyższe na uwadze Sąd oddalił wniosek strony pozwanej o dopuszczenie dowodu z uzupełniającej opinii biegłego sądowego na okoliczność ustalenia wartości szkód powstałych w nieruchomości powódki wskutek powodzi z maja 2010 r., przy zastosowaniu kosztorysu szczegółowego.

Ustalając wartość szkody powstałej w budynku powódki na skutek powodzi Sąd nie uwzględnił przedłożonej przez powódkę opinii o wartości szkód popowodziowych w budynku mieszkalnym sporządzonej przez Z. W.. Opinia ta stanowi dokument prywatny i zgodnie z art. 245 k.p.c. stanowi jedynie dowód tego, że osoba, którą ją podpisała, złożyła zawarte w niej oświadczenia. Niezależnie od powyższego należy zauważyć, że jak wynika z opinii biegłego A. S., przy jej sporządzaniu przyjęte zostały wadliwe pomiary powierzchni oraz błędna ocena wielkości zalania.

Mając powyższe na uwadze Sąd ustalił wartość szkody odpowiadającą wartości kosztów remontu budynku powódki po powodzi, na poziomie przyjętym przez biegłego w uzupełniającej opinii z dnia 12 listopada 2013 r., tj. 106 500,00 zł.

Przy ustalaniu należnego powódce odszkodowania Sąd nie uwzględnił szkody, jaką powódka poniosła w związku z zalaniem ruchomości domowych. Również w tym przypadku strony przyjęły sposób ustalenia odszkodowania w kwocie odpowiadającej wysokości poniesionej szkody (§ 28 ust. 1 OWU), a ta z kolei miała być ustalana zgodnie wysokością kosztów określonych dla tzw. wartości nowej § 27 ust. 1 pkt 5 lit. a/). Wartość nowa dla ruchomości domowych i stałych elementów oznaczała wartość odpowiadającą kosztom naprawy lub nabycia (wytworzenia) nowego przedmiotu tego samego lub najbardziej zbliżonego rodzaju, tej samej lub najbardziej zbliżonej marki przy uwzględnieniu średnich cen obowiązujących na danym terenie oraz kosztów montażu (§ 2 pkt 79 OWU). Powyższy sposób obliczania wartości szkody wymagał ustalenia ruchomości, które uległy zniszczeniu. W szczególności powinny być one oznaczone co do rodzaju oraz marki. Tymczasem powódka nie zadośćuczyniła ani ciężarowi twierdzenia, ani dowodzenia w tym zakresie. Powódka nie wskazała jakie ruchomości uległy zniszczeniu w czasie powodzi w maju 2010 r., co wykluczało możliwość ustalenia wysokości poniesionej z tego tytułu szkody.

Mając powyższe na uwadze Sąd zasądził od strony pozwanej na rzecz powódki kwotę 59 832,27 zł, stanowiącą różnicę pomiędzy wartością szkody ustaloną w sprawie (106 500,00 zł) a kwotą odszkodowania wypłaconą już powódce przez stronę pozwaną (46 667,73 zł), oddalając powództwo w pozostałym zakresie.

Od zasądzonej kwoty, na podstawie art. 481 § 1 k.c., Sąd zasądził także odsetki ustawowe przyjmując, że strona pozwana pozostawała w opóźnieniu się w spełnieniu swojego świadczenia od dnia 30 czerwca 2010 r. Zgodnie z art. 817 § 1 k.c. ubezpieczyciel obowiązany jest spełnić świadczenie w terminie trzydziestu dni, licząc od daty otrzymania zawiadomienia o wypadku. Gdyby jednak wyjaśnienie w powyższym terminie okoliczności koniecznych do ustalenia odpowiedzialności ubezpieczyciela albo wysokości świadczenia okazało się niemożliwe, świadczenie powinno być spełnione w ciągu 14 dni od dnia, w którym przy zachowaniu należytej staranności wyjaśnienie tych okoliczności było możliwe (art. 817 § 2 k.c.). Zdaniem Sądu strona pozwana dysponowała całością danych potrzebnych do ustalenia należnego powódce odszkodowania już w dniu 15 czerwca 2010 r., kiedy to przyznała powódce odszkodowanie w wysokości 15 077,17 zł za szkody poniesione w budynku mieszkalnym (k. 38). Skoro tak, to powinna spełnić świadczenie najpóźniej w dniu 29 czerwca 2010 r., a zatem od dnia następnego pozostawała w opóźnieniu.

Rozstrzygnięcie o kosztach znajduje uzasadnienie w art. 100 zd. 1 k.p.c., zgodnie z którym w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone. Wobec tego, że powódka utrzymała się ze swoim żądaniem w 45%, Sąd stosunkowo rozdzielił koszty poniesione przez obie strony, uwzględniając koszty poniesione przez powódkę w łącznej wysokości 5117,00 zł (tj. kwota 1500,00 zł opłaty sądowej od pozwu, w części, w jakiej powódka nie była zwolniona od kosztów sądowych oraz kwota 3617,00 zł kosztów zastępstwa procesowego wraz z opłatą skarbową od pełnomocnictwa) oraz koszty poniesione przez stronę pozwaną w łącznej wysokości 3617,00 zł kosztów zastępstwa procesowego wraz z opłatą skarbową od pełnomocnictwa. Wysokość kosztów zastępstwa prawnego Sąd ustalił stosownie do wartości przedmiotu sprawy na podstawie § 6 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (t.j. Dz. U. z 2013 r., poz. 461) oraz § 6 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r.w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (t.j. Dz. U. z 2013 r., poz. 490). Z powyższego wynika, że żądanie zwrotu kosztów postępowania po stronie powódki zasadne pozostaje co do kwoty 2302,65 zł, a po stronie pozwanej co do kwoty 1989,35 zł. Dokonując wzajemnego rozliczenia powyższych kosztów Sąd zasądził od strony pozwanej na rzecz powódki kwotę 313,30 zł, stanowiącą różnicę powyższych kwot.

Ponadto, na podstawie art. 113 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych Sąd nakazał uiścić stronie pozwanej na rzecz Skarbu Państwa kwotę 3193,62 tytułem części brakujących kosztów sądowych, stosownie do stopnia, w jakim strona pozwana utrzymała się ze swoimi żądaniami. Na koszty te składała się kwota 5174,00 zł brakującej części opłaty sądowej od pozwu, od uiszczenia której powódka była zwolniona oraz kwota 1922,93 zł wydatków na wynagrodzenie biegłego.

W pozostałej części, na podstawie art. 113 ust. 4 powołanej ustawy, Sąd odstąpił od obciążania powódki pozostałą częścią brakujących kosztów sądowych uznając, że zachodzi wypadek szczególnie uzasadniony z uwagi na charakter roszczeń dochodzonych przez powódkę oraz jej sytuację majątkową.